00 Beck, Ostatni raport.mp3
-
(2015) Anderson, Is Jesus an evolutionist -
1 Na Początku -
1. Kreacjonizm biblijny -
2 Grupa Inicjatywna PTK -
2. Kreacjonizm naukowy -
2a. Kreacjonizm młodej Ziemi -
2b. Kreacjonizm starej Ziemi -
2c. Kreacjonistyczna krytyka ewolucjonizmu -
3 Dyskusja nad statutem Towarzystwa -
A. Polskie Towarzystwo Kreacjonistyczne -
B. Kreacjonizm -
Bates, Dolina Wielorybów -
Bennewicz Maciej -
Berlingowcy. Żołnierze tragiczni (15h 9m 33s) -
Blanchard Ken -
Bonowicz, Tischner (19h 5m 32s) -
Borowczyk, Larek, Punkty zapalne (7h 56m 42s) -
Brande, Obudź się i zacznij żyć (3h 0m 27s) -
Buksak, Szkoła mówców (8h 7m 33s) -
C. Teoria inteligentnego projektu -
Clarey, Książka The Genesis Flood -
Coaching Tao (12h 50m 12s) -
cz. 1 -
cz. 2 -
cz. 3 -
cz. 4 -
cz. 5 -
cz. 6 -
D. Ewolucjoniści z wątpliwościami -
Dodatki do artykułu Masona -
dok.) -
dokończenie -
Fabiani Bożena -
Fried, Hansson, Rework (4h 12m 24s) -
Gerber, Mit przedsiębiorczości (8h 16m 54s) -
Grzywocz Krzysztof -
Ham, Czy wieloświat naprawdę istnieje -
Isaackson, Kod zycia (21h 38m 44s) -
Mason, Big Bang -
Materiały ze strony www.creationism.org.pl -
Paderewski, Pamiętniki (16h 50m 30s) -
Pierwsze Sympozjum Kreacjonistyczne w Polsce -
Rozdział 5. Odkrycia XXI wieku -
Rozdział 6. Wyzwanie Einsteina -
Rozdział 7. Likwidacja luk - runda pierwsza -
Tim Clarey -
Uczucia niekochane (4h 49m 11s) -
Wartość człowieka (5h 33m 6s) -
Wiesz, możesz - działaj (2h 17m 21s) -
Zarządzanie przez wartości (3h 20m 27s)
Wielkość całości: 170 MB
Czas: 12h 24m 29s
Bit rate: 32kbps
Zawartość uploadu: plik .mp3
Wersja językowa: polska
Czyta: Henryk Drygalski
OPIS:
Józef Beck (ur. 4 października 1894 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1944 w Stăneşti) – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
Członek POW, w latach 1914–1917 żołnierz Legionów Polskich i adiutant Józefa Piłsudskiego. Attaché wojskowy RP w Paryżu i Brukseli w okresie 1922–1923. W latach 1924–1925 był słuchaczem rocznego Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej na stanowisko szefa wydziału.
W 1926 w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926–1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – wicepremier w rządzie Józefa Piłsudskiego, a następnie (do 1932) – wiceminister spraw zagranicznych. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu II wojny światowej. Starał się stosować politykę równowagi w stosunkach między dwoma wielkimi sąsiadami Rzeczypospolitej – ZSRR i Niemcami. Przyczynił się do zawarcia 25 lipca 1932 w Moskwie układu o nieagresji ze Związkiem Radzieckim, a 26 stycznia 1934 w Berlinie podpisania deklaracji o niestosowaniu przemocy z Niemcami. Przez przeciwników oskarżany o prowadzenie polityki proniemieckiej i antyfrancuskiej. Spowodował włączenie do Polski Zaolzia po układzie monachijskim a przed aneksją Czechosłowacji przez Niemcy. Jesienią 1938 i wiosną 1939 zdecydowanie odrzucił składane Polsce przez Niemcy propozycje, w których jako rekompensatę za zgodę na przyłączenie Gdańska do Rzeszy i zbudowanie eksterytorialnej autostrady przez polskie Pomorze do Prus Wschodnich, Niemcy proponowali udział Polski w pakcie antykominternowskim oraz przedłużenie paktu o nieagresji z 10 do 25 lat. Doprowadził do zawarcia w 1939 sojuszu z Wielką Brytanią. Po agresji sowieckiej na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany. Generał Władysław Sikorski pod wpływem otoczenia (m.in. Stanisława Kota) uniemożliwił jego wyjazd na Zachód (pomimo wydanej wizy angielskiej). W Rumunii napisał tom pamiętników Ostatni raport. Zmarł w Stăneşti 5 czerwca 1944.