-
2011 -
4255 -
98125 -
7227
112080 plików
328,13 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Twórca Bitbay o dużym majątku: pracuję po 20 godzin dzie ...
Portret, podobizna, konterfekt (fr. portrait; łac. protrahere – wydobyć na światło dzienne, wyjawiać, pokazać; contrafacere – naśladować) – artystyczny wizerunek (malarski, rzeźbiarski, graficzny, rysunkowy) konkretnej osoby lub grupy osób, ukazujący zewnętrzne podobieństwo oraz niekiedy cechy charakteru portretowanych.
Pomijając sposób wykonania (np. portret rysunkowy), styl (np. portret renesansowy) czy też materiał (np. płótno), biorąc pod uwagę różne kryteria, rozróżniamy wiele typów portretu[1].
Ze względu na upozowanie głowy:
en face (frontalnie)
profil
półprofil (ujęcie pośrednie między profilem a en face, bliskie ujęciu en trois quarts)
en trois quarts (z twarzą zwróconą w bok)
profil perdu (ćwierćprofil)
Ze względu na ujęcie postaci:
wizerunek głowy
popiersie
półpostać
portret do kolan
portret całopostaciowy (en pied, kontrapost)
portret leżący, stojący, siedzący, konny
akt.
Ze względu na liczbę osób:
pojedynczy
podwójny (ślubny, małżeński, przyjaciół)
potrójny
conversation pieces
zbiorowy (wielopostaciowy, grupowy).
Ze względu na okoliczności powstania:
ślubny
pośmiertny (mumiowy, trumienny, epitafijny)
asystencyjny (wizerunek fundatora w obrazach i ołtarzach o tematyce religijnej; adorant).
Ze względu na pozycję społeczną modela:
męski, żeński, dziecka, rodziny
władcy, artysty, uczonego, cechu lub grupy zawodowej
rodzajowy (wizerunek człowieka zajętego pracą).
Ze względu na przeznaczenie i funkcję:
oficjalny (reprezentacyjny, dworski)
prywatny.
Ze względu na metodę tworzenia:
osoby pozującej
realistyczny (oddający rzeczywisty wygląd modela)
idealny, imaginacyjny, fikcyjny (wykonany w myśl określonych kanonów estetycznych, np. cykl portretów władców polskich Jana Matejki albo Marcella Bacciarellego),
idealizowany (upiększający, nadający portretowanemu dostojeństwa i powagi)
historyzowany (portrety współczesnych, przedstawionych jako postaci historyczne, mitologiczne lub biblijne, w odpowiednich strojach i ze stosownymi atrybutami)
pamięciowy (na podstawie szczegółów podanych przez świadków przestępstwa)
karykatura (ukazujący w sposób przejaskrawiony indywidualne cechy wyglądu lub psychiki postaci, często w celu jej ośmieszenia).
Ze względu na czynniki specyficzne:
autora
autoportret (portret własny artysty)
kryptoautoportret (wizerunek postaci historycznej lub biblijnej obdarzony rysami twarzy twórcy dzieła)
rozmiary (medalionowy, miniaturowy).
Od portretu należy odróżnić studium fizjonomiczne (malowniczy wizerunek charakterystycznej postaci), które ukazuje nie konkretną osobę, lecz określony typ ludzki, np. pobożną staruszkę, urodziwą młodą kobietę, melancholijnego starca, mężnego szlachcica w fantazyjnym stroju itp. (tzw. tronies). Także uogólnione wizerunki danej profesji, przedstawienia różnych zawodów (uczony w pracowni, malarz w atelier, kupiec w kantorze itp.), nie muszą być portretami i są wtedy zaliczane do tematyki rodzajowej.
Światło, techniki
Atmosferę dzieła określa wybór konkretnej techniki, np.:
rysunek węglem wywołuje nastrój gniewu i buntu,
ołówek umożliwia uzyskanie szerokiego zakresu tonów i nadaje portretowi głębię,
piórko i tusz pomagają oddać charakter portretowanej osoby.
Oświetlenie wpływa na wygląd portretowanej osoby, np.:
delikatne światło z boku nadaje bardziej wyrazistego wyglądu profilowi twarzy portretowanego,
oświetlenie od dołu wytworzy niepokojący, tajemniczy nastrój,
silne światło padające wprost spłaszcza rysy.
Przypisy
Sztuka świata, t. 18, Słownik terminów L-Ż, Warszawa 2013, s. 162-163; Leksykon malarstwa i grafiki, red. L. Altmann, Warszawa 2012, s. 448-451; Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd.. 5, Warszawa 2002, s. 324-327.
Bibliografia
Historia portretu Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2001 ISBN 83-213-4235-3.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006 ISBN 83-01-12365-6.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Portret 22:55, 13 sty 2015.
Pomijając sposób wykonania (np. portret rysunkowy), styl (np. portret renesansowy) czy też materiał (np. płótno), biorąc pod uwagę różne kryteria, rozróżniamy wiele typów portretu[1].
Ze względu na upozowanie głowy:
en face (frontalnie)
profil
półprofil (ujęcie pośrednie między profilem a en face, bliskie ujęciu en trois quarts)
en trois quarts (z twarzą zwróconą w bok)
profil perdu (ćwierćprofil)
Ze względu na ujęcie postaci:
wizerunek głowy
popiersie
półpostać
portret do kolan
portret całopostaciowy (en pied, kontrapost)
portret leżący, stojący, siedzący, konny
akt.
Ze względu na liczbę osób:
pojedynczy
podwójny (ślubny, małżeński, przyjaciół)
potrójny
conversation pieces
zbiorowy (wielopostaciowy, grupowy).
Ze względu na okoliczności powstania:
ślubny
pośmiertny (mumiowy, trumienny, epitafijny)
asystencyjny (wizerunek fundatora w obrazach i ołtarzach o tematyce religijnej; adorant).
Ze względu na pozycję społeczną modela:
męski, żeński, dziecka, rodziny
władcy, artysty, uczonego, cechu lub grupy zawodowej
rodzajowy (wizerunek człowieka zajętego pracą).
Ze względu na przeznaczenie i funkcję:
oficjalny (reprezentacyjny, dworski)
prywatny.
Ze względu na metodę tworzenia:
osoby pozującej
realistyczny (oddający rzeczywisty wygląd modela)
idealny, imaginacyjny, fikcyjny (wykonany w myśl określonych kanonów estetycznych, np. cykl portretów władców polskich Jana Matejki albo Marcella Bacciarellego),
idealizowany (upiększający, nadający portretowanemu dostojeństwa i powagi)
historyzowany (portrety współczesnych, przedstawionych jako postaci historyczne, mitologiczne lub biblijne, w odpowiednich strojach i ze stosownymi atrybutami)
pamięciowy (na podstawie szczegółów podanych przez świadków przestępstwa)
karykatura (ukazujący w sposób przejaskrawiony indywidualne cechy wyglądu lub psychiki postaci, często w celu jej ośmieszenia).
Ze względu na czynniki specyficzne:
autora
autoportret (portret własny artysty)
kryptoautoportret (wizerunek postaci historycznej lub biblijnej obdarzony rysami twarzy twórcy dzieła)
rozmiary (medalionowy, miniaturowy).
Od portretu należy odróżnić studium fizjonomiczne (malowniczy wizerunek charakterystycznej postaci), które ukazuje nie konkretną osobę, lecz określony typ ludzki, np. pobożną staruszkę, urodziwą młodą kobietę, melancholijnego starca, mężnego szlachcica w fantazyjnym stroju itp. (tzw. tronies). Także uogólnione wizerunki danej profesji, przedstawienia różnych zawodów (uczony w pracowni, malarz w atelier, kupiec w kantorze itp.), nie muszą być portretami i są wtedy zaliczane do tematyki rodzajowej.
Światło, techniki
Atmosferę dzieła określa wybór konkretnej techniki, np.:
rysunek węglem wywołuje nastrój gniewu i buntu,
ołówek umożliwia uzyskanie szerokiego zakresu tonów i nadaje portretowi głębię,
piórko i tusz pomagają oddać charakter portretowanej osoby.
Oświetlenie wpływa na wygląd portretowanej osoby, np.:
delikatne światło z boku nadaje bardziej wyrazistego wyglądu profilowi twarzy portretowanego,
oświetlenie od dołu wytworzy niepokojący, tajemniczy nastrój,
silne światło padające wprost spłaszcza rysy.
Przypisy
Sztuka świata, t. 18, Słownik terminów L-Ż, Warszawa 2013, s. 162-163; Leksykon malarstwa i grafiki, red. L. Altmann, Warszawa 2012, s. 448-451; Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd.. 5, Warszawa 2002, s. 324-327.
Bibliografia
Historia portretu Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2001 ISBN 83-213-4235-3.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006 ISBN 83-01-12365-6.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Portret 22:55, 13 sty 2015.
- sortuj według:
- 72 KB
- 3 mar 20 14:46
-
0 -
7 -
0 -
0
7 plików
4,28 MB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
Eliza_n napisano 21.06.2024 15:35
|
Z netu
Blondynka1963 napisano 25.06.2024 04:42
OD-NOWA napisano 26.06.2024 18:54
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (51)
