-
24569 -
7 -
14394 -
2223
43111 plików
328,24 GB
Opis został ukryty.
Pokaż opis
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Sly & The Family Stone obok Jamesa Browna i Funkadelic uważa się za twórców funku. Ale formacji, na której czele stał wokalista, multiinstrumentalista, kompozytor i producent, Sly Stone, nie sposób jednoznacznie sklasyfikować. W utworach Sly & The Family Stone słychać elementy psychodelicznego rocka, R&B, popu, soulu.
Ich muzyka zainspirowała wielu artystów z różnych nurtów na przestrzeni kilku dekad, by wymienić tylko tych największych, jak Herbie Hancock, Miles Davis, Michael Jackson, Stevie Wonder, Prince czy Red Hot Chili Peppers - stała się też kopalnią sampli dla wykonawców z kręgu hip-hopu.
Zespół przekraczał bariery nie tylko pod względem muzycznym, ale również ideologicznym. Występowali w nim zarówno biali, jak i czarni, mężczyźni i kobiety, co wówczas było niecodziennym zjawiskiem, podobnie jak zaangażowane politycznie i społecznie teksty piosenek wyrażające protest przeciwko rasizmowi, dyskryminacji i wszelkiego rodzaju uprzedzeniom, mówiące o potrzebie pokoju, miłości i zrozumienia. Dziennikarz "Rolling Stone", Don Was napisał: "Bez Sly'a świat byłby całkiem inny. Gdyby nie on, nie byłoby George'a Clintona ani Prince'a. Każdy wykonawca R&B, jaki pojawił się po nim, był pod wpływem tego faceta".
Sly, czyli Sylvester Stewart, urodził się 15 marca 1943 roku w Denton w stanie Teksas. Po tym jak rodzina Stewartów przeprowadziła się do Vallejo w Kalifornii, kilkuletni Sylvester i jego młodsze rodzeństwo - brat Freddie oraz siostry Rose i Vaetta - wykonywali w kościołach muzykę gospel jako The Stewart Four. W szkole średniej Sly grał w różnych zespołach, później wydał kilka solowych singli i - już pod pseudonimem Sly Stone - pracował jako DJ radiowy i producent muzyczny.
W 1966 roku Sly założył zespół Sly & The Stoners. W tym czasie Freddie był liderem grupy Freddie & The Stone Souls. Niecały rok później z połączenia tych dwóch formacji powstał Sly & The Family Stone. W pierwszym składzie obok Sly'a (wokal, organy) i Freddiego (wokal, gitara) znaleźli się Cynthia Robinson (trąbka), Gregg Errico (perkusja), Jerry Martini (saksofon) oraz Larry Graham (wokal, bas), którego technika gry na basie kciukiem, zwana slappingiem, stała się znakiem rozpoznawczym muzyki funk.
Tuż przed wydaniem pierwszej płyty czwartą wokalistką zespołu, a jednocześnie pianistką, została Rose Stewart. Bracia namawiali ją już wcześniej, by do nich dołączyła, jednak Rose początkowo nie chciała porzucić pracy w sklepie płytowym. Nie musieli za to przekonywać drugiej siostry, nastoletniej Vet, która wraz z dwiema koleżankami została zaangażowana do chórków.
Debiutancki album "A Whole New Thing", wydany w 1967 roku nakładem Epic Records, przeszedł bez echa. Wytwórnia nalegała, by zespół nagrał coś bardziej komercyjnego. Kilka miesięcy później ukazał się singel "Dance To The Music", który promował płytę o tym samym tytule. I udało się - utwór dotarł do pierwszej dziesiątki listy przebojów w USA i Wielkiej Brytanii, dzięki czemu krążek "Dance To The Music" sprzedawał się znacznie lepiej niż debiut.
Wielki sukces przyszedł w 1969 roku wraz z czwartym albumem, "Stand!". Płyta rozeszła się w nakładzie ponad 3 milionów egzemplarzy, a promujący ją "Everyday People" był pierwszym singlem grupy, który dotarł na szczyty amerykańskich zestawień pop i R&B.
W sierpniu zespół pojawił się na Woodstock. Ich występ był uważany za jeden z najlepszych koncertów festiwalu. Do końca roku grupa miała na koncie dwa kolejne wielkie hity: "Hot Fun In The Summertime" i "Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)". Oba utwory znalazły się na składance "Greatest Hits" wydanej w 1970 roku.
Gdy Sly & The Family Stone byli u szczytu popularności, pojawiły się problemy. Muzycy nadużywali twardych narkotyków. Relacje między liderem a pozostałymi członkami zaczęły się pogarszać. Sly, który nosił ze sobą futerał na skrzypce wypełniony narkotykami, spóźniał się na koncerty lub nie pojawiał się na nich wcale. Wynajął gangsterów do ochrony przed rzekomymi wrogami - m.in. Grahamem, który ostatecznie odszedł z zespołu. Wcześniej grupę opuścił Gregg Errico.
Jesienią 1971 roku Sly & The Family Stone powrócili na szczyty amerykańskich list przebojów za sprawą pierwszego od dwóch lat singla, "Family Affair". Utwór promował nowy album, "There's a Riot Goin' On", który zadebiutował na pierwszym miejscu listy najlepiej sprzedawanych płyt. Bardzo dobrze radził sobie też następny krążek, "Fresh" (1973), nagrany z nową sekcją rytmiczną - Grahama zastąpił basista Rusty Allen a nowym perkusistą został Andy Newmark. Wydany w 1974 roku "Small Talk" był ostatnim, który zyskał w miarę przychylne recenzje i zainteresowanie fanów. Nieprzewidywalne zachowania muzyków podczas koncertów sprawiły, że grupa dostawała coraz mniej propozycji - oprócz spóźnień i braku poszczególnych członków zdarzały się też omdlenia z powodu przedawkowania narkotyków i kończenie występów przed czasem.
Koncert w nowojorskiej Radio City Music Hall w styczniu 1975 roku okazał się finansową klapą (hala świeciła pustkami). Od tego momentu zespół praktycznie przestał istnieć. Sly jeszcze przez jakiś czas współpracował z niektórymi muzykami grupy (m.in. Cynthią Robinson i Freddiem), wydając trzy albumy pod szyldem Sly & The Family Stone - "Heard You Missed Me, Well I'm Back" (1976), "Back On The Right Track" (1979) i "Ain't But The One Way" (1983) a także solowy krążek "High On You". Żaden z nich nie odniósł jednak większego sukcesu.
Uzależniony od narkotyków Sly udał się na terapię odwykową. To jednak nie pomogło, bo w 1987 roku został aresztowany (nie po raz pierwszy) za posiadanie kokainy i skierowany na przymusową czternastomiesięczną kurację. Od tego czasu tylko sporadycznie pojawiał się na płytach innych artystów. W 1993 roku wraz z oryginalnymi członkami Sly & The Family Stone wziął udział w ceremonii wprowadzenia grupy do Rock and Roll Hall of Fame. Po tym wydarzeniu na długi czas wycofał się z życia publicznego.
Inni muzycy co jakiś czas tworzyli wspólne projekty. W 2005 roku Vet Stone, Cynthia Robinson i córka Rose, Lisa stworzyły grupę Phunk Phamily Affair. Producentem i kompozytorem ich utworów został Sly. Za jego namową zespół zmienił nazwę na Family Stone. Z kolei Jerry Martini i Cynthia Robinson założył The Family Stone Project. W 2007 roku wraz z Rose zagrali kilkadziesiąt koncertów w Ameryce i Europie jako The Original Family Stone.
W 2005 roku ukazał się album "Different Strokes By Different Folks", na którym swoje wersje piosenek Sly & The Family Stone zaprezentowali m.in. The Roots, Maroon 5, Arrested Development i Steven Tyler. Rok później, podczas rozdania nagród Grammy, miał miejsce koncert w hołdzie tej legendarnej formacji, na którym wystąpili również jej oryginalni członkowie a wśród nich sam Sly. Jego pierwszy publiczny występ od 1987 roku nie należał jednak do zbyt udanych - Stone wszedł na scenę w trakcie utworu "I Want To Take You Higher" i zniknął jeszcze przed jego zakończeniem. W 2007 roku powrócił z serią występów (zwykle około pół godziny) podczas trasy Family Stone w 2007 roku.
muzyka.wp.p
Ich muzyka zainspirowała wielu artystów z różnych nurtów na przestrzeni kilku dekad, by wymienić tylko tych największych, jak Herbie Hancock, Miles Davis, Michael Jackson, Stevie Wonder, Prince czy Red Hot Chili Peppers - stała się też kopalnią sampli dla wykonawców z kręgu hip-hopu.
Zespół przekraczał bariery nie tylko pod względem muzycznym, ale również ideologicznym. Występowali w nim zarówno biali, jak i czarni, mężczyźni i kobiety, co wówczas było niecodziennym zjawiskiem, podobnie jak zaangażowane politycznie i społecznie teksty piosenek wyrażające protest przeciwko rasizmowi, dyskryminacji i wszelkiego rodzaju uprzedzeniom, mówiące o potrzebie pokoju, miłości i zrozumienia. Dziennikarz "Rolling Stone", Don Was napisał: "Bez Sly'a świat byłby całkiem inny. Gdyby nie on, nie byłoby George'a Clintona ani Prince'a. Każdy wykonawca R&B, jaki pojawił się po nim, był pod wpływem tego faceta".
Sly, czyli Sylvester Stewart, urodził się 15 marca 1943 roku w Denton w stanie Teksas. Po tym jak rodzina Stewartów przeprowadziła się do Vallejo w Kalifornii, kilkuletni Sylvester i jego młodsze rodzeństwo - brat Freddie oraz siostry Rose i Vaetta - wykonywali w kościołach muzykę gospel jako The Stewart Four. W szkole średniej Sly grał w różnych zespołach, później wydał kilka solowych singli i - już pod pseudonimem Sly Stone - pracował jako DJ radiowy i producent muzyczny.
W 1966 roku Sly założył zespół Sly & The Stoners. W tym czasie Freddie był liderem grupy Freddie & The Stone Souls. Niecały rok później z połączenia tych dwóch formacji powstał Sly & The Family Stone. W pierwszym składzie obok Sly'a (wokal, organy) i Freddiego (wokal, gitara) znaleźli się Cynthia Robinson (trąbka), Gregg Errico (perkusja), Jerry Martini (saksofon) oraz Larry Graham (wokal, bas), którego technika gry na basie kciukiem, zwana slappingiem, stała się znakiem rozpoznawczym muzyki funk.
Tuż przed wydaniem pierwszej płyty czwartą wokalistką zespołu, a jednocześnie pianistką, została Rose Stewart. Bracia namawiali ją już wcześniej, by do nich dołączyła, jednak Rose początkowo nie chciała porzucić pracy w sklepie płytowym. Nie musieli za to przekonywać drugiej siostry, nastoletniej Vet, która wraz z dwiema koleżankami została zaangażowana do chórków.
Debiutancki album "A Whole New Thing", wydany w 1967 roku nakładem Epic Records, przeszedł bez echa. Wytwórnia nalegała, by zespół nagrał coś bardziej komercyjnego. Kilka miesięcy później ukazał się singel "Dance To The Music", który promował płytę o tym samym tytule. I udało się - utwór dotarł do pierwszej dziesiątki listy przebojów w USA i Wielkiej Brytanii, dzięki czemu krążek "Dance To The Music" sprzedawał się znacznie lepiej niż debiut.
Wielki sukces przyszedł w 1969 roku wraz z czwartym albumem, "Stand!". Płyta rozeszła się w nakładzie ponad 3 milionów egzemplarzy, a promujący ją "Everyday People" był pierwszym singlem grupy, który dotarł na szczyty amerykańskich zestawień pop i R&B.
W sierpniu zespół pojawił się na Woodstock. Ich występ był uważany za jeden z najlepszych koncertów festiwalu. Do końca roku grupa miała na koncie dwa kolejne wielkie hity: "Hot Fun In The Summertime" i "Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)". Oba utwory znalazły się na składance "Greatest Hits" wydanej w 1970 roku.
Gdy Sly & The Family Stone byli u szczytu popularności, pojawiły się problemy. Muzycy nadużywali twardych narkotyków. Relacje między liderem a pozostałymi członkami zaczęły się pogarszać. Sly, który nosił ze sobą futerał na skrzypce wypełniony narkotykami, spóźniał się na koncerty lub nie pojawiał się na nich wcale. Wynajął gangsterów do ochrony przed rzekomymi wrogami - m.in. Grahamem, który ostatecznie odszedł z zespołu. Wcześniej grupę opuścił Gregg Errico.
Jesienią 1971 roku Sly & The Family Stone powrócili na szczyty amerykańskich list przebojów za sprawą pierwszego od dwóch lat singla, "Family Affair". Utwór promował nowy album, "There's a Riot Goin' On", który zadebiutował na pierwszym miejscu listy najlepiej sprzedawanych płyt. Bardzo dobrze radził sobie też następny krążek, "Fresh" (1973), nagrany z nową sekcją rytmiczną - Grahama zastąpił basista Rusty Allen a nowym perkusistą został Andy Newmark. Wydany w 1974 roku "Small Talk" był ostatnim, który zyskał w miarę przychylne recenzje i zainteresowanie fanów. Nieprzewidywalne zachowania muzyków podczas koncertów sprawiły, że grupa dostawała coraz mniej propozycji - oprócz spóźnień i braku poszczególnych członków zdarzały się też omdlenia z powodu przedawkowania narkotyków i kończenie występów przed czasem.
Koncert w nowojorskiej Radio City Music Hall w styczniu 1975 roku okazał się finansową klapą (hala świeciła pustkami). Od tego momentu zespół praktycznie przestał istnieć. Sly jeszcze przez jakiś czas współpracował z niektórymi muzykami grupy (m.in. Cynthią Robinson i Freddiem), wydając trzy albumy pod szyldem Sly & The Family Stone - "Heard You Missed Me, Well I'm Back" (1976), "Back On The Right Track" (1979) i "Ain't But The One Way" (1983) a także solowy krążek "High On You". Żaden z nich nie odniósł jednak większego sukcesu.
Uzależniony od narkotyków Sly udał się na terapię odwykową. To jednak nie pomogło, bo w 1987 roku został aresztowany (nie po raz pierwszy) za posiadanie kokainy i skierowany na przymusową czternastomiesięczną kurację. Od tego czasu tylko sporadycznie pojawiał się na płytach innych artystów. W 1993 roku wraz z oryginalnymi członkami Sly & The Family Stone wziął udział w ceremonii wprowadzenia grupy do Rock and Roll Hall of Fame. Po tym wydarzeniu na długi czas wycofał się z życia publicznego.
Inni muzycy co jakiś czas tworzyli wspólne projekty. W 2005 roku Vet Stone, Cynthia Robinson i córka Rose, Lisa stworzyły grupę Phunk Phamily Affair. Producentem i kompozytorem ich utworów został Sly. Za jego namową zespół zmienił nazwę na Family Stone. Z kolei Jerry Martini i Cynthia Robinson założył The Family Stone Project. W 2007 roku wraz z Rose zagrali kilkadziesiąt koncertów w Ameryce i Europie jako The Original Family Stone.
W 2005 roku ukazał się album "Different Strokes By Different Folks", na którym swoje wersje piosenek Sly & The Family Stone zaprezentowali m.in. The Roots, Maroon 5, Arrested Development i Steven Tyler. Rok później, podczas rozdania nagród Grammy, miał miejsce koncert w hołdzie tej legendarnej formacji, na którym wystąpili również jej oryginalni członkowie a wśród nich sam Sly. Jego pierwszy publiczny występ od 1987 roku nie należał jednak do zbyt udanych - Stone wszedł na scenę w trakcie utworu "I Want To Take You Higher" i zniknął jeszcze przed jego zakończeniem. W 2007 roku powrócił z serią występów (zwykle około pół godziny) podczas trasy Family Stone w 2007 roku.
muzyka.wp.p
| 1967 - Sly & The Family Stone – A Whole New Thing | 1968 - Sly & The Family Stone – Dance To The Music | 1968 - Sly & The Family Stone – Life |
| 1969 - Sly & The Family Stone – Stand! | 1970 - Sly & The Family Stone – Greatest Hits | 1971 - Sly & The Family Stone – There's A Riot Goin' On |
| 1973 - Sly & The Family Stone – Fresh | 1974 - Sly & The Family Stone – Small Talk | 1979 - Sly & The Family Stone – Back On The Right Track |
| 1981 - Sly & The Family Stone – Anthology | 1982 - Sly & The Family Stone – Ain't But The One Way | 1992 - Sly & The Family Stone – The Best Of Sly And The Family Stone |
| 1999 - Sly & The Family Stone – The Best Of Sly And The Family Stone | 2001 - Sly And The Family Stone – Who In The Funk Do You Think You Are The Warner Bros. Recordings | 2002 - Sly & The Family Stone – The Essential Sly & The Family Stone |
| 2003 - Sly And The Family Stone – Thee Encyclopedia of Ecstacy | 2007 - Sly & The Family Stone – Small Talk | 2007 - Sly & The Family Stone – A Whole New Thing |
| 2007 - Sly & The Family Stone – Dance To The Music | 2007 - Sly & The Family Stone – Fresh | 2007 - Sly & The Family Stone – Life |
| 2007 - Sly & The Family Stone – Stand | 2009 - Sly And The Family Stone – The Woodstock Experience |
- sortuj według:
-
0 -
7 -
0 -
0
7 plików
298 KB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (3)
