Popiersie Klaudiusza, Wersal

Coyau / Wikimedia Commons

Château de Versailles, salon de la paix, buste de l'empereur romain Claude en bronze et marbre. Numéro d'inventaire : MV8511

CC BY-SA 3.0

File:Château de Versailles, salon de la paix, buste d'empereur romain (Claude).jpg

Utworzony: 25 marca 2011

253 KB
20 lut 17 14:04

Eusebius_of_Caesarea.jpg

Euzebiusz z Cezarei

Pokaż informacje o autorze

Domena publiczna

File:Eusebius of Caesarea.jpg

Przesłany: 19 marca 2006

31 KB
17 lut 17 13:37

Lucianus z Samosat(1).jpg

Lukian

William Faithorne - http://x38.xanga.com/022f372171433238557142/b188638311.jpg

Lucianus (fictional portrait). Engraving of the English painter William Faithorne.

Domena publiczna

File:Lucianus.jpg

Utworzony: XVII wiek

12 KB
17 lut 17 13:37

senekmlodszy.jpg 90. Seneka Młodszy, retor, pisar z, poeta, filozof rzymski.jpg

Seneka Młodszy

Lucius Annaeus Seneca (Minor), (Prado).

Lucius Annaeus Seneca (Minor) (ur. ok. 4 p.n.e. w Kordobie[1], zm. 65 r. n.e.), Lucjusz Anneusz Seneka (Młodszy) – retor, pisarz, poeta, filozof rzymski, zwany Filozofem, syn Seneki Starszego (Seneca Maior) zwanego Retorem (Seneca Rhetor). Stoik, piewca heroicznej etyki. Jego filozofia wywarła znaczny wpływ na chrześcijaństwo. Był wychowawcą cesarza Nerona, na początku jego rządów miał znaczne wpływy na dworze, w 56 roku n.e. sprawował urząd konsula. W 63 roku wycofał się z polityki, a dwa lata później Neron zmusił go do popełnienia samobójstwa, oskarżając go o rzekome powiązania ze spiskiem Pizona.

Spis treści

1 Życiorys
2 Twórczość
3 Poglądy filozoficzne
4 Medea i Kolumb
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

Życiorys

Urodził się w 4 r.p.n.e. w Kordobie. Był drugim synem Hevii i Lucjusza Anneusa Seneki. Jego starszy brat Junniusz Anneusz Gallio był prokonsulem jednej z rzymskich prowincji. Młodszy brat nazywał się Annaeus Mela.

W młodości Seneka studiował w Rzymie retorykę i filozofię. Jego pierwszy nauczyciel Attalos zaszczepił w nim zainteresowanie do filozofii stoickiej. Ze względu na słaby stan zdrowia Seneka w 16 r.n.e. wyjechał do Egiptu. Do Rzymu wrócił stamtąd w 31 roku n.e. Dziesięć lat później został jednak przez cesarza Klaudiusza (pod wpływem jego trzeciej żony Messaliny) zesłany na Korsykę. Seneka nigdy nie wybaczył cesarzowi swego zesłania i po jego śmierci napisał na jego cześć złośliwy panegiryk Udynienie boskiego Klaudiusza. Z wygnania powrócił jeszcze za życia tego władcy, tym razem za wstawiennictwem jego czwartej żony, Agrypiny, która w 49 r.n.e. uczyniła go wychowawcą swego syna, przyszłego cesarza Nerona. Po śmierci Klaudiusza w 54 r.n.e Seneka stał się wraz z prefektem Burrusem jednym z głównych doradców młodego, wówczas zaledwie 17-letniego Nerona. W pierwszych latach panowania Neron nie interesował się polityką i słuchał rad swoich wychowawców.

Przypisy

Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wyd. I. Wrocław: Ossolineum, 1998, s. 29. ISBN 83-04-04403-X.
Anthony James Boyle, An Introduction to Roman Tragedy, Routledge, New York 2006, s. 192
Eugeniusz Konik, Dramat starożytny, Wrocław 1984, s. 122
Michael Grant, Miasta Wezuwiusza - Pompeje i Herculanum, PIW, Warszawa 1986, s. 76
Przemysław Kubiak, Damnatio ad bestias i inne kary wykonywane na arenie w antycznym Rzymie, WUŁ, Łódź 2014, s. 98, przyp 271

Sabine MacCormack, On the wings of time: Rome, the Incas, Spain, and Peru, Princeton University Press, Princeton, New Jersey 2007, s. 247-249

Bibliografia

Vogt, K. M., 2007, „Seneca” w Stanford Encyclopedia of Philosophy, 20.09.2010,
(Fragment)

Wikimedia Commons.
Domena publiczna.

27 KB
17 lut 17 13:37

seneca.jpg 85. Seneka starszy. Retor rzymski.jpg

Seneka Starszy, zwany Seneka Retor, Lucius Annaeus Seneca (ok. 55 p.n.e. - ok. 40 n.e.), ojciec Seneki Młodszego. Retor rzymski pochodzący z Korduby (obecnie Kordoba) w Hiszpanii. Ekwita. U schyłku życia napisał dla swych 3 synów rodzaj antologii zawierającej cytaty z mów retorów, których osobiście słuchał (z 10 ksiąg zachowały się księgi 1, 2, 7, 9, 10). Poszczególne księgi poprzedzał wstęp z rozważaniami na tematy literackie. Jego dzieło historyczne o wojnach domowych zaginęło.
Wikipedia Commons.
Domena publiczna,

129 KB
17 lut 17 13:36

Aulus_Persius_Flaccus. Persjusz.jpeg

Persjusz

nieznany - w:it:Immagine:Aulus_Flaccus_Persius.jpeg ; w:de:Bild:Persius.jpeg

Aulus Persius Flaccus, scriptor romanus

Domena publiczna

File:Aulus Persius Flaccus.jpeg

Przesłany: 2 sierpnia 2006

15 KB
17 lut 17 13:36

horacy.jpg 79. Horacy (65 - 8 p.n.e.) - poeta rzy mski, często określany mianem największego łacińsk iego liryka i mistrza satyry(1).jpg

Rzym starożytny -... - horacy.jpg 79. Horacy 65 - 8 p.n.e. - poeta rzy...ajwiększego łacińskiego liryka i mistrza satyry1.jpg

Horacy (łac. Quintus Horatius Flaccus), właściwie Kwintus Horacjusz Flakkus (ur. 8 grudnia 65 r. p.n.e. w Wenuzji – zm. 27 listopada 8 r. p.n.e.) – poeta rzymski, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry[1]. W czasach cesarza Augusta, w których żył i tworzył, sławą przewyższał go jedynie Wergiliusz[2]. Napisał 162 utwory poetyckie, liczące łącznie 7816 wersów, zebrane w czterech zbiorach – Epodach, Satyrach, Odach i Listach. Wszystko, co wyszło spod jego pióra, uważane było przez wieki za doskonałe zarówno w swym kształcie poetyckim, jak i w przebogatej treści – od błahych motywów poezji biesiadnej lub erotycznej, aż do poważnych problemów filozoficznych, moralnych, politycznych, retorycznych czy literackich. Te ostatnie znalazły wyraz zwłaszcza w Sztuce poetyckiej – pierwszym łacińskim podręczniku teorii literatury[3].

Był wielbicielem piękna świata i uroków życia. Głosił chwałę rzymskich cnót, chociaż przeszedł skomplikowaną drogę życiową. Pochodził z nizin społecznych południowej Italii, był synem wyzwoleńca. W młodości walczył w obronie republiki, przeciwko Oktawianowi, jako oficer w armii zabójcy Cezara, Marka Brutusa. W wieku dojrzałym zaczął wspierać pryncypat Augusta i cesarski program reform oraz odnowienia imperium[4].

Jego utwory charakteryzowały się refleksją moralną rozbudowaną w stopniu wcześniej niespotykanym. Dzieła Horacego zawierały rozważania o nieuchronności śmierci, o wartości pełnego umiaru, rozumnego życia. Swoim uczuciom i chwilowym nastrojom nadawał formę uniwersalną, która przemawiała przez wieki i stała się jednym z fundamentów europejskiej tradycji literackiej. Uważany jest za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej poezji[1]. W drugiej połowie I wieku Marek Waleriusz Probus dokonał pierwszego w dziejach krytycznego wydania pełnej twórczości jednego autora – Horacego. Wydanie to było używane w okresie Cesarstwa Rzymskiego, średniowieczu, renesansie i jest wciąż wznawiane współcześnie. Zachowało się w ponad dwustu pięćdziesięciu rękopisach, z których najstarsze spisane zostały w VIII i IX wieku[3].

Spis treści

1 Życie
1.1 Dzieciństwo
1.2 Młodość
1.3 Początki kariery literackiej
1.4 Pierwszy okres twórczości
1.5 Okres liryczny twórczości
1.6 Późny okres twórczości
1.7 Śmierć
2 Dzieła
2.1 Epody
2.2 Satyry
2.3 Ody
2.4 Listy
3 Recepcja
3.1 Starożytność
3.2 Średniowiecze i nowożytność
3.3 W Polsce
4 Przypisy
5 Bibliografia
5.1 Przekłady polskie
5.2 Literatura
6 Linki zewnętrzne

(Fragment)

Wikipedia Wolna Encyklopedia.

31 KB
17 lut 17 13:36

Lucianus z Samosat.jpg

285 KB
17 lut 17 13:36

Juvenal_Nuremberg_Chronicle. Wizerunek Juwenalisaz Kroniki Norymberskiej.jpg

średniowieczny wizerunek Juwenalisa

Michael Wolgemut and Wilhelm Pleydenwurff - Original: Nuremberg Chronicle

Woodcut of Juvenal from the Nuremberg Chronicle, created in the late 1400s.

Domena publiczna

File:Juvenal Nuremberg Chronicle.jpg

Utworzony: Original: c. late 1400's

7 KB
17 lut 17 13:36

lucyliusz.jpg 70. Lucyliusz.jpg

Lucyliusz, Caius Lucilius (ok. 180-102/1 p.n.e.), satyryk rzymski pochodzący z bogatych ekwitów. Przyjaciel Scypiona Młodszego, z którym walczył w kampanii numantyjskiej (133-132 p.n.e.). Poeta, autor satyr (z 30 ksiąg zachowanych ok. 1300 wierszy), w których krytykuje społeczeństwo rzymskie II w. p.n.e., piętnuje wady ludzkie, rozluźnienie norm moralnych, wyśmiewa wrogów Scypiona.

Inne utwory Lucyliusza opisywały podróż na Sycylię, rozmowy filozofów, wspomnienia wojenne, rozważania na tematy literackie. Lucyliusz był pierwszym satyrykiem rzymskim i prawodawcą satyry jako gatunku. Jego styl kontynuowali Horacy, Persjusz i Juwenalis.
Onet. Wiem. Darmowa Encyklopedia.

25 KB
17 lut 17 13:33

virgil.jpg 77. Wergiliusz.jpg

Wergiliusz, właściwie Publiusz Wergiliusz Maro (łac. Publius Vergilius Maro), niekiedy Publiusz Wergiliusz Maron lub niepoprawnie Wirgiliusz (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – rzymski poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor Eneidy, Georgik, Bukolik i Drobiazgów[1].
Wergiliusz, właściwie Publiusz Wergiliusz Maro (łac. Publius Vergilius Maro), niekiedy Publiusz Wergiliusz Maron lub niepoprawnie Wirgiliusz (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – rzymski poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor Eneidy, Georgik, Bukolik i Drobiazgów[1].

Wergiliusz pochodził z niezamożnej rodziny z Galii Cisalpejskiej. W młodości znajdował się pod wpływem innych rzymskich poetów, co było widoczne w jego młodzieńczych Drobiazgach. Swój własny język, styl i sposób wyrazu odnalazł w Bukolikach, które przyniosły mu sławę i tytuł największego poety Rzymu. Na talencie Wergiliusza poznali się Mecenas i August, którzy obdarzyli go opieką, majątkiem i przyjaźnią. Po opublikowaniu Georgik, przyjętych od razu jako arcydzieło, na prośbę Augusta rozpoczął pisać Eneidę, epopeję poświęconą historii Rzymu. Śmierć uniemożliwiła mu dokończenie tego poematu[2].

Prace Wergiliusza zostały lekturami szkolnymi jeszcze za życia autora. Przynajmniej do początków XIX wieku znajdowały się w centrum kanonu literackiego, wywierając olbrzymi wpływ na europejską kulturę, naukę a nawet politykę[3]. Bezpośrednio lub pośrednio oddziałały na całą późniejszą literaturę, a ich ślady są obecne w każdej epoce i wszystkich krajach, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Powszechnie określano Wergiliusza, za Dantem, tytułem l'altissimo poeta („najwyższy poeta”)[4]. Przez badaczy nazywany jest „Ojcem Zachodu”, gdyż stał się literackim pomostem pomiędzy tradycją pogańską a chrześcijańską – uważano go za wieszcza (vates), anima naturaliter christiana („duszę z natury chrześcijańską”) a nawet proroka[5].

Od czasów Cesarstwa Rzymskiego aż do początków XIX wieku niemal każda nauka literatury zaczynała się od Eklogi I. Znajomość tego utworu – jak i całej twórczości Wergiliusza – jest niezbędnym kluczem do zrozumienia literackiej tradycji europejskiej (także polskiej, na przykład dzieł Kochanowskiego czy Mickiewicza)[6]:

Wikipedia Commons.
Domena publiczna

4 KB
17 lut 17 13:33

lukan.JPG 100. Lukan.JPG

Marcus Annaeus Lucanus (ur. 3 listopada 39, zm. 30 kwietnia 65) – poeta rzymski, bratanek Seneki Młodszego, wnuk Seneki Starszego. Urodził się w Kordowie, na terenach dzisiejszej Hiszpanii. Za udział w spisku Pizona na życie Nerona został zmuszony do samobójstwa.

Z twórczości Lukana pozostała jedynie niedokończona Pharsalia - epopeja historyczna w 10 księgach dotycząca wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem, zakończona klęską tego pierwszego pod Farsalos w 48 roku p.n.e.

Oprócz tytułu Farsalia manuskrypty przekazują też alternatywny tytuł Bellum civile lub De bello civili. Z tego utworu pochodzi zwrot ferro et igni (ogniem i mieczem), w kontekście działań Cezara, który wolałby podbić i spustoszyć kraj przeciwnika niż zająć go bez walki. Tego zwrotu użył Henryk Sienkiewicz jako tytułu pierwszej części swojej Trylogii.

Lukan - jako uczestnik uczt cesarskich - pojawia się w powieści Quo vadis Henryka Sienkiewicza.

Farsalię tłumaczyli: Wojciech Stanisław Chrościński (1690), który napisał również jej Kontynuację (1693), Jan Alan Bardziński (1691) oraz Mieczysław Brożek (1994).
Linki zewnętrzne
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów z Lukana

Utwory Lukana (łac.)
Lukan Utwory
Wojna domowa (pol.)

Wikipedia Wolna Encyklopedia.

13 KB
17 lut 17 13:33

ctaovidius.jpg 86. Owidiusz.jpg

Owidiusz, Publius Ovidius Naso (ur. 20 marca 43 p.n.e. w Sulmo, zm. 17 lub 18 n.e. w Tomis) – jeden z najwybitniejszych elegików rzymskich, najbardziej utalentowany poeta epoki Augusta, należący do młodszego pokolenia twórców augustowskich. Syn bogatego ekwity z Sulmony (środkowa Italia). Zrezygnował z kariery urzędniczej i poświęcił się pisarstwu. Znajomy Horacego, przyjaciel Propercjusza. Najbardziej znany z utworów o tematyce miłosnej: Ars amatoria (Sztuka kochania), Amores - Pieśni miłosne, a także poematu epickiego "Metamorfozy". Utwór Sztuka kochania (Ars amandi, Ars amatoria) w 1564 r. trafił do indeksu ksiąg zakazanych[1].

Spis treści

1 Życie
1.1 Młodość
1.2 Sukcesy literackie
1.3 Wygnanie do Tomis
2 Ważniejsze dzieła
2.1 Metamorfozy
2.2 Fasti (Kalendarz poetycki)
2.3 Amores (Miłostki)
2.4 Heroidy
3 Świat poetycki
4 Lista utworów Owidiusza
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

Życie
Młodość

Owidiusz mówi o sobie wiele więcej niż inni rzymscy poeci. Informacje o jego biografii czerpie się głównie z jego poezji, zwłaszcza Tristia 4.10. Pozostałymi źródłami są Seneka i Kwintylian.

Owidiusz urodził się w mieście leżącym w dolinie Apeninów na wschód od Rzymu, w ważnej ekwickiej rodzinie. To była ważna data dla rzymskiej polityki: został zawiązany przez Oktawiana Augusta, Marka Antoniusza i Marka Lepidusa II triumwirat. Uczył się w Rzymie retoryki pod okiem takich nauczycieli, jak Aureliusz Fuskus i Marek Porcjusz. Szczególnie ten drugi wywarł na niego wpływ, to od niego zapożyczył wiele idei do swojej późniejszej twórczości. Studiował razem z bratem, który został oratorem[2]. Ojciec Owidiusza posłał go do tej szkoły z myślą o tym, by syn został prawnikiem, lecz skłaniał się do bardziej twórczej działalności. Tak twierdzi Seneka Starszy.

Po śmierci dwudziestoletniego brata Owidiusz porzucił prawo i rozpoczął podróż po Atenach, gdzie pierwotnie miał się uczyć filozofii, jednak wolał nauki związane ze sztuką, literaturą i językiem. Później odbył podróż po Azji Mniejszej i Sycylii[3]. Piastował pomniejsze stanowiska publiczne jako jeden z tresviri capitales i jednocześnie jako decemviri stlitibus iudicandis, ale zrezygnował z nich na rzecz poezji ok. 29–25 p.n.e., choć jego ojciec nie aprobował tej decyzji. Jego pierwsze przemówienie jest datowane na około 25 rok p.n.e., ..
(Fragment)

Bibliografia

Owidiusz, Metamorfozy, Wrocław 1995, seria "BN", (seria II), Wstęp (str. I-CXVI) oraz przypisy do tekstu utworu, przekład własny ks. IX-XV,
Starożytny Rzym, Warszawa 1992, str. 1-117 oraz przypisy, wybór materiałów i bibliografia,
Rzymska teoria i krytyka literacka, Ossolineum, Wrocław 1983, (II wyd. Ossolineum- De Agostini 2005), seria "BN", nr 207 (seria II), Wybór, wstęp (str. CXL) i opracowanie (str. 456) Stanisław Stabryła,
Owidiusz. Świat poetycki, Ossolineum, Wrocław 1989, str. 361.
Owidiusz, Sztuka kochania, Wydawnictwo Iskry 2006, ISBN 83-207-1798-1
Wikipedia Wolna Encyklopedia.

230 KB
17 lut 17 13:31

1280px-IMG_3148_Giovan_Pietro_Lasagna,_Monumento_a _Decimo_Magno_Ausonio_-_Milano, Pomnik Auzoniusza w Mediolanie.jpg

Rzym starożytny - twórcy kultury -... - 1280px-IMG_3148_Giovan_Pietro_Lasagna,_M..._Milano, Pomnik Auzoniusza w Mediolanie.jpg

Pomnik Auzoniusza w Mediolanie dłuta Giovani Pietro Lasanga

Pokaż informacje o autorze

Attribution

File:IMG 3148 Giovan Pietro Lasagna, Monumento a Decimo Magno Ausonio - Milano, Scuole palatine - Foto G. Dall'Orto, 3-gen-2006.jpg

Przesłany: 5 stycznia 2007

Giovani Pietro Lasagna - włoski rzeźbiarz barokowy pochodzący prawdopodobnie z Mediolanu, działający od 1610 do 1658 roku swej śmierci.

13 KB
17 lut 17 13:31

lucretius-sm.jpg 73. Lukrecjusz(ur. ok. 99 p.n.e., zm. ok. 55 p.n.e.) - rzymski poeta i filozof.jpg

Titus Lucretius Carus (ur. ok. 99 p.n.e., zm. ok. 55 p.n.e.) – rzymski poeta i filozof. Jeden z wąskiej grupy – obok Katullusa oraz komediopisarzy Plauta i Terencjusza – poetów republikańskiego Rzymu, których utwory zachowały się do naszych czasów.

Jedyne, znane nam dzieło Lukrecjusza to napisany heksametrem poemat De rerum natura (tytuł ten jest różnie tłumaczony O naturze wszechrzeczy, O rzeczywistości itp.), w sześciu księgach o łącznej objętości prawie 7500 wersów.

Utwór ten uważa się za arcydzieło literatury łacińskiej, podkreśla się też jego wpływ na rozwój całej następującej po Lukrecjuszu poezji, włącznie z Wergiliuszem. Jest to wykład filozofii epikurejskiej, a jego przesłaniem jest wyzwolenie człowieka od przesądów i strachu przed śmiercią. Lukrecjusz stara się to osiągnąć przechodząc stopniowo od etycznych aspektów nauki Epikura do jego fizyki i psychologii. Lukrecjusz nie ukończył jednak swego poematu, wydał go po jego śmierci Cycero.

O życiu Lukrecjusza wiadomo niewiele, jednym ze źródeł informacji jest Chronica Eusebia św. Hieronima. Według niej Lukrecjusz urodził się w roku 94 p.n.e., oszalał po przedawkowaniu napoju miłosnego, podczas przebłysków rozsądku napisał szereg ksiąg, które zostały prze-edytowane przez Cycerona, a Lukrecjusz popełnił samobójstwo w 44 roku swojego życia.

Przekaz św. Hieronima można podważać: epikureizm Lukrecjusza przedstawiony w jego dziele jest silnie racjonalistyczny i trudno przypuszczać, by traktował truciznę jako środek do rozwiązywania jakichkolwiek problemów[potrzebny przypis]. Ponadto, Hieronim był wrogiem epikureizmu, który zaprzeczał istnieniu życia pozagrobowego, jego relacje należy więc traktować z ostrożnością. Z drugiej strony, polski tłumacz De rerum natura, Adam Krokiewicz, uznał informację o samobójstwie Lukrecjusza za prawdopodobną, biorąc pod uwagę melancholię, jaką przesiąknięty jest cały poemat, a w szczególności jego III księga[1].

W jednym z listów do brata sprawę poematu Lukrecjusza poruszał Cycero. Jest to ostatnia napotykana w źródłach wzmianka o dziele Lukrecjusza aż do uwagi Donata z IV wieku, który w biografii Wergilego pisząc o przywdzianiu przez niego togi virilis jako znaku pełnoletności dodaje: "tego samego dnia (tj. 15 października 55 p.n.e.) zmarł poeta Lukrecjusz". Przyjmując za prawdę informację Hieronima, że Lukrecjusz żył 44 lata otrzymujemy stąd datę jego urodzenia jako ok. rok 99 p.n.e.[potrzebny przypis]

Jedyne co z całą pewnością można stwierdzić o życiu Lukrecjusza to fakt, że był przyjacielem lub klientem poety Gajusza Memmiusza, któremu dedykował swój poemat.
Linki zewnętrzne
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów z Lukrecjusza

"De rerum natura" w originale na stronie "The Latin Library"

Język angielski:

Projekt Gutenberg
Stanfordzka Encyklopedia Filozofii
Lukrecjusz
Wikipedia Wolna Encyklopedia.
Domena publiczna.

15 KB
17 lut 17 13:31

horacy.jpg 79. Horacy (65 - 8 p.n.e.) - poeta rzy mski, często określany mianem największego łacińsk iego liryka i mistrza satyry.jpg

Rzym starożytny -... - horacy.jpg 79. Horacy 65 - 8 p.n.e. - poeta rzym...największego łacińskiego liryka i mistrza satyry.jpg

13 KB
17 lut 17 13:29

Tibullus.jpg

Tibullus

nieznany - http://www.totentanz-online.de/medien/literatur-text.htm

Albius Tibullus (c. 54-19 BC)

Domena publiczna
File:Tibull.jpg
Utworzony: nieznana data but older than 70 years

O aplikacji | Dyskusja | Pomoc

42 KB
17 lut 17 13:29

Sidonius_Apollinaris. Witraż ze św. Sydoniuszem Ap olinarym w Clermont-Ferrand.jpg

Witraż ze św. Sydoniuszem Apolinarym w Clermont-Ferrand.

NN - Ökumenisches Heiligenlexikon (public domain)

Witraż ze św. Sydoniuszem Apolinarym w Clermont-Ferrand .

Domena publiczna

File:Sidonius Apollinaris.jpg

Przesłany: 1 października 2010

26 KB
17 lut 17 13:29

Prop_and_Cynth. Propercjusz i Syntia w Twoli.jpg

Auguste Jean Baptiste Vinchon, Propercjus and Cynthia w Tivoli

Auguste Vinchon - Original uploader was Chjones 60656 at en.wikipedia

Auguste Jean Baptiste Vinchon, "Propertius and Cynthia at Tivoli"

Domena publiczna
File:Prop and Cynth.jpg
Utworzony: 7 września 2007

Jean-Baptiste-Auguste Vinchon (malarz francuski) urodził się w Paryżu w dniu 5 sierpnia 1789 roku Stał malarz tematów historycznych. Tłumacz Google z jęz. angielskiego.

115 KB
17 lut 17 13:29

FieldsMedalFrontArchimedes.jpg

łowa tego rzymskiego poety widnieją na Medalu Fieldsa. Transire suum pectus mundoque potiri, co się wykłada: „Wznieść się ponad granice ludzkich możliwości i przewodzić światu”.

Stefan Zachow. Oryginalnym przesyłającym był Geometry guy z angielskiej Wikipedii Later versions were uploaded by Ianmacm at en.wikipedia. Oryginalnym przesyłającym był Geometry guy z angielskiej Wikipedii - Originally from en.wikipedia; description page is/was here.

The photo carries no copyright and may be freely used for publications. IMU requests, though, that Stefan Zachow's authorship is duly acknowledged. This is the medal that was declined in 2006 by en:Grigori Perelman for his work on the en:Poincaré conjecture. Source: The International Mathematical Union (with more detailed information about copyright at an image description page there)

Szczegóły pozwolenia

(PD-AUTHOR; Released into the public domain (by the author).)

Zobacz więcej

Domena publicznazobacz zasady

File:FieldsMedalFrontArchimedes.jpg

Utworzony: 15 października 2007

10 KB
17 lut 17 13:27

cicero.jpg 71. Cyceronrzym.pisarz, mówca, filozof, , mąż stanu, teoretyk wymowy.jpg

Cyceron, Marcus Tullius Cicero (106-43 p.n.e.), rzym. mówca, filozof, pisarz, mąż stanu, teoretyk wymowy. Odebrał staranne wykształcenie; u Filona z Larysy studiował filozofię, u Molona z Rodos wymowę. Od 81 zaczął karierę obrońcy sądowego, która mimo iż był homo novus, otworzyła mu drzwi do wyższych urzędów. W 75 został senatorem, w 69 edylem kurulnym, w 66 pretorem, w 63 jako konsul wykrył spisek Katyliny. W czasie wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem opowiedział się za Pompejuszem, po klęsce stronnictwa republikanów pod Farsalos (48) Cezar ułaskawił Cycerona, który odsunął się od życia politycznego. Po śmierci Cezara pragnął wskrzesić dawną republikę; zamordowany przez żołnierzy Antoniusza za popieranie Oktawiana.

Z ogromnego dorobku pisarskiego Cycerona do naszych czasów zachowało się 58 mów politycznych i sądowych, m.in. Przeciw Werresowi (70), Przeciw Katylinie (63), Mowa w obronie poety Archiasza (62); mowy przeciw Antoniuszowi, tzw. Filipiki (44-43); pisma retoryczne (dialogi): O mówcy, Brutus, Mówca; pisma filoz.: O najwyższym stopniu dobrego i złego, Księgi akademickie, Rozmowy tuskulańskie, O naturze bogów, O starości, Lewiusz, czyli o przyjaźni. Sławę w starożytnym świecie rzymskim zdobył głównie jako mówca. Jego zasługą było udoskonalenie prozy łac., styl Cycerona charakteryzował się bogactwem języka, rytmicznością i kadencją zdania.

Wywarł znaczny wpływ na język literatury nowożytnej Europy, m.in. na św. Ambrożego, św. Hieronima, św. Augustyna i na Petrarkę. Szczególnie popularny był w renesansie (S. Orzechowski, Ł. Górnicki, P. Skarga, J. Kochanowski). Popiersia Cycerona znajdują się w Rzymie w Muzeum Kapitolińskim, Muzeum Chiaramonte, we Florencji w Galerii Uffizi; w Turynie w Anti-quarium.

Twórczością Cycerona zajmowali się J. Wikariak (Warsztat pisarski Cycerona), J. Justyński (Listy polityczne Cycerona) i J. Kumaniecki (Cyceron i jego współcześni).

Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Literatura Powszechna” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Anna Cisak, Maria Żbik. ISBN 83-85336-60-5. Rok wydania 1999.

Onet. Wiem Darmowa Encyklopedia.

8 KB
17 lut 17 13:27

brutus.jpg 75. Marek Juniusz Brutus, pisarz rzymsk i, polityk, dowódca wojskowy, mówca.jpg

Marek Juniusz Brutus
Marek Juniusz Brutus
Portrait Brutus Massimo.jpg
Data i miejsce urodzenia 85 p.n.e. lub 78 p.n.e.
Rzym
Data i miejsce śmierci 23 października 42 p.n.e.
Filippi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Marek Juniusz Brutus, (łac. Marcus Iunius Brutus), zwany Brutusem lub Brutusem Młodszym (ur. 85 lub 78 r. p.n.e. – zm. 23 października 42 r. p.n.e.) – polityk, dowódca wojskowy, mówca i pisarz rzymski. Był zwolennikiem republiki, a przeciwnikiem dyktatur Pompejusza i Cezara. Przyjaźnił się z Markiem Tulliuszem Cyceronem. Należał do przywódców spisku przeciwko Cezarowi i był jednym z zabójców dyktatora. W tradycji europejskiej imię Brutusa stało się symbolem zdrajcy i mordercy walczącego w słusznej sprawie. Przydawano mu miano Tyranobójcy[1].

Spis treści

1 Życie
1.1 Dzieciństwo i młodość
1.2 Kariera polityczna i wojskowa
1.3 Zabójstwo Cezara
1.4 Walka z Antoniuszem i Oktawianem
1.5 Śmierć
2 Mowy
3 Dzieła
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Zobacz też

Życie
Dzieciństwo i młodość

Data urodzin Brutusa jest sporna. Z tekstów Cycerona wynika, że Brutus urodził się w roku 85. Wellejusz Paterkulus natomiast podaje, że Brutus umarł w wieku 37 lat, czyli urodził się w roku 78. Obie daty mają wśród badaczy swoich zwolenników[2].

Był synem Marka Juniusza Brutusa Starszego, trybuna ludowego z roku 83 i Serwilii, przyrodniej siostry Marka Porcjusza Katona. Po śmierci ojca, w roku 59 został adoptowany przez brata matki, Kwintusa Serwiliusza Cepiona i przybrał oficjalnie nazwisko Kwintus Serwiliusz Cepion Brutus (łac. Quintus Servilius Caepio Brutus), ale go nie używał. Został starannie wykształcony retorycznie i filozoficznie. Studiował w Atenach u filozofa akademickiego Aristosa, brata Antiocha z Askalonu. Był dwukrotnie żonaty – z Klaudią, córką Appiusza Klaudiusza Pulchra a następnie z Porcją, córką Marka Porcjusza Katona[3].

Część autorów starożytnych przytacza pogłoski, w myśl których Brutus był synem Gajusza Juliusza Cezara. Wynikały one z faktu, że Serwilla była długoletnią kochanką Cezara. Badacze, którzy ustalają datę urodzin Brutusa na rok 85, odrzucają te pogłoski, gdyż Cezar miał wówczas 15 lat. Natomiast uczeni, którzy są zwolennikami urodzin Brutusa w roku 78, nie wykluczają takiej możliwości, ale uważają ją za bardzo mało prawdopodobną[2].
Kariera polityczna i wojskowa...
(Fragment)

Bibliografia

Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu. Od czasów najdawniejszych do Konstantyna. T. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1992. ISBN 83-06-01859-1. (pol.)
Kazimierz Kumaniecki: Cyceron i jego współcześni. Warszawa: Czytelnik, 1989. ISBN 83-07-01455-7. (pol.)
Kazimierz Kumaniecki: Literatura rzymska. Okres Cyceroński. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977. (pol.)

Wikipedia Wolna Encyklopedia.

16 KB
17 lut 17 13:27

aurelius.pix.1_small.jpg 104 Marek Ayreliusz, pisa rz, cesarz i filozof rzymski.jpg

Marek Aureliusz, Marcus Aurelius Antoninus (121-180), cesarz rzymski od 161 filozof. Syn Anniusza Werusa, wychowany pod opieką Hadriana. W 138 adoptowany przez Antoninusa Piusa, którego córkę, Faustynę Młodszą, poślubił w 145. Wybitny filozof-stoik. Po rozpoczęciu panowania ogłosił Lucjusza Werusa swym współrządcą. Mimo przekonań pacyfistycznych był zmuszony podjąć działania wojenne: wojnę z Partami (162-166), walki z Kwadami i Markomanami (166-168), z Jazygami (170-174).

Następnie uporządkował sprawy państwa na Wschodzie (stłumienie buntu Awidiusza Kasjusza w Syrii i Egipcie - 175-176). W 177 mianował swego syna Kommodusa współrządcą i wyruszył przeciw Markomanom, których pokonał. Zmarł od zarazy. Marek Aureliusz próbował zaradzić ciężkiej sytuacji państwa (osadzanie w granicach imperium niektórych plemion, rozbudowa administracji), jednak próby ratowania finansów nie powiodły się. W pamiętnikach (Rozmyślania) zawarł swoje poglądy.
Onet. Wiem. Darmowa Encyklopedia.

39 KB
17 lut 17 13:27

Marek_Tuliiusz_Cyceron.jpg

Replika rzeźby w marmurze z I wieku. Muzeum Kapitolińskie, Rzym.
Wikimedia Commons
Domena publiczna.

7 KB
17 lut 17 13:27

syrus.jpg 78. Publiusz Syrus, pisarz rzymski.jpg

Publiliusz Syrus, Publilius Syrus (I w. p.n.e.), pisarz rzymski, pochodzący z Syrii. Wyzwoleniec. Jeden z pierwszych (obok Laberiusza) autorów mimów - fars literackich, cieszących się dużym uznaniem społeczeństwa.

Do naszych czasów nie przetrwał żaden z mimów Publiliusza Syrusa, ale zachował się zbiór wierszowanych maksym, napisanych dla celów szkolnych, które były bardzo cenione w średniowieczu.

18 KB
17 lut 17 13:27

petronius.jpg 95. Gajusz Petroniusz, pisarz (poeta ), filozof i polityk.jpg

Gaius Petronius zwany Arbitrem (ur. 27, zm. 66) – rzymski pisarz (poeta), filozof i polityk. Przypisuje się mu autorstwo wydanej anonimowo powieści Satyricon.
Życiorys

Krytykowany przez stoików sybaryta, praktyk epikureizmu. Według Tacyta Seneka zarzucał mu, że zamienia noc w dzień. Zdecydowanie wybierał epikurejskie przyjemności bezczynności. Jako przedstawiciel znakomitego rodu Petroniuszy nie uniknął jednak funkcji publicznych. Zarządzał rzymską prowincją w Azji, Bitynią. Pokazał wówczas, że jest człowiekiem obowiązkowym i energicznym. W 62 lub 63 roku został konsulem.

Uzyskał duży wpływ na Nerona, znudzonego stoickim Seneką. Dla zafascynowanego kulturą grecką i uważającego się za artystę cesarza oraz jego zmanierowanego dworu stał się wyrocznią w sprawach dobrego smaku i wartości artystycznych. Stąd przydomek Arbiter elegantiae (elegantiarum).

Swój wpływ na cesarza przypłacił nie tylko niechęcią Seneki, ale również nienawiścią prefekta pretorianów Ofoniusza Tygellinusa, który wykorzystał spisek na życie Nerona (65) do oskarżenia Petroniusza o kontakty z jednym z przywódców spisku, Gajuszem Pizonem. Podobnie jak Seneka i Lukan, popełnił w związku z tym samobójstwo.

Filozofem pozostał do końca. Spodziewając się nieuchronnego wyroku śmierci, zorganizował ucztę, podczas której otworzył sobie żyły, zaciskając je następnie opaską, aby opóźnić zgon. Przez kilka godzin dokonał dyspozycji majątkowych, ucztował, rozmawiał z przyjaciółmi, słuchał recytacji i muzyki. W końcu zapadł w sen,
„

aby śmierć, aczkolwiek wymuszona, do przypadkowej była podobna. Nawet w testamencie nie schlebiał, jak większość tych, co ginęli, Neronowi ani Tygellinowi, ani żadnej innej wpływowej osobistości, lecz podawszy imiona bezwstydnych chłopców i niewiast, opisał sromoty cesarza i niezwykłość każdej rozpusty; pismo to opatrzył swoją pieczęcią i posłał Neronowi. Następnie pierścień skruszył, aby się nim później nie posługiwano w celu wtrącenia kogoś w niebezpieczeństwo.
”
— Tacyt, Roczniki 16,18 przekład Seweryna Hammera

(Fragment)
Wikipedia Commons.
Domena publiczna.

107 KB
17 lut 17 13:25

Nuremberg_chronicles_f_093v_. Waleriusz Maksymus.png

Waleriusz Maksymus (ilustracja z Kroniki norymberskiej)

Hartmann Schedel - Praca własna (scan from original book)

This is a part of a scan of an historical document: Title: Schedelsche Weltchronik or Nuremberg Chronicle

Szczegóły pozwolenia

Author died more than 70 years ago - public domain

Zobacz więcej

Domena publicznazobacz zasady

File:Nuremberg chronicles f 093v 4.png

Utworzony: 1 stycznia 1493

165 KB
17 lut 17 13:25

Nuremberg_chronicles_f_111r_1. Swetoniusz ilustrac ja z kroniki norymbesskiej.png

Swetoniusz (ilustracja z Kroniki norymberskiej).

Michel Wolgemut, Wilhelm Pleydenwurff (Text: Hartmann Schedel) - Praca własna (scan from original book)

Illustration from the Nuremberg Chronicle

Szczegóły pozwolenia

Ten plik jest własnością publiczną w kraju pochodzenia oraz w państwach i na obszarach, gdzie prawo autorskie wygasa 100 lat po śmierci autora. You must also include a United States public domain tag to indicate why this work is in the public domain in the United States. Plik rozpoznano jako wolny od znanych ograniczeń praw autorskich, włącznie z prawami zależnymi i pokrewnymi.

Zobacz więcej

Domena publicznazobacz zasady

File:Nuremberg chronicles f 111r 1.png

Utworzony: 1 stycznia 1493

230 KB
17 lut 17 13:25

800px-Como_-_Dom_-_Fassade_-_Plinius_der_Jüngere. Pliniusz Młodszy, rzeźba na frontonie katedry w Co mo(1).jpg

Rzym starożytny - twórcy... - 800px-Como_-_Dom_-_Fassade_-_Plinius_der_Jnge...Młodszy, rzeźba na frontonie katedry w Como1.jpg

Pliniusz Młodszy, rzeźba na frontonie katedry w Como

Wolfgang Sauber - Praca własna

Dom S.Maria Maggiore in Como. Fassade: Statue Plinius des Jüngeren von Tommaso und Jacobo Rodari

CC BY-SA 3.0

File:Como - Dom - Fassade - Plinius der Jüngere.jpg

Utworzony: 14 lipca 2006

44 KB
17 lut 17 13:25

Macrobius_and_Eustachius. Średniowieczna podobizna Makrobiusza.jpg

Średniowieczna podobizna Makrobiusza

Pokaż informacje o autorze

Domena publiczna

File:Macrobius and Eustachius.jpg

Przesłany: 22 sierpnia 2006

« poprzednia stronanastępna strona »

Dodaj plik

Pobierz folder
Zachomikuj folder

79 plików
8,15 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

Stare.dobre.filmy napisano 18.05.2024 09:55

Skrzyżowanie Kassandra - The Cassandra Crossing (1976)

Tonowari napisano 22.05.2024 22:35

Pozdrawiam i zapraszam do mnie, codziennie nowy upload w folderze "Ciekawostki"

jagoda19441 napisano 23.05.2024 08:30

Więc ** ... ︵✿︵︵✿︵︵✿︵︵✿︵ Nowy dzień *** z@cznij miło,żeby nic Cię nie smuciło..*** Pozdr@wiam serdecznie *** ︵︵✿︵ J@GOD@︵︵✿︵ .

Stare.dobre.filmy napisano 30.05.2024 09:41

Skrzyżowanie Kassandra - The Cassandra Crossing (1976)

Blondynka1963 napisano 5.06.2024 20:50

NOC..To ona Cię pieści swą magią zabiera w podróże nieznane gdy niebo usłane gwiazdami zjawia się jak na zawołanie. To NOC cudowna kochanka tuli Twój umysł marzeniami kołysze Cię do snu swą ciszą przenika ciemnymi barwami. Szepcze do ucha wyznania Spokojem otacza Twe myśli odpoczywasz w jej ramionach nie wiedząc co Ci się przyśni. A rano kiedy się budzisz zostawia piękne wspomnienia chcesz znów ją spotkać wieczorem poczuć jej zapach istnienia.

Niech piękne marzenia do snu utulą Ciebie..Bożena...

Blondynka1963 napisano 14.06.2024 16:20

Bierz od świata to, co Ci daje,ale nie domagaj się tego, czego dać nie chce..___Na kartkach z kalendarza czas wystawia rachunki: za uczynki za słowa za sprawunki za każdy uśmiech za najmniejsza łezkę.. Czasem coś da na kredyt potem z nawiązką weźmie: za błędy – każe słono płacić za dobro – nie zawsze wynagradza trudno się wzbogacić, chociaż praca – dom dom – praca. A jednak kiedy kolejna kartkę zrywamy co rano może warto docenić ze ja wypisano___

Miłego popołudnia,Wieczoru i nocy pełnej miłości …. Pozdrawiam cieplutko z uśmiechem i ciepłem od serca ….♥

Blondynka1963 napisano 15.06.2024 18:19

.` DOBRY ` ★ •.¸.* .WIECZÓR. `☆*•.Bez wiary w siebie i swoje możliwości wszystko zaczyna się sypać jak domino.Jedno zachwianie i wszystkie kostki zaczynają kolejno upadać. Brak wiary w siebie prowadzi do strachu przed porażką i oceną innych ludzi. Nie pozwala wykonać tego pierwszego kroku ,który jest tak ważny dla ruszenia z miejsca .”Wiśta wio łatwo powiedzieć,ale wiara w siebie i swoje możliwości potrafi pięknie zaowocować …Warto uwierzyć w siebie!

Życzę wszystkiego dobrego! Serdecznie pozdrawiam.

Blondynka1963 napisano 16.06.2024 17:52

Gdy chwytasz w dłonie piękno które los ci daje… wtedy nawet to… co nierealne – realnym się staje… Miłego wieczoru….Choć każdy sam życie buduje, to zawsze coś daje i bierze… Nie mów: „.. nikogo nie potrzebuję…” bo i tak nie uwierzę. Przyjemności szeroka rzeka, niesie nas i woła… lecz tylko dotyk bliskiego człowieka, jest dotykiem anioła… I wcale nie ja to odkryłam, od początku to ludzie wiedzieli – aby radość pełna była musisz się szczęściem podzielić…

Śpij słodko, niech Ci się przyśni wszystko o czym marzysz skrycie, niech to przepiękny sen będzie, a los niech wdroży go w życie..

Blondynka1963 napisano 20.06.2024 05:10

◕ڿڰۣڿ♡ Witam Serdecznie ◕ڿڰۣڿ♡Czasem Twój świat pokrywa gęsta mgła.. Jednak gdzieś dalej jest promyk, którego szukasz.. Dojrzyj go.. . Jest tak niedaleko Są momenty, gdy słońce chowa się za horyzont… By rano znów świecić… ponad czasem… Niekiedy żar słońca staje się nieznośny… Jednak zawsze… możesz się skryć pod drzewem wspomnień i myśli… Czasem jest stromo… boisz się lawiny… Ale przyjrzyj się, jak wiele możesz zyskać… – nie bój się swoich uczuć… Choć droga miłości jest kręta… i choć czasem most się kończy… Miłość odnajdzie inną drogę… Nieważne gdzie jesteś, co robisz, jak żyjesz.. Bo kiedy kochasz… Jesteś kimś.. – jesteś Człowiekiem…

Fajnego dnia z iskierką radości w sercu. Pozdrawiam milutko

Blondynka1963 napisano dzisiaj o 04:41

WITAM SERDECZNIE __◕°❤♡ __To co piękne w jakie ubrać słowa,żeby wyglądało prawdziwie?. Słowa są małe ,tyle w nich hałasu a miłość lubi milczeniem się upić. Z ciszą bardziej jej do twarzy. Słowa mogą zabić,mogą skaleczyć i mogą oszukać. Dlatego dam Ci kromkę ciszy ona jest prawdziwa jak lustro. Jak sercem posłuchasz to sercem usłyszysz.

Cudownego dnia, przepełnionego zapachem lata i słońca na niebie..Pozdrawiam słonecznie-

Musisz się zalogować by móc dodawać nowe wiadomości do tego Chomika.

Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (363)

« poprzednia stronanastępna strona »

Zgłoś jeśli naruszono regulamin