Słowenia

Boże Narodzenie w zasadzie jest obchodzone w sposób znany w Polsce. Jednak spotkać tam można dwa "małe" święta Bożego Narodzenia (Dzień Nowego Roku oraz święto Trzech Króli) i jedno duże, właściwe Święto Bożego Narodzenia. W tych dniach tradycją jest palenie kadzidełka, którego dym podobno przynosi magiczną siłę, oraz, w tym samym czasie, odbywa się odpędzanie demonów.


W Słowenii dominuje religia rzymskokatolicka, święta kościelne obchodzi się bardzo uroczyście, a najbardziej Boże Narodzenie. Okres bożonarodzeniowy rozpoczyna się 13 listopada i trwa do 2 lutego, przez cały ten czas śpiewa się kolędy, a Jaslice czyli szopka stanowi centrum domu. Zwyczaj przystrajania choinki świątecznej przywędrował do Słowenii z Niemiec, zaś przygotowywanie szopki z Lublany w połowie XVII w. Tradycją tych świąt jest wypiek specjalnego chleba z żyta, gryki i pszenicy, któremu przypisuje się magiczną moc. 25 grudnia jest dniem spędzanym w gronie rodziny; w niektórych regionach odwiedziny gości w tym dniu zwiastują niepowodzenia w nowym roku.


Święta Bożego Narodzenia mają w Słowenii bogatą tradycję. W języku słoweńskim nazwa świąt oznacza w tłumaczeniu mały bóg i jest powiązana z mitem Boga — Słońca i jego syna — Dies natalis Solis invicti (dzień narodzin niezwyciężonego Słońca). Wiele zwyczajów, wierzeń, zabobonów, tradycji i magicznych wydarzeń łączy święta Bożego Narodzenia w Słowenii. Europejskie dziedzictwo tych świąt to głównie zwyczaje obdarowywania się prezentami, śpiewanie kolęd, świąteczne wypieki. Przystrajanie świątecznej choinki przywędrowało w połowie ubiegłego wieku z Niemiec. Zwyczaj przygotowywania szopki przywędrował do Ljubljany w 1644 r. Stosunkowo nowym zwyczajem jest wysyłanie kart z życzeniami. Jak w innych europejskich państwach w okresie przedświątecznym w słoweńskich miejscowościach są organizowane różne festyny. Prezenty dzieciom roznosi Św. Mikołaj, czyli Miklavž


Zwyczajem sięgającym okresu przedchrześcijańskiego jest przygotowywanie świątecznych wypieków. Świąteczne bochenki chleba różnią się między sobą, w zależności od regionu, w którym występują. Trzy rodzaje są podstawowe: z pszenicy, żyta i gryki. Ten uroczysty chleb z różnymi dodatkami, wg przekazów, ma magiczną moc, ponieważ niesie ludziom i zwierzętom zdrowie, siłę i energię.


Obyczajem jest również kolędowanie, zarówno w mieście jak i na wsi. Informacje o słoweńskich kolędnikach sięgają 1550 r. Mówi się, że są oni następcami pogańskich pieśniarzy. Kolędnicy chodzą od domu do domu, dają błogosławieństwo, życzenia zdrowia i szczęścia rodzinom i zwierzętom.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder