Mademoiselle, 1966, reż. Tony Richardson, lektor PL.mp4

zhyvilla / Galeria / Mademoiselle, 1966, reż. Tony Richardson, lektor PL.mp4

Download: Mademoiselle, 1966, reż. Tony Richardson, lektor PL.mp4

Pobierz plik

Oglądaj online

0,92 GB

Czas trwania: 99 min

"Mademoiselle", 1966, reż. Tony Richardson, wyst.:Jeanne Moreau, Ettore Manni, Keith Skinner, Umberto Orsini i in. Scenariusz na podst. opowiadania Jeana Geneta. Muzyka: Antoine Duhamel. Film uzyskał nominację do Złotej Palmy Cannes Film Festival 1966 oraz nagrodę BAFTA Awards 1968.

Bo to zła kobieta była… Surowa, wyniosła stara panna, żyjąca w czystości i cnocie Mademoiselle (Jeanne Moreau) jest nauczycielką we francuskiej wiosce. Mieszkańcy trochę się podśmiewają z tej świętej dziewicy, ale generalnie darzą ją szacunkiem i uznaniem. Ale to właśnie Mademoiselle podpala obejścia, sprowadza powódź, truje zwierzęta gospodarcze arszenikiem. Nie pada jednak na nią choćby cień podejrzenia o te bulwersujące wieś uczynki. Cały gniew tubylców kieruje się w stronę włoskiego imigranta o imieniu Manou (Ettore Manni), który pracuje w lesie jako drwal. Nie dość, że obcy, to jeszcze kobieciarz, za którym szaleją okoliczne panny i mężatki. Skrycie pożąda go również główna bohaterka. Dlaczego dobra Mademoiselle jest zła? Czy to konsekwencja stłumionej seksualności? Wyraz sadomasochistycznych skłonności? Bunt przeciwko roli społecznej? A może, po prostu, kobieta jest diabłem?

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

zhyvilla

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Philippe Noiret i Salvatore Cascio w "Cinema Paradiso" w reż. Giuseppe Tornatore (1988)

obrazek

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Krystyna, córka Lavransa (Kristin Lavransdatter), reż.....avi

Krystyna, córka Lavransa Kristin Lavransdatter, reż. Liv Ullmann, napisy PL 1.avi

"Krystyna, córka Lavransa" (Kristin Lavransdatter), 1995 ...

"Krystyna, córka Lavransa" (Kristin Lavransdatter), 1995, reż. Liv Ullmann, wyst.: Elisabeth Matheson (Kristin Lavransdatter), Sverre Anker Ousdal (Lavrans), Henny Moan (Ragnfrid), Bjørn Skagestad (Erlend) i in. Scenariusz Liv Ullmann na podst. nagrodzonej Noblem (1928) powieści - sagi norweskiej pisarki - Sigrid Undset (1920-1922). Nagrody: nominacja dla Svena Nykvista Camerimage 1995, Amanda Awards, Norway 1996. W 1306 roku, w targanej konfliktami wewnętrznymi Norwegii, Lavrans z żoną Ragnfridą i córeczką Krystyną osiedlają się na gruncie Jørund w pięknej górskiej dolinie w Gudbrandsdalen. Od tej chwili śledzimy ich historię toczącą się w epoce rozgrywek politycznych, walki o władzę oraz dominującej roli Kościoła. Opowieść jest tak plastyczna, że razem z jej bohaterką przenosimy się w ten nieistniejący już świat, w którym liczyły się prawda, honor, męstwo i głęboka, szczera religijność. Z kart powieści przenika szmer strumieni, stukot kopyt, zapach morza i ciepło promieni słońca zachodzącego nad norweskimi fiordami. Poznajemy realia trudnego codziennego życia na ziemskim dworze i obyczaje tamtych czasów. "Krystyna córka Lavransa" to historia miłości, w której szczęście – choć osiągalne – bywa niezmiernie krótkotrwałe. To przede wszystkim historia kobiety, która wbrew tradycji epoki, nakazującej córce bez cienia sprzeciwu poddawać się woli ojca w kwestii małżeństwa, odważnie walczy o własne wybory i samodzielne kształtowanie życia. Krystyna zmienia się, dojrzewa, poddaje się namiętnościom, grzeszy i upada, ale chwilę później podnosi się i znów stawia czoło losowi – z pokorą i determinacją wypływającą z mocno ugruntowanej wiary i wrażliwego sumienia.

Powinowactwa z wyboru (Le affinità elettive), 1996, r....avi

Powinowactwa z wyboru Le affinit elettive, 1996, reż. Paolo Taviani, Vittorio Taviani, lektor PL1.avi

"Powinowactwa z wyboru" (Le affinità elettive), 1996, r ...

"Powinowactwa z wyboru" (Le affinità elettive), 1996, reż. Paolo Taviani, Vittorio Taviani, wyst.: Isabelle Huppert, Fabrizio Bentivoglio, Jean-Hugues Anglade i in. Scenariusz na motywach powieści Johanna Wolfganga von Goethe "Powinowactwa z wyboru" (Die Wahlverwandtschaften), 1809. Początek XX w.Toscania, wiejska posiadłość Carlotty (Isabelle Huppert) i Edoardo (Jean-Hugues Anglade). W celu urządzenia jej jak najpraktyczniej pan domu zaprasza swego przyjaciela-architekta Ottone (Fabrizio Bentivoglio), zaś pani domu obawiając się tej wizyty, dla przeciwwagi zaprasza swą "przybraną córkę".

Siddhartha, 1972, reż. Conrad Books, lektor PL.avi

"Siddhartha", 1972, reż. Conrad Books, wyst.: Shashi Kap ...

"Siddhartha", 1972, reż. Conrad Books, wyst.: Shashi Kapoor, Simi Garewal, Romesh Sharma, Pinchoo Kapoor i in. Scenariusz na podst. powieści "Siddhartha" niemieckiego pisarza Hermanna Hesse (1922). Muzyka: Hemanta Mukherjee. Ekranizacja powieści Hermanna Hessego, kultowego tekstu hippisowskiej kontrkultury. "Siddhartha" to rewelacyjnie sfotografowana przez wielkiego Svena Nykvista przypowieść o poszukiwaniu oświecenia w Indiach czasów Buddy i zarazem rzecz o tęsknocie za nową duchowością w Ameryce czasów Dzieci-Kwiatów, nazwana Biblią Hippisów. Akcja toczy się w Indiach, 2500 lat temu, w czasach wystąpienia Buddy. Siddhartha (Shashi Kapoor), bohater powieści Hermanna Hesse'ego, nosi to samo imię, co założyciel buddyzmu, ale jest zwykłym człowiekiem, młodzieńcem z rodu braminów, który poszukuje samego siebie. Siddhartha próbuje kontemplacji, ascezy, spotyka nawet samego Buddę i stara się podążać za jego naukami. Z czasem zaczyna jednak rozumieć, że droga do oświecenia nie wiedzie przez jakiekolwiek nauki, lecz przez osobiste doświadczenie życia. Bohater poznaje więc smak ziemskiej miłości i bogactwa, a także smak wyrzeczenia się jednego i drugiego. Własną ścieżkę odnajduje w harmonii z naturą i światem, poza jakąkolwiek doktryną i zorganizowaną formą religii. Hermann Hesse wydał "Siddharthę" w 1922 roku. Książka została przetłumaczona na angielski dopiero w latach 50., ale szybko stała się obowiązkową lekturą amerykańskiej kontrkultury - najpierw beatników, potem hippisów. Powieść Hessego wpisywała się w fascynację Dalekim Wschodem i jego filozofiami; w tytułowym bohaterze widziano odbicie beatnikowskiego wędrowca, w jego duchowych poszukiwaniach dostrzegano alegorię poszukiwań pokolenia kontrkultury. Buddyzm Zen, taoizm i w ogóle mniej lub bardziej powierzchownie i synkretycznie pojmowana filozofia Wschodu była dla młodzieży lat 60. obszarem, w którym można było szukać duchowej alternatywy dla materialistycznej, mieszczańskiej kultury świata zachodniego. Na fali tych fascynacji medytowano, jeżdżono szukać oświecenia do Indii, praktykowano różne formy buddyzmu. Czytano też książkę Hesse'ego. W 1972 roku powieść zekranizował CONRAD ROOKS, hippis, pionier psychodelii, autor nakręconego sześć lat wcześniej filmu "Chappaqua" - kultowego obrazu Dzieci-Kwiatów. Rooks również miał powody do utożsamiania się w z bohaterem "Siddharthy" - pochodził z bajecznie bogatej rodziny, miał za sobą przeszłość "złotego młodzieńca", uzależnienie od alkoholu, doświadczenia z wszelkimi możliwymi narkotykami, a później eksperymentalną kurację odwykową w Szwajcarii i studia nad filozofią Wschodu.

Osławiona (Notorious), Film-Noir, 1946, reż. Alfred H....avi

"Osławiona" (Notorious), Film-Noir, 1946, reż. Alfred Hi ...

"Osławiona" (Notorious), Film-Noir, 1946, reż. Alfred Hitchcock, wyst.: Cary Grant, Ingrid Bergman, Claude Rains i in. Scenariusz: Ben Hecht. Muzyka: Roy Webb. Film uzyskał 2 nominacje do Oscara 1947. Alicia Huberman (Ingrid Bergman) jest córką byłego agenta wywiadu skazanego za szpiegostwo na rzecz III Rzeszy. Pewnego dnia tajemniczy mężczyzna, agent amerykańskiego wywiadu T.R. Devlin (Cary Grant), proponuje jej współpracę. Ma udać się do Rio de Janeiro i przeniknąć do działającej tam organizacji zbiegłych nazistów, dawnych przyjaciół jej ojca. Celem ma być zdobycie jak największej ilości informacji o nich. Dziewczyna zgadza się. Wkrótce, w ramach zadania, zostaje żoną jednego z nich, Alexandra Sebastiana (Claude Rains). Równocześnie rodzi się uczucie między Alicją, a opiekującym się nią agentem.

Urzeczona (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, ....avi

Urzeczona Spellbound, 1945, reż. Alfred Hitchcock, lektor PL.avi

"Urzeczona" (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, w ...

"Urzeczona" (Spellbound), 1945, reż. Alfred Hitchcock, wyst.: Ingrid Bergman, Gregory Peck, Michael Chekhov, Leo G. Carroll i in. Scenariusz na motywach powieści "The House of Dr. Edwardes" Johna Palmera i Hilary'ego St. George'a Sandersa. Muzyka: Miklós Rózsa. 5 nominacji i nagroda Oscara 1946 dla Miklósa Rózsy. Doktor Murchison (Leo G. Carroll), dyrektor kliniki psychiatrycznej Green Manors, odchodzi na emeryturę. Ma zostać zastąpiony przez znanego i szanowanego doktora Edwardesa (Gregory Peck). Ten okazuje się młodym, sympatycznym i urokliwym mężczyzną , który natychmiast wzbudza zainteresowanie pięknej, ale chłodnej psycholog, Constance Petersen (Ingrid Bergman). Wkrótce okazuje się, że Edwardes cierpi na psychozy powiązane z amnezją. Prawdopodobnie nie jest również tym, za kogo się podaje. Ewidentnie zakochana Constance postanawia mu pomóc, mimo że, jak się okazuje, mężczyzna ten jest poszukiwany, chce też poznać prawdę o tym, co się stało z prawdziwym doktorem Edwardesem. Razem udają się do mentora młodej psycholog (Michael Chekhov), który ma za pomocą psychoanalizy zbadać podświadomość dr Edwardesa i pomóc choremu wyjaśnić, co się tak naprawdę stało. Do sekwencji marzeń sennych, na specjalne życzenie Hitchcocka, zatrudniono Salvadora Dalego, który miał już na koncie pracę z Luisem Bunuelem nad "Psem andaluzyjskim" i "Złotym wiekiem". Z wielu niezwykłych pomysłów surrealisty, na skutek cięć producenta, w ostatecznej wersji filmu zachowało się tylko kilka, zawartych w krótkiej sekwencji snu.

Dzieci ulicy (Sciuscià), 1946, reż. Vittorio De Sica,....mp4

Dzieci ulicy Sciusci, 1946, reż. Vittorio De Sica, lektor PL.mp4

oglądaj online

"Dzieci ulicy" (Sciuscià), 1946, reż. Vittorio De Sica, ...

"Dzieci ulicy" (Sciuscià), 1946, reż. Vittorio De Sica, wyst.: Rinaldo Smordoni, Franco Interlenghi, Annielo Mele i in. Scenariusz na podst. opwiad. Sergio Amidei. Nominacja do Oscara,1948. Vittorio de Sica – jeden z ojców i czołowych przedstawicieli kina neorealistycznego we Włoszech w latach 40. i 50. – zrealizował w roku 1946 "Dzieci ulicy", film który jest zaliczany do jednego z pierwszych tworów włoskiego neorealizmu. Obraz został uznany przez wybitnego reżysera Orsona Wellesa jako jeden z najważniejszych filmów w historii kina, a w 1948 doceniła go Akademia Filmowa i otrzymał Nagrodę Specjalną za wysoki poziom produkcji. Tytułowe sciuscia odnosi się do zawołania młodych pucybutów, skierowanego do żołnierzy alianckich. Jest to swoiste zniekształcenie tego okrzyku, które oznacza po prostu: "czyszczenie butów!". Akcja "Dzieci ulicy" z początku dzieje się na ulicach Rzymu w okresie II wojny światowej, by później przenieść się do domu poprawczego, gdzie pozostaniemy z dziećmi niemal do końca filmu. Bohaterami tejże produkcji są dwaj chłopcy (Giuseppe i Pasquale), którzy zarabiają na życie czyszczeniem butów. Dzieciaki żyją można powiedzieć w prawdziwej młodzieńczej przyjaźni, którą reżyser znakomicie portretuje, ukazując ich zachowania i wzajemne relacje. Chłopcy marzą o nabyciu białego konia i odkładają na ten cel wszystkie swoje oszczędności. Udaje im się ostatecznie go zakupić, lecz nie cieszą się oni z niego zbyt długo, gdyż zostają uwikłani i wrobieni w aferę kryminalną, czego konsekwencją jest zamknięcie w zakładzie poprawczym. Tutaj De Sica kładzie duży nacisk na zobrazowanie osamotnienia obu chłopców. Bezdomny sierota Pasquale i Giuseppe, którego w najważniejszym momencie opuszcza rodzina, są zdani tylko i wyłącznie na siebie samych; nikogo nie interesuje ich ciężki, tragiczny los. Od tego momentu film zaczyna stawać się co raz to bardziej gorzki i smutny, by takim pozostać już do końca. "Dzieci ulicy" to smutna, ale jakże prawdziwa psychologicznie opowieść o dwóch pucybutach, przyjaciołach z ulicy, którzy muszą się zmierzyć z przeciwnościami jakie spłatał im los. Film opowiada o tym, jak ginie prawdziwa przyjaźń, jak zmienia się los dwóch Bogu ducha winnych chłopców po trafieniu do zakładu poprawczego, gdzie czeka ich rozłąka i cierpienie. Reżyser przedstawia tu również niezwykle smutne oblicze osamotnionego dziecka. (Filmweb)

Kobieta w bieli (The Woman in White), 1997 TV, reż. ....avi

"Kobieta w bieli" (The Woman in White), 1997 TV, reż. Ti ...

"Kobieta w bieli" (The Woman in White), 1997 TV, reż. Tim Fywell, wyst.: Tara Fitzgerald, Justine Waddell, Andrew Lincoln, Ian Richardson, James Wilby i in. Scenariusz na podst. powieści angielskiego pisarza, wiktoriańskiego beletrysty, Wilkie Collinsa (1860). Przyrodnie siostry - niezależna Marian i nieśmiała Laura - od czasu śmierci ojca mieszkają w posiadłości wuja, barona Fairlie. Dbając o wykształcenie panien, sprowadza on nauczyciela rysunku, malarza Waltera. Mężczyzna zakochuje się w Laurze od pierwszego wejrzenia. Choć ona odwzajemnia to uczucie, nie ma odwagi pójść za głosem serca. Wkrótce bowiem ma się odbyć jej ślub z narzeczonym wybranym przez opiekuna.

Przygoda (L'avventura), 1960, reż. Michelangelo Antoni....avi

'Przygoda' (L'avventura), 1960, reż. Michelangelo Antoni ...

'Przygoda' (L'avventura), 1960, reż. Michelangelo Antonioni, wyst.: Monica Vitti, Gabriele Ferzetti, Lea Massari, Renzo Ricci, Dominique Blanchar, Lelio Luttazzi i in. 2 nominacje do nagród BAFTA, 1961, Nagroda Jury Cannes Film Festival 1960. Grupa młodych i bogatych Rzymian urządza sobie wycieczkę własną łodzią na Panareę, bezludną, wulkaniczną wyspę blisko wybrzeża Sycylii. Młoda kobieta o imieniu Anna oddala się od grupy i znika bez śladu. Przyjaciele szukający Anny, ale bez szczególnego zapału, wkrótce obojętnieją na jej los. Co się stało? Nie wiadomo. Narzeczony Anny, Sandro, romansuje w najlepsze z najlepszą przyjaciółką Anny, Claudią, jakby Anny nigdy na świecie nie było. Dwoje pozostałych uczestników wycieczki to świadkowie tak samo obojętni na to, co się dzieje, jak skały, słońce, morze i wiatr. Tylko widz nie jest obojętny. Opuszcza kino wściekły i zdezorientowany, bo ani zagadka zaginięcia Anny się nie wyjaśnia, ani reżyser filmu nie wydaje się być zainteresowany zajęciem stanowiska w budzących sprzeciw moralny widza wydarzeniach. Reżyser nie prowadzi widza za rękę, nie moralizuje, nie potępia nikogo, nie opowiada się po niczyjej stronie, nie jest sprzymierzeńcem publiczności, nie jest Bogiem. Film "Przygoda' był pierwszą częścią trylogii zwanej „egzystencjonalną”, po nim nastąpiły również afabularne "Noc" (196) i "Zaćmienie" (1962). Kiedy w 1960 roku na festiwalu w Cannes pokazano film „Przygoda", wybuchł skandal, publiczność była oburzona, film wygwizdano ponieważ widzowie byli rozczarowywani niedoprowadzaniem fabuły filmu do satysfakcjonującego go końcowego wyjaśnienia, a na murach pisano „Gdzie jest Anna?” Czy Antonioni się tym przejął? Nie wiadomo. „Nie robię filmów dla publiczności. Chcę robić po prostu filmy", mówił.

Anatomia morderstwa (Anatomy of a Murder), 1959, reż. ....avi

"Anatomia morderstwa" (Anatomy of a Murder), 1959, reż. ...

"Anatomia morderstwa" (Anatomy of a Murder), 1959, reż. Otto Preminger, wyst.: James Stewart, Lee Remick, Ben Gazzara, Arthur O'Connell, George C. Scott, Duke Ellington i in. Scenariusz na podst. powieści Johna D. Voelkera. Muzyka: Duke Ellington. "Anatomia morderstwa" powstała w na podstawie książki autorstwa Johna Voelkera, sędziego Najwyższego Sądu Stanowego w Michigan - rzecz jest opisem prawdziwego procesu o zabójstwo. Ekranizacja bestsellera okazała się najlepszym dziełem w karierze pracującego od lat 30. w USA austriackiego reżysera, OTTO PREMINGERA; film odniósł też znaczący sukces finansowy. Po latach "Anatomię moderstwa" zaliczyć można do ścisłej klasyki dramatu sądowego, gatunku doprowadzonego w Stanach Zjednoczonych do perfekcji. Preminger nakręcił swój obraz w Ishpeming, miasteczku, w którym miały miejsce wydarzenia przedstawione w książce Voelkera. Przed sądem staje porucznik Frederick Manion (Ben Gazzara) oskarżony o zamordowanie właściciela baru. Czyn Maniona miał być zemstą za pobicie i zgwałcenie jego żony, Laury (Lee Remick). Laura potwierdza zaznania męża, ale nie ma dowodów na prawdziwość jej zeznań. Maniona broni Paul Biegler (James Stewart), adwokat-nieudacznik, który znalazł się ostatnio w finansowych tarapatach. Za przeciwnika ma prokuratorskiego wygę, sprytnego aroganta, Claude'a Dancera (George C. Scott). Dancer opiera akt oskarżenia na przypuszczeniu, że lubiąca prowokować mężczyzn Laura była kochanką zamordowanego, który padł ofiarą zazdrosnego rogacza. Wydaje się, że sprawa jest przesadzona i Manion zostanie skazany, jednak Biegler walczy nie tylko o jego życie, ale i o swoje - jeśli wygra tak trudny proces, dalsza kariera stanie przed nim otworem. Kunszt Premingera oraz scenarzysty filmu Wendella Mayesa, spowodował, że długie kwadranse rozgrywające się na sali sądowej śledzi się z zapartym tchem. Preminger pokazując fascynujący teatr, którym w istocie jest amerykańska sala sadowa, patrzy jednocześnie krytycznym okiem na tamtejszy system prawny. Nieważne czy coś jest prawdą, ważne jest atrakcyjne przedstawienie swojej wersji wydarzeń przez szczwanych prawników i przekonujących świadków - rozprawa ma tyle samo wspólnego z poszukiwaniem sprawiedliwości, co z trzymającym w napięciu spektaklem. Pochodzący z Austrii Preminger na funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości znał się jak mało kto. Będąc synem prokuratora generalnego skończył studia prawnicze. Doskonale rozumiał potencjał fabularny kryjący się w nudnej na pozór machinie sądowej. Do Stanów przyjechał w 1935 roku, aby wystawić tam dramat sądowy "Libel", który grany na deskach wiedeńskiego teatru spotkał się z wielkim uznaniem. Swój najlepszy film zbudował jak przewrotny majstersztyk - gdy widzowi wydaje się już, że wie, co się w istocie wydarzyło, wszystko odwraca się o 180 stopni. Muzykę do "Anatomii morderstwa" skomponował i wykonał sam "książę" jazzu, wielki Duke Ellington, który zagrał także jedną z drugoplanowych ról. Kreacja aktorska Jamesa Stewarta przyniosła mu nagrodę na festiwalu w Wenecji w 1959 roku.

Pan Verdoux (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Ch....avi

'Pan Verdoux' (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Cha ...

'Pan Verdoux' (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Chaplin, wyst. Charles Chaplin, Mady Correll, Allison Roddan i in. Film nominowany do Oscara, 1948. Akcja filmu rozgrywa się w latach 30. ubiegłego wieku we Francji. Henri Verdoux przez 30 lat był lojalnym pracownikiem banku. Za tę lojalność szefowie odpłacili mu zwolnieniem w trybie natychmiastowym, gdy tylko kryzys ekonomiczny dał się bankowi we znaki. Verdoux, który miał na utrzymaniu żonę-inwalidkę i syna, szybko znalazł nowe zajęcie. Umie tylko spekulować na giełdzie, ale brak mu do tego kapitałów.. Stał się więc prywatnym przedsiębiorcą, a jego specjalnością było mordowanie samotnych, starzejących się kobiet, które wcześniej przekonał, by przekazały mu swoje pieniądze. Mimo niezbyt atrakcyjnej powierzchowności, tytułowy bohater okazał się mistrzem w swoim fachu i już wkrótce obracał kwotami, jakie wcześniej widział tylko na kontach innych.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin