Miron Białoszewski - Pamiętnik z powstania warszawskiego.pdf
voyages / Free / Lektury / Miron Białoszewski / Miron Białoszewski - Pamiętnik z powstania warszawskiego.pdf
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
2009 -
Andre Rieu -
ANTROPOZOFIA I TEOZOFIA -
auto -
Avatary -
Balogh Mary -
Brahms -
Brahms 1833-1897 -
Charlaine Harris -
Chip -
Ciężarówki -
clipy -
Czasopisma -
Ebooki -
Filatelistyka -
Filiżanki -
Fizjoterapia -
Free -
Galeria -
Gigi D'agostino -
Gregorian -
Kolej -
Komputerowe -
ks. Mieczysław Krąpiec -
Ks. Stefan Ceberek -
Książki -
Kwiastostan -
Laski -
Lotnicze -
Mapy -
Marek i Wacek -
Mark Twain -
Masters Of Chant -
Masters Of Chant Chapter IV -
Motor -
Motory -
muzyka zagraniczna -
On przychodzi - znaki nadziei -
Podróżnicze -
Pojazdy -
POLSKA - TRAGEDIA NARODOWA -
Przepiękny Różaniec -
Rosyjskie znaczki -
Samoloty -
Sport -
swieczki -
The Pacific -
volf -
wodospady -
You Raise
Miron Białoszewski - Pamiętnik z powstania warszawskiego plus opracowanie
W latach sześćdziesiątych Miron Białoszewski, awangardowy poeta, urodzony w 1922 roku w Warszawie i świadomy wojennych losów tego miasta, zaczął przygotowywać się do utrwalenia swoich przeżyć podczas powstania warszawskiego. O wykorzystaniu artystycznym zapisu żywej mowy myśleli wówczas nowatorzy prozy, wykorzystując całkiem świeżą zdobycz techniczną, jaką był magnetofon. Białoszewski posłużył się w prozie własną wersją języka mówionego i jako uczestnik historycznych zdarzeń utrwalił to, co zapamiętał. Zdawałoby się - nic naturalniejszego, po prostu przekaz naocznego świadka. A jednak po publikacji Pamiętnika w 1970 roku wybuchł straszny spór. Czy cywil ma prawo opisywać, jak chował się po piwnicach? Dlaczego nie walczył? Czy taki opis nie odziera historycznych zdarzeń z wielkości? Spór o książkę Białoszewskiego już wygasł, pozostała opowieść - bardzo prywatna, osobista, ale mówiąca o znoszonej z humorem i godnością gehennie ludności cywilnej podczas zagłady stolicy.
W latach sześćdziesiątych Miron Białoszewski, awangardowy poeta, urodzony w 1922 roku w Warszawie i świadomy wojennych losów tego miasta, zaczął przygotowywać się do utrwalenia swoich przeżyć podczas powstania warszawskiego. O wykorzystaniu artystycznym zapisu żywej mowy myśleli wówczas nowatorzy prozy, wykorzystując całkiem świeżą zdobycz techniczną, jaką był magnetofon. Białoszewski posłużył się w prozie własną wersją języka mówionego i jako uczestnik historycznych zdarzeń utrwalił to, co zapamiętał. Zdawałoby się - nic naturalniejszego, po prostu przekaz naocznego świadka. A jednak po publikacji Pamiętnika w 1970 roku wybuchł straszny spór. Czy cywil ma prawo opisywać, jak chował się po piwnicach? Dlaczego nie walczył? Czy taki opis nie odziera historycznych zdarzeń z wielkości? Spór o książkę Białoszewskiego już wygasł, pozostała opowieść - bardzo prywatna, osobista, ale mówiąca o znoszonej z humorem i godnością gehennie ludności cywilnej podczas zagłady stolicy.
1
