Puccini Tosca(1).avi - Opera,Operetka - walldarwap

Zamiast typowego dla operetki świata salonów i kabaretów ...

Zamiast typowego dla operetki świata salonów i kabaretów Zeller wprowadził tyrolski folklor, świeżość ludowych melodii i wiejski pejzaż. Na jego tle rozgrywają się perypetie miłosne listonoszki Krysi i ptasznika Adama. Zakochani chcą wykorzystać przyjazd do okolicznych lasów Księcia, aby dzięki jego protekcji poprawić swą sytuację materialną. Przygotowania na przyjęcie znakomitego gościa zamieniają się w ciąg nieporozumień za sprawą organizatora tej wizyty, barona Wepsa. Gdy okazuje się, że Książę nie przyjedzie, bratanek Wepsa – Stanisław postanawia się pod niego podszyć. To z pozoru niewinne oszustwo wywołuje zamęt i doprowadza do zerwania zaręczyn Krysi z Adamem. Na szczęście wszystkie komplikacje prowadzą do klasycznego happy endu.

Verdi - Aida.avi

1 Wojska etiopskie przekroczyły granice Egiptu. Kapłan I ...

1 Wojska etiopskie przekroczyły granice Egiptu. Kapłan Izydy, Ramfis, ogłasza Radamesa dowódcą wojsk egipskich. Młody wojownik ma nadzieję, że po zwycięskiej kampanii Faraon spełni jego prośbę – zwróci wolność Aidzie (niewolnicy etiopskiej i córce Amonasra) oraz zgodzi się na ich ślub. Radamesa kocha bez wzajemności Amneris, córka Faraona. Aida ma mieszane uczucia: pragnie życzyć ukochanemu zwycięstwa, ale to oznacza klęskę, a może i śmierć jej rodaków. W świątyni trwa uroczystość. Przed posągiem boga Ptah, po sakralnym tańcu kapłanek, Ramfis wręcza Radamesowi poświęcony miecz. W Memfis, w pałacu Faraona, Amneris czeka na powrót Radamesa po zwycięskiej kampanii. Upewnia się, że Aida kocha młodego wojownika i oświadcza jej, że ona, córka Faraona jest jej rywalką. 2 Dźwięk trąb ogłasza powrót zwycięskiego wojska. Oprócz bogatych łupów prowadzą pojmanych jeńców. Wśród nich Aida dostrzega swojego ojca. Amonasro nakazuje córce milczenie. Przyznaje się przed Faraonem, że jest jej ojcem, ale wprowadza go w błąd mówiąc, że król Amonasro zginął poczas walki. Faraon obiecuje spełnić życzenie Radamesa. Wódz prosi Faraona o wolność dla jeńców. Faraon zgadza się na uwolnienie Etiopczyków, ale za radą Ramfisa, jako zakładników zatrzymuje w niewoli Amonasra i Aidę. Dodatkowo Radamesowi w dowód wdzięczności oddaje rękę swojej córki. Radames i Aida są w rozpaczy - nie mogą odrzucić łaski Faraona. Amneris przeżywa chwilę triumfu. 3 Akcja rozgrywa się nocą, przed planowanym ślubem. Amneris wraz z Ramfisem zmierza do świątyni Izydy. Chce prosić boginię o błogosławieństwo i miłość małżonka. Aida pragnie spotkać się po raz ostatni z ukochanym. Za nią nadchodzi jej ojciec. Wie o miłości córki i wodza. Próbuje nakłonić Aidę by wykorzystała uczucia Radamesa i nawówiła go do opowiedzenia się po stronie Etiopczyków albo wyjawienia tajemnic wojskowych. Aida w końcu ulega namowom. Amonasro ukrywa się przed nadejściem Radamesa. Aida nie chce słuchać wyznań ukochanego, wypomina mu zbliżającą się uroczystość zaślubin. Namawia go do wspólnej ucieczki z Egiptu. Po długiej walce wewnętrznej, Radames zgadza się zbiec z ukochaną na pustynię. Planując trasę ucieczki zdradza wojskowe plany Egipcjan. Ujawnia się Amonasro i wyjawia, że jest królem Etiopii. Zrozpaczony Radames nie widzi innego wyjścia niż ucieczka. Niespodziewanie pojawia się Amneris wraz z Ramfisem. Aida z ojcem ucieka, a Radames, czując się winny, oddaje się w ręce arcykapłana. 4 Amneris proponuje Radamesowi pomoc. Obiecuje wyjednać przebaczenie u swojego ojca pod warunkiem, że młodzieniec wyrzeknie się swoich uczuć do Aidy, zapomni o niej i poślubi ją, córkę Faraona. Radames odmawia. Zbiera się sąd pod przewodnictwem Ramfisa. Radames odmawia odpowiedzi na zadawane pytania. Tym samym potwierdza swoją winę i zostaje skazany na śmierć przez zamurowanie żywcem w grobowcu. Amneris uświadamia sobie, że do tragedii doprowadziła jej duma i zazdrość. Przeklina sędziów i mdleje. Radames zostaje zamknięty w grobowcu. Tu spotyka Aidę, która słysząc o wyroku postanowiła umrzeć z ukochanym. Połączeni uściskiem, spokojnie oczekują na śmierć. Nad grobowcem zrozpaczona Amneris błaga bogów o ukojenie serca.

KRUSZYNA - Misterium Męki Pańskiej (1997).avi

VHSRip Misterium Męki Pańskiej - dramat muzyczny na p ...

VHSRip Misterium Męki Pańskiej - dramat muzyczny na podstawie utworów ks. Z. Słomskiego opracowanie muzyczne R. Łuczak przygotowanie wokalne E. Głowacka wykonanie Zespół Dziecięcy 'Kruszyna' z parafii oo. Franciszkanów w Poznaniu

Offenbach - Piękna Helena.avi

Parys, syn króla Priama, przybywa do Sparty, do arcykapł ...

Parys, syn króla Priama, przybywa do Sparty, do arcykapłana Kalchasa, z listem polecającym od bogini Wenus. Parys dał ongiś Wenerze złote jabłko przyznając jej nagrodę za piękność sądnie nad trzema najważniejszymi boginiami Olimpu: Junoną, Minerwą i Wenerą. Wenus obiecała mu za to miłość najpiękniejszej kobiety na Ziemi. Kobietą tą jest Helena, królowa Sparty, żona Menelaja. Parys przybył do Sparty przebrany za pasterza, aby zdobyć miłość Heleny. Kalchas ma mu to ułatwić. Helena wychodzi ze świątyni. Piękny młodzieniec wpadł jej zaraz w oko i okazuje mu duże zainteresowanie. Parys postanawia zdobyć królową swą inteligencją. Właśnie zbierają się królowie greccy, aby wziąć udział w konkursie na rozwiązanie zagadki. Parys zgaduje zagadkę i wygrywa konkurs, a uszczęśliwiona Helena wieńczy go na polecenie Menelaja. Teraz Parys odkrywa swe incognito, a cały świat już wie, że w sporze pomiędzy trzema boginiami koronował on Wenus na królową piękności. Menelaos zaprasza Parysa na kolację. Namówiony przez Parysa Kalchas każe swemu pomocnikowi puścić w ruch blaszany piorun i oświadcza, że wyrocznia nakazuje Menelajowi przez jego usta udać się dla dobra państwa natychmiast na Kretę. W akcie drugim Parys zakrada się do sypialni Heleny. Choć wie ona, że sama bogini Wenus obiecała ją Parysowi, uważa że nie wypada się nie bronić. Parys używa więc podstępu. Mówi mianowicie, że wszystko co się dzieje w tej chwili, jest tylko snem. To uspokaja zupełnie Helenę, jest bardzo zadowolona z takiego tłumaczenia i przestaje się opierać. Nie w porę jednak zjawia się Menelaos, który już zdążył powrócić do Sparty i przyłapuje zakochaną parę w sypialni. Menelaos robi wielką awanturę i zwołuje wszystkich królów i gości. Parys musi uciekać, tym razem nie udało mu się zdobyć pięknej Heleny. W ostatnim akcie Menelaos z Heleną przebywają nad morzem, wraz z innymi królami greckimi. Menelaos wypomina Helenie ostatni skandal z Parysem i para małżonków kłóci się zajadle. Agamemnon i Kalchas zarzucają Menelaosowi, że trzymając przy sobie Helenę, zamiast oddać ją Parysowi, naraził siebie i cały kraj na gniew bogini Wenus, która rozbija wszystkie spartańskie małżeństwa. Menelaos broniąc się odpowiada, że właśnie napisał list do wielkiego augura prosząc o litość, lada chwila też spodziewa się jego przybycia. I oto rzeczywiście widać zbliżającą się do brzegu galerę. Wychodzi z niej wielki augur i oznajmia, że Wenus przebaczy wszystkim Spartanom, jeżeli Helena odbędzie przejażdżkę na wyspę Cypr, wszyscy godzą się na to ochoczo, a sam Menelaos namawia żonę, aby udała się prędko na przejażdżkę. Helena czyni to bardzo chętnie, gdyż rozpoznała w wielkim augurze przebranego Parysa. W chwili, gdy barka odbija od brzegu, Parys zrzuca przebranie i wszyscy widzą, że wywiódł ich w pole. Menelaos pieni się ze złości. Kalchas jest bardzo zadowolony, bo grubo na tym interesie zarobił, Agamemnon zaś postanawia ogłosić mobilizację w celu przedsięwzięcia wojny trojańskiej.

Offenbach - Życie paryskie.avi

Na dworcu Saint Lazaire przyjaciele Bobinet i Gardefeu c ...

Na dworcu Saint Lazaire przyjaciele Bobinet i Gardefeu czekają na przyjazd panny Mételli, damy dość swobodnych obyczajów, dla której obaj stracili głowę. Panowie są trochę skłóceni, bo po raz kolejny okazuje się, że ulokowali uczucia w tej samej niewieście. Gdy na peron wjeżdża wreszcie pociąg z Trouville wysiada z niego obiekt westchnień w towarzystwie... trzeciego konkurenta, niejakiego Gontrana. Co gorsza, Métella zdaje się w ogóle nie poznawać Gardefeu’a i Bobineta. Upokorzenie godzi rywali, postanawiają nigdy więcej nie zajmować się aktoreczkami i tancerkami, a uwagę poświęcić damom z towarzystwa.

Vivaldi - Orland szalony.avi

Orland szalony (Orlando furioso) - epos rycerski napisan ...

Orland szalony (Orlando furioso) - epos rycerski napisany przez Ludovico Ariosto, ostatecznie w 46 pieśniach, razem 38 736 linijek (najdłuższy epos europejski), pisany w formie rymowanej oktawy (ottava rima) według wzoru abababcc. Po raz pierwszy wydany 1516 w Ferrarze, wersja ostatnia 1532, oprócz tego Pięć pieśni (Cinque canti) pominięte przez poetę, ale wydane pośmiertnie przez jego syna Virginio Ariosto. Polskie tłumaczenie Piotra Kochanowskiego (bratanka poety Jana Kochanowskiego) wydane zostało w połowie (pieśni I-XXV) w 1799, a w całości dopiero w 1905.

Bizet - Poławiacze pereł.avi

Nadir i Zurga są przyjaciółmi i zakochali się w tej same ...

Nadir i Zurga są przyjaciółmi i zakochali się w tej samej dziewczynie, która jest kapłanką. Obaj postanawiają zrezygnować z konkurowania o dziewczynę. Podczas połowu pereł przychodzi Lejla modlić się o spokojne morze i bezpieczne łowy. Po zakończonej pracy Nadir i kapłanka poddają się miłosnym uniesieniom. Nadirowi grozi za to śmierć. Lejla wraz z Zurgą opracowali plan ucieczki Nadira. Zurga podpala wieś. Ludzie ruszają do gaszenia pożaru, zaś Lejla z ukochanym uciekają łodzią. Sprawca pożaru zostaje wykryty i skazany przez Nurabada na śmierć.

Monteverdi - Orfeusz.avi

Akt 1 Orfeusz i Eurydyka świętują swój związaek małżeń ...

Akt 1 Orfeusz i Eurydyka świętują swój związaek małżeński. Wokół nich zgromadzone są nimfy oraz pasterze, które okazują radość śpiewając i tańcząc. Orfeusz w towarzystwie Eurydyki, śpiewa do gwiazd, które są świadkiem jego szczęścia. Wszyscy kierują się w stronę świątyni, w otoczeniu chóru, który nawołuje ich aby nigdy nie poddali się zniechęceniu. Akt 2 Ofeusz wraca do swoich lasów i pól. Podczas gdy pasterze towarzyszą mu z radosnymi pieśniami, Orfeusz rozkoszuje się własnym szczęściem. Jednak nagle, słyszą łzy smutku Posłańca Silvia, który ogłosił starszny wypadek – Eurydyka została pogryziona przez węża podczas zbierania kwiatów i zmarła w ramionach swoich towarzyszy. Orfeusz wyraża swoją chęć zejścia do Hadesu w celu odzyskania żony. Chór opłakuje smutne przeznaczenie zakochanych. Akt 3 Orfeusz, w otoczeniu Nadziei, dociera do bram podziemia. Osamotniony, spotyka przewoźnika dusz zmarłych. Orfeusz próbuje wzbudzić w nim żal. Usypia suroewgo strażnika, śpiewając pieść w akompaniamencie liry. Następnie Orfeusz żegluje Styxem, podczas gdy chór dusz piekielnych komentuje w zdumieniu nadzwyczajne i odważne działania młodzieńca. Akt 4 Prosperina jest poruszona płaczem Orfeusza, który wędruje po piekielnym regionie, dlatego interweniuje w jego sprawie do swojego męża Plutona, błagając go o przywrócenie Eurydyki do życia. Orfeusz daje upust swojej radości. Jednak, w drodze powrotnej ogarnia go zwątpienie czy Eurydyka podąża za nim. Zatrzymuje się i zerka na żonę, łamiąc zakaz Plutona, przez co natychmiast ją ponownie traci. Chór i duchy komentują działania Orfeusza, który pokonawszy siły natury, został zniszczony przez własną słabość. Akt 5 Po powrocie do żywych, Orfeusz z żalem opłakuje swój los. Apollo słucha jego lamentu i wzruszony schodzi z niebios aby zabrać Orfeusza ze sobą, dając mu dar nieśmiertelności. Pośród gwiazd, Orfeusz będzie mógł kontemplować twarz ukochanej Eurydyki. Chór obserwuje że żal na ziemi może być zrównoważony szczęściem w niebie.

Mozart - Czarodziejski flet.avi

Libretto „Czarodziejskiego fletu” zostało napisane przez ...

Libretto „Czarodziejskiego fletu” zostało napisane przez Emanuela Schikaneder’a na podstawie baśni niemieckiego poety Ch.-M. Wielanda „Lulu czyli Flet czarodziejski”. Z inicjatywy Mozarta pierwotny wątek uległ jednak znacznemu pogłębieniu- wplotły się weń refleksje filozoficzne i motywy wolnomularskie (zarówno Mozart, jak i Schikaneder byli członkami loży masońskiej). Ciężkie próby, które muszą przejść bohaterowie, by stać się godnymi wtajemniczenia, czy noszony przez Sarastra „siedmiokrotny krąg słońca” to typowa symbolika wolnomularska. Według tejże symboliki postać Królowej Nocy na uosabiać ciemnotę i zabobon. „Mężczyzna i kobieta, kobieta i mężczyzna sięgają boskości”- sentencja ta wprawdzie śpiewana przez Paminę i Papagena, dotyczy jednak przede wszystkim Paminy i Tamina, którzy - jako pierwsza para zakochanych- dzięki pomyślnie zdanej próbie ognia i wody doznają wtajemniczenia. Jest to godne uwagi, ponieważ związek wolnomularski składał się wyłącznie z mężczyzn. Dla Mozarta próba miłości była ważniejsza, niż skostniała dogmatyka wolnomularstwa. Tajemnica „Czarodziejskiego fletu” polega na tym, że przemawia do ludzi w każdym wieku i do wszystkich warstw społecznych. Jest zarówno bajką dla dzieci, jak i dramatem o stanie świata dla intelektualistów.

Mozart - Don Giovanni.avi

Akt I W chwili, gdy widz poznaje głównych bohaterów, Le ...

Akt I W chwili, gdy widz poznaje głównych bohaterów, Leporello oczekuje na swojego pana pod pałacem Komandora w Sewilli. Don Giovanni zakradł się tam pod osłoną nocy, by uwieść córkę właściciela – Donnę Annę. Ta początkowo bierze go za swojego narzeczonego, ale rozumiejąc swój błąd, krzyczy wzywając pomocy. Zjawia się jej ojciec i dochodzi najpierw do utarczki, a potem do pojedynku. Komandor ginie, a Don Giovanni i Leporello uchodzą nierozpoznani. Ta przypadkowa śmierć nie robi na uwodzicielu większego wrażenia, dalej zależy mu na zabawie i podbojach miłosnych, toteż rankiem następnego dnia chce pocieszyć porzuconą przez ukochanego kobietę. Okazuje się nią Donna Elvira, a niewiernym kochankiem jest on sam. Leporello mimowolnie pomaga mu wyswobodzić się od nieszczęsnej kobiety i za chwilę spotykają orszak weselny – to Masetto i Zerlina. I tu zmyślny szlachcic widzi okazję do podboju. Obiecuje Zerlinie małżeństwo. Mimo, iż naiwna dziewczyna wierzy mu bezkrytycznie, plany uwodziciela niweczy ścigająca go Elvira, pojawiają się także Donna Anna i Don Ottavio. Początkowo proszą go o pomoc, Anna jednak rozpoznaje w nim zabójcę swojego ojca. I tym razem Giovanniemu udaje się uciec, co więcej, wydaje ucztę, na której pojawiają się Masetto i Zerlina oraz zamaskowani pozostali bohaterowie. Podczas uczty Don Giovanni próbuje uprowadzić Zerlinę do swoich komnat, a gdy ta podnosi alarm, obciąża winą Leporella. Akt II Sługa, który ledwie uszedł z życiem po uczcie, po raz kolejny chce porzucić występnego pana i po raz kolejny ulega jego presji. Obaj zamieniają się też strojami, aby Don Giovanni mógł łatwiej uwieść subretkę Donny Elviry, a Leporello w tym czasie przed Elvirą ma udawać swojego pana. Ratuje to życie Don Giovanniego, bo gdy pojawiają się uzbrojeni wieśniacy dowodzeni przez Masetta, nie rozpoznają go. Leporello zaś musi się znów tłumaczyć, gdy zostaje schwytany przez Donnę Annę, Don Ottavia, Masetta i Zerlinę. Wreszcie i jemu udaje się umknąć. Spotyka się później na cmentarzu ze swoim panem. Niestety, ich rozmowę zakłóca kamienny posąg Komandora. Giovanni zaprasza go drwiąco na kolację, jedynie Leporello jest przerażony. Wieczorem ucztującego bohatera odwiedza Donna Elvira, która po raz ostatni chce wypróbować swoje i jego uczucia. Don Giovanni ma jej do zaproponowania co najwyżej wspólną biesiadę, a w przeciwnym razie żąda, by kobieta zostawiła go w spokoju. W chwili gdy Elvira wychodzi, pojawia się kamienny posąg. Kobieta mdleje. Komandor żąda od Giovanniego poprawy, takie żądanie wobec hulaki jest jednak niemożliwe do realizacji. Don Giovanni podaje posągowi rękę i zapada się w czeluściach. Gdy reszta bohaterów przybywa do pałacu szlachcica, zastają tylko Leporella, który wyjaśnia co zaszło.

Puccini - Tosca(1).avi

walldarwap