-
3390 -
6225 -
3430 -
2587
16416 plików
2697,48 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Urodzona, by walczyć
Podnoszenie ciężarów miało ją za ...
Kościół - więcej i więcej
Złe informacje dla polskiego Kościoła Katolickiego są na porządku dziennym. Nie ma praktycznie tygodnia, aby nie docierały do nas informacje o mniejszej, czy większej aferze kościelnej. Media, i to nie tylko te liberalne, żeby nie powiedzieć - libertyńsko - lewackie nie zamiatają już spraw społecznych, majątkowych, czy wręcz aferalnych pod dywan - tylko o nich informują. Zdarzają się jeszcze wprawdzie sytuacje, kiedy administracja państwa, czy aparat prawa ulegają presji swoistej poprawności klerykalnej, jak było w przypadku umorzeń dochodzeń wobec różnych aspektów działania redemptorysty z Torunia - ale dzieje się to już co raz rzadziej. Gorzej jest z samą hierarchią kościelną, która mentalnie tkwi w swojej twierdzy i każdą informację, czy publikację traktuje jako atak na świętości.
Czarny Piotruś betanek z Kazimierza Dolnego, ksiądz Roman K., który według zeznań kilku z sióstr dopuścił się co najmniej czynów lubieżnych - nie spotkał się z żadną sankcją, lecz został w nagrodę wikarym, w diecezji stronnika Tadeusza Rydzyka, biskupa Stefanka. A prokuratorzy, którzy go poszukiwali, zamiast zarządzić doprowadzenie go do prokuratury - sami się pofatygowali do parafii w Długosiodle. Potraktowali go jak prezydenta, do którego też do Pałacu Namiestnikowskiego przyjeżdżają.
Wstyd jest obcy Kościołowi. Kościół przeprasza za winy tylko wtedy, kiedy jest do tego przymuszony, żelaznymi dowodami - albo z czystego koniunkturalizmu. A już na pewno nigdy nie odda pola, które zajął.
Obywatele, wierni widzą jednak wszystko - i wyciągają wnioski - nie wobec swojej wiary, lecz wobec namiestników Kościoła. Badania uczestnictwa w mszy niedzielnej, przeprowadzone kilka miesięcy temu, wykazały, że w niektórych regionach liczba wiernych w kościołach spadła o kilka, a nawet kilkanaście procent. Są regiony ( jak np. Łódź), gdzie liczba ta nie wiele przekracza 30% wszystkich parafian
Spada też dramatycznie ilość powołań. Okazuje się, że dla wsi, gdzie zawód księdza (bo trudno mówić o powołaniu) był pierwszym wyborem - przegrywa on już z wojskiem, emigracją zarobkową, czy po prostu z nauką.
Rodzice z kolei stwierdzili, że nauka religii w szkole nie jest takim znów dobrodziejstwem. Okazuje się, że już około 50% rodziców dzieci w wieku szkolnym woli dzieci posyłać do salek katechetycznych. Za utrzymaniem obecnego status quo jest około 35% rodziców. Nie jest to argument dla hierarchów, choć nawet publicyści katoliccy widzą ten problem, i tak jak dyrektor Katolickiej Agencji Informacyjnej, Marcin Przeciszewski, widzą jego rozwiązanie w systemie mieszanym - czyli cześć zajęć w szkole - część w salach przy parafiach. Problem jednak jest taki, że oznaczałby to konieczność ograniczenia kościoła i jego wpływu na edukację - i oczywiście ograniczyłoby wpływy finansowe. A nic tak Kościoła nie martwi, jak kasa
Kościół w Polsce jest praktycznie poza jakąkolwiek kontrolą finansową. Może poza Caritasem. Fundusz Kościelny, z którego płacone są składki na ubezpieczenia społeczne (przez Skarb Państwa - czyli przez nas, świeckich podatników) jest jeszcze gorszą patologią, niż KRUS. Zwolnienia podatkowe, dla instytucji kościelnych, a także praktycznie nieograniczone ulgi i zwolnienia podatkowe, czyli odliczania bez ograniczeń przez podatników podatku dochodowego darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą na rzecz Kościoła - dają możliwość różnego rodzaju machlojek finansowych. Sprawa Stella Maris to tylko malutki wierzchołek powszechnego procederu Kościoła w Polsce.
Najbardziej sensowną formą finansowania Kościoła wydaje się być wprowadzenie podatku kościelnego. Tylko, że wtedy Kościół musiałby się zająć tym, od czego się już dawno odzwyczaił - czyli działalnością służebną na rzecz wiernych. No i oczywiście musiałby poddać swoje finanse kontroli państwa. I to boli najbardziej hierarchię kościelną.
Kościół jest w ogóle czysty i niewinny. Oczyścił się na przykład całkowicie z agentów bezpieki. Na ponad 130 biskupów Konferencji Episkopatu Polski nie ma ANI JEDNEGO AGENTA SB PRL!. Tylko oszołom, ksiądz Isakowicz - Zaleski twierdzi coś innego (byłem na spotkaniu z nim - więc wiem, co on mówi - a wiedza jego oparta jest o solidną kwerendę dokumentów).
Ksiądz Nęcek, asystent kardynała Dziwisza, twierdzi wprost, że Kościół Katolicki (przynajmniej w diecezji krakowskiej) został już całkowicie zlustrowany i oczyszczony z agentów. Jak to uczyniono? We własnym zakresie, tak, aby przypadkiem nic nie przedostało się na zewnątrz i nikt nie poniósł uszczerbku na tak zwanym honorze. Wszystko przybrało wymiar moralny i zakończyło się opracowaniami studialnymi historyków historyków Papieskiej Akademii Teologicznej. A wierni w dalszym ciągu zadają sobie pytania, czy chodząc do spowiedzi, szli po rozgrzeszenie, czy po prostu bezwiednie składali raporty
Kościół Katolicki w Polsce nie miałby takiej pozycji, gdyby nie jego oczywiste zasługi dla odzyskania suwerenności. Nie miałby jednak tak nieuzasadnionej pozycji - gdyby nie polscy politycy. To oni, bez wyjątku i bez podziału na poszczególne opcje polityczne, doprowadzili do rozpanoszenia się kościoła. Kościół nie ustaje w walce o wpływy, pieniądze, dotacje, o bezpośredni wpływ na struktury państwa.
Przykład tego mieliśmy w poprzedniej kadencji Sejmu, kiedy fundamentaliści katoliccy próbowali tylnymi drzwiami wprowadzić do Konstytucji RP zapisy o tak zwanej ochronie życia poczętego, co dałoby im możliwość zmiany ustawy z roku 1993, zostawiającej kobietom jeszcze minimalne prawa o decydowaniu o tym, czy chcą dziecko urodzić, czy nie. Przypomnijmy - chodziło wtedy o zmiany zapisów art. 30 i 38 Konstytucji RP.Z punktu widzenia Polski, jej stabilności i demokracji dobrze się stało, że nie doszło do zmian w Konstytucji RP, realizowanych w ten sposób. Bo to nie tylko chodziło o zagadnienia moralne.
Podobną rozgrywką - tylko jeszcze bardziej nieudolną - była próba autorstwa 46 posłów LPR, PiS, i PSL, pod światłym przewodnictwem Artura Górskiego, intronizacji Jezusa Chrystusa na króla Polski
Możemy się z tego śmiać, gdyby nie to, że ukazuje to, jak zdeterminowani są to ludzie, jak zdeterminowani są ich mocodawcy kościelni.
Mówi się wiele o wpływach w Polsce prałatury Opus Dei, o jej zakulisowych działaniach. Wpływy Opus Dei są dużo większe, niż by się nawet wydawało z punktu widzenia pozycji Kościoła Katolickiego w Polsce. Ta działalność polega głównie na przenikaniu do środowisk biznesu, administracji państwa, szkolnictwa. Opus Dei wybiera sobie ludzi zaangażowanych, elity intelektualne i zawodowe i poprzez nich próbuje formatować różne instytucje w myśl interesów Kościoła Katolickiego.
Kościół wszedł w polskie życie polityczne bardzo głęboko, szczególnie w ostatnich dwóch latach panowania PiS. I bardzo mu się to podoba. Oczywiście ani poszczególni hierarchowie, ani Konferencja Episkopatu Polski nie może się bezpośrednio angażować w życie polityczne, nie może zabierać głosu w sprawie inicjatyw czysto politycznych, ale ilość i jakość spraw podejmowanych przez instytucję państwa, rzutująca na sytuację KK jest tak ogromna że nie może to pozostać poza ich sferą zainteresowania i wpływów. Można a nawet trzeba wykorzystać do tego Tadeusza Rydzyka. I tak wszyscy wiedzą, że jest to bardziej lobbysta polityczny i gracz niż ksiądz. Ma do tego zaplecze medialne i dobre kontakty.
Działania Kościoła Katolickiego w przestrzeni publicznej nasiliły się. Aktywność hierarchów Kościoła jest aż nazbyt widoczna. Pamiętamy sprawy in vitro, matury z religii. Katolicyzm nie jest w Polsce, religią panującą, ale można śmiało powiedzieć, że instytucje kościelne w sposób mocno niepokojący ingerują w życie społeczne i polityczne.
Złe informacje dla polskiego Kościoła Katolickiego są na porządku dziennym. Nie ma praktycznie tygodnia, aby nie docierały do nas informacje o mniejszej, czy większej aferze kościelnej. Media, i to nie tylko te liberalne, żeby nie powiedzieć - libertyńsko - lewackie nie zamiatają już spraw społecznych, majątkowych, czy wręcz aferalnych pod dywan - tylko o nich informują. Zdarzają się jeszcze wprawdzie sytuacje, kiedy administracja państwa, czy aparat prawa ulegają presji swoistej poprawności klerykalnej, jak było w przypadku umorzeń dochodzeń wobec różnych aspektów działania redemptorysty z Torunia - ale dzieje się to już co raz rzadziej. Gorzej jest z samą hierarchią kościelną, która mentalnie tkwi w swojej twierdzy i każdą informację, czy publikację traktuje jako atak na świętości.
Czarny Piotruś betanek z Kazimierza Dolnego, ksiądz Roman K., który według zeznań kilku z sióstr dopuścił się co najmniej czynów lubieżnych - nie spotkał się z żadną sankcją, lecz został w nagrodę wikarym, w diecezji stronnika Tadeusza Rydzyka, biskupa Stefanka. A prokuratorzy, którzy go poszukiwali, zamiast zarządzić doprowadzenie go do prokuratury - sami się pofatygowali do parafii w Długosiodle. Potraktowali go jak prezydenta, do którego też do Pałacu Namiestnikowskiego przyjeżdżają.
Wstyd jest obcy Kościołowi. Kościół przeprasza za winy tylko wtedy, kiedy jest do tego przymuszony, żelaznymi dowodami - albo z czystego koniunkturalizmu. A już na pewno nigdy nie odda pola, które zajął.
Obywatele, wierni widzą jednak wszystko - i wyciągają wnioski - nie wobec swojej wiary, lecz wobec namiestników Kościoła. Badania uczestnictwa w mszy niedzielnej, przeprowadzone kilka miesięcy temu, wykazały, że w niektórych regionach liczba wiernych w kościołach spadła o kilka, a nawet kilkanaście procent. Są regiony ( jak np. Łódź), gdzie liczba ta nie wiele przekracza 30% wszystkich parafian
Spada też dramatycznie ilość powołań. Okazuje się, że dla wsi, gdzie zawód księdza (bo trudno mówić o powołaniu) był pierwszym wyborem - przegrywa on już z wojskiem, emigracją zarobkową, czy po prostu z nauką.
Rodzice z kolei stwierdzili, że nauka religii w szkole nie jest takim znów dobrodziejstwem. Okazuje się, że już około 50% rodziców dzieci w wieku szkolnym woli dzieci posyłać do salek katechetycznych. Za utrzymaniem obecnego status quo jest około 35% rodziców. Nie jest to argument dla hierarchów, choć nawet publicyści katoliccy widzą ten problem, i tak jak dyrektor Katolickiej Agencji Informacyjnej, Marcin Przeciszewski, widzą jego rozwiązanie w systemie mieszanym - czyli cześć zajęć w szkole - część w salach przy parafiach. Problem jednak jest taki, że oznaczałby to konieczność ograniczenia kościoła i jego wpływu na edukację - i oczywiście ograniczyłoby wpływy finansowe. A nic tak Kościoła nie martwi, jak kasa
Kościół w Polsce jest praktycznie poza jakąkolwiek kontrolą finansową. Może poza Caritasem. Fundusz Kościelny, z którego płacone są składki na ubezpieczenia społeczne (przez Skarb Państwa - czyli przez nas, świeckich podatników) jest jeszcze gorszą patologią, niż KRUS. Zwolnienia podatkowe, dla instytucji kościelnych, a także praktycznie nieograniczone ulgi i zwolnienia podatkowe, czyli odliczania bez ograniczeń przez podatników podatku dochodowego darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą na rzecz Kościoła - dają możliwość różnego rodzaju machlojek finansowych. Sprawa Stella Maris to tylko malutki wierzchołek powszechnego procederu Kościoła w Polsce.
Najbardziej sensowną formą finansowania Kościoła wydaje się być wprowadzenie podatku kościelnego. Tylko, że wtedy Kościół musiałby się zająć tym, od czego się już dawno odzwyczaił - czyli działalnością służebną na rzecz wiernych. No i oczywiście musiałby poddać swoje finanse kontroli państwa. I to boli najbardziej hierarchię kościelną.
Kościół jest w ogóle czysty i niewinny. Oczyścił się na przykład całkowicie z agentów bezpieki. Na ponad 130 biskupów Konferencji Episkopatu Polski nie ma ANI JEDNEGO AGENTA SB PRL!. Tylko oszołom, ksiądz Isakowicz - Zaleski twierdzi coś innego (byłem na spotkaniu z nim - więc wiem, co on mówi - a wiedza jego oparta jest o solidną kwerendę dokumentów).
Ksiądz Nęcek, asystent kardynała Dziwisza, twierdzi wprost, że Kościół Katolicki (przynajmniej w diecezji krakowskiej) został już całkowicie zlustrowany i oczyszczony z agentów. Jak to uczyniono? We własnym zakresie, tak, aby przypadkiem nic nie przedostało się na zewnątrz i nikt nie poniósł uszczerbku na tak zwanym honorze. Wszystko przybrało wymiar moralny i zakończyło się opracowaniami studialnymi historyków historyków Papieskiej Akademii Teologicznej. A wierni w dalszym ciągu zadają sobie pytania, czy chodząc do spowiedzi, szli po rozgrzeszenie, czy po prostu bezwiednie składali raporty
Kościół Katolicki w Polsce nie miałby takiej pozycji, gdyby nie jego oczywiste zasługi dla odzyskania suwerenności. Nie miałby jednak tak nieuzasadnionej pozycji - gdyby nie polscy politycy. To oni, bez wyjątku i bez podziału na poszczególne opcje polityczne, doprowadzili do rozpanoszenia się kościoła. Kościół nie ustaje w walce o wpływy, pieniądze, dotacje, o bezpośredni wpływ na struktury państwa.
Przykład tego mieliśmy w poprzedniej kadencji Sejmu, kiedy fundamentaliści katoliccy próbowali tylnymi drzwiami wprowadzić do Konstytucji RP zapisy o tak zwanej ochronie życia poczętego, co dałoby im możliwość zmiany ustawy z roku 1993, zostawiającej kobietom jeszcze minimalne prawa o decydowaniu o tym, czy chcą dziecko urodzić, czy nie. Przypomnijmy - chodziło wtedy o zmiany zapisów art. 30 i 38 Konstytucji RP.Z punktu widzenia Polski, jej stabilności i demokracji dobrze się stało, że nie doszło do zmian w Konstytucji RP, realizowanych w ten sposób. Bo to nie tylko chodziło o zagadnienia moralne.
Podobną rozgrywką - tylko jeszcze bardziej nieudolną - była próba autorstwa 46 posłów LPR, PiS, i PSL, pod światłym przewodnictwem Artura Górskiego, intronizacji Jezusa Chrystusa na króla Polski
Możemy się z tego śmiać, gdyby nie to, że ukazuje to, jak zdeterminowani są to ludzie, jak zdeterminowani są ich mocodawcy kościelni.
Mówi się wiele o wpływach w Polsce prałatury Opus Dei, o jej zakulisowych działaniach. Wpływy Opus Dei są dużo większe, niż by się nawet wydawało z punktu widzenia pozycji Kościoła Katolickiego w Polsce. Ta działalność polega głównie na przenikaniu do środowisk biznesu, administracji państwa, szkolnictwa. Opus Dei wybiera sobie ludzi zaangażowanych, elity intelektualne i zawodowe i poprzez nich próbuje formatować różne instytucje w myśl interesów Kościoła Katolickiego.
Kościół wszedł w polskie życie polityczne bardzo głęboko, szczególnie w ostatnich dwóch latach panowania PiS. I bardzo mu się to podoba. Oczywiście ani poszczególni hierarchowie, ani Konferencja Episkopatu Polski nie może się bezpośrednio angażować w życie polityczne, nie może zabierać głosu w sprawie inicjatyw czysto politycznych, ale ilość i jakość spraw podejmowanych przez instytucję państwa, rzutująca na sytuację KK jest tak ogromna że nie może to pozostać poza ich sferą zainteresowania i wpływów. Można a nawet trzeba wykorzystać do tego Tadeusza Rydzyka. I tak wszyscy wiedzą, że jest to bardziej lobbysta polityczny i gracz niż ksiądz. Ma do tego zaplecze medialne i dobre kontakty.
Działania Kościoła Katolickiego w przestrzeni publicznej nasiliły się. Aktywność hierarchów Kościoła jest aż nazbyt widoczna. Pamiętamy sprawy in vitro, matury z religii. Katolicyzm nie jest w Polsce, religią panującą, ale można śmiało powiedzieć, że instytucje kościelne w sposób mocno niepokojący ingerują w życie społeczne i polityczne.
- sortuj według:
- 114 KB
- 2 cze 13 12:31
zachomikowany
Tematem pracy są cztery pierwsze wieki n.e. i wpływ jaki wywierało chrześcijaństwo na schyłkową już, kulturę pogańskiego Rzymu. Poznajemy proces rozszerzania się nowej wiary, strukturę organizacyjną jej wyznawców, stopniowe opanowywanie przez nią rozmaitych dziedzin życia. Widzimy rewolucyjny jak na owe czasy charakter chrześcijaństwa oraz rolę, jaką odegrało ono w przemianach kulturowych, politycznych i społecznych, a także jak wiele cywilizacja chrześcijańska zaczerpnęła ze świata rzymskiego.
-
37 -
0 -
0 -
0
37 plików
271,38 MB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
Sezar18 napisano 9.09.2013 19:20
