DSC01213.JPG
-
© GALERIA © -
Gdańsk -
Kraków -
Krynica Zdrój -
Łysa Góra w Puszczy Jodłowej -
Militaria -
Motory i skutery -
Muzeum Kolejnictwa -
Ogród botaniczny w Powsinie -
Olsztyn zima 2010 -
Opatów -
Piknik lotniczy Góraszka 2008 -
Przyroda wokół nas -
Rajd Św. Krzysztofa 2011 -
Rejs po kanale Elbląskim -
Ruiny zamku Biskupów w Iłży -
Ruiny zamku KrzyżTopór -
Ruiny zamku w Bodzantynie -
Ruiny zamku w Janowcu -
Sandomierz -
Spływ kajakowy Krutynią -
Sterdyń latem -
Twierdza Modlin -
Twierdza w kolarach złota -
Warszawa -
Warszawa RedBul Righters -
Wschód słońca -
Wyjazd integracyjny luty 2007 -
Z pulpitu -
Zamek Golub Dobrzyń -
Zima Sterdyń luty 2009 -
Żurawie_Warmia i Mazury
Wieś założona w 1547 roku przez Danka z Miastka (obecnie Tylicz) jako Krzenycze. Od początku istnienia do pierwszego rozbioru wchodziła w skład tzw. Kresu Muszyńskiego należącego do biskupów krakowskich.
W 1793 r. austriacki urzędnik Franciszek Stix von Saunbergen zakupił tu ziemię ze źródłem wody mineralnej z myślą o założeniu zdrojowiska. Powstały pierwsze domy zdrojowe, ale gwałtowny rozwój nastąpił dopiero po 1856 roku dzięki działalności prof. Józefa Dietla. U schyłku stulecia Krynickie Zdroje odwiedzało blisko 6000 kuracjuszy rocznie. Dalszy prężny rozwój uzdrowiska przypada na pierwsze lata XX wielu, powstają nowe wille i pensjonaty. w tym też okresie odkrył
i przebadał prof. Rudolf Zuber – Perłę uzdrowisk europejskich wodę leczniczą Zuber – najsilniejsza woda lecznicza w Europie. W roku 1911 doprowadzona została linia kolejowa, w tym samym roku Krynica uzyskała prawa miejskie. W rok przed wybuchem II wojny światowej Krynicę odwiedzało rocznie 38000 osób. W styczniu 1937 r. w Krynicy bawiła w podróży poślubnej przyszła królowa Holandii, księżniczka Juliana wraz z mężem księciem Bernardem. Krynica pod okupacją znajdowała się do 18 stycznia 1945 roku. Wycofujący się Niemcy zabrali praktycznie wszystkie urządzenia, a wkraczające wojska Armii Czerwonej doszczętnie zdewastowały, co pozostało. Krynica z wojny odrodziła się tak naprawdę pod koniec lat pięćdziesiątych.
Najstarszym budynkiem w Krynicy jest pijalnia "Słotwinka" z 1806 roku. Początkowo stała w miejscu, które obecnie zajmuje Pijalnia Główna na krynickim deptaku, na trzech i pół tysiąca m2 znajduje się sala koncertowa i ogród zimowy. W początkach drugiej połowy XIX wieku pijalnia "Słotwinka" została przeniesiona do Parku Słotwińskiego. Tuż obok znajdziemy "Koncertową", której historia sięga 1870 roku. Inne zabytki uzdrowiska to Łazienki Borowinowe z 1881 roku, Stare Łazienki Mineralne z lat 1863-66. W centralnej części deptaku stoi neorenesansowy Stary Dom Zdrojowy z 1889 roku (z zachowaną oryginalną salą balową), w którym mieściła się pijalnia wody "Mieczysław".
Na tyłach tego domu, w sąsiedztwie potoku Kryniczanki przy Bulwarach Dietla, wzniesione zostały wille. To szereg jednych z najstarszych zachowanych – często drewnianych zabudowań willowych dla kuracjuszy przy wizytowej arterii miasta. "Biała Róża" z 1856 roku, "Biały Orzeł" z 1857, "Kosynier", "Wisła" i "Węgierska Korona" z 1880, "Witoldówka", "Małopolanka" z 1898 roku,.