AB_Iwaszkiewicz Jarosław - Sława i chwała _2.rar

Trzytomowa powieść Jarosława Iwaszkiewicza "Sława i chwała" to najrozleglejsze dzieło prozatorskie pisarza, a zarazem, obok "Nocy i dni" oraz "Przygód człowieka myślącego" Marii Dąbrowskiej, najwybitniejsza współczesna panorama epicka, nie posiadająca właściwego odpowiednika w polskiej literaturze dwudziestego wieku.

Zamysł tej powieści zrodził się już w okresie wojny i okupacji, pierwszy natomiast tom został opublikowany w 1956 roku ( następne: w 1958 oraz 1962 ).

Lektura "Sławy i chwały" fascynuje bogactwem przedstawionych pejzaży i środowisk społeczno – kulturowych, kreacją bohaterów reprezentujących rozmaite postawy moralne i światopoglądowe, fascynuje także złożonością podejmowanych problemów, zarówno tych znaczących jedynie w planie jednostkowym, egzystencjalnym, jak również zagadnień ogólnych, ważkich wydarzeń historycznych.

Szerokie tło historyczne, społeczne i środowiskowe "Sławy i chwały" przywołuje nieodparcie refleksję o tradycji dziewiętnastowiecznej prozy realistycznej , która w kształtowaniu się struktury powieści Iwaszkiewiczowskiej odegrała rolę zasadniczą.
Oto bowiem odnajdujemy w tym dziele panoramę życia Polaków i Polski, kształtowania się najnowszych dziejów ojczystych w burzliwych dziesięcioleciach obecnego wieku.
Opowieść o losach narodu w przełomowych dla niego momentach – zasadnicza idea "Sławy i chwały" – unaocznia również epopeiczny aspekt dzieła.
Aby w pełni uzmysłowić sobie historyczny właśnie aspekt "Sławy i chwały", wskażmy niektóre z nich: a więc – otwierające powieść wydarzenia I wojny światowej i rewolucji październikowej oraz związana z nimi "droga" Polaków do niepodległości, następnie wojna polsko – radziecka 1920 roku, przewrót majowy, dokonany przez Józefa Piłsudskiego w 1926 roku, wydarzenia września 1939 roku, kształtowanie się podziemnego ruchu oporu i udział młodzieży polskiej w działaniach Armii Krajowej, aż po Powstanie Warszawskie i pierwsze lata powojenne.