STANISŁAW LUBOMIRSKI

Data urodzenia 1583
Data śmierci 16 czerwca 1649

Rodzina Lubomirscy
Rodzice Sebastian Lubomirski
Anna Branicka
Małżeństwo Zofia Ostrogska
Dzieci Jerzy Sebastian Lubomirski
Konstanty Jacek Lubomirski

Aleksander Michał Lubomirski
Konstancja Lubomirska
Anna Krystyna Lubomirska
_______________________________________________________________________________________
Stanisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1583 roku – zm. 16 czerwca 1649 roku) – wojewoda krakowski od 1638 roku, ruski w latach 1629-1638, podczaszy wielki koronny w 1620 roku, krajczy wielki koronny w 1619 roku, starosta generalny krakowski w latach 1638-1646, starosta spiski w 1605 roku, starosta sandomierski w 1613 roku, starosta lelowski w 1620 roku, starosta białocerkiewski w 1620 roku, starosta zatorski w 1633 roku, starosta krzepicki w 1634 roku, starosta niepołomicki w 1635 roku, starosta grybowski w 1638 roku.[1]

Obrońca Chocimia przed Turkami (1621), uważany za jednego z najbardziej wpływowych ludzi w Polsce. Właściciel 18 miast, 313 wsi i 163 folwarków.

Spis treści [ukryj]
1 Pochodzenie i rodzina
2 Działalność wojskowa i polityczna
3 Fundacje
4 Bibliografia
5 Przypisy


Pochodzenie i rodzina[edytuj]Syn Sebastiana i Anny z Branickich. W wieku jedenastu lat został wysłany na naukę do Monachium, by uczyć się w tamtejszym kolegium jezuitów. Towarzyszyli mu znajomi ojca, wyznaczeni na preceptorów Józef Kępiński i Jan Gębczyński. Po dwóch latach nauki opuścił Monachium by kontynuować studia w Padwie.

Mąż Zofii Ostrogskiej. Ojciec Jerzego Sebastiana (1616-1667), (marszałka wielkiego koronnego i hetmana polnego), Konstantego Jacka (1620-1663) – krajczego i podczaszego koronnego oraz Aleksandra Michała (ok. 1614-1677) – wojewody krakowskiego.

Jego córkami były: Konstancja i Anna Krystyna Lubomirska, którą poślubił Albrecht Stanisław Radziwiłł.

Działalność wojskowa i polityczna[edytuj]Dowodził jako regimentarz w 1621 wojskami koronnymi i litewskimi w bitwie pod Chocimiem po śmierci Jana Karola Chodkiewicza. W 1625 został wojewodą ruskim, w 1638 krakowskim, a w 1647 r. otrzymał od cesarza Ferdynanda III tytuł książęcy.
Był najpotężniejszym magnatem w Małopolsce, pomnożył majątek swego rodu. Cieszył się wielką popularnością wśród szlachty, był też szczodrym dobrodziejem kościołów.

Fundacje[edytuj]klasztor i kolegium pijarów w Podolińcu na Spiszu.
Inicjator rozbudowy zamku w Łańcucie i pierwszy z tego rodu pan na Łańcucie. Wybudował tam też potężne fortyfikacje bastionowe.
rozbudowa zamku w Nowym Wiśniczu
klasztor i kościoła Karmelitów Bosych w Nowym Wiśniczu
kościół parafialny w Nowym Wiśniczu
kaplica św. Karola Boromeusza w kościele pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach
kościół w Berdyczowie
rozbudowa zamku w Sandomierzu (zachował się barokowy portal z herbem Szreniawa)
przebudował w stylu barokowym Willę Decjusza w Krakowie
rezydencja w Kolbuszowej
kościół w Szczepanowie
Bibliografia[edytuj]Piotr S. Szlezynger "Fundacje architektoniczne Stanisława Lubomirskiego, wojewody i starosty generalnego krakowskiego" Tom 168 z Monografia (Politechnika Krakowska) Seria Architektura, Politechnika Krakowska, 1994
Przypisy1.↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238.
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
Stanisława LubomirskiegoPoprzednik
Jan Daniłowicz wojewoda ruski
____________________________________________________________________________________________

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder