Testament doktora Mabuse (Das Testament des Dr. Mabuse), 1933, reż. Fritz Lang, lektor PL.mp4

zhyvilla / Galeria / Testament doktora Mabuse (Das Testament des Dr. Mabuse), 1933, reż. Fritz Lang, lektor PL.mp4

Download: Testament doktora Mabuse (Das Testament des Dr. Mabuse), 1933, reż. Fritz Lang, lektor PL.mp4

Pobierz plik

2,02 GB

Czas trwania: 116 min

"Testament doktora Mabuse" (Das Testament des Dr. Mabuse), 1933, reż. Fritz Lang, wyst.: Rudolf Klein-Rogge, Otto Wernicke, Gustav Diessl, Oscar Beregi , Otto Wernicke i in. Scenariusz: Fritz Lang, René Sti, Thea von Harbou. Muzyka: Hans Erdmann.

Przestępca i morderca, doktor Mabuse (Rudolf Klein-Rogge) przebywa jako umysłowo chory w klinice profesora Bauma (Oscar Beregi). Lekarz staje się pomocnikiem Mabusego, który na kartce papieru wypisuje swe polecenia i przekazuje je Baumowi. Mimo iż Mabuse umiera, zbrodnie nadal są popełniane - Baum uważa sie bowiem za reinkarnację zmarłego Mabusego. Gdy policja kryminalna, którą kieruje komisarz Lohmann (Otto Wernicke) wpada w końcu na jego trop, znajduje go obłąkanego w celi Mabusego...

"Testament doktora Mabuse" powstał w oparciu o powieść Norberta Jasquesa pt. 'Mabuses Kolonie'. Po dojściu do władzy narodowych socjalistów dystrybucja filmu została w Niemczech zakazana.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

zhyvilla

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Philippe Noiret i Salvatore Cascio w "Cinema Paradiso" w reż. Giuseppe Tornatore (1988)

obrazek

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Urzeczona (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, ....avi

Urzeczona Spellbound, 1945, reż. Alfred Hitchcock, lektor PL.avi

"Urzeczona" (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, w ...

"Urzeczona" (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, wyst.: Ingrid Bergman, Gregory Peck, Michael Chekhov, Leo G. Carroll i in. Scenariusz na motywach powieści "The House of Dr. Edwardes" Johna Palmera i Hilary'ego St. George'a Sandersa. Muzyka: Miklós Rózsa. 5 nominacji i nagroda Oscara 1946 dla Miklósa Rózsy. Doktor Murchison (Leo G. Carroll), dyrektor kliniki psychiatrycznej Green Manors, odchodzi na emeryturę. Ma zostać zastąpiony przez znanego i szanowanego doktora Edwardesa (Gregory Peck). Ten okazuje się młodym, sympatycznym i urokliwym mężczyzną , który natychmiast wzbudza zainteresowanie pięknej, ale chłodnej psycholog, Constance Petersen (Ingrid Bergman). Wkrótce okazuje się, że Edwardes cierpi na psychozy powiązane z amnezją. Prawdopodobnie nie jest również tym, za kogo się podaje. Ewidentnie zakochana Constance postanawia mu pomóc, mimo że, jak się okazuje, mężczyzna ten jest poszukiwany, chce też poznać prawdę o tym, co się stało z prawdziwym doktorem Edwardesem. Razem udają się do mentora młodej psycholog (Michael Chekhov), który ma za pomocą psychoanalizy zbadać podświadomość dr Edwardesa i pomóc choremu wyjaśnić, co się tak naprawdę stało. Do sekwencji marzeń sennych, na specjalne życzenie Hitchcocka, zatrudniono Salvadora Dalego, który miał już na koncie pracę z Luisem Bunuelem nad "Psem andaluzyjskim" i "Złotym wiekiem". Z wielu niezwykłych pomysłów surrealisty, na skutek cięć producenta, w ostatecznej wersji filmu zachowało się tylko kilka, zawartych w krótkiej sekwencji snu.

Piękny listopad (Un bellissimo novembre), 1969, reż. M....mp4

Piękny listopad Un bellissimo novembre, 1969, reż. Mauro Bolognini, napisy PL.mp4

oglądaj online

"Piękny listopad" (Un bellissimo novembre), 1969, reż. M ...

"Piękny listopad" (Un bellissimo novembre), 1969, reż. Mauro Bolognini, wyst.: Gina Lollobrigida, Gabriele Ferzetti, André Lawrence i in. Scenariusz na podst. powieści Ercole Patti. Muzyka: Ennio Morricone. Fascynujący dramat psychologiczny, toczący się w dużej sycylijskiej rodzinie, przesiąknięty erotyzmem zmysłowej mężatki prowadzącej romans z kolegą męża i młodziutkim 17 letnim siostrzeńcem.

Lucky Luciano, 1973, reż. Francesco Rosi, napisy PL.avi

"Lucky Luciano", 1973, reż. Francesco Rosi, wyst.: Gian ...

"Lucky Luciano", 1973, reż. Francesco Rosi, wyst.: Gian Maria Volontè, Vincent Gardenia, Rod Steiger, Magda Konopka i in. Scenariusz: Francesco Rosi. Muzyka: Piero Piccioni. Film uzyskał nagrodę Golden Cup Golden Goblets, Italy 1974. W 1946 roku więziony w USA szef mafii Salvatore Luciano zostaje po 9 latach ułaskawiony i odesłany do Włoch. Po powrocie do Neapolu wykorzystuje swe kontakty amerykańskie, aby rozbudować intratny handel narkotykami. Nie można mu jednak niczego udowodnić. Masowe zabójstwo czterdziestu członków i szefów mafii, które przedstawiono w filmie, miało miejsce w rzeczywistości. Morderstw dokonano na rozkaz Charlesa Luciano i Franka Costello w nocy z 10 na 11 września 1931 roku. Wydarzenie to jest nazywane " Nocą sycylijskich nieszporów". Film kręcono w Genui, Palermo, Neapolu i Rzymie (Włochy) oraz w stanie Nowym Jorku (USA). Polskie napisy są tłumaczone komputerowo.

Generał della Rovere (Il generale della Rovere), 1959,....avi

"Generał della Rovere" (Il generale della Rovere), 1959, ...

"Generał della Rovere" (Il generale della Rovere), 1959, reż. Roberto Rossellini, wyst.: Vittorio De Sica, Hannes Messemer, Sandra Milo i in. Scenariusz na podst. powieści Indro Montanelli. Muzyka: Renzo Rossellini. Nagrody: 3 nagrody w tym Złoty Lew Venice Film Festival 1959, Sant Jordi Awards 1961, 5 nagród San Francisco International Film Festival 1959, National Board of Review, USA 1960, Italian National Syndicate of Film Journalists 1960, David di Donatello Awards 1960, nominacja do Oscara 1962. Podczas okupacji prawie sześćdziesięcioletni Grimaldi żyje z niegodnego procederu, jest oszustem żerującym na ludzkim nieszczęściu. Tym, których bliscy znaleźli się w rękach gestapo, Grimaldi, podając się za osobę mającą odpowiednie wpływy i kontakty, obiecuje w zamian za określoną sumę wyjednać zwolnienie, czy choćby złagodzenie losu aresztowanego. Grimaldi zostaje zdemaskowany. Niemcy dają mu szansę uniknięcia procesu i kary za cenę współpracy z gestapo, na co Grimaldi przystaje. Pod nazwiskiem della Rovere, jednego z generałów z rządu Badoglia, zostaje zamknięty w celi więźniów politycznych. Jego zadaniem jest zdobyć zaufanie współwięźniów i zidentyfikować znajdującego się wśród nich przywódcę ruchu oporu. Polskie napisy są przetłumaczone komputerowo.

Złoto Neapolu (L'oro di Napoli), 1954, reż. Vittorio ....avi

"Złoto Neapolu" (L'oro di Napoli), 1954, reż. Vittorio D ...

"Złoto Neapolu" (L'oro di Napoli), 1954, reż. Vittorio De Sica, wyst.: Silvana Mangano, Sophia Loren, Eduardo De Filippo, Paolo Stoppa, Toto i in. Muzyka: Alessandro Cicognini. Nagrody: Italian National Syndicate of Film Journalists 1955, Golden Goblets, Italy 1955, nominacja do Złotej Palmy Cannes Film Festival 1955. Film jest hołdem złożonym miastu Neapol, w którym De Sica spędził kilka pierwszych lat swojego życia - sześć neapolitańskich opowieści, których bohaterami są: klaun wykorzystany przez gangstera; roztrzepana sprzedawczyni pizzy (Loren); uczestnicy pogrzebu małego dziecka; hazardzista Prospero B; prostytutka Teresa, która nagle i w niezwykły sposób zawiera związek małżeński; Ersilio Micci, zwany "profesorem" oraz "Sprzedawca Mądrości". Polskie napisy są tłumaczone komputerowo.

Służący (The Servant), 1963, reż. Joseph Losey, napisy PL.avi

"Służący" (The Servant), 1963, reż. Joseph Losey, wyst.: ...

"Służący" (The Servant), 1963, reż. Joseph Losey, wyst.: Dirk Bogarde, Sarah Miles, James Fox, Wendy Craig i in. Scenariusz: Harold Pinter na podst. powieści Robina Maughama. Muzyka: John Dankworth. Nagrody: Writers' Guild of Great Britain 1964, nominacja do Złotego Lwa Venice Film Festival 1963, Sant Jordi Awards 1968, New York Film Critics Circle Awards 1964, Italian National Syndicate of Film Journalists 1966, British Society of Cinematographers 1963, 3 nagrody BAFTA Awards 1964. Wybitny film tercetu, który tworzą: dramaturg Harold Pinter, autor scenariusza, realizujący swoje filmy w Anglii; amerykański reżyser Joseph Losey, twórca płodny, lecz pracujący ze zmiennym powodzeniem oraz aktor Dirk Bogarde, obdarzony talentem i osobowością przyczyniającą się do sukcesów filmów z jego udziałem. "Służący" jest subtelnym i wyrafinowanym dramatem psychologicznym opisującym relacje pan - służący w kategoriach dominacji i podporządkowania z wyjątkową wprost wnikliwością. Kiedy Joseph Losey był przez 2 tygodnie w szpitalu, Dirk Bogarde kontynuował pracę nad filmem. Codziennie telefonicznie otrzymywał instrukcje od reżysera. Ujęcia te były na tyle dobre, że gdy Losey wrócił na plan nie kręcił ich ponownie.

Tajeminca żółtego pokoju (Le mystère de la chambre jau....avi

Tajeminca żółtego pokoju Le mystre de la chambre jaune, 1930, reż. Marcel LHerbier, napisy PL.avi

"Tajeminca żółtego pokoju" (Le mystère de la chambre jau ...

"Tajeminca żółtego pokoju" (Le mystère de la chambre jaune), 1930, reż. Marcel L'Herbier, wyst.: Roland Toutain, Huguette Duflos, Léon Belières, Edmond Van Daële, Maxime Desjardins i in. Scenariusz na podst. powieści Gastona Leroux (1907). Zbrodnia zostaje popełniona w pomieszczeniu zamkniętym, w którym w momencie otwarcia go przez detektywa prócz ofiary nie ma nikogo innego; jawi się więc jako całkowicie niewytłumaczalna. Autor, dostarczając wciąż kolejnych informacji, podkreśla aspekt całkowitej niezrozumiałości wydarzenia i stopniuje w ten sposób napięcie niemal do granic możliwości. Gaston Leroux (6 maja 1868 Paryż - 15 kwietnia 1927 Nicea) – pisarz i reporter francuski, klasyk tzw. literatury weird fiction. Z zawodu prawnik. Pisał głównie powieści detektywistyczne. Jego pozycja w literaturze francuskiej XIX wieku porównywana bywa do Edgara Allana Poego i Arthura Conana Doyle'a. Najsłynniejszą powieścią Lerouxa jest "Upiór w operze". Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek. Podobnie było w Polsce z powieściami Agathy Christie.

Werdykt (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, lektor PL.avi

"Werdykt" (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, wyst.: ...

"Werdykt" (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, wyst.: Paul Newman, Charlotte Rampling, Jack Warden, James Mason, Bruce Willis i in. Scenariusz: David Mamet na podst. powieści Barry Reeda. Muzyka: Johnny Mandel. Film uzyskał 5 nominacji do Oscara. Kiedy dramat sądowy podpisuje spółka Sidney Lumet i David Mamet, film nie wymaga dalszych rekomendacji. Tymczasem w "Werdykcie" oprócz reżysersko-aktorskiego duetu mamy jeszcze wybitną kreację Paula Newmana w roli prawnika, który walczy o sprawiedliwość i odzyskanie szacunku do samego siebie. Frank Galvin (Paul Newman) jest prawnikiem, mężczyzną po przejściach, który znalazł się w głębokim dołku - i trudno powiedzieć czy głębszy jest dołek osobisty czy zawodowy. Frank ma za sobą utratę pracy i paskudny rozwód; poczucie życiowej porażki usiłuje zagłuszyć ostrym piciem. Nic dziwnego, że rzadko dostaje zlecenia. Pomocną dłoń wyciąga do niego kolega z dawnych lat, adwokat Mickey Morrissey (Jack Warden), który daje Galvinowi prostą robotę. Bohater ma otworzyć i zaraz zamknąć sprawę o błędy lekarskie w katolickim szpitalu w Bostonie. Strony -rodzina poszkodowanej pacjentki i szpital - są gotowi do porozumienia bez procesu. Zadanie Galvina sprowadza się do dopilnowania aby wszystko poszło gładko. Bohater nie potrafi jednak tego zadania wykonać; szybko orientuje się, że przypieczętowana pokaźnym odszkodowaniem ugoda ma zatuszować ewidentną winę lekarzy, których błąd skończył się zapadnięciem młodej kobiety w śpiączkę. Wbrew własnemu interesowi Galvin mimo wszystko doprowadza do procesu; walczy o sprawiedliwość, ale także o odzyskanie szacunku do samego siebie. "Werdykt" Sidney'a Lumeta należy do specyficznie amerykańskiego gatunku - dramatu sądowego. Klasyczną pozycję tego gatunku stworzył sam Lumet kręcąc dwadzieścia pięć lat przed "Werdyktem" swoje debiutanckie arcydzieło - "Dwunastu gniewnych ludzi". Ćwierć wieku później reżyser zrealizował film, który wytrzymuje porównanie z klasyką. Scenariusza dostarczył jak zwykle bezbłędny David Mamet, a Lumet jest tu u szczytu formy. "Werdykt" to w swoim gatunku rzecz wybitna, ozdobiona fenomenalną rolą Paula Newmana. Aż trudno uwierzyć, że aktor nie dostał z ten występ Oscara, do którego był nominowany (Ale kino +).

Żegnaj laleczko (Farewell, My Lovely), Film Neo-Noir 1....avi

"Żegnaj laleczko" (Farewell, My Lovely), Film Neo-Noir 1 ...

"Żegnaj laleczko" (Farewell, My Lovely), Film Neo-Noir 1974, reż. Dick Richards, wyst.: Robert Mitchum, Charlotte Rampling, John Ireland, Sylvia Miles, Sylvester Stallone i in. Scenariusz na podst. powieści Raymonda Chandlera (1940). muzyka: David Shire. Film otrzymał nagrodę National Board of Review, USA 1975 i nominację do Oscara 1976 dla Sylvii Miles. Druga, po klasycznym filmie Edwarda Dmytryka z 1944 roku, ekranizacja nieśmiertelnego kryminału Raymonda Chandlera. Znów śledzimy losy Philipa Marlowe'a (Robert Mitchum), prywatnego detektywa z Los Angeles, który pod maską twardziela i cynika skrywa wrażliwe i cokolwiek sentymentalne wnętrze. Marlowe zostaje wynajęty przez świeżo zwolnionego z więzienia gangstera. Zadaniem detektywa jest odnalezienie ex-dziewczyny przestępcy, tancerki z nocnego klubu - pięknej Velmy. Podążając śladem zaginionej Marlowe wkracza w świat podejrzanych spelun, nielegalnych interesów, korupcji, mrocznych spisków i niebezpiecznych sytuacji. Detektyw obserwuje tę podziemną rzeczywistość z właściwymi sobie melancholią i fatalizmem, pakując się jednocześnie w coraz gorsze kłopoty, które przybliżają go oczywiście do celu. Choć "Żegnaj laleczko" nakręcona przez Edwarda Dmytryka należy do klasyki kina noir, krytycy zauważyli z uznaniem, że wersja Dicka Richardsa bliższa jest literackiemu oryginałowi. Film nawiązujący do najlepszych tradycji kina kryminalnego lat 40. porównywano do rok wcześniejszego "Chinatown" - obie produkcje łączy zresztą osoba operatora, Johna Alonzo. Wśród aktorów drugoplanowych znaleźli się między innymi Charlotte Rampling, Harry Dean Statton, a w jednym z epizodów także Sylvester Stallone tuż przed swoim przełomowym sukcesem w "Rocky'm". Największym atutem filmu Richardsa okazał się jednak Robert Mitchum, którego ironiczny, cierpki Marlowe zajął miejsce wśród najwybitniejszych kreacji chandlerowskich, tuż obok dokonań Humphrey'a Bogarta.

Czerwone pantofelki (The Red Shoes), 1948, reż. Michae....avi

"Czerwone pantofelki" (The Red Shoes), 1948, reż. Michae ...

"Czerwone pantofelki" (The Red Shoes), 1948, reż. Michael Powell i Emeric Pressburger, wyst.: Anton Walbrook, Marius Goring, Moira Shearer, Léonide Massine, Ludmilla Tchérina i in. Scenariusz na podst. baśni Hansa Christiana Andersena (1845). Muzyka: Brian Easdale. Nagrody: National Board of Review, USA 1948, Golden Globes, USA 1949, 3 nominacje do i 2 oscary 1949. Pod żelazną ręką impresaria Borisa Lermontova (Anton Walbrook) jego protegowana Vicky (Moira Shearer) może rozwijać swój niezaprzeczalny talent, jednak za cenę bezgranicznego oddania pracy oraz całkowitego posłuszeństwa wobec samego promotora. Niebawem, dzięki morderczej dyscyplinie Lermontova, Vicky staje się jedną z najlepszych primabalerin. Zakochuje się też w autorze przedstawienia "Czerwone pantofelki", Julianie Crasterze (Marius Goring), wystawianego w teatrze, a pokazującego pełnię jej talentu. Wnętrze The Mercury Theatre, Notting Hill Gate zostało pokazane w deszczu, ponieważ Michael Powell - reżyser filmu, który często chodził tam oglądać przedstawienia teatralne lub balet, wspomina, że zawsze zapowiadało się na deszcz, gdy ludzie ustawiali się w kolejce po bilety na produkcje Madame Rambert. W trwającej blisko 15 minut scenie baletu "Czerwone pantofelki" wzięło udział aż 53 tancerzy. Wybitny operator Jack Cardiff, celowo manipulował prędkością kamery, podczas kręcenia sceny baletu Czerwone pantofelki, by stworzyć efekt jakby tancerze fruwali w powietrzu, a ich skoki wydawały się sięgać niezmiernie wysoko.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin