Tomasz Łysiak - Felietony.zip

Obowiązkowa lekcja patriotyzmu

„Kondotierzy” to książka autobiograficzna Rafała Gan-Ganowicza, jednego z największych polskich najemników XX wieku. Nie jest typową autobiografią, gdyż nie opisuje całego życia autora, a jedynie jego część. Są nimi dwa epizody w życiu Ganowicza: Kongo oraz Jemen. W tych dwóch państwach Gan służył jako wojskowy najemnik. Rafał Gan-Ganowicz uciekł z Polski na początku lat 50’ – właściwie to uciekł przed komunistami. Losy pokierowały go do Afryki, gdzie uczestniczył w dwóch z licznych wojen afrykańskich, które co i rusz wybuchały w trakcie procesu dekolonizacji czarnego kontynentu. Przygody opisane przez Ganowicza są tak fantastyczne, a zarazem napisane lekkim piórem i z dużymi umiejętnościami pisarskimi, że każdy chciałby je przeżyć razem z nim. Wielokrotnie w swojej książce Ganowicz odnosi się do polskich akcentów w wojnach afrykańskich: głównie do innych polskich najemników, takich jak sierżant Wiatr. Jego historia szczególnie może urzec, gdyż w brutalnym świecie, gdzie każdy walczy za pieniądze, potrafi działać zgodnie z własnymi ideami. „Kondotierzy” są tak dobrze napisani, że zapomina się o tym, że jest to autobiografia, a ma wrażenie że książka przygodowa.

+ film dokumentalny "Pistolet do wynajęcia"

/p>

Książka polemiczna w stosunku do stereotypowego postrzegania tego, czym była w istocie Inkwizycja. Fragment: "Walka Inkwizycji hiszpańskiej przeciw nieortodoksyjnym lub szalbierczym nurtom mistycyzmu, prowadzona nie tylko w imię czystości wiary, ale także w imię zdrowego rozsądku, była walką bardzo trudną i nie została nigdy uwieńczona pełnym sukcesem. Zapotrzebowanie na cudowność i niemal namacalne dowody istnienia świata nadprzyrodzonego było w ówczesnej Hiszpanii tak wielkie i powszechne, że Święte Oficjum płynęło w tym wypadku pod prąd wierzeń i oczekiwań przytłaczającej większości społeczeństwa. W miejsce jednych zdemaskowanych heretyków lub oszustów natychmiast pojawiali się inni i walka z nimi przypominała pojedynek z hydrą. Inkwizycja potrafiła rozgromić judaizantes, przyczynić się do wykorzenienia w Hiszpanii islamu i zlikwidować w zarodku rodzimy protestantyzm, ale nie umiała dać sobie rady z wynaturzeniami mistycyzmu, które pieniły się bujnie na glebie ludowej religijności, skłonnej do zabobonu, łatwowierności i, tak charakterystycznego dla Hiszpanów, anarchicznego indywidualizmu. O porażce poniesionej przez inkwizytorów na tym polu świadczy najlepiej fakt, że przypadki fałszywego mistycyzmu i podejrzanej sławy, jaką cieszyły się rozmaite rozhisteryzowane beatas, zdarzały się w Hiszpanii jeszcze w mocno zaawansowanym wieku XIX, a więc w wiele lat po zniesieniu samego Trybunału Wiary."