Panie z Cranford - Elizabeth Gaskell.mobi
Download: Panie z Cranford - Elizabeth Gaskell.mobi
Pobierz485 KB
„Panie z Cranford” to cudownie humorystyczna opowieść, w której nie brak ciepła i aprobaty dla opisywanych postaci, mimo że często padają słowa krytyki dla zmurszałego społeczeństwa.
Bohaterowie to głównie panie, które z racji urodzenia zajmują się „tylko i aż” ustalaniem tego, co uchodzi lub nie przystoi. Poza tym są oczywiście strażniczkami owych norm, które sprawiają, że świat wciąż trwa w niezmienionym porządku. Co dziwniejsze, ten porządek odpowiada też „nisko urodzonym”.....
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
UWAGA!
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Art. 231. Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia.
CHOMIKUJ.PL jest miejscem, które łączy moich znajomych i przyjaciół. Jeśli nie uważasz się za osobę z grona moich znajomych, NIE POBIERAJ NIC z mojego Chomika!!!"
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Sezon maczet to druga część trylogii Jeana Hatzfelda poświęconej ludobójstwu w Rwandzie. W Nagości życia reporter "Libération" spisał świadectwa nielicznych ocalałych Tutsi. Tym razem zwraca się do mieszkających na skraju bagien sprawców rzezi. Dziesięciu mężczyzn odsiadujących kary więzienia w Rilimie decyduje się mówić. Są wśród nich rolnicy, były wojskowy, nauczyciel. Wiosną 1994 roku stali się bezlitosnymi katami swoich sąsiadów, członków tej samej drużyny piłkarskiej, ludzi, z którymi chodzili na niedzielne msze, przyjaciół. Mówią, że starali się jedynie dobrze wykonać swoją pracę, nie oszczędzać nikogo. Tygodniami, od rana do wieczora, zabijali w ramach przygotowywanego od miesięcy planu. Nie próbują się usprawiedliwiać, pomniejszać swojej odpowiedzialności. Opowiadają szczerze, starając się po czasie zrozumieć sytuację, która ich przerosła. Jak stwierdza jeden z nich: "Trudno jest nas osądzić, gdyż to, co robiliśmy, przekracza granice ludzkiej wyobraźni". Sezon maczet to książka porażająca, zwłaszcza kiedy wiemy, że Ignace, Pio, Leopord i wszyscy inni po kilku latach wiezienia wrócili w rodzinne strony.
Księga druga cyklu "Tyrani i Królowie". Po śmierci imperatora wojna domowa ogarnia Nar. Arcybiskup Herrith zdobywa kolejne kraje. Przeciwstawia mu się hrabia Renato. Nikt z nich nie przypuszcza jednak, że jest tylko marionetką w intrydze hrabiego Biagla...
Nowy Orlean, lata 20 XX wieku. Młoda i nowoczesna Raziela przeżywa właśnie swoją największą miłość. Nie jest jej jednak pisane spełnienie - w dniu, w którym ma oznajmić ukochanemu, że zostanie z nim na zawsze, ginie w tragicznym wypadku. Raziela trafia do świata "pomiędzy”, do krainy poza życiem i śmiercią, skąd obserwuje dalsze losy ukochanego...
Grace Flint w najwyższej konspiracji rozpracowuje międzynarodową organizacją przestępczą. W pewnym momencie i jej kamuflaż się sypie. Cudem uchodzi z życiem. Nigdy jednak nie będzie już taka, jaka była - zanim "Organizacja" oszpeciła jej twarz...
Saga rodzinna autorki powieści „Północ i Południe”
Barwny obraz angielskiej prowincji w epoce wiktoriańskiej
Molly jest dorastającą córką lekarza w miasteczku Hollingford. Mimo że została osierocona przez matkę we wczesnym dzieciństwie, żyje beztrosko i szczęśliwie. Pewnego dnia dowiaduje się jednak, że jej ukochany ojciec postanawia ożenić się po raz drugi. Molly pogrąża się w rozpaczy. W tym dramatycznym momencie pomocną dłoń wyciąga do niej młodszy syn bogatych sąsiadów, Roger… Barwne i wyraziste w swojej różnorodności postacie bohaterów, ich skomplikowane relacje ukazują złożone stosunki społeczne w XIX-wiecznej Anglii. Ciekawe losy dwóch rodzin o odmiennym statusie zapowiadają również nadchodzące zmiany obyczajowe i polityczne
Kiedy Gary się odwrócił, znalazł się twarzą w twarz z mężczyzną, którego gigantycznie bujna, ruda broda była czymś najbardziej
rzucającym się w oczy. To „Aggie” towarzyszyło Westonowi w latach szkolnych, wytężał więc wszystkie siły, żeby skojarzyć tego człowieka z którymś z chłopaków z dawnych czasów. Kręcone
włosy, jeszcze bardziej rude niŜ broda, niskie czoło, intensywnie niebieskie oczy, orli nos, ukryte gdzieś w głębi zarostu zmysłowe usta. Mocna sylwetka z wystającym brzuchem. Zaprzeczenie schludnego wyglądu — szorty i podkoszulek pomięte, nie mówiąc o tym, że mogłyby być czystsze. Gary zdołał sobie przypomnieć aż trzech rudzielców, w tym jednego, który nie stosował się do żadnych reguł.
fragment
Barnaby Williams w swojej najnowszej powieści prezentuje świat po podpisaniu przez oba supermocarstwa traktatu rozbrojeniowego. Zarówno Stany Zjednoczone jak i Rosja pozbyły się właśnie strategicznych bombowców i okrętów z międzkontynentalnymi rakietami na pokładzie. Wydaje się, że wreszcie zapanował pokój... Jednak na kilka dni przed przekazaniem do muzeum ostatniego okrętu klasy Tajfun, w tajemniczych okolicznościach umiera prezydent Stanów Zjednoczonych...
"- Dobry Boże! -westchnęła szczupła, starsza pani na widok wysokich stopni, na które trzeba się było wspiąć, aby dostać się do wagonu. Jej na wpół humorystyczna, na wpół rozpaczliwa bezradność sprawiały, że te trzy zwykłe stopnie urastały do rozmiarów poważnej przeszkody. Stojący na najwyższym stopniu oficer odwrócił się, poznał panią Ambros i pośpieszył z troskliwą pomocą.
- Jestem panu niezmiernie wdzięczna, majorze Ryerson - rzekła. - Cóż za miła niespodzianka, że jedzie pan tym samym pociągiem! To naprawdę śmieszne, ale zrobiłam się zupełnie do niczego, odkąd cierpię na te niemądre ataki słabości...
Drobną i wąską dłoń w eleganckiej, zamszowej rękawiczce przyłożyła do serca. W rezygnacji, z jaką ręka pani Ambros opadła bezsilnie z powrotem, podczas gdy twarz opromieniał uśmiech, krył się cały wdzięk starszej pani: ironiczny stosunek do własnej osoby i godne dźwiganie brzemienia starości.
- Dokąd się pan wybiera, majorze?
- Do Waszyngtonu; mam tam pewne sprawy do załatwienia, a poza tym..."