wieslaw2011

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna Wiesław

widziany: dzisiaj o 09:44

38438
476
31367
33424

105980 plików
1319,33 GB

Ukryj opis

Foldery

wieslaw2011

Dokumenty (historia starożytna)

Aforyzmy i sentencje

Antologie S.F. Fantasy, Horrory. Kryminały i miłosne

Audiobooki - Groza i Horror

	00 - Tchnienie grozy (podcast) (Strefa-Roc ka.pl)
	3 OKO groza i horror

Audiobooki - słuchowiska Sf, literatura polska i obca

Audiobooki - spakowane, literatura polska i obca(has 123456)

Audiobooki. Literatura obca (hasło 123456))

Audiobooki. Literatura Polska.( Has. 123456))

Biografie

Bliska poezja - poeci, obrazy (has 123456)

Co nieco o Tolkienowskim świecie Śródziemia. Teksty, Obrazy, mapy (has 123456)

E-booki (has 123456)

Fotki, Obrazy - obrazki, grafika, kosmos

historia starożytna i czsy późniejsze.Afr yka Północna,Europ a,Bliski Wschód Azja, Ameryka przedkolumbijs ka (Has. 123456))

Kluczbork - o kluczborku plików kilka(dawny kluczbork - obrazy)

Kluczbork w historyczny ch odsłonach - fotografie

kluczbor k c.d. - fotograf ie

Mapy do histori starożytnej

Muzea, galerie sztuki - światowe dziedzictwo UNESKO

Obiekty światowego dziedzictwa Unesco

O literaturze S.F. i Fantasy

Obrazy - do historii starożytnej

Programy

	GIMP
	WIN RAR
	You Tube Downloader HD

Twórcy literatur - Polscy i obcy (obrazy)

	Literatura obca. Twórcy - Obrazy
	Polscy twórcy literatury - obrazy

Ziemia, Bóg, wiara, życie - a wokół wszechświat (Has. 123456)

Galeria (has 123456)

Garść inforrmacji prawnych - mogą się przydać

Informacje prawne

Muzyka (Has. 123456)

Playlisty

Playlisty -muzyka rozrywkowa(has 123456)

Prywatne

Realpolitik po polsku - wczoraj i dziś

Serial filmowy (has 123456)

zachomikowane

zachomikowane (has123456)

Ostatnio pobierane pliki

Army of Sumer (Mezopotami) - obrazy.html

Fialkowski Konrad - Lot ku Ziemi.mp3

197 William Hope Hodgson - Dom na granicy światów.mp4

Antologia - Rozdzieliła nas wojna.rar

Biografie

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

« poprzednia stronanastępna strona »

280 KB
14 sie 13 11:07

Aleksander Krawczuk (ur. 7 czerwca 1922 w Krakowie) – polski historyk starożytności i eseista, profesor nauk humanistycznych, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, były minister kultury, poseł na Sejm I i II kadencji.

Spis treści

1 Życiorys
2 Odznaczenia i wyróżnienia
3 Wybrane publikacje
4 Przypisy
5 Bibliografia

Życiorys

Podczas II wojny światowej był żołnierzem AK. Ukończył w 1949 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i tam podjął pracę naukową w Zakładzie Historii Starożytnej UJ. W 1985 uzyskał tytuł naukowy profesora. W latach 1986–1989 pełnił funkcję ministra kultury w rządach Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego. Od 1991 do 1997 sprawował mandat posła na Sejm I i II kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Zajmuje się historią starożytną, popularyzuje zagadnienia związane z antykiem, prowadził m.in. wraz z Arturem Janickim i Jadwigą Klinowską cykl dokumentalny Antyczny świat profesora Krawczuka. Opublikował liczne, tłumaczone na szereg języków, prace naukowe i książki popularnonaukowe, należy do Związku Literatów Polskich. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod źródłowy]

11 listopada 1997 prezydent Aleksander Kwaśniewski, w uznaniu wybitnych zasług dla kultury narodowej, odznaczył go Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[1].

W 2009 Aleksander Krawczuk został odznaczony Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[2].
fragment)

140 KB
14 lip 13 21:39

Demostenes (mówca grecki).htm

Życie
Demostenes

Wywodził się z zamożnego rodu, ale został sierotą w dzieciństwie (jego ojciec umarł, gdy Demostenes miał 8 lat). Cierpiał w młodości niedostatek, gdyż opiekunowie chłopca pozbawili go majątku. Po dojściu do pełnoletności rozpoczął długi proces z opiekunami. W końcu go wygrał, ale majątku już nie odzyskał. Aby zarobić na życie został logografem, czyli osobą piszącą mowy dla stron stających przed sądem. W owym czasie prawo ateńskie wymagało, aby strony osobiście broniły swych praw, a nie korzystały z usług adwokatów. Mowy te zyskały sobie takie uznanie, że Demostenes w bardzo krótkim czasie zdobył sporą klientelę. W trzydziestym roku życia porzucił zawód logografa i poświęcił się całkowicie działalności politycznej. W 355/354 p.n.e. zagrzewał współobywateli do wzmocnienia floty wobec grożącej wojny z Persami.

Od 351 p.n.e. Demostenes całą potęgę swej wymowy zwrócił przeciwko Filipowi Macedońskiemu, uważając go za największego wroga swobód greckich. Mowy przeciwko Filipowi, zwane „filipikami" przyniosły Demostenesowi wielką sławę. Już pierwsza mowa powstrzymała Filipa od zajęcia Termopil, co wydałoby Grecję środkową na jego łaskę i niełaskę. Trzema mowami olintejskimi Demostenosowi udało się skłonić Ateńczyków do ruszenia na pomoc oblężonemu przez Macedończyków Olintowi, ale flota ateńska przybyła po zdobyciu miasta. W dalszych filipikach Demostenes wzywał rodaków do zwiększenia zbrojeń, do podniesienia podatków, zredukowania wydatków na przedstawienia teatralne i zagrzewał do wytrwania w oporze.

W 338 p.n.e. Demostenes zawarł przymierze z Tebami, lecz bitwa z Filipem pod Cheroneą skończyła się straszną klęską sojuszników (338 p.n.e.), w wyniku której prawie cała Grecja została podporządkowana Macedonii. Demostenes, który brał udział w bitwie, nie potrafił obronić ojczyzny orężem, tak jak jej bronił wymową i uciekł wraz z innymi Ateńczykami z pola bitwy. Zaufania współobywateli jednak nie stracił, a nawet został postawiony wniosek obdarzenia go złotym wieńcem, najwyższą odznaką honorową tej epoki. Wskutek gwałtownego sprzeciwu stronnictwa promacedońskiego z Eschinesem na czele, sprawa uległa zwłoce aż do roku 330 p.n.e. Przy okazji uhonorowania wieńcem Demostenes wygłosił jedną ze swych najsłynniejszych mów: „O Wieńcu".

Po śmierci Filipa Demostenes nie ocenił należycie młodocianego Aleksandra i wzywał do gwałtownego oporu przeciwko niemu. Zwycięstwo Aleksandra nad Tebańczykami (zbuntowane miasto zostało zdobyte, a jego mieszkańcy sprzedani w niewolę) wywołało taki popłoch w Atenach, że planowano nawet wydać wielkiego mówcę zwycięskiemu królowi.
(fragment)

32 KB
14 lip 13 21:37

Filip II Macedoński.htm

Filip II Macedoński
2010-08-02 | Autor: Lumequentaledil

Filip II Macedoński - (ur. 382, zm. 336) król Macedonii z dynastii Argeadów, polityk, strateg i reformator armii macedońskiej, ojciec Aleksandra Wielkiego.
(fragment)

196 KB
10 lip 13 10:54

Tukidydes – z Aten.htm

Tukidydes z Aten (gr. Θουκυδίδης ὁ Ἀθηναῖος Thukydides ho Athenaios; ur. między 471 p.n.e. a 460 p.n.e., zm. między 404 p.n.e. a 393 p.n.e.) – grecki historyk.

Pochodził z zamożnej rodziny arystokratycznej (posiadał prawo do zarządzania kopalnią), był synem Olorosa z Tracji. W czasie wojny peloponeskiej był od 424 p.n.e. strategiem na wyspie Tazos. Gdy nie udało mu się na czas dotrzeć z odsieczą do Amfipolis, udał się na dobrowolne wygnanie na okres 20 lat. Do Aten wrócił po wojnie. Nie można dokładnie określić daty jego śmierci, ale zwrócono uwagę, że Tukidydes wspomina, że oglądał pozostałości murów łączących Ateny z Pireusem, które zostały zburzone przez Lizandra w 404 roku p.n.e., natomiast nie pisze nic o ich odbudowie w 393 roku p.n.e., stąd wniosek, że jego śmierć musiała nastąpić między tymi wydarzeniami.

Dziełem jego życia jest monografia Wojna peloponeska, która opisywała jej dzieje do roku 411 p.n.e.. Pisząc o tej wojnie, koncentrował się wyłącznie na przebiegu konfliktu, który relacjonował rok po roku; chciał jak najwierniej przedstawić wydarzenia współczesne sobie. W przeciwieństwie do Herodota, Tukidydesa nie interesowała geografia i etnografia. Pisał swoje dzieło z myślą o przyszłych politykach, którzy dzięki znajomości minionych lat będą wiedzieli, jak później postąpić w podobny sposób. Jego dzieło było pilnie czytywane w starożytności, potem, na skutek upadku cesarstwa rzymskiego i związanej z tym ruiny cywilizacyjnej, poszło na Zachodzie w zapomnienie. Jego znajomość przetrwała za to w Cesarstwie Bizantyjskim. W XV wieku, na skutek napływu uciekinierów ze zdobytego przez Turków Konstantynopola, pojawiło się we Florencji i Wenecji, następnie zostało przetłumaczone na łacinę i wydane drukiem w roku 1502. W swoim dziele Tukidydes w nowatorski sposób podszedł do problemu religii, odrzucając bezpośrednią ingerencję bogów w historię.

Innym ważnym elementem, który można dostrzec w jego twórczości jest zastosowanie przez Tukidydesa metody wnioskowania o przeszłości na podstawie pozostałości we współczesnym mu świecie. Tekst cechuje również dbałość o obiektywizm i krytyczne podejście do źródeł, z których autor czerpie wiedzę. Wszystkie te elementy stały się kamieniem milowym na drodze do naukowego sposobu przedstawiania historii. Wojna peloponeska jest obecnie cennym źródłem historycznym, miała też duży wkład we współczesną historiografię.

Bibliografia

Słownik pisarzy antycznych, pod red. A. Świderkówny,Warszawa 2001.
Wikiquote-logo.svg
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
z Tukidydesa

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tukidydes&oldid=36191659”

140 KB
14 cze 13 21:31

IMG_0002 Historia st - Grecja.jpg

Fidiasz.

149 KB
14 cze 13 21:31

IMG_0001 Historia st - Grecja.jpg

Herodot.

175 KB
11 cze 13 16:00

John Chadwick – Wikipedia, wolna encyklopedia.htm

John Chadwick (ur. 21 maja 1920 - zm. 24 listopada 1998) – brytyjski lingwista i filolog klasyczny, wraz z Michaelem Ventrisem odczytał w 1952 roku mykeńskie pismo linearne B.

193 KB
11 cze 13 11:31

Michael Ventris – Wikipedia, wolna encyklopedia.htm

Michael George Francis Ventris (ur. 12 lipca 1922 w Wheathampstead, Hertfordshire, zm. 6 września 1956 koło Hatfield, Hertfordshire) – angielski architekt i lingwista, który wraz z Johnem Chadwickiem odczytał tzw. pismo linearne B, którym posługiwali się Achajowie.

Spis treści

1 Biografia
2 Historia odczytania pisma linearnego B
3 Literatura
4 Linki zewnętrzne
Literatura

Biografia:

Andrew Robinson, The Man Who Deciphered Linear B: The Story of Michael Ventris, (Thames & Hudson, 2002)

Historia odczytania pisma linearnego B:

John Chadwick, Michael Ventris Evidence for Greek Dialect in the Mycenaean Archives w Journal of Hellenic Studies nr 73, s. 86-103 z 1953 roku.
John Chadwick, Michael Ventris Documents in Mycenean Greek, (Cambridge,1956)
John Chadwick The Decipherment of Linear B, (Cambridge University Press, pierwsze wydanie 1958, wielkorotnie wznawiana), istnieje też wydanie polskie zatytułowane: Odczytanie pisma linearnego B (PWN, 1964)
Simon Singh The Code Book (1999), wyd. pol. Księga szyfrów, (Albatros, 2001), ISBN 83-88087-45-2

Linki zewnętrzne

Strona poświęcona pismu linearnemu B
Listy Michaela Ventrisa
Informacje o życiu i pracy M. Ventrisa (PDF)

Kontrola autorytatywna (osoba):

VIAF: 71431139
LCCN: n84040328
GND: 118767976
WorldCat

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Ventris&oldid=36144721”

182 KB
6 cze 13 11:12

Arthur Evans – Wikipedia, wolna encyklopedia.htm

Sir Arthur John Evans (ur. 8 lipca 1851 w Nash Mills, Hertfordshire, zm. 11 lipca 1941 w Youlbury, Oxfordshire) – brytyjski archeolog.

Był synem walijskiego przemysłowca, który amatorsko zajmował się archeologią. Syn odziedziczył po nim zamiłowanie do tej dziedziny nauki i został w roku 1884 kuratorem oksfordzkiego Ashmolean Museum.

Przez wiele lat prowadził prace wykopaliskowe na Krecie, których owocem było odkrycie kultury minojskiej i najcenniejszych jej zabytków (pałac w Knossos, dysk z Faistos, pismo linearne A i pismo linearne B). Zasługą Evansa był precyzyjny podział na okresy historii tej cywilizacji oraz ustalenie że tzw. epoka Minosa była jej końcem. Odmiennie niż inni archeolodzy, Evans nie tylko systematyzował i klasyfikował znaleziska, ale na ich podstawie odtworzył życie społeczne i polityczne Kreteńczyków na przestrzeni od 3000-1200 r. p.n.e. Niezwykłe znaczenie miała tu jego wnikliwa analiza fresków, rzeźb i polichromowanej ceramiki oraz układu architektonicznego odkopywanych ruin, najważniejszych świadectw kultury minojskiej.

Ważniejsze publikacje:

Evans, A.J., 1901, Scripta Minoa - Volume 1
Evans, A.J., 1952,Scripta Minoa - Volume 2
Evans, A.J., 1921-35, Palace of Minos - Volumes 1-4
Evans, A.J., 1933, Jarn Mound

Kontrola autorytatywna:

VIAF: 14778694
LCCN: n80080436
WorldCat

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arthur_Evans&oldid=36025372”

135 KB
6 cze 13 11:01

IMG_0011 Cywilizacja egejska - Troja.jpg

Heinrich Schlieman, odkrywca Troi i Myken.

304 KB
26 paź 12 11:13

Stanisław Bareja.htm

Stanisław Bareja (ur. 5 grudnia 1929 w Warszawie, zm. 14 czerwca 1987 w Essen) – polski reżyser, scenarzysta filmowy i aktor.

12 listopada 2008 roku, został ogłoszony najlepszym reżyserem komediowym stulecia na gali Złotych Kaczek, przyznawanych przez Film[1].

Spis treści

1 Życiorys
2 Pamięć o reżyserze
3 Twórczość
3.1 Bareizm
3.2 Reżyser
3.3 Scenarzysta
3.4 Role aktorskie
4 Współpraca z aktorami
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze z roku 1949. W październiku 1949 roku rozpoczął studia w PWSFTviT w Łodzi na wydziale reżyserii, które ukończył w roku 1954, lecz nie złożył egzaminu końcowego. W 1958 roku przedstawił jako film dyplomowy etiudę pod tytułem "Gorejące czapki", jednak film ten nie został przyjęty, wskutek czego Barei nie zaliczono pracy dyplomowej. Tytuł magistra sztuki uzyskał 24 kwietnia 1974 roku po przedstawieniu filmu dyplomowego "Mąż swojej żony" z 1960 roku i złożeniu egzaminu magisterskiego z wynikiem dobrym.

Jako samodzielny reżyser zadebiutował w roku 1960. Tworzył przede wszystkim komedie, wiele jego filmów znalazło się w czołówce polskiej kinematografii. Był również twórcą wielu seriali telewizyjnych.

Bardzo często, wzorem Alfreda Hitchcocka, pojawiał się w swoich filmach grając epizodyczne role. W swoich filmach obnażał słabości człowieka wynikające zarówno z jego natury jak i będące wynikiem absurdalnej rzeczywistości PRL, w jakiej przyszło żyć bohaterom filmów Barei.

Jego żoną była Hanna Kotkowska-Bareja, krytyk sztuki, która podsunęła mu pomysł filmu "Poszukiwany, poszukiwana"[2].

Angażował się w działania opozycji antykomunistycznej. Przez wiele lat udostępniał garaż swojego domu na potrzeby ciemni fotograficznej podziemnej Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA. Wspólnie z żoną przemycił dla NOWEJ przez granicę pięćdziesięciokilogramową maszynę drukarską na dachu fiata 126 p. Pomagał również najdłużej ukrywającemu się opozycjoniście PRL Zbigniewowi Bujakowi[3].

Stanisław Bareja zmarł na zawał serca. Został pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim na warszawskiej Sadybie.

21 września 2006 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

282 KB
26 paź 12 11:13

Roman_Polański.htm

Roman Polański (urodzony jako Raymond Thierry Liebling, 18 sierpnia 1933 w Paryżu[1]) – polski reżyser, scenarzysta, aktor oraz producent filmowy, który w 1975 przyjął obywatelstwo francuskie. W czasie swojej kariery kręcił filmy w Polsce, Wielkiej Brytanii, Ameryce i Francji. Wykształcony w łódzkiej szkole filmowej jest jej najbardziej rozpoznawalnym na świecie absolwentem. Jego pierwszy film pełnometrażowy Nóż w wodzie (1962) otrzymał nominację do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny, lecz przegrał z 8½ Federico Felliniego. Otrzymał łącznie pięć nominacji do Oscara, a także wiele innych nagród w tym Złotą Palmę w Cannes za film Pianista (2002). W tym samym roku za ten sam film otrzymał również Oscara za najlepszą reżyserię.
Spis treści
[ukryj]

1 Młodość
2 Kariera
3 Procesy sądowe
4 Życie prywatne
5 Filmografia
5.1 Reżyser
5.2 Scenarzysta
5.3 Aktor
5.4 Producent
5.5 Opieka artystyczna
6 Przypisy
7 Literatura
8 Linki zewnętrzne

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Polański&oldid=33229701”

223 KB
23 paź 12 16:15

Krzysztof_Zanussi.htm

Krzysztof Zanussi (ur. 17 czerwca 1939 w Warszawie) – polski reżyser i scenarzysta filmowy.

Spis treści

1 Życiorys
2 Fabularne filmy pełnometrażowe
3 Filmy telewizyjne
4 Cykl telewizyjny "Opowieści weekendowe"
5 Galeria
6 Bibliografia
7 Ważniejsze nagrody
8 Odznaczenia
9 Przypisy
10 Linki zewnętrzne

Życiorys

Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1955–1959) i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1959–1962). W 1967 ukończył Wydział Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi.

Od 1980 jest kierownikiem artystycznym zespołu, a następnie dyrektorem Studia Filmowego TOR. W latach 1971–1983 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a od 1987 członkiem Komitetu Kinematografii. Jest autorem kilku książek (teoria filmu, scenariusze filmowe, felietony, wspomnienia). Publikował też w miesięczniku psychologicznym Charaktery. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 2002 Wiceprzewodniczący Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.

Jest wykładowcą Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, Collegium Civitas w Warszawie oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Zanussi&oldid=32742647”

207 KB
23 paź 12 11:02

Janusz_Morgenstern.htm

Janusz „Kuba” Morgenstern (ur. 16 listopada 1922 w Mikulińcach, zm. 6 września 2011 w Warszawie[1]) – polski reżyser i producent filmowy.
Spis treści
[ukryj]

1 Życiorys
2 Odznaczenia
3 Filmografia
3.1 Jako reżyser
3.2 Jako producent
3.3 Jako aktor
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
6 Bibliografia

Życiorys

Był synem Dawida Morgensterna i Estery Druks. Młodość spędził na Podolu, gdzie zdał maturę. Przed wojną chodził do gimnazjum w Przeworsku, gdzie zamieszkiwał brat jego matki[2]. Po wojnie podjął studia na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi, które ukończył w 1954 roku. Na początku kariery był asystentem reżysera w filmach Wandy Jakubowskiej i Andrzeja Wajdy (Kanał).

Był II reżyserem w filmach Lotna, Pokolenie oraz Popiół i diament. Jako reżyser zadebiutował filmem Do widzenia, do jutra.

Największy rozgłos przyniosły mu oryginalne współczesne dramaty, poruszające problemy młodych ludzi: Do widzenia, do jutra, Jowita, Trzeba zabić tę miłość.

Wielką popularnością cieszyły się również zrealizowane przez niego pod koniec lat 60. seriale telewizyjne Stawka większa niż życie i Kolumbowie oraz późniejsze Polskie drogi.

Reżyserował też szereg spektakli Teatru Telewizji (m.in. Arszenik i stare koronki na podstawie sztuki Josepha Kesselringa). Od 1990 roku pracował jako producent filmów. W 2004 Antoni Krauze stworzył filmowy portret Morgensterna zatytułowany Ćwiczenia z niepamięci.

W 2008 roku Morgenstern otrzymał Orła w kategorii osiągnięcia życia (przyznawane za całokształt).

W 2010 roku został uhonorowany nagrodą honorową na Nowojorskim Festiwalu Filmów Polskich.[3]

7 kwietnia 2011 odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi[4].

Janusz Morgenstern zmarł 6 września 2011 roku w Warszawie. Jego pogrzeb odbył się 12 września 2011 roku na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie, reżyser spoczął w Alei Zasłużonych. W uroczystościach uczestniczyli m.in. prezydent Bronisław Komorowski, minister kultury Bogdan Zdrojewski, Roman Polański oraz wielu ludzi filmu i przyjaciół artysty[5]. W ostatniej drodze towarzyszyła mu muzyka Krzysztofa Komedy z filmu Do widzenia, do jutra i Andrzeja Kurylewicza z serialu Polskie drogi[6].
Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Morgenstern&oldid=32828165”

209 KB
16 paź 12 11:46

Jerzy_Kawalerowicz.htm

Jerzy Kawalerowicz (ur. 19 stycznia 1922 w Gwoźdźcu koło Kołomyi, zm. 27 grudnia 2007 w Warszawie) – polski reżyser i scenarzysta ormiańskiego pochodzenia[1], poseł na Sejm PRL (1985–1989).
Spis treści

1 Życiorys
1.1 Młodość
1.2 Przedstawiciel polskiej szkoły filmowej
1.3 Kierownik artystyczny "Kadru"
1.4 Pierwszy prezes SFP
1.5 Wykładowca i działacz społeczny
1.6 Ostatnie tygodnie życia, śmierć i pogrzeb
2 Filmografia
3 Odznaczenia i wyróżnienia
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne

Życiorys
Młodość

Urodził się i wychował na południowych kresach Rzeczypospolitej (obecnie tereny Ukrainy). Był synem kierownika urzędu pocztowego, który pracował też jako zarządca majątku ziemskiego. Według tradycji rodzinnej ojciec jego był z pochodzenia Ormianinem i kilka pokoleń wcześniej nazwisko rodziny brzmiało Kavalarian.

Po wojnie w latach 1946–1949 Jerzy Kawalerowicz studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Instytucie Filmowym.

Karierę filmową zaczynał jako asystent reżysera przy filmie Wandy Jakubowskiej Ostatni etap (1948).

Jego trzecią żoną była Małgorzata Dipont, krytyk filmowy.
Przedstawiciel polskiej szkoły filmowej

Stworzył szereg filmów, które wywołały rozgłos na całym świecie. Swoimi filmami współtworzył zjawisko określane jako polska szkoła filmowa. Otrzymał za nie najważniejsze nagrody filmowe – m.in. Nagrodę Specjalną na Festiwalu Filmowym w Cannes za Matkę Joannę od Aniołów w 1961[2], Srebrnego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie za "Śmierć prezydenta" i nominację do Oscara.
Kierownik artystyczny "Kadru"

Od 1955 kierował Zespołem Filmowym "Kadr" (obecnie Studio Filmowe Kadr). Jako kierownik artystyczny tego zespołu realizatorów filmowych, wyprodukował około stu filmów najwybitniejszych polskich reżyserów: Andrzeja Munka, Andrzeja Wajdy (m.in. Popiół i diament), Jerzego Antczaka (m.in. Noce i dnie), Kazimierza Kutza (m.in. Nikt nie woła), Janusza Morgensterna (m.in. Do widzenia do jutra), Tadeusza Konwickiego (m.in. Ostatni dzień lata, reż. razem z Janem Łomnickim), Juliusza Machulskiego (m.in. Vabank).
Pierwszy prezes SFP

Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Funkcję tę sprawował przez wiele kadencji, w trudnych dla kinematografii latach konfliktów z ówczesną komunistyczną administracją Polski.
Wykładowca i działacz społeczny

Od 1980 był wykładowcą PWSFTViT. W latach 1954–1990 był członkiem PZPR, w latach 1985–1989 sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji, w latach 1981–1983 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Został uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Sorbona II w Paryżu w 1998 i PWSFTViT w Łodzi w 2001.
Ostatnie tygodnie życia, śmierć i pogrzeb

Cztery tygodnie przed śmiercią doznał wylewu[3], zapadł w śpiączkę. Zmarł, nie odzyskując przytomności, w wieku 85 lat[4].

187 KB
5 paź 12 21:21

Andrzej_Munk.htm

Andrzej Munk (ur. 16 października 1921[1] w Krakowie, zm. 20 września 1961 w Łowiczu[2]) – polski reżyser filmowy, jeden z przedstawicieli nurtu zwanego polską szkołą filmową.
Spis treści
[ukryj]

1 Życiorys
2 Filmy dokumentalne
3 Filmy fabularne
4 Zobacz też
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

Życiorys

W czerwcu 1939 ukończył VIII Państwowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W czasie okupacji hitlerowskiej przeniósł się do Warszawy i ze względu na pochodzenie żydowskie[3] musiał się ukrywać.

Pracował w firmie budowlanej, później brał udział w powstaniu warszawskim. Po powstaniu przebywał w Generalnym Gubernatorstwie, a po wyzwoleniu wrócił do Warszawy. Studiował na Politechnice Warszawskiej, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim, ale ostatecznie został przyjęty do Szkoły Filmowej w Łodzi. Ukończył ją w 1951 (wydział operatorski i reżyserski).

W latach 1948-1952 był członkiem PZPR, lecz w 1952 został usunięty z organizacji za zachowanie "niegodne członka partii". W latach 1950-1955 pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, początkowo jako operator Polskiej Kroniki Filmowej, potem jako reżyser fabularyzowanych filmów dokumentalnych.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Munk&oldid=32828141”

207 KB
3 paź 12 12:11

Kazimierz_Kutz.htm

Kazimierz Julian Kutz (ur. 16 lutego 1929 w Szopienicach) – polski reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta filmowy, członek założyciel Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1966)[1], senator IV, V, VI i VIII kadencji, poseł na Sejm VI kadencji.

Wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów fabularnych, z czego sześć o Górnym Śląsku. Zrealizował m.in. filmową trylogię śląską Sól ziemi czarnej (1970), Perła w koronie (1972), Paciorki jednego różańca (1979), za który otrzymał Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1980 na 7. FPFF. Drugi raz Grand Prix dostał w 1994 na 19. FPFF za film Zawrócony. Kazimierz Kutz zrealizował także wiele przedstawień dla Teatru Telewizji.
Spis treści
[ukryj]

1 Życiorys
1.1 Rodzina i wykształcenie
1.2 Działalność zawodowa i publiczna w PRL
1.3 Działalność zawodowa i publiczna w III RP
2 Twórczość
2.1 Filmografia
2.2 Twórczość literacka
3 Nagrody i odznaczenia
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne
Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Kutz&oldid=32646296”

34,8 MB
2 paź 12 12:28

Kutz - Polska potrzebuje więcej Palikotów (Rozmowa Rymanowskiego).mpg

z chomika Ewa_Pd

127 KB
26 wrz 12 16:10

CZESŁAW MIŁOSZ.doc

Urodził się w 1911 roku w Szetejniach na Litwie, zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie. Poeta, prozaik, eseista, tłumacz, laureat nagrody Nobla z 1980 roku i wielu innych prestżpwych nagród literackich, tłumaczony na kilkanaście języków . Doktor honris causa wielu uniwersytetów USA i Polsce, honorowy obywatel Litwy i miasta Krakowa

z chomika eir123

151 KB
26 wrz 12 15:43

Andrzej Wajda(1).doc

Andrzej Wajda (ur. 6 marca 1926 w Suwałkach) – polski reżyser filmowy, współtwórca polskiej szkoły filmowej. Stworzył szereg pamiętnych i ważnych dla polskiej kultury dzieł – ekranizacji i adaptacji utworów literackich, filmów odpowiadających na nurtujące współczesne im polskie społeczeństwo pytania i problemy, obrazów niekiedy trudnych, demitologizujących i nawet obrazoburczych. W okresie PRL miał z tego względu problemy z cenzurą, był natomiast bardzo szanowany i ceniony w środowisku zawodowym oraz w społeczeństwie. Przez pewien czas był zaangażowany w działalność polityczną w latach 1980-1991. Okres dekady po zmianie ustrojowej 1989 roku jest w pewnych opiniach uważany za czas jego kryzysu twórczego, a jego ówczesne dzieła za nawet nieudane. Ekranizacje z przełomu wieków wywołały bardziej pochlebne oceny.

z chomika ana830

270 KB
26 wrz 12 15:42

Andrzej Wajda.doc

Andrzej Wajda (ur. 6 marca 1926 w Suwałkach) – polski reżyser filmowy i teatralny, współtwórca polskiej szkoły filmowej, laureat honorowego Oscara, senator I kadencji w latach 1989-1991.

Spis treści

· 1 Życiorys

o 1.1 Pochodzenie

o 1.2 Wykształcenie

o 1.3 Działalność zawodowa i społeczna

o 1.4 Działalność polityczna

o 1.5 Twórczość

o 1.6 Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia

o 1.7 Życie prywatne

· 2 Filmografia

o 2.1 Reżyser

o 2.2 Scenarzysta

o 2.3 Scenograf

· 3 Przypisy

· 4 Źródła

· 5 Zobacz też

· 6 Linki zewnętrzne

zachomikowany

« poprzednia stronanastępna strona »

Dodaj plik

Pobierz folder
Zachomikuj folder

51 plików
132,57 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

Blondynka1963 napisano 5.06.2024 20:50

NOC..To ona Cię pieści swą magią zabiera w podróże nieznane gdy niebo usłane gwiazdami zjawia się jak na zawołanie. To NOC cudowna kochanka tuli Twój umysł marzeniami kołysze Cię do snu swą ciszą przenika ciemnymi barwami. Szepcze do ucha wyznania Spokojem otacza Twe myśli odpoczywasz w jej ramionach nie wiedząc co Ci się przyśni. A rano kiedy się budzisz zostawia piękne wspomnienia chcesz znów ją spotkać wieczorem poczuć jej zapach istnienia.

Niech piękne marzenia do snu utulą Ciebie..Bożena...

Blondynka1963 napisano 14.06.2024 16:20

Bierz od świata to, co Ci daje,ale nie domagaj się tego, czego dać nie chce..___Na kartkach z kalendarza czas wystawia rachunki: za uczynki za słowa za sprawunki za każdy uśmiech za najmniejsza łezkę.. Czasem coś da na kredyt potem z nawiązką weźmie: za błędy – każe słono płacić za dobro – nie zawsze wynagradza trudno się wzbogacić, chociaż praca – dom dom – praca. A jednak kiedy kolejna kartkę zrywamy co rano może warto docenić ze ja wypisano___

Miłego popołudnia,Wieczoru i nocy pełnej miłości …. Pozdrawiam cieplutko z uśmiechem i ciepłem od serca ….♥

Blondynka1963 napisano 15.06.2024 18:19

.` DOBRY ` ★ •.¸.* .WIECZÓR. `☆*•.Bez wiary w siebie i swoje możliwości wszystko zaczyna się sypać jak domino.Jedno zachwianie i wszystkie kostki zaczynają kolejno upadać. Brak wiary w siebie prowadzi do strachu przed porażką i oceną innych ludzi. Nie pozwala wykonać tego pierwszego kroku ,który jest tak ważny dla ruszenia z miejsca .”Wiśta wio łatwo powiedzieć,ale wiara w siebie i swoje możliwości potrafi pięknie zaowocować …Warto uwierzyć w siebie!

Życzę wszystkiego dobrego! Serdecznie pozdrawiam.

Blondynka1963 napisano 16.06.2024 17:52

Gdy chwytasz w dłonie piękno które los ci daje… wtedy nawet to… co nierealne – realnym się staje… Miłego wieczoru….Choć każdy sam życie buduje, to zawsze coś daje i bierze… Nie mów: „.. nikogo nie potrzebuję…” bo i tak nie uwierzę. Przyjemności szeroka rzeka, niesie nas i woła… lecz tylko dotyk bliskiego człowieka, jest dotykiem anioła… I wcale nie ja to odkryłam, od początku to ludzie wiedzieli – aby radość pełna była musisz się szczęściem podzielić…

Śpij słodko, niech Ci się przyśni wszystko o czym marzysz skrycie, niech to przepiękny sen będzie, a los niech wdroży go w życie..

Blondynka1963 napisano 20.06.2024 05:10

◕ڿڰۣڿ♡ Witam Serdecznie ◕ڿڰۣڿ♡Czasem Twój świat pokrywa gęsta mgła.. Jednak gdzieś dalej jest promyk, którego szukasz.. Dojrzyj go.. . Jest tak niedaleko Są momenty, gdy słońce chowa się za horyzont… By rano znów świecić… ponad czasem… Niekiedy żar słońca staje się nieznośny… Jednak zawsze… możesz się skryć pod drzewem wspomnień i myśli… Czasem jest stromo… boisz się lawiny… Ale przyjrzyj się, jak wiele możesz zyskać… – nie bój się swoich uczuć… Choć droga miłości jest kręta… i choć czasem most się kończy… Miłość odnajdzie inną drogę… Nieważne gdzie jesteś, co robisz, jak żyjesz.. Bo kiedy kochasz… Jesteś kimś.. – jesteś Człowiekiem…

Fajnego dnia z iskierką radości w sercu. Pozdrawiam milutko

Blondynka1963 napisano 23.06.2024 04:41

WITAM SERDECZNIE __◕°❤♡ __To co piękne w jakie ubrać słowa,żeby wyglądało prawdziwie?. Słowa są małe ,tyle w nich hałasu a miłość lubi milczeniem się upić. Z ciszą bardziej jej do twarzy. Słowa mogą zabić,mogą skaleczyć i mogą oszukać. Dlatego dam Ci kromkę ciszy ona jest prawdziwa jak lustro. Jak sercem posłuchasz to sercem usłyszysz.

Cudownego dnia, przepełnionego zapachem lata i słońca na niebie..Pozdrawiam słonecznie-

Blondynka1963 napisano 25.06.2024 04:37

☀️ WITAM CIĘ SERDECZNIE ❤️Gdy słońce rozdziera niebo..cisza zanika wśród porannej pieśni..cienie żyją jeszcze godzinę..dopóki nie unicestwią je chmury..czekają z niewidzialną cierpliwością..by nasza gwiazda rozbłysła jeszcze raz..drapieżnik krąży w powietrzu.. inny drapieżnik śpi w wysokiej trawie..to jest jak polowanie ciągle musimy być..czujni goniąc pragnienia ścigając ideały..gonimy za tym czego nie znamy..to w co wierzymy po drugiej stronie marzeń..

Przyszłam tu życzyć miłego Dnia.. By zawsze słonko promyczki słało, a i powodów do smuteczków było mało.

Blondynka1963 napisano 28.06.2024 04:23

❈═*◦हैै♥ैहै◦*═─DZIEŃ DOBRY.❈═*◦हैै♥ैहै◦*═─❈Nie pieść klawiatury, w monitor wpatrzona/y. Otrzyj łezki, rusz przed siebie wiosny rajem. Ubranie ulubione i w uśmiech uzbrojony. Zostaw próg samotności, idź miłości gajem. Ja czekam na Ciebie z bukietem marzeń. Odfrunie smutek, powita radość splecionej ręki. Czekają nas weekendowe chwile zdarzeń. W winie utopimy szarość dni i los udręki. Zadrży w nas głos wspomnień, cienie znikną. Cygan skrzypek zagra naszych serc płomienie. Gwiazdy nam zaświecą, świergoty nie umilkną. Dotyk motyla obudzi w nas spełnione marzenie.