-
1596 -
86 -
270 -
229
2192 plików
40,86 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
W 1949 roku nazwisko Bruno Groeninga dostało się na łamy opinii publicznej. Relacjonowała o nim prasa, radio i czasopisma. Został nakręcony film kinowy, powoływano naukowe komisje badawcze, przypadkiem Bruno Groeninga zajęła się władza i to aż do najwyższych instancji. Minister do spraw socjalnych Północnej Nadrenii i Westfalii prześladował Bruno Groeninga z powodu wykroczenia przeciwko prawu dla naturopatów, w przeciwieństwie do niego premier Bawarii tłumaczył, że takiego "wyjątkowego zjawiska" jak Groening, nie można niweczyć opierając się na paragrafach. Minister spraw wewnętrznych Bawarii określał jego działalność jako "wolną działalność miłości".
We wszystkich warstwach społecznych dyskutowano o przypadku Bruno Groeninga zacięcie i kontrowersyjnie. Rozpalały się bardzo fale emocji. Duchowni, lekarze, dziennikarze, prawnicy, politycy i psycholodzy: wszyscy mówili o Bruno Groeningu. Jego cudowne uzdrowienia dla jednych były prezentami łaski wyższej mocy, dla innych szarlatanerią. Jednak fakty uzdrowień zostały potwierdzone przez badania medyczne.
Bruno Groening, który urodził się w 1906 roku w Gdańsku i po wojnie jako przesiedleniec wyemigrował do Niemiec Zachodnich, był prostym robotnikiem. Utrzymywał się dzięki wykonywaniu różnych zawodów, był cieślą, robotnikiem fabrycznym i portowym, roznosicielem telegramów i monterem urządzeń niskoprądowych. Nagle stał się centralnym punktem publicznego zainteresowania. Wiadomości o jego cudownych uzdrowieniach rozprzestrzeniały się po całym świecie. Ze wszystkich krajów przychodzili chorzy ludzie, przychodziły listy z prośbami o pomoc i propozycje. Dziesiątki tysięcy ludzi pielgrzymowały do miejsc, w których działał.
Ale istniały również siły przeciwne. Wpływowi lekarze, funkcjonariusze kościelni, prawnicy i byli współpracownicy poruszyli wszystko, aby przerwać działalność Bruno Groeninga. Prześladowały go zakazy uzdrawiania. Wytaczano mu procesy. Wszelkie wysiłki, aby ukierunkować jego działanie na uporządkowane tory, nie powiodły się z jednej strony z powodu oporu sił autorytatywnych środowisk, z drugiej zaś strony z powodu niemocy i chęci zysku jego współpracowników. Kiedy Bruno Groening zmarł w Paryżu w styczniu 1959 roku, toczył się w pełni ostatni proces przeciwko niemu. Postępowanie sądowe zostało zamknięte i nigdy nie ogłoszono ostatecznego wyroku. Jednak pozostało wiele otwartych pytań.
Bruno Groening już za czasów swojego życia przykładał wielką wagę do spisywania relacji o uzdrowieniach.
Ze względu na wywierające ogromne wrażenie uzdrowienia, w 1992 roku utworzyła się w ramach Koła Przyjaciół Bruno Groeninga Medyczno- Naukowa Grupa Fachowa (MWF), w skład której wchodzi obecnie (1998 r.) ponad 3000 lekarzy i przedstawicieli innych zawodów medycznych z 25 krajów. W oparciu o regularne, międzynarodowe wykłady fachowe wykłady dla kolegów ze służby zdrowia oraz dla innych zainteresowanych osób - dotychczas w 20 krajach - lekarze i naturopaci tej grupy medycznej pragną informować o możliwościach i granicach uzdrowienia na drodze duchowej. Podczas wykładów zostaje ukazane - na o uzdrowieniach z chorób organicznych -, że uzdrowienie duchowe jest czymś znacznie więcej niż autosugestią lub sugestią. Chodzi tu o dające się konkretnie udowodnić, przebiegające według pewnych prawidłowości oddziaływanie wyższej siły, którą każdy człowiek może bardzo łatwo w siebie przyjąć jest nauka Bruno Groeninga, która w zdumiewająco prosty sposób ukazuje, jak można tę korzystać z duchowej siły uzdrawiającej.
Relacje o uzdrowieniach przemawiają same za siebie jako osobiste świadectwo ludzi, którzy w Kole Przyjaciół Bruno Groeninga przeżyli sami na sobie uzdrowienie duchowe. Mają one na celu przywrócić ludziom dzisiejszych czasów, którym pod ciężarem chorób i bólu grozi załamanie, nadzieję i wiarę we własne wyzdrowienie oraz wskazać im drogę do uzdrowienia. Powinny one także uciszyć tych wszystkich, którzy - zdrowi i nie odczuwający bólu - szydzą z uzdrawiania duchowego oraz dać im pojęcie o tym, że istnieje coś wyższego, pomoc, która nie wywodzi się od ludzi i która jest w stanie uleczyć każdą ranę.
We wszystkich warstwach społecznych dyskutowano o przypadku Bruno Groeninga zacięcie i kontrowersyjnie. Rozpalały się bardzo fale emocji. Duchowni, lekarze, dziennikarze, prawnicy, politycy i psycholodzy: wszyscy mówili o Bruno Groeningu. Jego cudowne uzdrowienia dla jednych były prezentami łaski wyższej mocy, dla innych szarlatanerią. Jednak fakty uzdrowień zostały potwierdzone przez badania medyczne.
Bruno Groening, który urodził się w 1906 roku w Gdańsku i po wojnie jako przesiedleniec wyemigrował do Niemiec Zachodnich, był prostym robotnikiem. Utrzymywał się dzięki wykonywaniu różnych zawodów, był cieślą, robotnikiem fabrycznym i portowym, roznosicielem telegramów i monterem urządzeń niskoprądowych. Nagle stał się centralnym punktem publicznego zainteresowania. Wiadomości o jego cudownych uzdrowieniach rozprzestrzeniały się po całym świecie. Ze wszystkich krajów przychodzili chorzy ludzie, przychodziły listy z prośbami o pomoc i propozycje. Dziesiątki tysięcy ludzi pielgrzymowały do miejsc, w których działał.
Ale istniały również siły przeciwne. Wpływowi lekarze, funkcjonariusze kościelni, prawnicy i byli współpracownicy poruszyli wszystko, aby przerwać działalność Bruno Groeninga. Prześladowały go zakazy uzdrawiania. Wytaczano mu procesy. Wszelkie wysiłki, aby ukierunkować jego działanie na uporządkowane tory, nie powiodły się z jednej strony z powodu oporu sił autorytatywnych środowisk, z drugiej zaś strony z powodu niemocy i chęci zysku jego współpracowników. Kiedy Bruno Groening zmarł w Paryżu w styczniu 1959 roku, toczył się w pełni ostatni proces przeciwko niemu. Postępowanie sądowe zostało zamknięte i nigdy nie ogłoszono ostatecznego wyroku. Jednak pozostało wiele otwartych pytań.
Bruno Groening już za czasów swojego życia przykładał wielką wagę do spisywania relacji o uzdrowieniach.
Ze względu na wywierające ogromne wrażenie uzdrowienia, w 1992 roku utworzyła się w ramach Koła Przyjaciół Bruno Groeninga Medyczno- Naukowa Grupa Fachowa (MWF), w skład której wchodzi obecnie (1998 r.) ponad 3000 lekarzy i przedstawicieli innych zawodów medycznych z 25 krajów. W oparciu o regularne, międzynarodowe wykłady fachowe wykłady dla kolegów ze służby zdrowia oraz dla innych zainteresowanych osób - dotychczas w 20 krajach - lekarze i naturopaci tej grupy medycznej pragną informować o możliwościach i granicach uzdrowienia na drodze duchowej. Podczas wykładów zostaje ukazane - na o uzdrowieniach z chorób organicznych -, że uzdrowienie duchowe jest czymś znacznie więcej niż autosugestią lub sugestią. Chodzi tu o dające się konkretnie udowodnić, przebiegające według pewnych prawidłowości oddziaływanie wyższej siły, którą każdy człowiek może bardzo łatwo w siebie przyjąć jest nauka Bruno Groeninga, która w zdumiewająco prosty sposób ukazuje, jak można tę korzystać z duchowej siły uzdrawiającej.
Relacje o uzdrowieniach przemawiają same za siebie jako osobiste świadectwo ludzi, którzy w Kole Przyjaciół Bruno Groeninga przeżyli sami na sobie uzdrowienie duchowe. Mają one na celu przywrócić ludziom dzisiejszych czasów, którym pod ciężarem chorób i bólu grozi załamanie, nadzieję i wiarę we własne wyzdrowienie oraz wskazać im drogę do uzdrowienia. Powinny one także uciszyć tych wszystkich, którzy - zdrowi i nie odczuwający bólu - szydzą z uzdrawiania duchowego oraz dać im pojęcie o tym, że istnieje coś wyższego, pomoc, która nie wywodzi się od ludzi i która jest w stanie uleczyć każdą ranę.
- sortuj według:
-
0 -
0 -
3 -
0
3 plików
2,43 GB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
ewa33333 napisano 9.01.2017 20:51
Deebra napisano 30.11.2017 15:59
Rz 10, 9-18
Wiara rodzi się ze słowa Chrystusa
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia.
Wszak mówi Pismo: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”.
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”.
Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę”.
Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: „Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?” Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.
Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: „Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa”.
Oto słowo Boże.
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (12)
