Dzieje Religii Chrześcijańskiej_Rzym_E02.avi

Realizatorzy tego dokumentu przenoszą widzów do Egiptu sprzed czterech tysięcy lat. Przedstawiają tajemnice starożytnej cywilizacji, ukazują ukryty pod ziemią pałac faraona i opowiadają historię wielkiego wezyra Merefnebefa. Przybliżają również codzienną pracę polskich archeologów.

Ramzes II zwany Wielkim, 3200 lat temu władał Egiptem. Należał do XIX dynastii faraonów. Przez 67 lat zasiadania na tronie, dążył do rozbudowy kraju. Do jego osiągnięć należały: rozwój budownictwa, dobrobyt mieszkańców i wewnętrzna stabilizacja. Jako władca doczekał się 100 synów. Zmarł w wieku 92 lat i pochowany został w Dolinie Królów. Dokumentaliści bardziej niż na życiu, koncentrują się na pośmiertnych losach Ramzesa II. Ciało władcy odbyło kilka podróży. Odnalezione w 1881 roku zostało wystawione na widok turystów w muzeum w Kairze. Następnie odwiedziło Paryż, gdzie zabezpieczono je przed niszczącymi grzybami. W latach 80 XX wieki powróciło do stolicy Egiptu, gdzie spoczęło w hermetycznej szklanej trumnie. Twórcy filmu zastanawiają się, czy teraz dusza jednego z największych faraonów odnalazła spokój, jaki zburzono jej już w początkach panowania XXI dynastii.

Jeff Douglas przygląda się wynalazkom, które przyczyniły się do rozwoju transportu i sposobu podróżowania. Człowiek od zawsze odczuwał potrzebę przemieszczania się, by poznawać świat. Stało się to inspiracją nieskończonej liczby pojazdów i innych środków transportu, które pokonują ograniczenia. Tym razem prowadzący przyjrzy się m.in. desce surfingowej, regatowym jachtom i czołgom.

Jeff Douglas przygląda się wynalazkom, które przyczyniły się do rozwoju transportu i sposobu podróżowania. Człowiek od zawsze odczuwał potrzebę przemieszczania się, by poznawać świat. Stało się to inspiracją nieskończonej liczby pojazdów i innych środków transportu, które pokonują ograniczenia. Tym razem prowadzący przyjrzy się m.in. desce surfingowej, regatowym jachtom i czołgom.

Tadż Mahal to indyjskie mauzoleum wybudowane w XVII wieku z polecenia cesarza Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów. Władca kazał wznieść tą okazałą budowlę na pamiątkę jego przedwcześnie zmarłej żony Mumtaz Mahal. W 1631 roku kobieta ta umarła przy porodzie ich czternastego dziecka. Według legendy przed śmiercią zobowiązała męża do spełnienia trzech obietnic: nigdy się nie ożenić, zaopiekować się dziećmi oraz postawić na jej cześć budynek, który będzie ją upamiętniał po śmierci. W ten sposób rok później zaczęto budowę "Świątyni miłości", jak często określany bywa Tadż Mahal. Trwała ona dwadzieścia dwa lata, a według różnych podań pracowało przy niej od 20 do 25 tysięcy robotników.