Księga Ezechiela __ Rozdział 29.mp3

Globtrotter81 / Archiwum / o. Adam Szustak OP / Bibili@ - Pismo Święte / Stary Testament / Księga Ezechiela / Księga Ezechiela __ Rozdział 29.mp3

Download: Księga Ezechiela __ Rozdział 29.mp3

Pobierz

4,6 MB

Kochani, dzisaj w tej mowie przeciwko Egiptowi, było takie bardzo ciekawe zdanie, które sobie mówił władca Egiptu; ja sam uczyniłem siebie, nie ?. Kochani, w tych różnych mowach, które tu mamy, są jakby pokazane różne aspekty tego, jak można zbłądzić na podstawie w ogóle Darów Bożych. Zauważmy, poprzednio było właśnie o tym, że ktoś jest bardzo piękny, bardzo cudowny, bardzo niezwykły, ale to go prowadzi do uwielbienia siebie, nie ?. Tu mamy podobnie, zobaczmy, my mamy w pewien sposób sami siebie czynić. Bo mamy siebie kształtować, mamy dojrzewać, mamy rozwijać talenty, mamy sprawiać, że znajdujemy tożsamość. Ale jednocześnie, można w tym dojść do takiego przekonania, że już Pan Bóg w ogóle nie Jest potrzebny. Że nie On nas stworzył, tylko, że my sami siebie całkowicie, w stu procentach tak kształtujemy, a to już jest nieprawda. Właśnie na tym to polega, że to są wszystko Dary Boże. To są jakby wszystko Błogosławieństwa Boże, tylko, że one jakby przekroczone, przeinaczone, no właśnie, stają się swego rodzaju, nawet nie swego rodzaju, tylko stają się przekleństwem...
Źródło:

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Globtrotter81

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Księga Ezechiela __ Rozdział 48.mp3

Kochani, tak się właśnie kończy Księga proroka Ezechiela. Ta Księga też takiego, jakby takiej wizji świątyni, w ogóle całego państwa itd. Kochani, pamiętajmy o jednym. To jest Księga napisana na obczyźnie. To nie jest Księga pisana w Izraelu, tylko oni są cały czas w niewoli. Tak jak to było w poprzednich Księgach, kiedy zostali uprowadzeni. Ezechiel, jako jeden z kapłanów, bo on prawdopodobnie był jednym z kapłanów, zostaje uprowadzony również do niewoli. Oni to wszystko piszą tak naprawdę marząc o przyszłości. W sensie, zobaczmy, Ezechiel na nowo daję taką wizję jak będzie wyglądała nowa ziemia obiecana. Pamiętamy, dawno, dawno temu czytaliśmy, jak Pan Bóg wprowadza ludzi do ziemi obiecanej. Tez tam były podziały co będzie należało do którego rodu. Tu mamy niby powtórkę, bo oni mają zabraną tą ziemię. Marzą o tym, że kiedyś tam wrócą, że wybudują świątynię. Że znowu będzie normalny kult. On to wszystko opisuje jako pewnego rodzaju zapowiedź tego co może kiedyś będzie. No i właśnie nowe ukształtowanie ziemi obiecanej. To co jest piękne, to to jak się oczywiście nazywa ten, ten kraj na nowo: Pan tam Jest. To jest najważniejsze. Esencją tego miasta, tego państwa, esencją ich nowej ziemi, jest to, że Jest z nimi Pan Bóg. I tak naprawdę kochani, o to właśnie chodzi... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 47.mp3

Kochani, jeden ze słynniejszych rozdziałów Księgi Ezechiela, bo to jest rozdział o tej wizji świątyni, z której wypływa woda. Kochani, to jest oczywiście obraz Łaski Bożej, która można powiedzieć im dalej od Pana Boga, tym większe przybiera rozmiary. Jest w ogóle bardzo ciekawe. To jest, w ogóle większą robotę musiała wykonać, bo coś jest oddalone od Pana Boga. I zobaczmy, wszędzie, gdzie dociera to uzdrawia. To jest dokładnie to. Pana Boga działanie zawsze polega na przywracaniu co życia. Na tym [to polega], że na tym co skażone, zostaje uzdrowione. Kochani, tak zawsze trzeba patrzeć na Boże działanie w świecie... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 46.mp3

Znowu kochani przepisy, przepisy, przepisy. Pewnie jesteście tym już trochę znużeni. [o. Adam] nie ukrywa, trochę też. Ale zobaczmy, wszędzie da się znaleźć takie bardzo piękne szczegóły. Mamy tam napisane, nie ?, kto w jakie święta, co król, co kapłani, co lud mają złożyć itd. I mogło by się wydawać, że no wszystko jest przepisane, wszystko jest takie, wiadomo co trzeba zrobić, nie ?. Ale zobaczmy, w każdym tym przepisie było dodane takie coś: a tego i tego, złoży według własnej woli. Kochani, to są właśnie te miejsca, które pokazują gdzie jest nasze serce. Bo zrobić to co przepisane, zrobić to tak jak jest ułożone, można powiedzieć, wtedy się człowiek czuje tak dobrze, w sensie, jestem w porządku względem Pana Boga. Tylko uwaga. Nam nie chodzi o bycie w porządku względem Niego. Nam chodzi o miłość. I tak naprawdę, najważniejszy jest właśnie ten moment, gdzie składasz coś z własnego serca. Nie dlatego, że ktoś cię przymusza, nie dlatego, że tak ci mówi przykazanie, nie dlatego, że tak mówi prawo. Tylko składasz, bo chcesz kochać. Składasz bo chcesz Panu Bogu jakby pokazać swoją miłość. To są najważniejsze momenty... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 45.mp3

Kochani, bardzo ciekawy jest ten pierwszy fragment tego rozdziału, który mógł by się wydawać taki jakby narzucający różne rzeczy, i dający prawa uprzywilejowanym, nie ?. Zobaczmy, jest specjalnie wyznaczone miejsce na świątynię. Potem są specjalnie wyznaczone miejsca na [dla] księcia, on tan ma się budować itd. Można sobie pomyśleć, kurcze, ci to mieli przywileje, nie ?. Tylko uwaga, zauważmy jaki był cel tego. Cały ten rozdział kończy się takim wezwaniem, żeby nie okradali; przestańcie ograbiać Mój lud. Czyli de facto, to prawo miało zabronić brać im więcej. Kochani, zobaczmy, tak jak my czasem myślimy, że było bardzo okrutne prawo: oko z a oko, ząb za ząb, nie ?. I uwaga, ono oczywiście jest okrutne z punktu widzenia naszego po Panu Jezusie. Ale kochani, w tamtym czasie kiedy było dane, było tak naprawdę ograniczeniem bezprawia. Bo kiedyś za oko, zabijano całego człowieka. A oni wprowadzili prawo; nie, nie aż tyle. Tylko tyle samo. I oczywiście, my dzisiaj poszliśmy dalej, w sensie poszliśmy; Pan Jezus nas uczy, że powinniśmy pójść dalej, bo mówi: przebaczajcie, a nie bierzcie sprawiedliwość, że tyle samo macie dostać, nie ?. Kochani, więc warto te teksty też widzieć jako, no właśnie. Tutaj widać ten rozwój, że oni idą pewną drogą. I tutaj tak jak książę mógł zabrać tam każdemu jego dom, i mógł zabrać każdą posiadłość. Tak nagle, to Słowo mówi: nie!; Tylko to co masz wyznaczone. Nic więcej nie wolno ci brać. Nie okradajcie Mojego ludu. Kochani, warto widzieć ten rozwój, którym oni szli... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 44.mp3

Kochani, czytamy ten rozdział o kapłanach, i mamy w głowie list do Hebrajczyków. Tak jak to nam [o. Adam] mówił, nieustannie musimy to zderzać z Nowym Testamentem. W Liście do Hebrajczyków jest bardzo prosto napisane, że całe stare przymierze, w sensie kapłaństwo starego przymierza, jest nieaktualne. Nie ma nic wspólnego z rzeczywistością, nie ?. Pan Jezus Jest jedynym Kapłanem. Wszyscy my, kapłani wyświęceni, mamy tylko udział w Jego Kapłaństwie. Nie ma żadnego stanu kapłańskiego. Jest Pan Jezus Kapłan. My od Niego dostajemy Łaskę, tylko żeby przekazywać to co ma On. Kochani, to wszystko co tu jest popisane. Zobaczmy, to są takie rzeczy, które wprost przeczą temu co mówił Pan Jezus, nie?. Gdzie Pan Jezus mówił: Nic co wchodzi w człowieka, nie może go uczynić nieczystym, nie ?. A tu mamy, że będą kapłani nauczać tego co jest czyste, i tego co nie czyste, i tego co można, i tego co nie można, itd. Mało tego, tu jest kochani tak naprawdę źródło klerykalizmu w tym starym zobaczmy myśleniu, nie ?. Dla kapłanów wszystko co najlepsze. Dla kapłanów ma być najdrogocenniejsze. Oni mają prawo do wszystkiego pierwsi, i wtedy błogosławieństwo spadnie na twój dom, kiedy księdzu oddasz. Uwaga, to jest wszystko zanegowane kochani w Nowym Testamencie. Bardzo jasno mówi List do Hebrajczyków; nie ma już tego kapłaństwa. Jest tylko jeden kapłan. Jest tylko Pan Jezus Kapłanem. Kochani, bardzo musimy o tym pamiętać. Bo zauważmy, my się czasem też w takich właśnie dyskusjach, powołujemy na Stary Testament, nie ?. Uwaga, nie chodzi o to, że mamy Go całego zanegować. Bo to jest po prostu zapis poszukiwań ludzi. Na ten moment, wtedy tak myślano. Uwaga, my jesteśmy po Panu Jezusie, na szczęście, który nam wytłumaczył na czym to, na czym ma to polegać. Boże jak dobrze kochani, że my żyjemy po Panu Jezusie... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 43.mp3

Moi drodzy, mamy znowu ten taki moment oddzielenia tego co ludzkie, od tego co boskie. Zauważmy, w takim zwykłym historycznym sensie, tutaj są takie słowa, gdzie jako by Pan Bóg nie mógł znieść tego, że obok Jego świątyni, obok miejsca gdzie On przebywa, są groby królów, nie ?. Czyli no coś co martwe jest obok tego świętego miejsca. I mówi: nie może tak być, żeby to było ścianę w ścianę. Zauważmy, Pan Jezus, kiedy przyszedł, to Sam wszedł do grobu. Kochani, to pokazuje, jak radykalną zmianą było to co Pan Jezus przyniósł. Kochani, wszystkie te wyobrażenia Starego Testamentu, i nie chodzi [o to], że one są złe. One, myśleniem tamtego czasu, tak jak nam mówił [o. Adam] wielokrotnie, ich wrażliwością, ich pojmowaniem Boga, ich pojmowaniem ludzkości, no próbowało jakoś uchwycić Pana Boga. Ale kochani, dla nas odniesieniem we wszystkim Jest Pan Jezus. Czytamy zawsze Stary Testament przez Pan Jezus. I kochani, bardzo często się oczywiście pokazuje różne błędy chrześcijaństwa, i się wyciąga różne teksty ze Starego Testamentu mówiąc; no ale tam są przecież takie i takie rzeczy napisane. I my na to odpowiadamy kochani bardzo prosto: wiemy, ale my nie traktujemy tego jako prawdy stuprocentowo objawionej, nie!. To było poszukiwanie ludzkości przez lata tego Kim Jest Pan Bóg, a potem przyszedł Pan Jezus, który to wszystko wytłumaczył. I my [to] wszystko czytamy przez Pana Jezusa. I jeżeli coś ze Starego Testamentu nie zgadza się z Panem Jezusem, to słuchamy Pana Jezusa. On nam tłumaczy na czym to polega. Kiedy Pan Jezus mówi, że ani jedna i kropka nie zmieni się w starym prawie, to oczywiście, nie mówi o tym właśnie ich rozumieniu. Tylko mówi, nie doszliście do sedna tego o co chodziło. Ja wam teraz to sendo będę pokazywał. Kochani, to jest bardzo ważne, żebyśmy ciągle pamiętali, że wszystko czytamy jakby przez Pana Jezusa, przez Jego nauczanie, i to On Jest dla nas wyznacznikiem wszystkiego... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 42.mp3

Kochani, tutaj mamy tak naprawdę jedno z takich bardzo wyraźnych i jasnych źródeł tego podziału na sacrum i profanum, które uwaga!, tak naprawdę jest nieaktualne. Kochani, nie chodzi oczywiście o to, że nie ma miejsc, które specjalne poświęcamy Panu Bogu, miejsc, które oczywiście traktujemy jako, no takie wyjątkowe. Ale kochani, de facto, to nie jest jakby odbicie rzeczywistości. W Starym Testamencie tak myślano, że są rzeczy, które są jakby bliskie Panu Bogu i dalsze od Pana Boga. Takie, które są Mu można powiedzieć bardziej przeznaczone, i takie, które nie. Kochani, od momentu, kiedy Pan Jezus stał się człowiekiem, od momentu, kiedy się wcielił. Kiedy przyjął wszystko co nasze. Kiedy nam pokazał, że cała rzeczywistość, cała ludzka rzeczywistość jest przesiąknięta Panem Bogiem, bo jest Nim przesiąknięta. Nie ma już tego podziału. I to oczywiście nie znaczy, że nie szanujemy pewnym miejsc jako miejsc wyjątkowych. Ale bardziej przez taką symbolikę i znaczenie, które im nadajemy, czy też bardziej przez ułatwienie, które ma nam sprawić właśnie przebywanie w różnego rodzaju jakby miejscach poświęconych. Ale to kochani, nie jest tak, że są rzeczy, no właśnie święte i rzeczy nieświęte. Albo całe twoje życie jest święte, albo wszystkie miejsca, które byś uznał za nieświęte, są do uświęcenia. Bo wszystkie miejsca w twoim życiu mają być święte... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 41.mp3

Kochani, taki jeden szczegół z tego opisu znowu opisu inżynierskiego. Zauważmy, dosyć dziwnie jest zbudowana ta świątynia. W sensie, kiedy idzie do góry, kiedy są tam te trzy piętra tych sal, takich bocznych, nie ?. Jedna nad drugimi, po trzydzieści napisane ?. I im wyżej, tym one są szersze. Zauważmy, wydawało by się, że w normalnej budowli jest odwrotnie, nie ?. Jakby szersza jest na dole, a węższa jest na górze. No bo tak, jakby, że można by powiedzieć, łatwiej jest budować, i tą większą stabilność jakby zapewnia, nie ?. Szersze na górze, może spowodować niestabilność budynku. Ale zauważmy, tu chodzi oczywiście o taki duchowy wymiar tego, że jak wchodzisz do góry w takiej duchowej ścieżce, jak się rozwijasz, to poszerza się po prostu perspektywa, to poszerza się twoje serce, poszerzają się twoje możliwości. Poszerza się Łaska od Pana Boga. Tak działa można powiedzieć duchowa droga. Im bardziej w górę, tym nie ciaśniej, ale tym szerzej, tym więcej możliwości... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 40.mp3

Kochani, rozdział dla inżynierów. Mamy strasznie długi rozdział, z opisem, no właśnie jakiś wizji świątyni, gdzie potem według tego, będzie ona budowana. To jeszcze nie koniec, bo ten opis będzie dalej. Kochani, zawsze jak takie rzeczy czytamy, zastanawiamy się pewnie; ale po co to w ogóle, komu to. Kochani, zauważmy, takie dokładne instrukcje polegają na tym, że w takim duchowym sensie, oni chcą po prostu wszystko robić według tego co Pan Bóg powie. Czyli nie jest tak, że tylko i wyłącznie idą za własną wyobraźnią, tylko chcą, żeby się to zgadzało z tym jakby czego chce Pan Bóg. Tu nie chodzi o to, że Pan Bóg nie daje człowiekowi możliwości, wiemy, twórczości i rozwoju. Tylko, że, rób według zasad, według jakby miar, według wartości, które Pan Bóg ci daje. Wtedy wszystko co możesz zbudować będzie piękne, bo będzie właśnie według Jego genialnego pomysłu. I to jest kochani ważna rzecz, o której warto ciągle pamiętać; czy ja buduję według pomysłu Pana Boga. Tak, moimi środkami, moją wyobraźnią, moimi różnymi umiejętnościami. Ale według Jego pomysłu... Źródło:

Księga Ezechiela __ Rozdział 39.mp3

Kochani, w tym pokonaniu tego Goga i jego wszystkich sprzymierzeńców, zauważmy, jest taka jedna rzecz charakterystyczna, że oni bardzo długo jakby doprowadzają do porządku kraj po tym, nie ?. Tam przez siedem lat te włócznie palą, czyli tyle było tych różnych tam właśnie oręży zbrojnych. Oczyszczają też potem kraj przez kilka miesięcy. Wysyłają jakiś ludzi itd. Kochani, to jest taka ważna duchowa intuicja, że kiedy porzucamy jakieś zło, to nam się czasem wydaje, że wystarczy taki jednorazowy akt, nie ?. Że no po prostu powiem sobie: nie, i rzeczywiście przestaję coś robić. Ale kochani, jest w nas bardzo często dużo spustoszenia po złu, które szczególnie, jeżeli ono długo trwało, jeżeli trwało latami, które ciągle w nas jest. I jakby trzeba dokonywać takiego oczyszczenia, które jakby będzie rugować te wszystkie rzeczy no właśnie pozostałe. Nie dajmy się zwieść takiemu pozornemu myśleniu, dobra, raz to zrobiłem, załatwione, po sprawie. Trzeba się czasem sobie poprzyglądać czy nie ma we mnie jakiś skutków, jakiś pozostałości, rzeczy, które ciągle jeszcze tam mogą pracować, bo one de facto mogą stać się potem taką ścieżką do powrotu tego zła, które już było. Warto więc być uważnym... Źródło:

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin