-
282 -
1437 -
550 -
18266
22270 plików
953,09 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Dramat czasu konklawe
i losy całej planety są zagrożone
Benedykt XVI
Sprzedawca: GDowgielewicz (4552)
Nr. transakcji: allegro (5375496875)
Kupione: 09.09.2015
Cena kup teraz: 14,00 zł
Cena z dostawą: 18,50 zł
Faktura/paragon: tak - załączony
O książce:
Tytuł: Czas burzy
Podtytuł: Dramat czasu konklawe
Tytuł orginału: Giorni della Tempesta
Autor: Antonio Socci
Tłumacz: Lucyna Rodziewicz-Doktór
© Copyright: 2012 RCS Libri, S.p.A., Milano
© Copyright: for the Polish edition by Wydawnictwo AA, Kraków 2013
Wydawca: Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON
Projekt okładki: Anna Smak-Drewniak
Redakcja i korekta: Magdalena Maziarz
Wydanie: pierwsze
ISBN: 978-83-7864-224-4
Miejsce i rok wydania: Kraków 2013
Data wydania: 8 marca 2013
Oprawa: miękka
Format: 165 x 235 mm
Liczba stron: 272
Waga: 308 g
Stan: nowy, bez śladów użytkowania
Ocena: 6,2/10 (lubimyczytać), Moja: ?/10 (jeszcze nie przeczytane)
Publikacja w kategorii: Książki / Literatura współczesna / Powieść
Tematy i słowa kluczowe: konklawe, religia, Watykan, tajemnica, Maria Valtorta
Linki pomocne:
http://strefatajemnic.onet.pl/przepowiednie/objawienia-ktorych-boi-sie-watykan/19dpc
Inne pozycje autora:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Antonio_Socci
KATEGORIA: LITERATURA
Opis(y):
1.
W jednym z rzymskich kościołów pewien mężczyzna wyjawia w konfesjonale straszny grzech. Wkrótce potem zostaje zamordowany. Okazuje się, ze ten człowiek to ksiądz, który ukradł tajne dokumenty z archiwów watykańskich. Były to listy dwudziestowiecznej mistyczki, Marii Valtorty, która w roku 1949 na prośbę Watykanu wskazała na rzymskie katakumby jako miejsce, gdzie znajduje się prawdziwy grób świętego Piotra Apostoła. Podważyła tym samym oficjalną wersje, według której Apostoł pochowany jest pod bazylika watykańska. To wstrząsające odkrycie, jednak w istocie chodzi tu o kwestie znaczniej większej wagi: o sukcesje apostolska i prymat papieża, a ostatecznie o sam Kościół.
Ojciec Michele otrzymuje tajne zadanie zbadania, czy istnieją inne pisma mistyczki, które zdradzałyby dokładne miejsce pochówku Księcia Apostołów. Tymczasem rozpoczyna się prawdziwe prześladowanie Kościoła, a cały świat staje nad przepaścią katastrofy.
Z pomocą przyjaciół ojciec Michele odkrywa zapiski zawierające niesamowite informacje, dzięki którym możliwe staje się odnalezienie prawdziwego grobu świętego Piotra oraz jego ciała. Zaczyna się wyścig z czasem, zbliża się konklawe i niebezpieczeństwo wielkiego ataku na Kościół. Od powodzenia misji zależy, czy Kościół zostanie uratowany przed samobójczym gestem, a świat przed samozniszczeniem.
Snując fascynującą intrygę w powieści opartej na prawdziwych dokumentach, Antonio Socci prowadzi czytelnika do odkrycia niezwykłych zagadek związanych z poszukiwaniem grobu św. Piotra oraz wizji i objawień dwudziestowiecznej mistyczki, kreśląc więzi łączące początki chrześcijaństwa z nasza ponura teraźniejszością.
2.
W najnowszej powieści Antonio Socciego "Czas burzy. Dramat czasu konklawe" treść objawień, których doznała Maria Valtorta wprowadza zamęt w przygotowującym się do konklawe Watykanie i stawia pod znakiem zapytania przyszłość Kościoła.
W rzeczywistości Valtorta była skromną, przykutą do łóżka kobietą, która przez wiele lat choroby doświadczała wizji i obecności Chrystusa. Dlaczego dokumenty, które pozostawiła wzbudzają tak wiele kontrowersji?
W ciągu ostatnich tygodni Antonio Socci na ogół pojawia się w mediach jako ten, który przed dwoma laty zapowiedział abdykację Benedykta XVI. Socci - watykański dziennikarz i pisarz - to specjalista od rozszyfrowywania kościelnych tajemnic i dokumentów. Gdy wydaje książkę, niemal pewne jest, że wzbudzi ona kontrowersje, będzie szeroko dyskutowana i… stanie się bestsellerem. W dotychczasowych publikacjach Socci m.in. zdemaskował spisek wokół trzeciej tajemnicy fatimskiej, zrekonstruował przebieg wydarzeń w Medjugorie, zgłębił sekrety mistycznego życia Jana Pawła II. W najnowszej powieści, zatytułowanej "Czas burzy. Dramat czasu konklawe" autor sięga po notatki dwudziestowiecznej mistyczki Marii Valtorty i, trzymając czytelnika w napięciu, odtwarza fakty sprzed lat.
Dramat czasu konklawe
W jednym z rzymskich kościołów pewien mężczyzna wyjawia w konfesjonale straszny grzech, a wkrótce potem zostaje zamordowany - tak rozpoczyna się "Czas burzy" Antonio Socciego. Gdy czytelnik zagłębia się w pełną zagadek fabułę, napięcie rośnie jeszcze bardziej. Dowiadujemy się, że zabity to ksiądz, który ukradł tajne dokumenty z archiwów watykańskich. Były to listy mistyczki Marii Valtorty, która wskazała na rzymskie katakumby jako miejsce prawdziwego grobu świętego Piotra Apostoła. Podważyła tym samym oficjalną wersję, według której Apostoł pochowany jest pod bazyliką watykańską. To wstrząsające odkrycie, które ma miejsce podczas przygotowań do konklawe, postawi pod znakiem zapytania wybór papieskiego następcy, a także bezpieczeństwo całego Kościoła…
"Czas burzy" to powieść. Jej fabuła jest literacką fikcją, jednak, jak zaznacza autor w posłowiu: "wszystkie teksty Marii Valtorty, listy i nadprzyrodzone dyktanda są autentyczne i zostały opublikowane. Również teksty mówiące o nieznanym miejscu pochówku świętego Piotra są prawdziwe i ukazały się drukiem".
Kim zatem była Maria Valtorta? Co zapisała w owych "nadprzyrodzonych dyktandach"?
Antonio Socci na kartach "Czasu burzy" tak przedstawia mistyczkę: "Na świat przychodzi 14 marca 1897 roku. Jej ojciec jest oficerem, dobrym i porządnym człowiekiem, który z powodu wykonywanej pracy musi wielokrotnie przeprowadzać się z całą rodziną. Matka, nauczycielka, ma trudny i twardy charakter, który przysporzy Marii wiele cierpienia. Od 1913 roku państwo Valtorta mieszkają we Florencji. (…) Dziewczyna odkrywa piękno miasta, a podczas pierwszej wojny światowej jest sanitariuszką. Czynnie działa w Akcji Katolickiej. We Florencji też, z winy matki, spełzają na niczym dwie miłosne historie i plany matrymonialne. W końcu, w 1920 roku, podczas jednej z manifestacji, jakiś rewolucjonista zadaje cios w plecy biednej dziewczynie, która znalazła się tam przez przypadek. Odtąd już nigdy nie będzie mogła chodzić. Spędzi dwadzieścia siedem lat przykuta do łóżka, od pierwszego kwietnia 1934 roku aż do śmierci, która nastąpi 12 października 1961 r. Ponieważ ma silną i bogatą osobowość, podchodzi do całej sytuacji z głęboką wiarą i gorącą miłością".
27 lat i 15 tysięcy stron objawień
Lata spędzone w łóżku to również lata głębokiego życia duchowego, wewnętrznych dialogów, a przede wszystkim - nadprzyrodzonych spotkań z Jezusem, który po raz pierwszy ukazał się Marii Valtorcie 23 kwietnia 1943 roku. Podczas codziennych objawień Chrystus przekazywał Marii swoje losy, ona zaś starannie notowała. Swoje życie w całości podporządkowała dokumentowaniu objawień. Często mawiała: "Któż to wie, czy dziś ktoś przyjdzie? Kto wie, gdzie mnie zabiorą i co mi pokażą!". Wielogodzinne dyktanda zmuszały ją do nadludzkiej pracy - ręcznie zapisała ponad piętnaście tysięcy stron. Objawienia z lat 1944-47 zostały zebrane w dziesięciu tomach, zatytułowanych Ewangelia, jaka została mi objawiona (to dzieło znane jest także pod tytułem Poemat Boga-człowieka).
Jak podaje w "Czasie burzy" Antonio Socci, "Maria poznała całą historię Jezusa: od narodzin Matki Bożej poprzez Jego narodziny, życie publiczne aż do pierwszych lat Kościoła i wniebowzięcia Panny Maryi. A przeżywając to wszystko i spisując, stała się niejako naocznym świadkiem tych wydarzeń".
Valtorta - piąty Ewangelista
Rzeczywiście, w tekstach Valtorty uderzające jest ogromne nagromadzenie szczegółów. Narodziny Jezusa, całego Jego życie, kazania, które głosił, cuda, jakich dokonywał, ukrzyżowanie, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, a nawet zesłanie Ducha Świętego - wszystkie wydarzenia przedstawione są z reporterską wręcz dokładnością. Sama Maria, na kartach Ewangelii, jaka została mi objawiona stwierdza, że Chrystus nazywał ją "małym Janem" - tak, jakby była piątym Ewangelistą.
Objawienia wspominała następująco: "Zapominam natychmiast słowa, choć trwają wydane mi polecenia, a w duszy pozostaje światło. Jednak szczegóły natychmiast znikają. Gdybym - w godzinę później - miała powtórzyć to, co usłyszałam, nie przypomniałabym sobie nic więcej poza jednym lub dwoma ważnymi zdaniami. Wizje zaś pozostają żywe w moim umyśle, ponieważ sama na nie patrzyłam. Wizje muszę dostrzegać. Pozostają więc bardziej żywe w mojej myśli, która musiała się wysilać, by je zanotować takimi, jakie były".
Gdzie jest prawdziwy grób świętego Piotra?
W "Czasie burzy" Antonio Socci przywołuje szczególne objawienie, którego Maria Valtorta doznała w 1949 roku. Oto jego treść: święty Piotr Apostoł, nie jest - jak dotąd sądzono i przekazywano licznie odwiedzającym Watykan turystom - pochowany pod bazyliką św. Piotra. Zdaniem mistyczki, szczątki pierwszego Papieża znajdują się w katakumbach, w zupełnie innej części Rzymu.
Informacja ta w całym Kościele Katolickim wywołała wielkie duże poruszenie, zaś Papież Pius XII prosił Marię Valtortę o szczegółowe wskazówki dotyczące miejsca ukrycia grobu pierwszego Papieża.
Gdzie zatem znajduje się prawdziwy grób św. Piotra? Poszukiwania odpowiedzi na to pytanie stanowią oś fabuły "Czasu burzy". Czytelnikom, którzy zdecydują się sięgnąć po powieść nie będziemy zdradzać szczegółów i pozwolimy rozwiązać tę pasjonującą zagadkę razem z głównym bohaterem powieści, ojcem Michele.
A zagadka ta ma wymiar nie tylko archeologiczny, ale przede wszystkim religijny. Jak mówi jeden z bohaterów "Czasu burzy", "odnalezienie grobu czy nawet ciała świętego Piotra byłoby największym odkryciem w dziejach chrześcijaństwa, a odnalezienie go w Rzymie miałoby przede wszystkim ogromne znaczenie dla Kościoła. Nawet bardziej dzisiaj niż w 1949 roku. Jak powiedział Paweł VI, "kości świętego Piotra są dla nas złotem". (…) Odnalezienie szczątków ciała Rybaka z Kafarnaum, który zmarł śmiercią męczeńską, pozwoliłoby nam dotknąć ręką tego, czego on dotykał…".
"Publikujcie, kto przeczyta, ten zrozumie"
Objawienia opisujące życie Jezusa, które otrzymała Maria Valtorta, zawierają tak wiele historycznych i geograficznych szczegółów, że trudno nie uwierzyć w ich prawdziwość. Wiarygodność "Ewangelii, jaka została mi objawiona" potwierdzają watykańskie autorytety. W 1952 roku kardynał Agostino Bea, rektora Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie i spowiednik Piusa XII, po dokładnej analizie pism mistyczki napisał: "odnośnie egzegezy nie znalazłem w zbadanych przeze mnie ustępach żadnego rodzaju błędów. Ogromne wrażenie wywarł na mnie fakt, iż opisy archeologiczne i topograficzne zostały przedstawione z wielką precyzją". Jean-François Lavere, badacz życia Marii Valtorty stwierdził: "jeśli chodzi o geografię, erudyci (a zwłaszcza żydowscy badacze), aby ustalić mapę Palestyny za czasów Jezusa musieli uciekać się do licznych dokumentów, jak Talmud, Józef Flawiusz, inskrypcje, tradycje, źródła archeologiczne etc. Maria Valtorta wymienia setki miejsc, dokładnie i szczegółowo opisuje krajobrazy, drogi, biegi rzek, ukształtowanie terenu, zabytki, chociaż nie dysponuje praktycznie żadną specjalistyczną dokumentacją".
Ale treść objawień mistyczki nie została przez Kościół w pełni przyjęta. Dokumenty, które pozostawiła, do dziś mają status nieoficjalny, nie są zaakceptowane przez hierarchów Kościoła. Papież Pius XII po lekturze "Ewangelii, jaka została mi objawiona", 26 lutego 1948 ogłosił: "Opublikujcie to dzieło takie, jakie jest, nic nie mówiąc o nadzwyczajnym jego pochodzeniu. Kto przeczyta, zrozumie". "Ewangelia" została zatem opublikowana, jednak w 1959 roku Święte Oficjum wprowadziło ją na Indeks Ksiąg Zakazanych, podając w wątpliwość jej nadprzyrodzone pochodzenie, a tym samym prawdziwość wizji Valtorty. Wprawdzie w 1966 roku Indeks został zniesiony, jednak Watykan jeszcze kilkukrotnie wypowiadał się negatywnie na temat objawień Valtorty. W "Czasie burzy" Socci stawia tezę, że Watykan sprzeciwiał się publikacji "Ewangelii, jaka została mi objawiona" w obawie przed rozpowszechnieniem informacji o prawdziwym miejscu pochówku świętego Piotra.
W 1985 roku kardynał Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji Doktryny Wiary, potwierdził negatywną opinię na temat pracy Valtorty "uważając za niepożądane jego rozpowszechnianie dla uniknięcia szkód, jakie dzieło to mogłoby wywołać u prostych ludzi".
W roku 1992 sekretarz Konferencji Episkopatu Włoch, kardynał Dionigi Tettamanzi, zażądał, by na pierwszej stronie "Ewangelii, jaka została mi objawiona" wydawca umieścił wyraźną informację, że "wizje i dyktanda, jakie są tu zapisane, nie mogą być uznane za mające pochodzenie nadprzyrodzone, lecz powinny być uważane za formę literacką, jaką autorka posłużyła się dla opowiedzenia po swojemu o życiu Jezusa".
Wiadomo też, że próby rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego Valtorty, podjęte w 2000 roku, spotkały się z negatywną opinią biskupów.
"Ewangelia, jaka została mi objawiona", choć odrzucona przez kościelnych hierarchów, została przetłumaczona na wiele języków i wydana w wielu krajach. Pięćdziesiąt lat po śmierci Valtorta wciąż ma wiernych czytelników i wyznawców, którzy powtarzają, że wielu mistyków długo musiało starać się o uznanie ich objawień przez władze Kościoła.
Czy "Czas burzy" Antonio Socciego na nowo otworzy dyskusję nad teologiczną wartością pism Valtorty?
- sortuj według:
/0000764_czas-burzy_450,5373075940.jpeg "pobierz")
/5375496875,5373075939.jpeg "pobierz")
/Czas+burzy.+Dramat+czasu+konklawe+-+Antonio+Socci+(2013),5373075938.jpg "pobierz")
-
0 -
3 -
0 -
0
3 plików
210 KB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (67)
