Astragalus

Astragalus

Astragalus jest lekiem roślinnym znanym i stosowanym w tradycyjnej medycynie chińskiej od ponad dwóch tysięcy lat. Nazywany jest przez nią między innymi "żółtym liderem", co odzwierciedla zabarwienie środkowej części korzenia wykorzystywanej w ziołolecznictwie. Odnosi się to również do jego czołowej roli wśród wszystkich ziół pochodzących z Chin.

Jako roślina, Astragalus rośnie przede wszystkim w północnych obszarach Azji, gdzie klimat bywa bardzo surowy zimą. Występuje jednak również na południu, gdzie latem jest bardzo ciepło. Jako lek ziołowy "żółtego lidera" zalicza się do adaptogenów, ponieważ pomaga on biorącym go osobom lepiej tolerować trudne warunki pogodowe, wysiłek fizyczny i obciążenie (stres) różnego typu. Astragalus zwraca na siebie również uwagę ze względu na właściwości wzmacniające i regulujące odporność organizmu oraz jako środek poprawiający jakość i długość życia u osób z niewydolnością krążenia po przebytym zawale mięśnia sercowego. Tradycyjna medycyna chińska uważa go za lek regenerujący energię życiową "Qi" (po polsku słowo to brzmi: "czi").

Spośród wielu gatunków Astragalusa (polska nazwa: Traganek), A. membranaceus oraz A. mongolicus zostały dogłębnie przebadane przez naukowców na zachodzie oraz przede wszystkim w Chinach. Potwierdzono wiele korzystnych działań tego zioła na organizm ludzki. Trudno natknąć się w literaturze medycznej na doniesienia o toksyczności i złych działaniach ubocznych, szczególnie przy stosowaniu zalecanych dawek. U zwierząt laboratoryjnych karmionych Astragalusem (jego sproszkowanym korzeniem) w ilościach nawet do 10% ich wagi ciała nadal nie obserwowano działań ubocznych.

Z ekstraktów Astragalusa stosowanych w ziołolecznictwie wyodrębniono wiele substancji chemicznych. Największy związek z jego działaniem terapeutycznym wydają się mieć: flavonoidy, saponiny (w tym używany często w badaniach klinicznych Astragalozyd IV), polisacharydy, triterpenowe glikozydy, aminokwasy oraz pierwiastki śladowe (wśród nich Selen). Większość z tych związków ma silne działanie antyoksydacyjne w organiźmie człowieka zwalczające wolne rodniki. Astragalus zawiera również wiele nieznanych jeszcze związków chemicznych.
Poniżej przedstawiliśmy podstawowy naukowe jego zastosowania w ziołolecznictwie.
Różne praktyczne uwagi dotyczące Astragalusa ujęliśmy w innym miejscu.

Następujące właściwości Astragalusa były i są obiektem badań naukowych na całym świecie i przede wszystkim w Chinach:
1. Korzystny i pobudzający wpływ na odporność organizmu
w przewlekłych niedoborach immunologicznych (odpornościowych) występujących`w takich stanach chorobowych jak: nowotwory, AIDS, cukrzyca, u chorych dializowanych z powodu niewydolności nerek, u osób po lub w trakcie chemioterapii oraz u leczonych radioterapią. Badania naukowe wykazały, że Astragalus stymuluje makrofagi, pobudza produkcję przeciwciał i zwiększa mnożenie się limfocytów T. Stwierdzono również pobudzające działanie na aktywność komórek LAK (lymphokine-activated killer). W czasie leczenia różnych typów nowotworów przy pomocy bardzo toksycznej syntetycznej IL-2 (Interleukina 2) można było zmniejszyć dawkę tego leku, gdy jednocześnie stosowano u chorych Astragalus. Zioło to pozwala więc zmniejszyć działania uboczne takiego leczenia. Stwierdzono też przeciwnowotworowe działanie Astragalusa na te rodzaje raka, których rozwój kontroluje i hamuje białko p-53. Przy jednoczesnym stosowaniu chemioterapii z Astragalusem obserwowano większą skuteczność i mniejszą toksyczność takiego leczenia. Bierze się to prawdopodobnie z działania wzmacniającego na organizm, który poddany jest stresowi chemioterapii (Astragalus jest adaptogenem). Jak również wynika to z jego działania niszczącego komórki nowotworowe poprzez wpływ na odporność organizmu.
2. Wpływ Astragalusa na serce i układ krążenia. W licznych badaniach potwierdzono bardzo dobry wpływ tego zioła na chorych z zastoinową niewydolnością krążenia. Zaobserwowano poprawę jakości życia i większą wydolność fizyczną osób po przebytym zawale mięśnia sercowego. Astragalus ma pozytywne inotropowe działanie na serce. Oznacza to, że wzmacnia on siłę skurczu mięśnia sercowego. Poprawia
w ten sposób ukrwienie całego organizmu, w tym również w naczyniach wieńcowych (naczynia tętnicze zaopatrujące ścianę serca). Objawia się to mniejszymi i rzadszymi objawami dusznicy bolesnej (łac. angina pectoris), zarówno jeśli chodzi o objawy kliniczne, jak i zapis ekg.
Wykazano niewielkie działanie moczopędne Astragalusa, co może mieć pozytywne znaczenie u chorych z niewydolnością krążenia.
Stosowanie tego zioła zmniejsza szansę wystąpienia i częstotliwość niebezpiecznych dla życia zaburzeń rytmu serca. Dzieje się tak w wyniku skrócenia czasu trwania późnych potencjałów komorowych (ang. Late Ventricular Potentials - LVPs) w zapisie ekg. Oserwowano to w badaniu klinicznym obejmującym grupę chorych na zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatie różnego typu, chorobę niedokrwienną serca (gdzie część chorych była po zawale mięśnia sercowego) oraz osoby mające zaburzenia rytmu serca nieznanego pochodzenia. Występowanie i długość trwania późnych potencjałów komorowych w zapisie elektrycznej aktywności serca świadczą o tendencji do arytmii (zaburzeń rytmu serca).
Badania na zwierzętach sugerują, że Astragalus może zapobiegać tworzeniu się blaszek miażdżycowych powstających w miejscu mikrourazów w scianie naczyń tętniczych. Na korzystne działanie tego zioła wśród osób z chorobami układu krążenia ma niewątpliwie jego wpływ zwiększający właściwości fibrynolityczne komórek śródbłonkowych (ang. endothelial cells) naczyń krwionośnych, co w efekcie zmniejsza ryzyko zakrzepów wewnątrznaczyniowych. Wykazano to w badaniu in vitro
(w probówce, poza organizmem), w którym używano jeden z ważnych składników Astragalusa (Astragalozyd IV). Astragalus może też być pożyteczny w leczeniu zapalenia mięśnia sercowego (łac. miocarditis) spowodowanego przez wirus Coxsackie. Również w badaniach na zwierzętach wykazano hamowanie przez ekstract tego zioła proliferacji (mnożenia się) wirusa Coxsackie B-3 (CB3V).
3. Działanie przeciwwirusowe przeciwko wirusom wywołującym zwykłe przeziębienia oraz różne rodzaje grypy.
Podczas ogólnoświatowego strachu przed zachorowaniem na grypę świńską (od wiosny 2009 roku do jesieni 2010) Astragalus był podawany
w mediach amerykańskich jako lek skuteczny na tą i inne odmiany grypy. Uważa się, że powinien być on stosowany przed wystąpieniem objawów wirusowej infekcji górnych dróg oddechowych. Jest to związane z poglądem tradycyjnej medycyny chińskiej, że zioło to może również wzmacniać "Qi" ("czi") - energię życiową - wirusa. Wcześniejsze zastosowanie Astragalusa, przed zakażeniem, wzmacniałoby organizm chorego bardziej niż atakującego go wirusa.
Wysoka gorączka w grypie i innych ostrych infekcjach wirusowych jest przeciwskazaniem do jego stosowania. Uważa się, że objawy mogą wtedy, w przypadku jego zastosowania, ulec jeszcze większemu nasileniu. Z mojej obserwacji wynika, że osoby biorące stale Astragalus, nawet od kilku lat, bardzo rzadko chorują na przeziębienia i grypy. Kiedy obserwowałem u nich jakiekolwiek objawy, to były one mało nasilone, krótkotrwałe i przebiegały z niewielką lub żadną gorączką.
4. U chorych z cukrzycą stosujących Astragalus zaobserwowano potrzebę zmniejszenia dawek leków przeciwcukrzycowych. Trzeba o tym pamiętać w celu uniknięcia niebezpiecznie niskich poziomów glukozy, w tym śpiączki hipoglikemicznej. Uważamy, że chorzy na cukrzycę powinni poinformować swoich lekarzy o decyzji brania leków ziołowych, takich jak Astragalus, w celu dopasowania dawki Insuliny lub innych leków kontrolujących poziom cukru we krwi.
5. Działanie poprawiające pamięć i zdolność uczenia się - przyswajania nowych umiejętności. Dalsze badania w tej dziedzinie mogą pomóc w zastosowaniu tego zioła w leczeniu i zapobieganiu chorobie Alzheimera oraz w innych demencjach (chorobach polegających na utracie pamięci).
6. Astragalus stymuluje aktywność limfocytów T-helper, których ilość jest często zmniejszona u osób z wirusem HIV.
7. Zioło to ma działanie zmniejszające utratę czerwonych i białych ciałek krwi, do którego dochodzi w trakcie chemioterapii.
8. Zaobserwowano korzystne działanie Astragalusa na chorych z miastenią (łac. miasthenia gravis). Wykryto u nich znacznie mniej przeciwciał przeciwko receptorom acetylocholinowym w porównaniu z grupą kontrolną, która nie otrzymywała tego zioła. Produkowanie przez chorego przeciwciał przeciwko własnym receptorom dla acetylocholiny jest przyczyną szybkiego męczenia się mięsni szkieletowych w miastenii. Astragalus hamuje więc proces autoimmunologiczny (proces odpornościowy skierowany przeciwko własnym tkankom). W chińskim badaniu klinicznym wykazano hamujące działanie Astragalusa na rozwój tocznia rumieniowatego układowego (ang. Systemic lupus erythematosus) - innej choroby autoimmunologicznej. Powyższe może świadczyć o tym, że Astragalus ma nie tylko pobudzające, ale również hamujące działanie na układ odpornościowy organizmu. Jest więc ziołem przywracającym równowagę, będącym regulatorem odporności.
9. Z badań przeprowadzonych w Chinach wynika, że zioło to może być pomocne w leczeniu bezpłodności męskiej.
10. Astragalus ma ochronne działanie na wątrobę, zmniejszające toksyczność takich substancji jak alkohol. Zmniejsza też niszczący efekt wirusowego zapalenia wątroby. Wykazano spowolnienie procesu marskości wątroby w wyniku jego stosowania.

Środki ostrożności i przeciwwskazania do stosowania Astragalusa:
1. Nie powinno się używać go u chorych leczonych konwencjonalnie związkami chemicznymi obniżającymi odporność (tak zwanymi lekami immunosupresyjnymi). Chodzi tu o osoby po przeszczepach (wątroby, serca i innych), gdzie Astragalus może powodować reakcję odrzucenia. Również bardzo często uważa się, że zioło to nie powinno być stosowane
u osób z chorobami autoimmunologicznymi. Pomimo tego, że zaobserwowano korzystny wpływ Astragalusa na chorych z toczniem rumieniowatym układowym (ang. Systemic lupus erythematosus)
i miastenią (ang. Myasthenia gravis).
2. Ryzykowne może się okazać jednoczesne stosowanie Astragalusa z lekami przeciwzakrzepowymi (takimi jak Acenokumarol/Syncumar, Warfarin), lekami przeciwpłytkowymi (np. Plavix, Ticlid), Heparyną niskocząsteczkową lub lekami trombolitycznymi (jak t-PA, Streptokinaza). Astragalus może nasilić działanie tych leków.
3. Stosowanie wysokich dawek tego zioła wiąże się z ryzykiem zatrucia selenem, którego wysokie poziomy w organiźmie mogą być bardzo toksyczne dla układu nerwowego.

Nie ma plików w tym folderze