Czy mogą w czymkolwiek pomóc zajęcia relaksacyjne? Muzykoterapia? Joga z dzieckiem? Masaż relaksujący? Sztuka? Hipoterapia?

Nie ma zabaw i zajęć, które są szczególnie polecane dzieciom z ADHD. Tak naprawdę chodzi o aktywności, w których dziecko dobrze się czuje, odpoczywa psychicznie, a także osiąga tak potrzebne mu sukcesy. Osiągnięcie stanu relaksu i wyciszenia się w czasie uprawiania jogi może być skrajnie trudnym zadaniem dla dziecka nadpobudliwego. Zamiast pomóc - najpewniej zestresuje dziecko i otoczenie. Muzykoterapia, masaż, zajęcia plastyczne, jazda konna mogą być dobrze tolerowane przez jedne dzieci, a gorzej przez inne. Nie udowodniono specyficznego leczącego działania żadnej z wymienionych wyżej aktywności.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

15 KB
24 mar 14 17:59

adhd1.jpg

Czy dziecko z ADHD ma uprawiać więcej sportu niż inne dzieci? Czy uprawianie sportu może zmniejszyć nadpobudliwość? Jakie dyscypliny są wskazane a jakie nie?

Uprawianie sportów ruchowych pozwala wyładować energię, która rozpiera nasze dzieci. Dlatego rzeczywiście dzieci nadpobudliwe zwykle ćwiczą więcej niż ich rówieśnicy. Nie ma dyscyplin sportu zabronionych i szczególnie polecanych - przy wyborze rodzaju ćwiczeń warto wziąć pod uwagę, czy dziecko dobrze znosi reguły panujące w grach zespołowych, czy preferuje nieograniczoną swobodę - jak w pływaniu i jeździe na rowerze. Należy pamiętać, że długość ćwiczeń musi być dobrana do możliwości dziecka - niedopuszczalne jest, aby sport powodował wyczerpanie organizmu, co może powodować np. zahamowanie wzrostu.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

16 KB
24 mar 14 17:59

adhd(1).gif

Czy dziecko może mieć zwierzę? Czy jego posiadanie zmniejszy objawy nadpobudliwości? Jakie zwierzęta są wskazane? Jakich unikać?

Tak, jak każde inne dziecko, dziecko nadpobudliwe może mieć w domu zwierzątko. To bardzo ważna zasada o której warto pamiętać - dziecko z ADHD jest normalne, może i ma prawo robić to co inne dzieci, choć czasem trudniej jest mu osiągnąć takie same wyniki. Posiadanie czworonoga nie usunie objawów nadpobudliwości, ale może w wielu przypadkach pomóc w pracy nad nimi. Spacer z psem jest dobrą alternatywą dla siedzenia przed telewizorem. Dziecko warto także zaangażować w pielęgnację zwierzątka i dbanie o porządek, co może je nauczyć systematyczności i solidności. Więź z uczuciowym zwierzakiem rozwija dzieci emocjonalnie i może pomóc im w trudnych chwilach. Z drugiej strony, pamiętajmy, że zwierzę wprowadzi dodatkowy element zmienności (i często ruchliwości) w naszym domu. Jeśli już czujemy się przytłoczeni nadmiarem obowiązków, przemyślmy dwa razy decyzję o sprowadzeniu zwierzęcia do domu.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

84 KB
24 mar 14 17:59

1_ADHD.jpg

Jak radzić sobie z atakami złości, kiedy coś się nie udaje tak, jak sobie dziecko założyło, np. rysunek nie wyszedł albo przegrało w warcaby?

Jeśli jest to tylko wyraz frustracji i pomaga dziecku rozładować nagromadzone emocje bez szkody dla "otoczenia" - zaakceptować to. Wzmacniać zachowania przeciwne, czyli chwalić za każdym razem, gdy dziecko radzi sobie z negatywnymi emocjami bez wybuchu złości. Jeśli swoją reakcją dziecko łamie panujące w domu zasady zachowania, należy wyciągnąć konsekwencje (ukarać je). Zawsze należy pamiętać, że tego typu zachowania mogą być próbą uzyskania uwagi rodziców, a wtedy poświęcanie jej dzieciom, nawet w formie upomnień i gróźb, w istocie wzmacnia niepożądane zachowania. Gdy trudno poradzić sobie z takimi sytuacjami poszukajmy pomocy psychologa czy lekarza, który umie wprowadzać behawioralne programy modyfikacji zachowań z elementami treningu zastępowania agresji.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

42 KB
24 mar 14 17:59

ADHD dziecko.jpg

Chociaż każde dziecko z ADHD może prezentować nieco odmienny zestaw zachowań, wymieniamy te, które w ADHD obserwuje się najczęściej. Zastanów się, jak wiele z nich stanowi problem w Twoim domu:

TYPOWE ZACHOWANIA DZIECI

* stale wierci się na krześle
* macha rękami i nogami
* raczej biega niż chodzi
* ma kłopoty z pójściem spać
* ma kłopoty z zaśnięciem
* ma koszmary lub lęki nocne
* jest bardzo gadatliwe
* biega po całym domu
* psoci w szkole lub w domu
* dokucza innym dzieciom
* nieumyślnie psuje różne rzeczy
* ulega częstym urazom i wypadkom
* na krótko się koncentruje
* łatwo się rozprasza
* źle zapamiętuje szczegóły
* jest mniej poważane od rówieśników
* często gubi lub zapomina rzeczy
* nie znosi zmian
* wtrąca się do rozmowy dorosłych
* nie czeka na swoją kolej
* trudno przewidzieć, co zrobi
* łatwo się zniechęca
* łatwo i często się denerwuje
* chce natychmiastowej pochwały
* wydaje się, że nie słucha
* nie kończy czynności
* ma kłopoty z przestrzeganiem zasad
* jest nadwrażliwe na dźwięki
* wszystkiego musi dotknąć
* bywa agresywne
* łatwo się potyka
* wpada na różne przedmioty
* nie potrafi się skupić na jednym
* śni na jawie
* nie przepisuje dokładnie z tablicy
* ma kłopoty z planowaniem
* nie kończy rozpoczętych zadań
* nie przewiduje niebezpieczeństw
* stara się przewodzić w grupie
* ma wieczny bałagan wokół siebie

Jeśli obserwujesz u swojego dziecka wiele z wymienionych zachowań, być może ma ono zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi (ADHD).

**********************************************************************

z chomika grawaw57

67 KB
24 mar 14 17:59

Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej.doc

z chomika grawaw57

30 KB
24 mar 14 17:59

Stosowanie leków w ADHD.doc

z chomika grawaw57

30 KB
24 mar 14 17:59

Leczenie ADHD.doc

z chomika grawaw57

25 KB
24 mar 14 17:59

Diagnozowanie ADHD.doc

z chomika grawaw57

88 KB
24 mar 14 17:59

ADRESY PORADNI.doc

z chomika grawaw57

25 KB
24 mar 14 17:59

dziecko z adhd.jpg

Specjalistyczne leczenie ADHD

Zwykle pierwszym lekarzem, do którego rodzice zgłaszają się po pomoc jest pediatra lub lekarz rodzinny (lub tzw. lekarz pierwszego kontaktu). Niestety, zbyt często jego wiedza na temat ADHD jest niewielka. Rodzice mogą usłyszeć, że problemy, które mają z dzieckiem są wynikiem złego wychowania albo, że „dziecko z tego wyrośnie”. Nierzadko leczenie polega na przepisaniu ziołowych preparatów uspokajających. Tak jest nie tylko w Polsce - w wielu krajach zdarza się, że lekarze innych specjalności niż psychiatria dziecięca nie mają aktualnej wiedzy na temat zaburzeń psychicznych u dzieci.

Dodatkowe utrudnienie w rozpoznaniu nadpobudliwości psychoruchowej przez mniej doświadczonego lekarza wynika ze specyfiki tego zaburzenia i samej sytuacji badania lekarskiego - w ciągu pierwszych 4-5 minut obecności w gabinecie lekarskim dziecko może nie manifestować w pełni objawów ADHD.

W polskich warunkach leczeniem nadpobudliwości psychoruchowej zajmuje się lekarz pracujący w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży. Aby być przyjętym przez psychiatrę dziecięcego nie trzeba mieć skierowania od lekarza pierwszego kontaktu.

Niestety, w wielu miastach nie ma psychiatry dziecięcego – w takiej sytuacji rozwiązaniem może być wizyta w poradni psychiatrii dziecięcej mieszczącej się przy najbliższej Akademii Medycznej (zobacz listę poradni klinicznych).

Adresy poradni psychiatrii dziecięcej w poszczególnych województwach są zamieszczone tutaj.

Zamiennie można się także udać do psychiatry dorosłych lub pediatry szczególnie zainteresowanego tego typu problemami. Można też szukać pomocy w Poradniach Psychologiczno – Pedagogicznych (dawniej nazywanych Poradniami Wychowawczo – Zawodowymi).

Zanim pójdziemy do lekarza dobrze przygotujmy się do rozmowy, zapiszmy sobie pytania, zastanówmy się, czego od niego oczekujemy. Warto zapytać rodziców dzieci z podobnymi problemami, gdzie udało im się znaleźć najlepszą opiekę. Nie obawiajmy się zadawania lekarzowi wielu pytań. Nie wychodźmy z gabinetu, jeśli mamy wątpliwości, czy wszystko dobrze zrozumieliśmy.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

20 KB
24 mar 14 17:59

ADHD W SZKOLE1.jpg

Pobudzanie uwagi dziecka
- zadania i nauczane treści powinny być przekazywane w szybki, skrótowy, reporterski sposób
- powinny być też prezentowane w „małych dawkach”
- aby zmobilizować dziecko do skupienia się można wykorzystać zegarek albo kuchenny minutnik do odmierzania czasu, w którym ma być wykonane zadanie
- szybka, najlepiej natychmiastowa kontrola poprawności wykonania zadań
- zamiast długich sesji ćwiczeniowych przygotowanie większej liczby krótszych i bardziej intensywnych okresów ćwiczeń
- urozmaicanie zadań, przeplatanie mniej interesujących fragmentów ciekawszymi
- wykorzystanie materiałów, którymi można manipulować, dotknąć je
- organizowanie aktywności angażujących ucznia jak np. czynna dyskusja
- ilustrowanie materiału schematami, podawanie uczniom różnych metod mnemotechnicznych, wierszyków, powiedzonek

Poprawianie zdolności słuchania
- przygotowanie krótkich instrukcji, złożonych z prostych krótkich zdań
- powtarzanie instrukcji tak często jak to jest potrzebne
- nakłanianie uczniów do wielokrotnego powtarzania instrukcji po jej usłyszeniu - w ten sposób rozwija się umiejętność słuchania i zapamiętywania
- informowanie uczniów o tym, że komunikuje się ważne wiadomości (np. „to jest ważne, proszę słuchać”, „to będzie na sprawdzianie”, itp)
- korzystanie z pomocy wizualnych dla wzmocnienia przekazu ustnego

Skuteczne wydawanie poleceń
- wybierz polecenie, na którym ci zależy i które jesteś gotowa wyegzekwować
- podejdź do dziecka
- zdobądź jego uwagę (dotknij go, spójrz w oczy, zawołaj po imieniu)
- wydaj jednoznaczne polecenie w 2-3 słowach
- powtórz polecenie tyle razy ile założyłaś, poproś by dziecko je powtórzyło
- dopilnuj wykonania polecenia (nie odchodź od dziecka zanim nie skończy)

Kontrola notatek po zakończeniu zajęć
Warunkiem skutecznego współdziałania nauczycieli i rodziców jest między innymi przepływ informacji o tym, co działo się w szkole i jak dziecko ma się przygotować na kolejne zajęcia. Nauczyciel musi dopilnować, żeby notatki w zeszycie były kompletne, a w szczególności aby zawierały:

- notatki z lekcji (jeśli dziecko nie jest w stanie jej zapisać może być skrócona)
- zapisaną pracę domową zarówno ustną jak i pisemną (jeśli nic nie jest zadane – formułę „nic do zrobienia”)
- informację o wszelkich nietypowych sytuacjach (np. planowana wycieczka, akademia na którą trzeba się ubrać odświętnie)
- datę sprawdzianu i wymagany zakres materiału

**********************************************************************

z chomika grawaw57

25 KB
24 mar 14 17:59

ADHD W SZKOLE.jpg

Niektóre techniki pracy z dzieckiem nadpobudliwym w szkole:
- właściwe usadowienie ucznia w klasie
- pobudzanie uwagi dziecka
- poprawianie zdolności słuchania
- skuteczne wydawanie poleceń
- kontrola notatek po zakończeniu zajęć

Aby stworzyć odpowiednią atmosferę do pracy z dzieckiem z ADHD, warto uświadomić sobie, ze rolą nauczyciela jest, obok przekazywania wiedzy, nauczenie dzieci przestrzegania zasad i norm społecznych. W ramach takiego podejścia nauczyciel w aktywny sposób buduje kontakt z uczniami, zauważa i wspiera ich mocne strony, a także pracuje nad trudnymi zachowaniami lub deficytami uczniów.

Oto sposoby postępowania, które pomagają realizować ten plan:
- obserwowanie wszystkich uczniów w klasie
- włączenie wszystkich uczniów do aktywnego udziału w lekcji
- opracowanie i przestrzeganie zasad zachowania się na lekcji
- wydawanie jasnych poleceń
- przekazywanie komunikatów zwrotnych dotyczących zachowania dziecka
- chwalenie za osiągnięcia

Właściwe usadowienie ucznia w klasie
- ławka nadpobudliwego dziecka usytuowana w pobliżu nauczyciela (jego biurka lub tablicy)
- dziecko posadzone plecami do reszty kolegów
- nigdy nie sadzamy dziecka z ADHD przy oknie
- w towarzystwie dobrych uczniów (ale nie najlepszych przyjaciół)
- usadzenie z tyłu klasy, jeśli dziecko potrzebuje dużo przestrzeni (w takiej sytuacji nauczyciel co 5 minut podchodzi do ucznia i sprawdza jak postępuje praca)
- jasne określenie granic przestrzennych (ławka, przestrzeń gdzie dziecko może się poruszać)

**********************************************************************

z chomika grawaw57

54 KB
24 mar 14 17:59

O czym należy pamiętać przy nauczaniu dziecka z na dpobudliwością.gif

O czym należy pamiętać przy nauczaniu dziecka z nadpobudliwością?

* Objawy nie są winą dziecka. Nie są też winą rodziców, ani nauczycieli.
* Nadpobudliwość ma swoje uwarunkowania biologiczne. Tak, jak inne trudności szkolne, można ją leczyć, ale nie można wyleczyć. Umiejętne interwencje natomiast znacznie ułatwiają funkcjonowanie dziecka.
* Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi metodami terapeutycznymi doprowadzić do ich zniknięcia. Można natomiast poprawić funkcjonowanie dziecka pomimo ich obecności. To, że dobrze poradziliśmy sobie z objawami dzisiaj nie oznacza, że nie wystąpią one jutro. Musimy konsekwentnie stosować te same metody przez wiele lat.
* ADHD nie jest brakiem umiejętności czy wiedzy – zasadniczym problemem są trudności z utrzymywaniem uwagi, motywacji i wysiłku na poziomie koniecznym do wykonywania różnych zadań lub powstrzymywania niepożądanych reakcji.
* Dziecku nadpobudliwemu trudniej sprostać wymaganiom szkolnym i społecznym. Jego efektywność w wykonywaniu poleceń i organizacji działania jest co najmniej o 30% niższa od przeciętnej w grupie rówieśniczej.

„Trudne prawdy” o pracy z dzieckiem nadpobudliwym:

* Praca z dzieckiem nadpobudliwym jest czasochłonna i obciążająca, wymaga wiele zaangażowania ze strony nauczyciela.
* Można z nim pracować tylko bezpośrednio, asystując mu.
* Indywidualizacja pracy z uczniem, to nie tylko mniejsze klasy, lecz także zmiana podejścia do ucznia

Pracując z dzieckiem nadpobudliwym warto:

* poświęcać mu dużo uwagi
* wzmacniać wszystkie przejawy pożądanego zachowania
* stosować zrozumiałe dla dziecka reguły
* być konsekwentnym
* przekazywać proste i krótkie treści
* pomóc mu zorganizować świat wokół siebie
* stworzyć zrozumiały system nagród i kar
* kary i nagrody stosować natychmiast

Najlepsze wyniki dają: stworzenie w szkole spójnego systemu zasad, konsekwencja oraz systematyczna, stała praca z dzieckiem.

Proponowane zasady postępowania z dziećmi nadpobudliwymi mają uniwersalny walor wychowawczy i mogą być stosowane także wobec innych dzieci. W przypadku dzieci z zespołem ADHD poprawa wyników w nauce bez ich zastosowania może być bardzo trudna.

z chomika grawaw57

12 KB
24 mar 14 17:59

Jak mówić żeby dzieci nas słuchały.gif

Dziecko z ADHD słucha tego, co się do niego mówi, tak jak intensywnie nasłuchuje wszystkiego, co dzieje się wokół.

Ma natomiast problem z wyłowieniem z potoku docierających do niego bodźców tego, który w danej chwili jest najważniejszy. Dlatego osoba zwracająca się do nadpobudliwego dziecka musi po pierwsze przebić się przez szum bodźców docierających z otoczenia, po drugie zadbać, aby jej przekaz był jak najbardziej zrozumiały.

* zanim zaczniemy mówić przygotujmy dziecko do odbiory naszego komunikatu, postarajmy się, aby dziecko zatrzymało się, popatrzyło na nas i skupiło się na tym co robimy – mówimy, pokazujemy, podajemy.
Można np. powiedzieć do dziecka – „posłuchaj powiem ci coś bardzo ważnego”, „spójrz na mnie”, „zobacz”. Spróbujmy mówić tak, aby dziecko widziało nasze usta. Jeśli dziecko jest jeszcze bardzo małe lub jego zaburzenia uwagi są bardzo nasilone, po prostu przytrzymajmy je za ramiona, kucnijmy (oczy nasze i dziecka powinny być na jednym poziomie) i dopiero wtedy zacznijmy mówić.
* nie starajmy się wtedy kontrolować nadruchliwości dziecka – pozwólmy, aby machało nogami, bawiło się jakimś przedmiotem – walczmy o jego uwagę a nie o to by siedziało lub stało idealnie spokojne
* stosujmy krótkie i jednoznaczne komunikaty, czasem brzmiące jak komendy np. pościel łóżko, pozbieraj zabawki z podłogi, ustaw buty, proszę wynieść śmieci.

Jak radzić sobie z brakiem konsekwencji w działaniu dziecka?

Dzieci nadpobudliwe potrafią się skupić tylko na bardzo krótki czas. Dlatego zadania monotonne, długotrwałe, nudne lub skomplikowane zwykle stają się dla nich niewykonalne.

* możemy pomóc dziecku dzieląc zadania na mniejsze odcinki. Np. zamiast „posprzątaj pokój” powiedzmy najpierw „zbierz tamte zabawki z podłogi”. Poczekajmy aż dziecko wykona polecenie, ewentualnie powtórzmy je, jeśli zajdzie taka potrzeba. Następnie – „podnieś i postaw misia na półce”. Poczekajmy aż dziecko wykona polecenie, ewentualnie powtórzmy je, jeśli zajdzie taka potrzeba. W podobny sposób poprośmy: „uporządkuj zeszyty w szafce, pozbieraj rzeczy z podłogi do koszyka”. Zawsze kolejne polecenia wydawajmy dopiero wtedy, gdy dziecko skończy wykonywać poprzednie.
* niektóre dzieci mogą wymagać jeszcze dokładniejszego podzielenia wykonywanych zadań, obecności rodzica w czasie pracy a nawet prowadzenia za rękę

Postępowanie takie pomaga dziecku osiągać drobne, codzienne sukcesy i pozwala mu uwierzyć we własne siły. Sprawia też, że z czasem zaczyna się ono samo coraz bardziej starać.

Jeszcze jedna pomocna wskazówka

Dzieciom nadpobudliwym łatwiej jest zacząć robić coś nowego niż kontynuować rozpoczęte zadanie - lubią przecież przerzucać się z jednej czynności na drugą. Dlatego zamiast mówić „przestań patrzeć przez okno” powiedzmy „spójrz w zeszyt” lub „otwórz książkę”. Istnieje wtedy większa szansa, że dziecko spełni polecenie.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

47 KB
24 mar 14 17:59

Jak odrabiać lekcje z dzieckiem nadpobudliwym.jpg

Jak spowodować, aby w czasie odrabiania lekcji dziecko zajmowało się zeszytem i książką a nie wszystkim innym?

Ograniczyć jak najbardziej ilość bodźców dopływających do dziecka:

* pomieszczenie, w którym odrabiamy lekcje powinno być utrzymane w spokojnych pastelowych barwach, bez krzykliwych wzorów
* biurko stawiamy przodem do pustej gładkiej ściany, zabieramy z niego wszystkie rzeczy poza książką, zeszytem, długopisem
* zamykamy okno (aby ograniczyć ilość bodźców słuchowych) oraz zasłaniamy je zasłoną w łagodnych kolorach lub opuszczamy żaluzje (aby dziecko nie rozpraszało się widokiem na podwórko)
* ukochane zwierzątko (jeśli jest) „wychodzi” do innego pokoju
* wyłączamy telewizor i inne grające sprzęty; wyjątkiem może być spokojna muzyka, która niektórym dzieciom dostarcza bodźców „tła”, pomocnych w skupieniu (roli tej nie może spełniać audycja mówiona, ani telewizor, które zbytnio absorbują uwagę dziecka)
* wyłączamy telewizor i inne grające sprzęty; wyjątkiem może być spokojna muzyka, która niektórym dzieciom pomaga w skupieniu uwagi. Z tej możliwości korzystamy, gdy dzieci rozprasza nawet najmniejszy szelest – spokojna muzyka tłumi wtedy te rozpraszające bodźce. Roli tej nie może spełniać audycja mówiona, ani telewizor, które nadmiernie absorbują uwagę.

Starać się zwiększyć zdolność koncentracji dziecka poprzez:

* obienie kilku - kilkunastominutowych przerw w pracy, gdy zauważymy, że dziecko wyczerpało już swoje możliwości skupienia uwagi
* w momencie zadziałania bodźca rozpraszającego ponowne przywołanie uwagi – „pisz dalej”, „spójrz w zeszyt”, postukanie w zeszyt palcem itp.
* dopilnowanie, aby w czasie przerwy dziecko nie rozpoczęło czynności, od której będzie je trudno oderwać
* powolne i stopniowe wydłużanie jednorazowego czasu pracy, zawsze za zgodą dziecka. Uwaga: powolne oznacza tutaj o kilka minut w ciągu miesiąca lub nawet kwartału
* zapobieganie rozpraszaniu się dziecka przez zaciekawienie go, przedstawienie tematu zadania w nowy interesujący sposób

**********************************************************************

z chomika grawaw57

34 KB
24 mar 14 17:59

Akceptacja - zrozumieć swoje dziecko.jpg

Akceptacja - zrozumieć swoje dziecko

Bycie rodzicem dziecka nadpobudliwego to ciężka praca. Praca, która zdaje się być ciągłą uporczywą walką i która sprawia, że czasami czujemy się bezradni i potwornie zmęczeni, usiłując nadążyć za naszym dzieckiem.

Kiedy jeden z domowników ma ADHD świat sprawia wrażenie jakby stanął na głowie. Wszystko dzieje się naraz. Tempo, w jakim jesteśmy zmuszeni żyć, jest nie do wytrzymania. Bywają takie chwile, kiedy nie da się zachować spokoju i być przyjaznym tatą czy uśmiechniętą mamą, ponieważ rodzice to też ludzie a nie nadludzie czy anioły.

Dzieci nadpobudliwe to tak zwane "trudne dzieci". Byłyby jednak znacznie trudniejsze gdyby nie ich wspaniali rodzice.

Pracę z dzieckiem nadpobudliwym najlepiej zacząć od siebie - nauczyć się akceptacji jego odmienności i tego, że być może nigdy nie będzie idealnym, wymarzonym dzieckiem lub uczniem, którego chciałoby się mieć w domu lub klasie.

Pomoże to dopasować wymagania do możliwości i uchroni wszystkich przed frustracją i niepowodzeniami. Ułatwi nam również przekazanie dziecku najważniejszego dla niego komunikatu - że jest kochane.

Jeśli rodzice nadpobudliwego ośmiolatka za cel pracy przyjmą, że ma on sam siadać do lekcji i codziennie o nich pamiętać, poniosą klęskę. Jeśli zaś spróbują osiągnąć tyle, że ma on siąść do lekcji po trzecim przywołaniu, o umówionej porze i razem z mamą sprawdzić, co jest zadane, mają jakieś szanse na sukces.

Jeśli nauczyciel tego dziecka przyjmie, że ma ono siedzieć nieruchomo przez całą lekcję, poniesie porażkę. Jeśli jednak uzna za sukces, że dziecko nie będzie wychodziło z ławki lub wróci do niej po jednokrotnym upomnieniu, może mu to się udać

**********************************************************************

z chomika grawaw57

51 KB
24 mar 14 17:59

Inne kłopoty towarzyszące ADHD.jpg

Inne kłopoty towarzyszące ADHD

Nadpobudliwość psychoruchowa często nie jest jedynym problemem, z jakim muszą sobie radzić dzieci i ich rodzice. Na przykład, u dzieci z ADHD, częściej niż u ich rówieśników, mogą występować tiki oraz specyficzne trudności szkolne – dysgrafia, dysortografia, dysleksja, dyskalkulia. Poniżej wymieniono inne problemy, wystąpieniem których dzieci z ADHD są zagrożone bardziej niż ich rówieśnicy:

Niepowodzenia w nauce:
- słabe wyniki w szkole
- zakończenie wykształcenia ponizej
własnych możliwości intelektualnych

Problemy z zachowaniem:
- kłopoty z utrzymaniem się w szkole z powodu łamania panujących tam zasad
- zachowania opozycyjno-buntownicze
- zaburzenia zachowania
- osobowość antyspołeczna

Problemy emocjonalne
- depresja
- zaburzenia lękowe

Zaburzenia funkcjonowania społecznego
- wczesne, nieplanowane ciąże
- rozwód w życiu dorosłym

Inne:
- uzależnienia od alkoholu, narkotyków, papierosów

Rozpoznanie nadpobudliwości psychoruchowej nie oznacza, że te problemy muszą wystąpić u Twojego dziecka. Dziecko należy jednak szczególnie wspierać i chronić, aby je przed nimi ustrzec.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

9 KB
24 mar 14 17:59

dorosłość.gif

Jak zmienia się obraz ADHD wraz z wiekiem?

Dorosłość

Ok. 30-50% dzieci z nadpobudliwością ma niektóre jej objawy jako dorośli. Chłopcy zapadają na ADHD częściej niż dziewczęta, ale - jako mężczyźni - częściej z niego wyrastają. Po osiągnięciu dojrzałości dominującym objawem nadpobudliwości są zaburzenia uwagi. Mimo, że mogą być one niewidoczne dla otoczenia wpływają na odbiór danej osoby przez rodzinę i współpracowników. Dorośli z nadpobudliwością mogą być postrzegani jako trudni we współżyciu partnerzy albo jako niesumienni pracownicy nie spełniający oczekiwań pracodawcy mimo posiadanych kwalifikacji i umiejętności.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

26 KB
24 mar 14 17:59

okres dojrzewania.jpg

Jak zmienia się obraz ADHD wraz z wiekiem?

Okres dojrzewania

Objawy ADHD utrzymują się u około 70% dzieci w okresie dojrzewania (co oznacza, że około 30% wyrasta z nadpobudliwości do tego czasu). W tym okresie na problemy związane z ADHD nakładają się typowe konflikty wieku dojrzewania: bunt przeciwko normom, własne tajemnice, poszukiwanie autorytetów poza domem i przyspieszony rozwój życia emocjonalnego. Często młodzi zaczynają krytykować wszystkich naokoło i twierdzić, że dorośli są „głupi”. Wiele dzieci nadpobudliwych uważa w tym okresie, że świat wokół nich jest „nie w porządku”, że są bardziej od innych pokrzywdzone przez los. Dołącza się do tego niska samoocena, nadal utrzymują się problemy szkolne, społeczne i emocjonalne, które mogą się utrwalić nawet, jeśli w miarę dorastania nadpobudliwość wygasa.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

19 KB
24 mar 14 17:59

okres szkolny.jpg

Jak zmienia się obraz ADHD wraz z wiekiem?

Okres szkolny

Pójście do szkoły jest trudnym momentem ponieważ dzieci muszą dostosować się do wielu nowych zasad panujących w szkole. Ponadto dla dzieci z ADHD prawie niemożliwe jest spokojne przesiedzenia 45-minutowej lekcji. Dzieci nadpobudliwe wyrażają swoje emocje szybciej i z większą intensywnością, niż jest to akceptowane u uczniów klas nauczania początkowego. Bywają agresywne, łatwo je rozzłościć i sprowokować, ich stosunki z rówieśnikami układają się źle.

Dzieci nadpobudliwe uważane są w szkole za "gorsze", nieposłuszne i niegrzeczne. Ich stopnie bywają dużo niższe niż rówieśników o takich samych możliwościach. Badania pokazują też, że częściej powtarzają one klasę i są zagrożone usunięciem ze szkoły. Rodzice czują się zazwyczaj zmęczeni i sfrustrowani, że nie sprawdzili się w roli opiekunów i wychowawców.

Dzieci z ADHD spędzają dużo mniej czasu z rówieśnikami, mają niewielu kolegów i przyjaciół. Prawdopodobnie wynika to z ich zachowania, które prowokuje i drażni otoczenie. Mimo tych kłopotów dzieci nadpobudliwe pragną kontaktów z rówieśnikami i stale poszukują możliwości zaprzyjaźnienia się. Niepowodzenia w tej sferze powodują, że mogą się czuć mniej szczęśliwe, mieć gorszą samoocenę i odczuwać brak oparcia i pomocy ze strony otoczenia. Izolacja od rówieśników może prowadzić do rozwoju depresji, uzależnień, czy osobowości antyspołecznej.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

50 KB
24 mar 14 17:59

Jak zmienia się obraz ADHD wraz z wiekiem.jpg

Początki i okres przedszkolny

Według niektórych ekspertów cechy zespołu są widoczne już od chwili narodzin lub w okresie późnoniemowlęcym, w postaci wzmożonej drażliwości, mniejszego zapotrzebowania na sen i zaburzeń łaknienia. Dołącza się do nich nadmierna ruchliwość gdy dziecko zaczyna chodzić.

U dzieci w wieku przedszkolnych można zaobserwować typowe cechy nadruchliwości i impulsywności, natomiast postawienie diagnozy ADHD nie jest możliwe z powodu niewystępowania lub trudności oceny zaburzeń uwagi w tym wieku.

Przedszkolaki, które później rozwijają pełny zespół hiperkinetyczny sprawiają rodzicom i opiekunom wiele problemów. Zdarza się, że zwykłe codzienne czynności zabierają im kilkakrotnie więcej czasu niż innym dzieciom a drobne niepowodzenia wywołują wybuchy złości. W ich zabawach przeważa element ruchowy, preferują gonitwy, siłowania i zawody. Często działają w sposób ryzykowy i niebezpieczny, doświadczają licznych urazów (np. skaleczeń).

**********************************************************************

z chomika grawaw57

16 KB
24 mar 14 17:59

Rozpowszechnienie ADHD.jpg

Rozpowszechnienie ADHD

* zespół nadpobudliwości psychoruchowej występuje na całym świecie i we wszystkich kulturach
* występuje z częstością 3-5% wśród dzieci w wieku 7 - 13 lat, częściej zdarza się u chłopców
* szacuje się, że tylko ok. 20% ogólnej liczby dzieci z nadpobudliwością psychoruchową jest objęte specjalistycznym leczeniem
* chłopcy częściej prezentują typ z nadruchliwością a dziewczynki – z zaburzeniami uwagi
* u dziewczynek częściej niż u chłopców nie rozpoznaje się zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ponieważ zaburzenia uwagi nie są tak alarmujące dla otoczenia jak np. impulsywność)
* w USA, stosunek liczby chłopców do liczby dziewcząt trafiających do leczenia z powodu ADHD wynosi ok. 4:1

Rodzinne występowanie ADHD

Ze względu na dziedziczne uwarunkowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, najbliżsi krewni dziecka z rozpoznaniem ADHD często również prezentują objawy tego zespołu. Ma to swoje dobre i złe strony. Impulsywność rodziców może nasilać impulsywność dziecka, za to np. „wspólne” zaburzenia koncentracji uwagi mogą ułatwić rodzicom zrozumienie sposobu funkcjonowania ich dziecka.

Współwystępowanie zaburzenia u członków rodziny może mieć znaczne rozmiary. Badania pokazują, że ok. 40% dzieci z ADHD ma rodziców z przetrwałym (trwającym w dorosłym życiu) zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. U ok. 35% dzieci z ADHD to samo zaburzenie występuje u rodzeństwa.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

46 KB
24 mar 14 17:59

Przyczyny wystąpienia ADHD.jpg

Mimo, że przyczyny i rozwój zespołu ADHD nie są jeszcze do końca wyjaśnione, badania naukowe wskazują na duży udział czynników genetycznych. Czynniki te wpływają na budowę i działanie struktur mózgowych i sposób przekazywania pobudzeń w centralnym systemie nerwowym.

Uważa się, że przyczyną ADHD jest zaburzony proces dojrzewania układu nerwowego. Niektóre obszary mózgu pracują mniej skutecznie niż u pozostałych dzieci, czego wyrazem są objawy ADHD. Za takim wyjaśnieniem przemawia zmniejszanie się nasilenia lub ustępowanie objawów wraz z wiekiem u znacznej liczby pacjentów.

Podatność na ADHD rośnie w miarę jak zwiększa się liczba niekorzystnych czynników środowiskowych działających na dziecko, takich jak komplikacje w okresie rozwoju płodowego albo toksyny obecne w pożywieniu i wdychanym powietrzu (np. ekspozycja na dym tytoniowy w czasie ciąży).

Pewne znaczenie przypisuje się także uwarunkowaniom psychologicznym (np. relacje miedzy rodzicami, rozwód rodziców) i psychospołecznym (jak np. częste zmiany miejsca zamieszkania albo trudna sytuacja w szkole). Inne czynniki takie jak rodzaj diety, alergie pokarmowe oraz astma, mimo, że same nie wywołują nadpobudliwości psychoruchowej mogą nasilać jej objawy.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

47 KB
24 mar 14 17:59

Co to jest ADHD.jpg

Co to jest ADHD?

W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że u podłoża ADHD leży specyficzny tryb pracy mózgu, który utrudnia dziecku kontrolowanie własnych zachowań i osłabia zdolność skupienia uwagi.

Dla ADHD charakterystyczne jest występowanie trzech grup objawów nadruchliwości, impulsywności, oraz zaburzeń uwagi. Zwykle objawy są wyraźnie widoczne już między 5 a 7 rokiem życia, ale bywa, że rodzice zwracają na nie uwage dopiero, gdy dziecko rozpocznie naukę w szkole.

Nadruchliwość to nadmierna, w porównaniu z dziećmi na tym samym poziomie rozwoju, aktywność ruchowa. Dzieci z ADHD mają bardzo dużą potrzebę ruchu, nie potrafią przez dłuższą chwilę pozostać w miejscu.

Impulsywność to niemożność powstrzymania się przed działaniem i „odczekania” do momentu, kiedy wykonanie czynności będzie łatwiejsze lub akceptowane przez otoczenie.

Zaburzenia uwagi to trudności w skupieniu się i tendencja do rozpraszania się nawet pod wpływem delikatnych bodźców.

Mimo, że wymienione objawy tworzą pewien stały wzór zachowań dziecka, jednak mogą one w mniejszym lub większym stopniu przeszkadzać innym i być przez to mniej lub bardziej widoczne. Dzieje się tak w zależności od wymagań i tolerancji otoczenia, w którym przebywa dziecko. Dlatego na podstawie samego nasilenia objawów, trudno jednoznacznie oddzielić dzieci z ADHD od dzieci zdrowych. Toteż przy rozpoznawaniu zespołu ADHD bierze się pod uwagę dodatkowe kryterium - wpływ objawów na funkcjonowanie. Innymi słowy mówiąc, musimy odpowiedzieć na pytanie czy i w jakim stopniu objawy utrudniają dziecku życie i czy stają się źródłem problemów w domu lub szkole.

Ze względu na ciągłość występowania omawianych zachowań, nieraz od wczesnego dzieciństwa, rodzicom może być trudno ustalić ich początek. Jest to cecha charakterystyczna dla ADHD - zespół ma przebieg powolny (jeśli w ogóle można użyć tego słowa w odniesieniu do ADHD), bez nagłych zmian zachowania. Jeśli obserwujemy zwiększenie liczby lub intensywności objawów, najczęściej wynika ono ze zmiany warunków zewnętrznych, w których żyje dziecko. Dobrym przykładem sytuacji, w której nasilenie objawów ADHD jest wynikiem nagłych zmian w otoczeniu, jest rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej.

**********************************************************************

z chomika grawaw57

« poprzednia strona następna strona »