Download: 026.jpg
„W deszczu szepnąć do ucha jestem... Zobaczyć uśmiech, usłyszeć ciche 'dziękuje'... W strugach deszczu odkrywać siebie...
W strugach deszczu zobaczyć Ciebie...W ciepłym kropli strumieniu cieszyć się Tobą...
W deszczu maleńkiej kropli, ujrzeć iskierkę Boga...”.
„Trzeba nam dużo prostych słów jak chleb, miłość, dobroć, aby ślepi w ciemności nie zgubili
właściwej drogi, trzeba nam dużo ciszy i w powietrzu i w myśli, abyśmy usłyszeli głos cichy, nieśmiały, głos gołębi, mrówek, ludzi, serc i ich bolesny krzyk pośród krzywd, pośród tego wszystkiego, co nie jest ani miłością, ani dobrocią, ani chlebem”. (Halina Poświatowska)
„A gdyby miłości nie było, a gdyby nie było miłości, musiałoby się ją wymyślić, inaczej się nie da po prostu...A gdyby miłości nie było, to barw nie miałyby kwiaty, rosa im płatków nie myła, i nie roniła zapachów...A gdyby nie było miłości, mogłoby i nie być poetów; żyłoby się może i prościej, ale bez wzruszeń, niestety! A gdyby nie było miłości, to ptaków też i ich koncertów ubyłoby w lasach, zaroślach tych muzyków i instrumentów. A gdyby miłości nie było - w ogóle nie było artystów, bo wcale nie byłoby piękna...O, Boże! dziękuję za miłość!
A gdyby nie było miłości, a gdyby miłości nie było...Na szczęście - zwycięża wszystko
i ciągle króluje nam miłość!” (Jadwiga Zgliszewska)
„Jeśli czujesz w najmniejszym źdźble trawy życie natury, to nie daleko jesteś od Stwórcy.
Jeśli wiosenny wiatr potrafi wyszeptać Ci do ucha odwieczną symfonię życia, to wiedz, że blisko jesteś Królestwa Niebieskiego. Jeśli poruszy Cię widok zdruzgotanych i przygnębionych, to wiedz, że wybrany zostałeś, by tu na ziemi, nieść posłannictwo dobra”.
(E.Falkowska)
„Tak naprawdę nawet ci co wszystko wiedzą, wiedzą tylko troszeczkę... Ci co myślą logicznie, zwykle nie logicznie robią... Ci co dużo mogą, mogą najczęściej niewiele... A ci co się nikogo nie boją, boją się siebie... Naprawdę...... są tylko Ci... Którzy kochają…”.
(Janusz Malinowski)
„Kto zastanawia się nad światem i sobą, zauważa, że wszystko, co go otacza: rośliny, zwierzęta, bliźni, wszyscy dokładnie tak samo przywiązani są do życia jak on sam.
Kto to pojął, musi im wyjść naprzeciw w miłości. Z szacunku wobec Boga, który daje życie każdej istocie, by mogła wypełnić swoje zadania, należy obdarzyć szacunkiem każdego
i pomóc mu w spełnieniu. Jest to właściwe zadanie przypisane człowiekowi przy stworzeniu.
Kto tak czyni, czyni dobrze”.(Albert Schweitzer)