IV. przykazanie

4. CZCIJ OJCA SWEGO I MATKĘ SWOJĄ

Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.

~~
Strony źródłowe:
adonai.pl/dekalog/?id=6
~~


Po czwarte: nie szkodzić

Począwszy od IV przykazania Dekalogu pojawia i rozszerza się temat rodziny. Jej wielką wartość i niezbywalne funkcje opisuje wiele papieskich i kościelnych dokumentów.
Znana jest jako "kościół domowy" /KK 11/, "szkoła bogatszego człowieczeństwa" /KDK 52/,
"pierwsza szkoła apostolstwa i cnót społecznych" /DWCH 3, DA 30/.
Jan Paweł II nazywa rodzinę "kolebką życia i miłości", w której człowiek rodzi się i dorasta do dialogu z Bogiem i światem. Rodzina - jako ustanowiona przez Stwórcę - jest święta i odpowiada najgłębszym tęsknotom człowieka. Tworzy wspólnotę osób, która uczestniczy w misji Kościoła i rozwoju społeczeństwa.

Jednym z filarów Dekalogu i rodziny jest obecność autorytetu. IV przykazanie obdarza rodziców wyjątkową pozycją, a dzieciom niejako "narzuca posłuszeństwo". Niestety, "za pomocą" tego przykazania można dokonać wielu nadużyć, np. gdy wola rodziców spada na dziecko rozkazem, a wychowanie jest treningiem lub dyktaturą.
Dziecku potrzeba autorytetu, który zna łacińską etymologię słowa: auctoritas-augere - pomnażać.
Szuka "pomnożyciela rozwoju", aby nauczyć się dojrzale korzystać z wolności. Autorytet jest wiarygodny, gdy sam jest posłuszny. Na pewno tata stojący za własnym dzieckiem w kolejce do Sakramentu Pojednania zostawi trwały, porządkujący znak. Autorytet to "zaakceptowana zależność." Dlatego skuteczności i szacunku dla wychowawcy nie budują jego racje, którymi on "z urzędu" zasypuje młodszych; wspiera je promocja autorytetu podporządkowanego Bogu. Niektórzy starsi obficie rozdają pouczenia młodszym. Ale sam wiek - ani fakt rodzicielstwa - nie stwarza jeszcze autorytetu /Mdr 4,8-9/.

Także w tym kontekście adhortacja "Familiaris Consortio" /1981/ i "List do Rodzin /1994/ Jana Pawła II powinny być obowiązkową lekturą każdego chrześcijańskiego wychowawcy.

Życie ludzkie jest Darem, ale nie własnością. Rodzice przekazują życie, które sami otrzymali. Źródło istnienia życia jest poza człowiekiem. Utożsamiamy je z Bogiem - Stwórcą. Rodzice są pośrednikami między Bogiem a "wywołanym życiem". Mają odsłaniać Boga, a nie z Nim konkurować. Rodzicielstwo jest służbą, a nie władzą nad życiem. Stąd zadaniem jest detronizacja własnego "ja".

Każde dziecko przynosi na świat pewną tajemnicę. Niestety, często rodzicom brakuje wiary, odwagi albo pokory wobec Dawcy Życia, aby ją rozpoznać i przyjąć. Już mają scenariusz dla potomka. Ale żadne dziecko nie jest naszą własnością: ani naturalnie urodzone, ani adoptowane, ani to "in vitro". Wszystkie dzieci będą miały własne życie. Każde ma swój charyzmat, który należy rozwinąć i samemu zejść ze sceny.


ks. Jan Sawicki


~~
Zobacz:
Krótko: Czego żąda od nas Bóg w czwartym przykazaniu? [mikolaj-bydgoszcz.home.pl/dekalog/przyk04.htm]
Nieobojętność Ojca [liturgia.pl/artykuly/nieobojetnosc-ojca.html-1]
o. Adam Szustak - PDP [#18] Rodzice (youtube.com/watch?v=6fCcavNa_kc)

• Odtwórz folder
• Pobierz folder
• Zachomikuj folder