2014-03-09 Renoir obniża status kobiety pędzlem.mp3
Download: 2014-03-09 Renoir obniża status kobiety pędzlem.mp3
Pobierz13,86 MB
Parasolki - Pierre August Renoir
Obraz "Parasolki" Pierre'a Auguste'a Renoira, francuskiego malarza oraz rzeźbiarza, jednego z głównych przedstawicieli impresjonizmu, powstało w latach 1881- 1885, kiedy zachodziły zmiany w stylu artysty i różnica w sposobie malowania jest zauważalna na pierwszy rzut oka.
W prawej części płótna – kobietę i dwie małe dziewczynki charakteryzuje lekka, miękka rozmyta forma. Natomiast postać kobiety po lewej stronie namalowana jest w sposób bardziej linearny, z większym wydobyciem kształtu. Mimo tych różnic obraz komponuje się harmonijnie, uderza oryginalnością pomysłu i żywą charakterystyką szczegółów, a co za tym idzie należy do jednego z najpopularniejszych dzieł artysty.
Aktualnie płótno znajduje się w National Gallery w Londynie.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
07 - 09 -
10 - 12 -
2016 -
2017 -
2018 -
2019 -
Arabic Orthodox Chant -
Cała prawda o Sfinksie -
Cała prawda o… HD -
Chemia smaku HD (3) -
Cuda na czterech łapach (psy) HD (3) -
do posegregowania -
Doktor Ewa -
dr Jerzy Jaśkowski -
Dzień dobry jestem z Kobry -
Haft na kratce -
Indie -
iPhone orginal rings -
iPhone original sounds -
Klub Ludzi Ciekawych Wszystkiego -
Kobieta za Ladą (BG.SP..1450) -
Koran - U źródeł Księgi -
Koty bez tajemnic HD (3) -
Królowa Bona -
Kurs Jezyka Polskiego + audio -
le mot du jour -
Maria Czubaszek -
Maria Czubaszek - Dym z papierosa -
Muzyka Cerkiewna (Orthodox) -
muzyka klasyczna -
Nauka i islam kompl -
notifications -
Oblicza Islamu -
od mar_rilla -
Palestyna -
Przestrzenie kultury -
Przygody Wuja Alberta -
ringtones -
rmvb -
S8 -
Spotkania po zmroku -
Strefa literatury -
Supernatural -
Śmieciarz -
Tajemnice Biblii HD (13) -
Teatr Polskiego Radia -
ui -
Wszystko o kotach - małych i wielkich HD (3) -
Ze wschodu na zachód -
Znikający Wszechświat
Inne pliki do pobrania z tego chomika
fragment obrazu Rembrandta "Artysta w pracowni"
"Artysta w pracowni" - to obraz interpretowany jako jeden z wielu autoportretów Rembrandta. Znajduje się w Muzeum Sztuki w Bostonie (Fine Arts Museum, Boston). Tylko czy na pewno jest to autoportret malarza?
- Istnieje legenda że Rembrandt od młodości do śmierci malował swój wizerunek, aby upamiętnić zmieniające się rysy twarzy - mówiła w Dwójce dr Grażyna Bastek. W tym przypadku ciekawsze niż tożsamość postaci, której zdaniem historyków sztuki nie daje się jednoznacznie ustalić, są szczegóły pokazujące nam warunki pracy artystów w XVII wieku.
Dlaczego malarz tworzy w kapeluszu i co o jego technice mówi nam wielkość palety - o tym w audycji.
"Dyptyk Maartena van Nieuwenhove" Hansa Memlinga
Na panelu z Marią mały Jezus przyjmuje z rąk matki jabłko - symbol upadku Adama i Ewy, który nawiązuje do roli Chrystusa jako odkupiciela grzechów. Po lewej stronie, nad ramieniem Marii znajduje się wypukłe lustro a w nim odbijają się postacie: Madonna widoczna jest od tyłu, a donator z boku. Jakby byli w jednej przestrzeni. Wcześniej zastosował taki rodzaj kompozycji Jan van Eyck, na którym Memling musiał się wzorować.
Nad postaciami widoczne są barwne witraże. Po stronie Marii przedstawiają herb i dewizę rodu van Nieuwenhove. Witraż po prawej stronie przedstawia św. Jerzego na koniu i św. Krzysztofa. Za plecami Maartena, na witrażu ukazany jest jego patron św. Marcin w scenie odcinania kawałka swojego płaszcza i przekazania go żebrakowi.
Sam Maarten był radcą Brugii (w 1492 i 1494), dowódcą straży miejskiej (1495 i 1498) i burmistrzem (1497).
Rafael Santi, Portret Juliusza II (fragment)
Dr Grażyna Bastek mówiła tym razem o "Portrecie Juliusza II" pędzla Rafaela Santiego. To jeden z najznakomitszych portrteów papieskich, do którego odnosili się malarze późniejsi, choćby Velasquez i Bacon.
Obraz namalowany został na zlecenie Juliusza II w latach 1511–1512. Przedstawia papieża jako siedzącego w fotelu starego, zmęczonego, i zamyślonego człowieka. Broda Juliusza II została zapuszczona na znak upokorzenia w latach 1511–1512, gdy w jednej z kampanii wojskowych utracił on Bolonię. Ten fakt z życia papieża pozwala na określenie daty powstania dzieła. Biała broda kontrastuje z czerwonym tłem i zieloną kotarą.
Portret, wraz z innym obrazem Rafaela przedstawiającym Madonnę, został wystawiony w kościele Santa Maria del Popolo w Rzymie. Tam widział go biograf Rafaela Giorgio Vasari. W 1591 roku obraz trafił do zbiorów Scipiona Borghese, a następnie do kolekcji angielskiej Johna Juliusa Angersteina. W 1824 roku został zakupiony przez National Gallery w Londynie.
Piero della Francesca (1415-1492) to ukochany malarz Zbigniewa Herberta i wielu innych pisarzy. To dzięki Huxleyowi i jego zapiskom żołnierze angielscy uratowali "Zmartwychwstanie Chrystusa" w Sansepolcro. Malarstwo włoskiego mistrza zostało jednak szybko zapomniane po jego śmierci. Jego dzieła musiały czekać aż do XIX w., gdy talent Francesca został odkryty ponownie. Obok "Zmartwychwstania" do najważniejszych obrazów malarza należą "Chrzest Chrystusa" oraz freski w bazylice S. Francesco w Arezzo ("Legenda Krzyża Świętego").
Jednym z najczęściej komentowanych i analizowanych obrazów Piera della Francesca jest "Biczowanie", który uznaje się za wzór harmonii, geometrii i perspektywy. To, co znajduje się na pierwszym planie, jest nie mniej ważne od przedstawionego zdarzenia z Biblii. Scena ta dopowiada pewne rzeczy, jest komentarzem, a czasem nawet naprowadzeniem na pewne tropy interpretacji tego, co znajduje się w głębi. W "Biczowaniu" właśnie pierwszy plan stanowi największą zagadkę. - Najbardziej ekstrawaganckim odczytaniem jest to, że nie mamy wcale do czynienia z biczowaniem Chrystusa, lecz ze snem św. Hieronima – mówiła dr Grażyna Bastek. – Hieronimowi śniło się bowiem, że jest biczowany za czytanie pogańskich poetów: Wergiliusza, Horacego, Cycerona. To właśnie ci trzej poeci mają być przedstawieni na pierwszym planie obrazu – dodała.
Wedle innych interpretacji "Biczowanie" jest alegorycznym przedstawienie ówczesnych wydarzeń politycznych.
Jakie jeszcze tajemnice skrywa dzieło Piera della Francesca?
Jan Steen "Świat na opak"
Jan Steen malował głównie sceny rodzajowe, alegorie i portrety, także tematy historyczne, religijne i mitologiczne. Największą popularność zdobył jako twórca pełnych humoru przedstawień życia codziennego w XVII wieku.
Powiedzenie "domostwo Jana Steena" jest w Holandii synonimem bałaganu. "Świat na opak" to obraz, na którym pani domu upojona winem zasnęła, więc korzystając z nieuwagi matki, jedno dziecko otwiera szafkę, drugie pali fajkę, a trzecie zabawia się sznurem drogocennych pereł. Małpka pociąga za łańcuszki zegara, na plecach jednego z gości zasiadła kaczka, pies je z talerza stojącego na stole, a świnia roztrąca coś przy schodach. Mąż kobiety zamroczonej winem zabawia się z kurtyzaną.
Jako przestrogę przed niepowodzeniami czekającego każdego, upajającego się swym dobrobytem i zapominającego o umiarze i przyzwoitości artysta umieścił pod sufitem symboliczny wiklinowy kosz z drewnianą kulą i szpadą.
"Krzyk" należy do cyklu "Fryz życia", który w założeniu artysty miał być poematem życia w jego egzystencjalnym wymiarze - śmierci, erotyzmu, niepokojów targających człowiekiem. Malarz wykonał kilka wersji. "Krzyk" przedstawia człowieka przeszytego bólem egzystencjalnym, a postać znajduje się na tle fiordu w pobliżu Oslo, widocznego ze wzgórza Ekeberg. Ze względu na swój charakter - zapewne silnie związany z nadwrażliwością i zaburzeniami emocjonalnymi samego Edvarda Muncha - obraz nazywany bywa arcydziełem ekspresjonizmu. Paradoks polega na tym, ze pojawił się przed historycznymi narodzinami kierunku. A biorąc pod uwagę różne jego aspekty, uznać można "Krzyk" równie dobrze za dzieło symbolizmu, postimpresjonizmu albo koloryzmu.
Bez wątpienia jest "Krzyk" ikoną pop kultury. Odwołuje się do obrazu Muncha film pod tym samym tytułem, ale też Homer Simpson w jednym z odcinków popularnej kreskówki wydaje z siebie własny "krzyk". Dzieło stawało się też wyjątkowo często przedmiotem obsesyjnego pożądania. Dwie spośród czterech wersji - obie znajdujące się w Oslo - próbowano w ostatnich latach ukraść. Na szczęście wróciły one do norweskiego Narodowego Muzeum oraz do Muzeum Muncha. Z kolei wersja znajdująca się w prywatnych rękach osiągnęła na aukcji z 2012 roku rekordową wówczas cenę 120 milionów dolarów.