Lato-2023

"Biała Bogini" powstała między dwoma najbardziej znanymi dziełami tego angielskiego twórcy: powieścią "Ja, Klaudiusz" i "Mitami greckimi". Jest badaniem historycznym opartym na "natchnieniu poetyckim", badaniem nienaukowym w zwykłym sensie, lecz tym bardziej przez to fascynującym. Graves wysuwa kontrowersyjne hipotezy, które nadają jego dziełu wprost sensacyjny charakter. Czytelnik wraz z autorem tropi ślady domniemanej tytułowej bogini w obrzędach i mitach starożytnej Irlandii i Brytanii, odkrywa tajemnice "zaszyfrowane" w ówczesnych tekstach poetyckich, a nawet galickim alfabecie.

Czas burzy
Po śmierci matki, która w młodości zerwała kontakt z rodziną, Rebeka postanawia odwiedzić dziadków. Jedzie do Kornwalii, gdzie Baylissowie mieszkają, i tam wkracza w świat, który tylko wyrywkowo zna ze wspomnień matki. Stopniowo odkrywa rządzące nim prawa, zgłębia zasady zawiłej gry, jaką życie toczy z prawdą, aż uświadamia sobie, że to co ważne nie dzieje się z dnia na dzień...

Dziki tymianek
Wiktoria jako osiemnastolatka zakochała się w obiecującym dramaturgu, Oliver wszakże znikł wkrótce z jej życia - i nagle po trzech latach pojawił się znowu: jako wdowiec z dwuletnim synkiem. Wiktoria jest na tyle naiwna, że zgadza się dać mu jeszcze jedną szansę. Razem wyjeżdżają do Szkocji i dopiero tam Wiktorii otwierają się oczy...

Odgłosy lata
Laura, młoda mężatka, próbuje znaleźć szczęście u boku ukochanego męża. Jednakże przekonanie, że żyje w cieniu jego pięknej pierwszej żony, staje się źródłem nieustającego stresu dla wrażliwej delikatnej kobiety. Po pobycie w szpitalu wyjeżdża latem na rekonwalescencję do rodziny męża w Kornwalii. Piękne morze, urok starego domu i serdeczność jego mieszkańców pozwalają Laurze odzyskać spokój i wiarę w ludzi. Czy wszystko to zniweczą oszczercze anonimy?

Pakiet zawiera tytuły: Samotny dom, Przyjdź i zgiń, Słonie mają dobrą pamięć, Próba niewinności, Śledztwo na cztery ręce.

W Szkocji wrzesień to miesiąc zabaw i polowań. Na ten czas Verena Steynton zaplanowała wielki bal na cześć swojej córki. Od maja cała okolica przygotowuje się do uroczystości, na którą mają zjechać goście ze wszystkich stron świata. Ma to być okazja do odnowienia więzów przyjacielskich i rodzinnych równocześnie jednak odżyją dawne animozje.

Co skłoniło mnie do tego, by po raz trzeci w ciągu ostatnich trzech lat zaostrzyć pióro, a w zasadzie dokładniej rzecz ujmując – odkurzyć klawiaturę laptopa? Sądzę, że niebagatelną rolę odegrało tu życzliwe zainteresowanie Czarną księgą sanacji (PROHIBITA, 2017 r.) zarówno ze strony publicystów (...) jak i świata nauki. Oczywiście takie opinie są wyjątkiem, ponieważ większość naszych publicystów, koryfeuszy, luminarzy bierze udział w nieustającym, permanentnym festiwalu piania hymnów pochwalnych na cześć sanacji. Jedni robią to, ponieważ faktycznie wierzą w zalety sanacyjnych rządów. Drudzy zaś – a pewnie tych jest więcej – wychwalają i będą wychwalać Piłsudskiego i sanację w obawie przed utratą stanowisk, uczelnianych synekur, redaktorskich stołków, rządowych dotacji czy unijnych grantów na badania. I jedni i drudzy są impregnowani na fakty, na prawdę; i jedni i drudzy będą piać te swoje hymny pochwalne – o „rozwoju motoryzacji w latach 30.”, o „dynamicznym rozwoju gospodarki za sanacji”, o „genialnym Piłsudskim” – aż do zachrypnięcia. (...)
W krainie sanacyjnych absurdów składa się z szesnastu rozdziałów, zawierających materiał prawie tylko i wyłącznie premierowy. (...) W każdym rozdziale opisałem jakiś konkretny absurd, poczynając od spraw przyziemnych, prozaicznych – jak np. perypetie z „dopełnieniem obowiązku meldunkowego” czy wyrabianiem paszportu – poprzez szaleństwa działalności estetyzacyjnej, a kończąc na kompletnych kuriozach w rodzaju próby „znacjonalizowania”... pustelnika!