Muzeum Cywilizacji Anatolijskich.html

wieslaw2011 / Dokumenty (historia starożytna) / Muzea, galerie sztuki - światowe dziedzictwo UNESKO / Muzeum Cywilizacji Anatolijskich.html

Download: Muzeum Cywilizacji Anatolijskich.html

Pobierz

0,69 MB

Muzeum Cywilizacji Anatolijskich
Anadolu Medeniyetleri Müzesi
Ilustracja
Wejście do muzeum
Państwo Turcja
Miejscowość Ankara
Data założenia 1921
Zakres zbiorów historia i archeologia cywilizacji Anatolii od paleolitu
Położenie na mapie Turcji
Mapa lokalizacyjna Turcji
Muzeum Cywilizacji Anatolijskich
Muzeum Cywilizacji Anatolijskich
Ziemia39°56′18″N 32°51′43″E/39,938333 32,861944
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Cywilizacji Anatolijskich – muzeum archeologiczne w stolicy Turcji Ankarze.

Założone zostało w 1921. Inicjatorem jego utworzenia był Mubarek Galip Bey, a pierwszą lokalizacją była jedna z wież zamku w Ankarze zwanego Akkale. Poza tym zbiory były ulokowane w Świątyni Augusta i w Termach (Łaźniach Rzymskich). Zgodnie z sugestiami ówczesnego prezydenta Turcji Kemala Atatürka, pragnącego stworzenia muzeum hetyckiego, doszło do gromadzenia zabytków hetyckich znajdujących się w posiadaniu innych muzeów i wysyłania ich do Ankary. Pojawiła się wtedy potrzeba powiększenia muzeum, co wymagało przeniesienia zbiorów do nowych budynków. Tak muzeum znalazło swoją obecną lokalizację. Mieści się współcześnie w budynkach bazaru z XV wieku, zajmując dwa budynki z czasów osmańskich, które zostały odnowione i przystosowane do pełnienia nowej roli. Jeden z tych budynków nazywany jest Bedesten, drugi – Kursunlu Han. Pierwszy został prawdopodobnie zbudowany przez Mahmuda Paszę w latach 1464-1471, wielkiego wezyra sułtana Mehmeda Zdobywcy, drugi został postawiony przez jego następcę na stanowisku wielkiego wezyra – Mehmeta Paszę. Ostateczną formę muzeum uzyskało w 1968.

Obecnie Kursunlu Han jest placówką badawczo-administracyjną, obejmującą pracownie, bibliotekę, salę konferencyjną, laboratorium, w Bedesteni znajduje się natomiast właściwa ekspozycja muzealna, dostępna do zwiedzania.

Muzeum obejmuje zabytki kultur Anatolii od czasów prehistorycznych (paleolit). Ekspozycja ma układ chronologiczny. Obejmuje kolejno: paleolit, neolit, chalkolit, starszą epokę brązu, okres wpływów asyryjskich w Anatolii, starszy okres hetycki, okres imperium hetyckiego, czasy nowohetyckie, zabytki frygijskie, urartyjskie, lidyjskie.

D
...

(Fragment)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_Cywilizacji_Anatolijskich&old id=52940969”

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

wieslaw2011

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

AMI_-_Ring_des_Minos2. Eksponat muzeum w Heraklionie.jpg

Tzw pierścień króla Minosa. AMI - ring des minos. Wolfg ...

Tzw pierścień króla Minosa. AMI - ring des minos. Wolfgang Sauber. CC BY-SA 3.0

800px-AMI_-_Stierrhyton. Eksponat muzeum w Heraklionie.jpg

Minojski ryton w kształcie głowy byka Wolfgan Sauber - ...

Minojski ryton w kształcie głowy byka Wolfgan Sauber - Praca własna. CC BY-SA 3.0

Ashmolean Museum – pierwsze na świecie muzeum uniwers....htm

Ashmolean Museum (Ashmolean Museum of Art and Archaeology) – pierwsze na świecie muzeum uniwersyteckie. Jest położone przy ulicy Beaumont St. w Oksford. Jego pierwszy budynek powstał w latach 1678–1683 w celu eksponowania w nim zbiorów gabinetu osobliwości Eliasa Ashmole’a, przekazanych przez niego uniwersytetowi w Oxfordzie w 1677. Spis treści 1 Historia 2 Kuratorzy i dyrektorzy muzeum 3 Kradzieże 4 Renowacja 5 Kolekcja 5.1 Starożytności egipskie 5.2 Malarstwo renesansowe 5.3 Malarstwo barokowe 5.4 Malarstwo impresjonistyczne 6 Zobacz też 7 Przypisy 8 Linki zewnętrzne Historia Elias Ashmole, założyciel kolekcji muzeum Kolekcja obejmuje zarówno te zbiory Eliasa Ashmole’a, które zgromadził on osobiście, jak również te, które nabył od ogrodników, podróżników i kolekcjonerów, Johna Tradescanta starszego i jego syna o tym samym imieniu. Kolekcja ta obejmowała starożytne monety, książki, miedzioryty, okazy geologiczne i zoologiczne; jednym z tych ostatnich był wypchany egzemplarz wymarłego ptaka dront dodo, ostatniego widzianego w Europie, który jednak w 1755 został w takim stopniu zniszczony przez owady, że pozostała tylko głowa i jeden pazur. Muzeum otwarto 24 maja 1683, a jego pierwszym kuratorem został przyrodnik i profesor chemii na Uniwersytecie Oxfordzkim Robert Plot. Pierwszym budynkiem muzealnym stał się tzw. Old Ashmolean (Stary Ashmolean), którego projekt jest niekiedy przypisywany Christopherowi Wrenowi lub Thomas Woodowi[1]. Budynek ten, w którym mieści się obecnie Museum of The History of Science (Muzeum Historii Nauki), jest najstarszym zachowanym na świecie budynkiem zbudowanym dla potrzeb muzealnych[2]. Po tym przeniesieniu poszczególnych okazów muzealnych do nowych muzeów budynek "Old Ashmolean" przy Broad Street był używany jako pomieszczenia biurowe dla potrzeb personelu redakcyjnego Oxford English Dictionary. Od 1924 w budynku mieści się Museum of the History of Science. Jego ekspozycja obejmuje m.in. przyrządy naukowe przekazane w 1924 Uniwersytetowi Oxfordzkiemu przez kolekcjonera Lewisa Evansa (1853–1930), w tym największą na świecie kolekcję astrolabiów. Obecny budynek Ashmolean Museum pochodzi z 1845. Został zaprojektowany przez Charlesa Roberta Cockerella i zbudowany stylu klasycystycznym przy Beaumont Street. Jedno jego skrzydło zajmują biblioteki Taylor Institution, wydziału języków średniowiecznych i współczesnych Uniwersytetu Oxfordzkiego. Budynek główny muzeum mieści kolekcję okazów archeologicznych i dzieła sztuki, w tym jedną z najświetniejszych kolekcji malarstwa prerafaelitów, zbiór ceramiki majolikowej i angielskich sreber. Dział archeologiczny to zapis archeologa Arthura Evansa, którym jest wyborna kolekcja greckiej i minojskiej ceramiki. Dział ten zawiera ponadto obszerny zbiór antyków ze starożytnego Egiptu i Sudanu. W muzeum mieści się też Griffith Institute, zajmujący się badaniami egiptologicznymi. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ashmolean_Museum&oldid=41482835” (Fragment)

Ashmole-after-Riley. Portret założyciela muzeum.jpg

Elias Ashmole, założyciel kolekcji muzeum - portret. D ...

Elias Ashmole, założyciel kolekcji muzeum - portret. Domena publiczna.

Ashmolean. Budynek muzeum.jpg

Fotografia budynku Ashmolean Museum w Oksford. CC BY-SA ...

Fotografia budynku Ashmolean Museum w Oksford. CC BY-SA 2.5.

330px-Attica_06-13_Athens_02_Archaeological_Museum. Mu....jpg

Muzea, galerie sz... - 330px-Attica_06-13_Athens_02_Archaeological_Museum. Muzeum archeologiczne w Atenach.jpg

Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach.Domena publiczna.

Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach.htm

Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach (gr. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο) – muzeum w Atenach, gromadzące zabytki archeologiczne z obszaru Grecji od czasów prehistorycznych do późnego antyku. Jest największym muzeum w Grecji oraz jednym z ważniejszych na świecie[1]. Historia Pierwsze narodowe muzeum archeologiczne w Grecji zostało założone przez premiera Grecji Joanisa Kapodistriasa na Eginie w 1829. W kolejnych latach zbiory archeologiczne były przenoszone do różnych sal wystawowych aż do roku 1858, kiedy to został ogłoszony międzynarodowy konkurs na lokalizację i opracowanie koncepcji architektonicznej nowego muzeum[2]. Budowa obecnego muzeum rozpoczęła się w 1866 roku i została zakończona w 1889. Sfinansowano ją ze środków rządu greckiego, Greckiego Towarzystwa Archeologicznego i społeczeństwa Myken. Głównymi darczyńcami byli: Eleni Tositsa (przekazanie gruntów pod budowę muzeum) oraz Demetrios i Nikolaos Vernardakis z Petersburga, którzy wsparli budowę finansowo. Początkowo muzeum nosiło nazwę Muzeum Centralne. Nazwa została zmieniona na obecną w 1881 roku przez premiera Grecji Charilaosa Trikupisa. Podczas II wojny światowej muzeum zamknięto, zaś eksponaty umieszczono w opieczętowanych skrzyniach i zakopano w celu uniknięcia ich zniszczenia i grabieży. W 1945 zbiory ponownie udostępniono. W południowym skrzydle mieści się muzeum epigrafii z najbogatszą na świecie kolekcją inskrypcji. Muzeum inskrypcji rozbudowano w latach 1953-1960 według projektu Patroklosa Karantinosa[3]. Zbiory Muzeum jest podzielone na działy: prehistoria (neolit, kultura cykladzka, kultura mykeńska) rzeźba (od epoki archaicznej VIII w. p.n.e. aż po hellenistyczną, III i II w p.n.e.) ceramika (od stylu geometrycznego IX w. p.n.e. do końca IV w. n.e.) odkrycia z Santorynu metalurgia sztuka starożytnego Egiptu starożytny Bliski Wschód osobny dział z eksponatami związanymi z wrakiem z Antykithiry, z oddzielną salą, poświęconą oryginałowi, modelom i multimedialnym prezentacjom Mechanizmu zegara z Atnykithiry Samodzielne mniejsze zbiory obejmują przedmioty z brązu, biżuterię oraz freski z wyspy Tira, które powstały pod silnym wpływem minojskim. Przypisy Skocz do góry ↑ Ministerstwo Kultury Grecji | Narodowe Muzeum Archeologiczne Skocz do góry ↑ The National Archaeological Museum (2000) Euangelia Kypraiou Archaeological Receipts Fund Direction of Publications, Athens Greece Skocz do góry ↑ http://www.cityofathens.gr/portal/site/AthensPortal/menuitem.d11c8c76b66cf1c27d4139c3500000a0/indexbb64.html Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Narodowe_Muzeum_Archeologiczne_w_Atenach&oldid=45274363”

Stare Muzeum w Berlinie.htm

Stare Muzeum[1] (niem. Altes Museum; do roku 1845 Königliches Museum – Muzeum Królewskie) – berlińskie muzeum, wybudowane w latach 1825–1828 przez Karla Friedricha Schinkela w stylu klasycystycznym, położone na tzw. Wyspie Muzeów. Budowę rozpoczęto z myślą o udostępnieniu zbiorów sztuki antycznej szerokiej publiczności, na polecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Na parterze umieszczono głównie zbiory rzeźb greckich, etruskich i rzymskich, na piętrze natomiast zbiory sztuki staroegipskiej (najbardziej znane są eksponaty pochodzące z Tell el-Amarna, stolicy faraona Echnatona). Tymczasowo, od 2005 do 2009 roku znajdowało się tu słynne popiersie Nefertiti. Zobacz też Muzeum Egipskie w Berlinie Staatliche Museen zu Berlin Przypisy Skocz do góry ↑ Protokół 46. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Bibliografia Berlin – udany weekend, 2007, Wydawnictwo Bezdroża, s. 79-80, ISBN 978-83-60506-09-7. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stare_Muzeum&oldid=43447690”

1024px-AltMuseum_1a. Stare Muzeum w Berlinie.jpg

Stare Muzeum w Berlinie. CC BY-SA 3.0

Dokument.rtf. Narodowe Muzeum Machado de Castro. Coimb....rtf

Narodowe Muzeum Machado de Castro Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Narodowe Muzeum Machado de Castro (Museu Nacional de Machado de Castro) jest muzeum sztuki w Coimbra , Portugalia , nazwany na cześć słynnego portugalskiego rzeźbiarza Joaquim Machado de Castro . Po raz pierwszy otwarty w 1913 roku, a jego ostatni remont (2004-2012), który obejmuje dodanie nowego budynku, został wyróżniony Piranesi / Prix de Rome Prize 2014. Zawartość 1 Historia Muzeum 2 Kolekcji 2,1 Archeologia 2,2 Rzeźba 2.3 Malowanie 2.4 Sztuka 3 Linki zewnętrzne 4 Przypisy Historia muzeum Machado de Castro Muzeum jest jedną z najważniejszych muzeów w Portugalii. Mieści się on w dawnym pałacu biskupiego. Ten pałac został zbudowany od średniowiecza począwszy mniej więcej w miejscu, gdzie Roman Forum of Aeminium (Roman nazwa Coimbra) kiedyś stał. Pozostałości tej odległej przeszłości Cryptoporticus , można zwiedzać na niższych piętrach muzeum. [1] Kolekcje Większość kolekcji muzeum składa się z elementów z kościołów i instytucji religijnych w okolicach Coimbra. Zbiory rzeźby (najobszerniejsze wszystkich krajowych muzeów w Portugalii), malarstwo, metale szlachetne, ceramika i tkaniny są szczególnie godne uwagi. Linki zewnętrzne Planetware informacji Bibliografia AAVV (. Coord Adília Alarcão) - Museu Nacional Machado de Castro. Roteiro. Lizbona: Instituto Português de Museus, 2005. ISBN 972-776-269-7 Współrzędne : 40 ° 12'31.65 "N 8 ° 25'31.78" W

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin