Przenosiny cudownego obrazu - cz.3.avi

***********************************************************************************************************************
Powstanie Sanktuarium Maryjnego w Licheniu wiąże się ściśle z przywiezie­niem
na tę ziemię Cudownego Obrazu, będącego kopią obrazu Matki Boskiej z Rokitna.
Historię jego przybycia i obja­wień z nim związanych znamy z ustnych przekazów
oraz nielicznych dokumen­tów sporządzonych przez proboszczów licheńskich i
miejscowych urzędników na przestrzeni lat.
W roku 1813 Tomasz Kłossowski, kowal z pobliskiego Izabelina, brał udział w
bitwie narodów pod Lipskiem. Tam został ciężko ranny,
w ludzkim pojęciu bez szansy na ratunek. Ale leżąc na pobojowisku wśród
jęku cierpiących i umierających żołnierzy, modlił się gorliwie do Matki Boskiej.
Ściskał w ręce medalik, który nosił na szyi. Wtedy, jak głoszą podania,
zobaczył idącą po pobojowisku piękną ko­bietę w amarantowym płaszczu z
Orłem Białym na piersi. Kiedy podeszła, rozpoznał w niej Matkę Bożą.
Niebieska Pani ulitowała się nad jego bólem i obie­cała, że wróci do domu.
Poleciła jednak, by na ziemi polskiej odszukał jej wizeru­nek i odpowiednio
go uczcił...Kłossowski ocalał. Powrócił do Iza­belina i przez 23 lata szukał ikony,
która przedstawiałaby Maryję widzianą pod Lipskiem. Odwiedził wiele miejsc
kul­tu maryjnego, modlił się przed licznymi Jej obrazami, ale na żadnym nie
widział oblicza swej Ratowniczki. Wreszcie w 1836 roku wybrał się na pielgrzym­kę
do Częstochowy. Kiedy już wracał do domu, we wsi Lgota zobaczył grup­kę
pielgrzymów modlących się do Matki Boskiej, której wizerunek zawieszony był
na drzewie. Niestrudzony pielgrzym pod­szedł bliżej i ze wzruszeniem spostrzegł,
że ikona przedstawia jego Najświętszą Maryję Pannę, tę z lipskiego pobojowi­ska,
jego Wybawicielkę. Wrócił do domu z upragnionym i tak długo szukanym wi­zerunkiem.
Obrazek był niewielki, miał wymiary zaledwie 9,5 na 15,5 centymetra. Przez lata
Kłossowski modlił się przed tą ikoną zawieszoną we własnym domu.
Jednak po ciężkiej chorobie postanowił w 1844 roku umieścić obraz
na drzewie w lesie grąblińskim.Ludzie zaczęli modlić się przy wize­runku Maryi,
ale szczególną cześć Matce Bożej oddawał zatrudniony przez grąblińskich gospodarzy
pasterz - Mikołaj Sikatka. Wielokrotnie ze czcią przyklękał, często odmawiał różaniec
patrząc w oblicze Tej, którą później nazwano Panią Licheńską i Bolesną Królową Polski.
Pewnego dnia w 1850 roku pasterz dostrzegł, jak głosi ustny przekaz, zbliżającą się z
daleka kobiecą postać, która ni to kroczyła, ni to płynęła nad ziemią. Kiedy była już
całkiem blisko, starzec rozpoznał Matkę Bo­ską z ikony, u stóp której klęczał.
Bogurodzica ukazała się Sikatce jeszcze dwukrotnie, ale dopiero na Jej wyraźne
żądanie odważył się on przekazać ludziom słowa, które do niego powiedziała.
Matka Boska według pasterza wzywała lud do odmiany sposobu życia i wyrzeczenia
się grzechu. Napominała, by ludzie w pokorze modlili się pod opieką kapłanów w
świątyniach i odmawiali różaniec, gdyż tylko w ten spo­sób mogą odsunąć od
siebie nadciągające nieszczęścia i krwawe lata. Pani Niebieska przepowiadała wojny,
choroby i zarazy, które zdziesiątkują na­ród. Sama obiecywała Polakom opiekę w
najtrudniejszych chwilach, czego widomym znakiem był Orzeł Biały tulony przez
Bogurodzicę do piersi.Sikatka opowiedział o spotkaniach z Najświętszą Maryją Dziewicą
proboszczowi parafii licheńskiej, a następnie wójtowi i naczelni­kowi powiatu.
Ci przerazili się i nie wiedząc co robić, zamknęli Sikatkę jako chorego psychicznie.
Były to bowiem czasy zaborów. Posłannictwo Maryi i obietnica dotycząca opieki nad
Polakami nie mogły podobać się zabor­com, brzmiały dla nich groźnie. Nikt nic chciał
wierzyć biednemu paste­rzowi. Zmieniło się to dopiero wtedy, kiedy na ziemię licheńską
spadła za­raza. Cholera dziesiątkowała ludność. Żyjący zbierali się przy Cudownym Obrazie
i błagali Matkę Boską o ocalenie. Niejeden z chorych modlących się przed Panią Licheńską,
jak głosi wieść ludowa, odzyskał zdrowie. Ponieważ przy maleńkiej ikonie zbierały się tłumy, przeniesiono ją do zaszczytniejszego miejsca - Białej Kaplicy w Grąblinie, a 29 września 1852
roku do drewnianego kościołka w Licheniu. Od tego czasu datuje się początek Sanktuarium Licheńskiego.
W tym okresie budowano już murowany kościół pod wezwaniem św. Doroty, który
konsekrowano w 1858 roku. W ołtarzu głównym nowej świątyni umieszczono
Cudowny Obraz, gdzie pozostał do II wojny światowej. W 1940 roku hitlerowcy
wywieźli do Dachau ówczesnego probosz­cza parafii licheńskiej ks. Jana Przydacza.
Cudowny Obraz ukrył przed żandarmami organista Bolesław Lisow­ski. W czasie wojny
kościół zamieniono w siedzibę obozu szkoleniowego organi­zacji. Spalono wszelkie do­kumenty,
między innymi Księgę Łask spi­sywaną przez lata do II wojny światowej, porąbano i spalono
ołtarze oraz sprzęty kościelne, zniszczono szaty liturgiczne, roztrzaskano rzeźby.
Ludność okolicznych miejscowości niejednokrotnie cierpiała z powodu młodych Niemców
i ich wy­chowawców. Koniec wojny zastał całkowicie zdewastowaną siedzibę
Cudownego Wizerunku, On jednak pozostał nienaru­szony. W takim stanie przejęli
placówkę w 1949 roku duchowni ze Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego
Poczęcia NMP. Powoli, pod opieką kolejnych proboszczów, parafia podnosiła się z
wo­jennych zniszczeń, a obraz wrócił na swe dawne miejsce w ołtarzu głównym
kościoła św. Doroty.W 1966 roku obchodzono uroczyście tysiąclecie chrześcijaństwa
w Polsce. Z tej okazji dokonywano papieskich korona­cji obrazów Najświętszej Maryi Panny.
15 sierpnia 1967 roku na mocy dekretu papieża Pawła VI Prymas Tysiąclecia Stefan kardynał Wyszyński ukorono­wał Cudowny Obraz Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej w obecności
około 100 tysięcy wiernych.
Uroczystości koronacyjne przygotował ówczesny kustosz ks. Eugeniusz Makulski.
Od tej pory datuje się dynamiczny rozwój Sanktuarium. Do Lichenia zaczynają przybywać
pielgrzymi z całej Polski oraz zagranicy. Jest ich coraz więcej.
Ksiądz Makulski postanawia wybudować świątynię, w której rzesze przybywających
pielgrzymów będą miały godziwe warunki do modlitwy. Budowę świątyni rozpoczęto w 1994.
W 1999 roku budującą się świątynię pobłogosławił papież Jan Paweł II, który w czasie
pielgrzymki do Sanktuarium licheńskiego powiedział:
„Patrzę z podziwem na tę ogromną budowlę, która w swoim rozmachu architektonicznym
jest wyrazem wiary i miłości do Maryi i Jej Syna”.
Budowę świątyni ukończono w 2004 roku. Poświęcenia dokonał 12 czerwca 2004 roku
nuncjusz apostolski ks. Józef Kowalczyk w asyście biskupów zgromadzonych na
Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Licheniu.
Rok później Stolica Apostolska nadała nowej świątyni godność bazyliki mniejszej.
W lipcu 2006 roku Cudowny Obraz w asyście kapłanów i tysięcy wiernych został
przeniesiony z parafialnego kościoła p.w. św. Doroty do nowej świątyni, w którym
znajduje się do dziś.

Dojazd :

Do Lichenia najprościej dojechać samochodem. Pociągiem należy dojechać do Konina,
a następnie autobusem. Miejscowość Licheń Stary znajduje się w centralnej Polsce
(woj. wielkopolskie) 15 km od Konina, 20 km od autostrady A2.

Nocleg :

Na terenie Sanktuarium MBL znajdują się dwa Domy Pielgrzyma: ARKA i BETANIA,
które jednorazowo mogą pomieścić ponad 1000 gości. Posiadają one własne stołówki,
w których można smacznie zjeść. Z bazy noclegowej i gastronomicznej mogą korzystać
goście indywidualni, jak i grupy zorganizowane. Przy każdym z obietków znajduje się parking,
gdzie można pozostawić auto na czas pobytu. Dla najmłodszych w pobliżu Domu Pielgrzyma
ARKA jest plac zabaw. Wewnątrz ARKI znajdują się sale, w których organizowane są
konferencje, szkolenia, seminaria, a także przyjęcia okolicznościowe – komunie,
wesela itp.
Dane kontaktowe :
Adres: ul. Klasztorna 4, 62-563 Licheń Stary, diecezja włocławska;
Kontakt: Biuro Obsługi Pielgrzyma – tel.: 63/270 81 63, 63/270 81 42,
fax: 63/270 85 75, e-mail: lichen@lichen.pl, http: www.lichen.pl;
Dom Pielgrzyma ARKA – tel. 63/270 81 62, fax 63/270 83 20,
e-mail: arka@lichen.pl, http: www.arka.lichen.pl;
Kustosz Sanktuarium: Ks. Wiktor Gumienny MIC.
*********************************************************************************************************************