Dom wariatów (Lektor PL).rmvb

Atman / !kino rosyjskie (123) / Dom wariatów (Lektor PL).rmvb

Download: Dom wariatów (Lektor PL).rmvb

Pobierz plik

380,35 MB

Czas trwania: 103 min

obsada: Yuliya Vysotskaya, Yevgeni Mironov, Sultan Islamov, Stanislav Varkki
reżyseria: Andriej Konczałowski,
scenariusz: Andriej Konczałowski,
zdjęcia: Sergiej Kozłow,
muzyka: Eduard Artemiew
szczegóły: dramat, Rosja, 2002, 104 min

Dramat Andrieja Konczałowskiego "Dom wariatów" zainspirowało autentyczne wydarzenie z I wojny czeczeńskiej /1994-96/. Film nie jest jednak zapisem tego wydarzenia, ani fabularyzowanym dokumentem. Sam twórca w wywiadzie udzielonym Łukaszowi Figielskiemu dla"Stopklatki" /2004.09.27/ powiedział:"Nie ważne, skąd podchodzi inspiracja. Ważne, by obraz "dotykał". W tym przypadku rzeczywiście przeczytałem o szpitalu psychiatrycznym opuszczonym przez lekarzy. Resztę wymyśliłem".
Film Konczałowskiego to opowieść o grupie pacjentów szpitala psychiatrycznego w Inguszetii. Bohaterowie filmu, ludzie upośledzeni umysłowo, bezradni i zagubieni,żyją za drzwiami szpitala własnymi problemami. Leczą się, rywalizują między sobą o miejsce w kolejce do łazienki, a czasem bawią się. Jest wśród nich i poeta piszący wiersze. Główna bohaterka Żanna żyje w świecie własnej fantazji. Kocha się w Bryanie Adams, kanadyjskim piosenkarzu i święcie wierzy, że on tu przyjedzie i zabierze ją ze sobą. Życie w szpitalu toczy się niemrawo, aż do wybuchu wojny rosyjsko-czeczeńskiej.Na wieść o ofensywie wojsk czeczeńskich szpital opuszcza Naczelny Lekarz, aby zorganizować transport i ewakuację chorych. Wykorzystuje to pozostały personel i ucieka ze szpitala. Pacjenci zostają pozostawieni samym sobie. Oddział czeczeński zajmuje szpital i chorzy znaleźli się w samym środku zawieruchy wojennej.Żanna zakochuje się w jednym z Czeczeńców, który okazał jej zainteresowanie i zamierza z nim odejść, ale okazuje się, że wybranek jej serca tylko sobie żartował. Natarcie rosyjskich oddziałów zmienia zresztą sytuację. Szpital zajmują Rosjanie. Czeczeńcy wycofują się, a kilku z nich dostaje się do niewoli. Żanna wraca do szpitala. W czasie tych wydarzeń obserwujemy dwa światy:świat ludzi chorych psychicznie, w którym wizje realne przeplatają się z fantazją i świat realny na zewnątrz szpitala.
Ludzie niezrównoważeni psychicznie i zdani na samych siebie nie toczą tu dramatycznej walki o przetrwanie.
Tymczasem, na zewnątrz, za drzwiami szpitala toczy się walka. Konczałowski nie opowiada się po żadnej ze stron."Nie każdy Czeczen to terrorysta...Rosjanie też bywają terrorystami" - mówi twórca we wspomnianym wywiadzie.Dla niego Czeczenii i Rosjanie to ludzie uwikłani w bezsens wojny. Strzelają do siebie i mordują się wzajemnie na rozkaz polityków. Ale w czasie przerw w walkach handlują ze sobą i rozmawiają.Wielu z nich to dawni towarzysze broni. To jeszcze bardziej podkreśla absurd i całą niedorzeczność wojen rosyjsko-czeczeńskich i wojny w ogóle. Film jest w rzeczy samej manifestem pokoju i protestem przeciwko skutkom wojny. Ofiarami wojen są głównie niewinni cywile, a tu: bezbronni chorzy. To nasz realny świat opanowany chciwością i pazernością, nękany ustawicznie wojnami staje się światem nienormalnym. Braterstwo, przyjaźń, piękno i miłość pozostały jeszcze wewnątrz tytułowego Domu wariatów. Tu jest oaza pokoju i ostatnie bezpieczne miejsce.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Atman

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Сибирь. Монамур.avi

Ironia w filmie Slavy Rossy rodzi się już w chwili, gdy ...

Ironia w filmie Slavy Rossy rodzi się już w chwili, gdy tytuł filmu zostanie poddany konfrontacji z treścią. Jesienne pejzaże syberyjskich lasów przez moment podsycają jeszcze pewność, że tytułowe "monamour" to zlepek dwóch francuskich słów, tłumaczonych jako "moja miłość". Syberia. Moja miłość. W świecie rosyjskiego reżysera miłość nie ma racji bytu, kochać można tylko Boga, który jawi się jeszcze w swojej najbardziej okrutnej, starotestamentowej postaci. Gra toczy się o przetrwanie, a Monamour to tylko i wyłącznie nazwa zapadłej wioski w północnych lasach, gdzie siedmioletni wnuczek czeka ze swoim dziadkiem na powrót ojca. Wiekowy Ivan tłumaczy małemu Leshii, że jego ojciec jest bohaterem, służy w wojsku, a kraj nie mógłby się bez niego obyć. Starzec pielęgnuje w chłopcu opowieść, którą Slava Ross sukcesywnie demitologizuje. Nie szczędzi groteskowych chwytów, świetnie posługuje się ironią i tworzy świat, w którym tylko sroga, nieludzka natura ma władzę nad człowiekiem. W takiej rzeczywistości z życia korzystają tylko ci, którzy zgodnym chórem opowiadają się za własnym zezwierzęceniem. Losy wszystkich przecinają się ze sobą w chwilach, gdy okrucieństwo spotyka się z ironią i cios zostaje zadany połączonymi siłami. Nikt nikogo nie obroni, bo w rodzinach nie ma ojców. Leshia swojego nie pamięta, a Jurij w jednej z początkowych sekwencji ginie w lesie od zbłąkanej kuli uciekając przed watahą psów. Na arenie wydarzeń pozostaje dziecko i kobiety. Ono ma do ochrony ukochanego psa, one swoją seksualność, którą handlują w każdej sprzyjającej ku temu okazji. Reżyser daje im wiele szans, by mogły poczuć, że z okrutną naturą świata nie sposób wygrać. Groteska idąca śladami żołnierzy i zaglądająca wraz z nimi do salonów podpułkownika wyostrza tak zarysowany obraz świata. Tragizm miesza się z komedią. Piękno i brzydota zostają skonfrontowane na poziomie wyrafinowanej formy wizualnej filmu oraz jego odrzucającej treści, złożonej z rozpadających się wzorców, niszczejącej mitologii żołnierskiego bohaterstwa i kobiecej wierności. Nie ma prawdziwych ojców, nie ma matek, są tylko dzieci zostawione na pastwę losu, dzieci, z których ma wyrosnąć kolejne pokolenie ludzi bez szans. To mocna teza, ale reżyser niejednokrotnie przesuwa akcenty zbyt daleko, uwydatnia te aspekty świata, które wskazują tylko na jego bezlitosny wymiar. Daje ludziom wiarę, żeby mogli uchwycić się Boga niczym tonący brzytwy. Ross jest bezkompromisowo krytyczny w ocenie świata, który za szybko staje się nieprzejrzysty, zasnuty śnieżną mgłą. Gdyby nie odrobina dystansu, która przychodzi wraz z estetyką groteski i gorzkim otrzeźwieniem niesionym przez ironię, jego reżyserskie chwyty mogłyby nie zostać uznane za nic więcej, jak tylko jawne przeszarżowanie w grze o wzgardę.

Los człowieka.avi

"Los człowieka" to film sprzed kilku dekad, ale wciąż ur ...

"Los człowieka" to film sprzed kilku dekad, ale wciąż urzeka swoim niepowtarzalnym klimatem i wciska w fotel. Już od samego początku zwraca się uwagę na niebanalny i ciekawy (pamiętajmy, że to lata 50.) montaż. Delikatne czy może nawet momentami subtelne przejścia pomiędzy scenami sprawiają, że film nie jest nużącą migawką. Liryczny? Mimo że wojenny, za sprawą nastrojowej, melancholijnej muzyki staje się właśnie taki. Wrażenie to potęgują piękne zdjęcia, a także imponująco wysoki poziom gry aktorskiej (jakiego niektóre współczesne "gwiazdy" nie są w stanie zaprezentować). Motywem, który w tej radzieckiej produkcji wysuwa się na pierwszy plan, jest wojna. Przedstawiona w sposób niezwykle realistyczny, momentami dosadny, a już na pewno znacznie prawdziwszy niż w amerykańskich i zachodnioeuropejskich filmach tego rodzaju. "Los człowieka" ukazuje przede wszystkim zderzenie jednostkowego człowieka z bezduszną machiną wojenną. Patrząc na losy Sokołowa (Bondarczuk), słuchając jego rozważań i podróżując razem z nim, nie można mu nie współczuć. Osobiście nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że nie ma nieszczęścia, które go ominęło. Ten człowiek, najogólniej mówiąc, stracił wszystko, co tylko wojna mogła mu zabrać. Mimo to nadal chce i próbuje żyć. Szuka nowych celów i chwyta się nowych nadziei. Szczególnie zapadają w pamięć dwie sceny. Pierwsza z nich: Rosjanie – jeńcy, prowadzeni gdzieś przez niemieckich żołnierzy, śpiewają "Katiuszę". Ich twarze na krótki moment rozjaśnia przebłysk radości. Przez te kilka minut czują się pewniej, w ich oczach rozbłyska nowa siła. Jakby z rodzimej przyśpiewki płynęła do nich nowa energia. Drugą sceną, która jest chyba najszerzej rozpowszechnionym i najbardziej rozpoznawalnym fragmentem produkcji, jest "audiencja" u Muelera (w tej roli Yuri Averin). Wtedy w Sokołowie budzi się typowa (lub stereotypowa) rosyjska natura. Dzięki swojej odwadze i pewności siebie zaskarbia sobie może nie sympatię, ale na pewno chwilowy podziw niemieckich oficerów i uzyskuje doraźną korzyść – chleb. Do przesiąkniętego smutkiem i powagą filmu została wprowadzona odrobina śmiechu. Ale to i tak nie wystarczyło, by całkowicie pozbyć się nastroju cichej skargi, bólu i tęsknoty, tak pieczołowicie budowanego od pierwszych scen. W gruncie rzeczy w tej historii najważniejszy jest człowiek, a nie wojna. Mimo że to właśnie ona najbardziej rzuca się w oczy. "Los człowieka" to jeden z tych czarno-białych filmów, po których obejrzeniu człowiek wychodzi z kina i dziwi się, że świat jest kolorowy.

Andriej Rublow (Lektor PL).avi

Andriej Rublow (w tę rolę wcielił się rewelacyjny Anatol ...

Andriej Rublow (w tę rolę wcielił się rewelacyjny Anatoli Solonitsyn) był rosyjskim mnichem (świętym w Prawosławiu) i nade wszystko wybitnym twórcą ikon - artystą. Przyszło mu żyć na przełomie wieków XIV i XV, a więc w czasach niezwykle burzliwych i obfitujących w krwawe wydarzenia. Wraz z Rublowem będziemy świadkami walk pomiędzy książętami, najazdów tatarskich i pogańskich obrzędów. Oczywiście obrazy przeszłości nie pełnią wyłącznie funkcji historycznej w dziele Tarkowskiego. Przede wszystkim są punktem odniesienia dla duchowej i artystycznej ewolucji głównego bohatera. To jest oś wokół której rozwija się fabuła filmu. W jej orbicie znajdują się także losy innych mnichów: Kiryła (Ivan Lapikov) i Daniła (Nikolai Grinko). Celowo zasugerowałem, że Rublow był świadkiem licznych wydarzeń. Był bowiem często w ich centrum, ale zawsze w pozycji biernej, kontemplatywnej, aż do momentu krwawej rzezi w cerkwi, kiedy to doszło do bezpośredniej konfrontacji mnicha z bestialstwem Tatarów i wielkiego księcia (Yuriy Nazarov). Konsekwencją tego było wieloletnie milczenie, także w wymiarze artystycznym. Ta pasywność bohatera w połączeniu z dynamiką tła historycznego i społecznego mogłaby sugerować, że jego rola w filmie jest niewielka. Jest jednak zupełnie przeciwnie i bynajmniej powodem tego nie jest ucieczka w pejzaże mentalne. Jest coś w dziele Tarkowskiego, co każe nam widzieć ukazaną brutalną rzeczywistość przez pryzmat wrażliwej jednostki, jaką był Andriej Rublow. Czujemy, że ten świat nie istnieje w oderwaniu od niego, ale poddawany jest nieustannej próbie zrozumienia, samookreślenia i znalezienia miejsca dla siebie i swojej sztuki. Może to właśnie opór głównego bohatera i pokazywana nam próba przezwyciężenia bariery między brutalnością świata a życiem wewnętrznym angażują widza bardziej, doprowadzają do pytań i pozwalają skoncentrować uwagę na rozwoju duchowym i artystycznym Rublowa? "Andrieja Rublowa" nie ogląda się łatwo. To przejście w mistyczny świat wymaga od odbiorcy wysiłku i poświęcenia. Nie łatwo jest przenieść się z płaszczyzny codziennych doznań w sferę ducha. Zdjęcia pochłaniają, ale trzygodzinny film jest w stanie wyczerpać. Mimo to pozostawia wrażenie, którego nie sposób zatrzeć. Mnie doprowadziło to do kolejnego seansu już w następnym dniu, a i teraz, gdy myślę o arcydziele Tarkowskiego, czuję ogromną pokusę kolejnej podróży wraz z Rublowem. Mam wrażenie - może na wyrost - że na podobieństwo głównego bohatera, szukamy siebie podczas oglądania tego filmu i że istnieje chyba jakaś chęć doświadczenia pełni człowieczeństwa albo przynajmniej jego pierwiastków w kontakcie z utworem rosyjskiego reżysera. "Andriej Rublow" daje tę możliwość jak mało który inny film. To jest ten rodzaj dzieła, do którego można wracać bez końca.

Dom wariatów (Lektor PL).rmvb

obsada: Yuliya Vysotskaya, Yevgeni Mironov, Sultan Islam ...

obsada: Yuliya Vysotskaya, Yevgeni Mironov, Sultan Islamov, Stanislav Varkki reżyseria: Andriej Konczałowski, scenariusz: Andriej Konczałowski, zdjęcia: Sergiej Kozłow, muzyka: Eduard Artemiew szczegóły: dramat, Rosja, 2002, 104 min Dramat Andrieja Konczałowskiego "Dom wariatów" zainspirowało autentyczne wydarzenie z I wojny czeczeńskiej /1994-96/. Film nie jest jednak zapisem tego wydarzenia, ani fabularyzowanym dokumentem. Sam twórca w wywiadzie udzielonym Łukaszowi Figielskiemu dla"Stopklatki" /2004.09.27/ powiedział:"Nie ważne, skąd podchodzi inspiracja. Ważne, by obraz "dotykał". W tym przypadku rzeczywiście przeczytałem o szpitalu psychiatrycznym opuszczonym przez lekarzy. Resztę wymyśliłem". Film Konczałowskiego to opowieść o grupie pacjentów szpitala psychiatrycznego w Inguszetii. Bohaterowie filmu, ludzie upośledzeni umysłowo, bezradni i zagubieni,żyją za drzwiami szpitala własnymi problemami. Leczą się, rywalizują między sobą o miejsce w kolejce do łazienki, a czasem bawią się. Jest wśród nich i poeta piszący wiersze. Główna bohaterka Żanna żyje w świecie własnej fantazji. Kocha się w Bryanie Adams, kanadyjskim piosenkarzu i święcie wierzy, że on tu przyjedzie i zabierze ją ze sobą. Życie w szpitalu toczy się niemrawo, aż do wybuchu wojny rosyjsko-czeczeńskiej.Na wieść o ofensywie wojsk czeczeńskich szpital opuszcza Naczelny Lekarz, aby zorganizować transport i ewakuację chorych. Wykorzystuje to pozostały personel i ucieka ze szpitala. Pacjenci zostają pozostawieni samym sobie. Oddział czeczeński zajmuje szpital i chorzy znaleźli się w samym środku zawieruchy wojennej.Żanna zakochuje się w jednym z Czeczeńców, który okazał jej zainteresowanie i zamierza z nim odejść, ale okazuje się, że wybranek jej serca tylko sobie żartował. Natarcie rosyjskich oddziałów zmienia zresztą sytuację. Szpital zajmują Rosjanie. Czeczeńcy wycofują się, a kilku z nich dostaje się do niewoli. Żanna wraca do szpitala. W czasie tych wydarzeń obserwujemy dwa światy:świat ludzi chorych psychicznie, w którym wizje realne przeplatają się z fantazją i świat realny na zewnątrz szpitala. Ludzie niezrównoważeni psychicznie i zdani na samych siebie nie toczą tu dramatycznej walki o przetrwanie. Tymczasem, na zewnątrz, za drzwiami szpitala toczy się walka. Konczałowski nie opowiada się po żadnej ze stron."Nie każdy Czeczen to terrorysta...Rosjanie też bywają terrorystami" - mówi twórca we wspomnianym wywiadzie.Dla niego Czeczenii i Rosjanie to ludzie uwikłani w bezsens wojny. Strzelają do siebie i mordują się wzajemnie na rozkaz polityków. Ale w czasie przerw w walkach handlują ze sobą i rozmawiają.Wielu z nich to dawni towarzysze broni. To jeszcze bardziej podkreśla absurd i całą niedorzeczność wojen rosyjsko-czeczeńskich i wojny w ogóle. Film jest w rzeczy samej manifestem pokoju i protestem przeciwko skutkom wojny. Ofiarami wojen są głównie niewinni cywile, a tu: bezbronni chorzy. To nasz realny świat opanowany chciwością i pazernością, nękany ustawicznie wojnami staje się światem nienormalnym. Braterstwo, przyjaźń, piękno i miłość pozostały jeszcze wewnątrz tytułowego Domu wariatów. Tu jest oaza pokoju i ostatnie bezpieczne miejsce.

Czekista 1992.avi

gatunek: dramat kraj: Francja, Rosja reżyseria: Aleksand ...

gatunek: dramat kraj: Francja, Rosja reżyseria: Aleksander Rogożkin rok produkcji: 2002 czas trwania: 85 minuty CzK (lub Czeka) to nazwa policji politycznej powołanej na rozkaz Lenina, gdy ten po zamachu na swoje życie zorientował się, że w komunistycznym „raju” jakim jest Związek Radziecki mogą istnieć ludzie, którzy nie zgadzają się z tym co robi. Postanowił więc niewdzięcznych „zdrajców ludu” wytępić. W okresie swojego funkcjonowania z rąk czekistów zginęło ponad pół miliona ludzi. Bohaterem filmu jest Andriej Srubow – przewodniczący gubernialnej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Sabotażem i Kontrrewolucją. Jako człowiek inteligentny i wrażliwy brzydzi się widokiem krwi i śmierci człowieka. Jednak musi wykonywać należycie swój zawód – bestiastwo i niesprawiedliwość masowych mordów dokonywanych za jego wyrokiem bądź przyzwoleniem tłumaczy sobie wyższą koniecznością, rewolucją, która to ponoć potrzebuje krwi, aby żyć. Praca odciska piętno na jego zdrowiu psychicznym oraz życiu rodzinnym. Stopniowo pogrąża się w szaleństwie… Obraz ten przedstawia w sposób dosadny co zrobili bolszewicy z ideą rewolucji komunistycznej – mówiąc o demokracji i władzy proletariatu posyłali na śmierć miliony obywateli z różnych klas społecznych, w dużej mierze właśnie z proletariatu. Stworzyli państwo totalnego terroru i samowoli służb państwowych. Niewiele trzeba było, aby jako zdrajca ludu dostać kulkę w łeb w podziemiach fabryk śmierci, czym tak naprawdę były więzienia Czeki. Wystarczyło mieć wujka oficera, być Żydem, lub opowiedzieć dowcip wyśmiewający władzę. W filmie są pokazane egzekucje oraz prowizoryczny sąd – bez wgłębiania się w szczegóły niemal 100% zatrzymanych skazywano na śmierć. Śmiesznym momentem jest, gdy podczas „sądu”, czekista wyczytujący dane i winę więźnia przeczytał imię, nazwisko i zawód swojego kolegi, a ten znużony kilkugodzinnym powtarzaniem słowa „rozstrzelać” co 30 sekund, sam siebie skazał na śmierć. Film jest adaptacją książki „Drzazga” Władimira Zazubrina.

Nostalgia.avi

obsada: Oleg Jankowski, Domiziana Giordano, Erland Josep ...

obsada: Oleg Jankowski, Domiziana Giordano, Erland Josephson reżyseria: Andriej Tarkowski, scenariusz: Tonino Guerra, Andriej Tarkowski szczegóły: Francja, Włochy, ZSRR, 1983, 127 min Tarkowski, obok Bergmana, Dreyera i Bressona należy do grona najwybitniejszych reżyserów w historii kina. Jego nieprzeciętna wręcz zdolność poetyckiego kształtowania rzeczywistości, oddania jej plastyczności i metafizyczności stanowią o jego jakże rozpoznawalnym stylu. Przyjęło się mówić, że kino Tarkowskiego to kino religijne, z jednej strony pełne dramatyzmu, z drugiej silnie powiązane z prawosławną myślą filozoficzną. Trudno się z tą konstatacją nie zgodzić, zwłaszcza wówczas, kiedy przyjrzymy się z bliska metaforyce, której z takim zaangażowaniem poświęca uwagę reżyser. Tak jak u Bergmana, także u Tarkowskiego to, co się liczy najbardziej, to obraz z całą jego siatką znaczeń. Myśl równa się obrazowi, obraz równa się metafizyce, metafizyka zbliża się do istoty tematu - istoty nostalgii. Jako że obraz stanowi tło i sedno zarazem, słowo zostaje wyparte przez symbol, zaś sama niemożność komunikowania się staje się istotnym elementem opowieści filmowej. "Nostalgia" to zatem tęsknota, za wszystkimi tymi elementami, które pozwalają człowiekowi egzystować. Tęsknota za przynależnością do określonego miejsca i czasu, tęsknota za wiarą, nadzieją i duchowością, to także tęsknota za tym, co było ważne, co metafizyczne, a co obecnie zostało wyparte przez rozwój techniki. Główny bohater "Nostalgii", Gorczakow (Oleg Jankowski), to intelektualista, profesor sztuki, który przyjeżdża do Włoch służbowo, by odnaleźć jakiekolwiek informacji na temat nieżyjącego, XVIII-wiecznego kompozytora rosyjskiego. Na swej drodze spotyka Domenico (Erland Josephson), który reprezentuje w filmie odwieczne poszukiwania sensu życia, wolności, dobra i zła. Uważany za obłąkanego, mężczyzna tak naprawdę charakteryzuje się niezwykłą wrażliwością i uczuciowością. Konfrontacja tych dwóch bohaterów, konfrontacja tych dwóch światów w połączeniu z przepięknymi, smutnymi, ale wzruszającymi swym naturalnym pięknem obrazami składa się na arcydzieło filmowe, dzieło sztuki, jakich na próżno szukać we współczesnym kinie. W "Nostalgii" pośród wszystkich scen, do najpiękniejszej należy bez wątpienia scena próby przejścia przez basen wypełniony gorącą wodą, z zapaloną świecą w ręku, tak aby owa świeca nie zgasła. W scenie tej, jakże symbolicznej, nie ma ani jednego elementu, który nie wstrząsnąłby do cna odbiorcą. Mamy zatem przepiękny, stary romański basen, toskańską wieś Bagno Vignone, unoszącą się nad akwenem mgłę, skupiony wyraz twarzy Gorczakowa, ciszę i płonącą świecę. Mamy także przede wszystkim obraz, nieskalany słowem. "Nostalgia" to dzieło obowiązkowe, ponadczasowe, uniwersalne. To kino światowego formatu, choć bez wątpienia nie dla wszystkich.

Russia 88.rmvb

produkcja: Rosja gatunek: Dramat reżyseria Pavel Bardin ...

produkcja: Rosja gatunek: Dramat reżyseria Pavel Bardin czas trwania: 104 minuty język: polskie napisy Grupa skinheadów pod nazwą ” Rosja 88″ kręci propagandowy film w celu zamieszczenia go w internecie. Kamera filmuje życie grupy oraz fakt, jak ludzie akceptują działania skrajnej prawicy, stopniowo przyzwyczajając się do ich aktywności. Lider grupy – Sztyr, dowiaduje się, że jego siostra spotyka się z chłopakiem pochodzenia gruzińskiego. Rodzinna historia przeradza się w tragedię. Kamera towarzyszy bohaterom do samego końca. Akcja filmu pochodzi z wyobraźni reżysera, ale film oparty jest na faktach obecnego życia w Rosji. Warto przeczytaj: Moskwa, oświadczenie Komitetu 19 Stycznia | Rosja: Wyrok w sprawie antyfaszysty | Kolejny antyfaszysta zamordowany w Rosji | Rosja: Naziści zamordowali antyfaszystę

Dziecko wojny (Lektor PL).avi

Przejmująca opowieść o dwunastoletnim chłopcu, który zos ...

Przejmująca opowieść o dwunastoletnim chłopcu, który zostaje zwiadowcą na froncie wschodnim. Oficerowie próbują wysłać małego Iwana do szkoły kadetów, ale chłopak odmawia. Jest owładnięty żądzą zemsty za śmierć najbliższych a udział w wypadach zwiadowczych traktuje jak swą życiową misję. Wojna stała się jego żywiołem, jest nią zarażony niczym śmiertelną chorobą. "Złoty Lew" MFF w Wenecji był dowodem, że jurorzy natychmiast dostrzegli wyjątkowy talent debiutującego filmowca zza żelaznej kurtyny.

Bez świadków (Lektor PL).avi

W małym mieszkaniu spotykają się kobieta i mężczyzna. Da ...

W małym mieszkaniu spotykają się kobieta i mężczyzna. Dawniej łączyło ich gorące uczucie. Teraz przez przypadek los znów chciał, by się zobaczyli i porozmawiali o czasach dawnych i obecnych. On opuścił ją, gdyż chciał robić karierę, a ułatwić mu to miał ślub z córką profesora. Ona po rozwodzie również znalazła nowego partnera i jak się okazuje od niego jest zależy teraz los jej dawnego ukochanego. Te zależności są powodem odwiedzin mężczyzny.

Kilka dni z życia Obłomowa (Lektor PL).avi

Obłomow zniechęcony do jakiejkolwiek formy aktywności sp ...

Obłomow zniechęcony do jakiejkolwiek formy aktywności spędza czas leżąc na kanapie i rozmyślając. Jego przyjaciel Sztolc, człowiek praktyczny zabiera go na wędrówkę po salonach Petersburga. Jest to straszne doświadczenie dla Obłomowa, który dostrzega w życiu towarzyskim wyłącznie nudę i grę pozorów.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin