Buona Sera Mrs. Campbell [1968] - lektor.avi

W portowej dzielnicy zostaje zgwałcona młoda dziewczyna, Catherine (Katya Berger). Ofiara w szoku popełnia samobójstwo podrzynając sobie gardło. Jej brat Gerard (Gérard Depardieu), doker portowy, przekonany, że siostrę ktoś zamordował, przysięga zemstę zabójcy. Odnalezienie sprawcy staje się jego obsesją. (Jakość bardzo słaba, przegrywany z VHS)

Osiemnastowieczna Francja, czasy panowania Ludwika XV. Fanfan to niezwykle uroczy, choć biedny jak mysz kościelna, słynący z odwagi, sprytu oraz zuchwałości, ale i z samochwalstwa żołnierz, uwielbiany przez kobiety, ale i doceniany przez monarchę. Kochał płeć piękną, ale jeszcze bardziej cenił wolność, więc przed ołtarz zaprowadzić się nie dał. Do czasu. Kiedy uratował z rąk rzezimieszków faworytę monarchy – madame de Pompadour oraz Henriettę, córkę Ludwika XV, w nagrodę został przyjęty do straży królewskiej. Nie cieszył się z tego długo, przyłapany w sypialni królewny, został skazany na śmierć. Z opresji uratowała go zakochana w nim piękna Cyganka Adelina, której wdzięki i monarsze nie były obojętne. Ocalony, natychmiast wpakował się w nowe tarapaty. Broniąc czci Adeliny, stoczył sam walkę z całym oddziałem wojsk królewskich, mimowolnie przyczyniając się do efektownego zwycięstwa Ludwika XV nad wrogą armią. W nagrodę dostał szlify oficerskie i rękę Adeliny, adoptowanej córki króla.

Carlos Saura w latach siedemdziesiątych zdobył pozycję mistrza nowoczesnego kina psychologicznego; realizował filmy analitycznie przenikliwe, posługiwał się strumieniem świadomości, sugestywnie i płynnie łączył ze sobą realność, wspomnienia i wyobrażenia. Nakarmić kruki to jedno z jego najwybitniejszych dzieł. Akcja rozgrywa się w obrębie rodziny w wielkim domu otoczonym starym ogrodem w śródmieściu Madrytu. Bohaterkami są trzy siostry: jedenastoletnia Isabelle, dziewięcioletnia Ana i pięcioletnia Maité. Główną postacią i narratorką opowieści jest Ana, ciężko przeżywająca brutalność i hipokryzję świata dorosłych, wyrastająca w poczuciu samotności, pełna tęsknoty za zmarłą matką. Film, pomimo że jego bohaterkami są dzieci, skupia się właściwie na dramatach egzystencji. Dzieciństwo – w przeciwieństwie do stereotypów – nie jest tu beztroskie i arkadyjskie, lecz od zarania kaleczone, pełne cierpień, rozczarowań i lęków. Ana dorasta w permanentnym kryzysie, w cieniu śmierci i poczuciu niepewności, szukając azylu w przywołujących matkę imaginacjach. Ten obraz tragizmu losu dopełniają jeszcze wyznania dorosłej Any oraz straszne słowa umierającej matki o pustce i oszustwie. Wielką rolę w dziele Saury odgrywa przejmująca atmosfera – mroczna, tajemnicza i zarazem nostalgiczna. Czujemy skryty wewnętrzny ból, oddychamy aurą odchodzącego czasu. Począwszy od czołówki przewijają się przez ekran stare zdjęcia i albumy – wątłe już ślady życia i silne znaki przemijania. W Nakarmić kruki niebywale misterna jest wielopłaszczyznowa struktura narracji. Akcja rozgrywa się współcześnie, ale komentowana jest przez trzydziestoletnią Anę, więc 20 lat później. Teraźniejszość – w czasie i przestrzeni – jest ewidentnie realna, ale w rzeczywistość nieustannie wkracza wyobraźnia – przywoływana jest nieżyjąca matka, tak jakby tylko zniknęła i w każdej chwili mogła powrócić. Ponadto pomiędzy przeżywaną realność i wyobrażenia mała Ana wprowadza wspomnienia wcześniejszych wydarzeń i obserwacji. Tworzy się w ten sposób wielce skomplikowany lecz przejrzysty monolog wewnętrzny bohaterki. W podwójnej kreacji – matki i dorosłej Any – wystąpiła Geraldine Chaplin – wówczas żona i ulubiona aktorka twórcy. Nakarmić kruki nagrodzono Srebrną Palmą na festiwalu w Cannes w 1976 r.