Być we Lwowie 39 41 (1993).avi - 1939 - 1945 - Polska - the.ville

Mroki Czarnego Lasu (2020).avi

„Mroki Czarnego Lasu” to wzbogacony fabularyzowanymi sce ...

„Mroki Czarnego Lasu” to wzbogacony fabularyzowanymi scenami film dokumentalny przedstawiający wstrząsającą historię hitlerowskiej zbrodni w Stanisławowie. Pokazuje on nie tylko szczegóły dotyczące niemieckiego ludobójstwa na Polakach, mieszkańcach Lwowa i Stanisławowa – dokonanego w sierpniu i wrześniu 1941 roku – ale również, to jak o pamięć o ofiarach zabiegały żyjące po wojnie pokolenia. Mordy w Czarnym Lesie były częścią niemieckiego planu Intelligenzaktion – całkowitej zagłady polskich elit. Miejsca stanisławowskich egzekucji odkryto dopiero w 1988 roku. Dzięki wysiłkom członków Towarzystwa Kultury Polskiej „Przyjaźń”, we współpracy z polską Radą Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz miejscowymi władzami ukraińskimi, w 2011 roku odsłonięto na terenie cmentarza pomnik ofiar. Reżyserem i scenarzystą filmu jest Wacław Kujbida, a wyprodukowała go TV Niezależna Polonia Ltd. z Kanady. Produkcja współfinansowania przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach programu opieki nad Polonią i Polakami za granicą 2019, za pośrednictwem Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”.

Opowieść o Żegocie (2015).mkv

Warszawa w końcu 1942 roku. Szczyt okupacyjnego terroru. ...

Warszawa w końcu 1942 roku. Szczyt okupacyjnego terroru. W getcie po wielkiej akcji przetrwało jeszcze kilkadziesiąt tysięcy Żydów. Grupka ludzi zakłada konspiracyjną organizację Żegota, mającą ratować ocalałych i nieść pomoc tym, którzy ukrywają się po aryjskiej stronie. Kim byli ludzie, którzy kierując się humanitaryzmem, a czasem zwykłym odruchem litości narażali życie, by ratować innych? Jakie musieli podejmować decyzje? Skąd brali na chleb? Jak czuły się żydowskie dzieci, nagle oderwane od rodziców i rzucone w obce środowisko? W filmie poruszające wspomnienia osób uratowanych przez Żegotę: - prof. Michała Głowińskiego (jego rodzina znała Irenę Sendlerową jeszcze sprzed wojny; Żegota uratowała także jego matkę); - prof. Mariana Apfelbauma (syn lekarza Emila Apfelbauma, autora wstrząsającego dzieła "Choroba głodowa", który oparł się na obserwacjach i materiałach zebranych w warszawskim getcie); - Elżbiety Ficowskiej, Katarzyny Meloch, Anny Henrietty Kretz, a także Jana Karpińskiego, Katarzyny Nowak, Felicji Nowak, Danuty Piaszczyńskiej, Ruty Wermuth i innych. W filmie zobaczymy między innymi materiał filmowy nagrany przez Zofię Kunert w 2003 roku z relacją Ireny Sendlerowej na temat sposobów ratowania dzieci i możliwości wyprowadzania ich z warszawskiego getta.

Walka bez broni. Biuro Informacji i Propagandy Komendy....avi

Walka bez broni. Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej 2012.avi

"Walka bez broni" ukazuje wyjątkową rolę , jaką podczas ...

"Walka bez broni" ukazuje wyjątkową rolę , jaką podczas II wojny odegrało Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Większość istniejących filmów dokumentalnych skupia się głównie na akcjach zbrojnego Podziemia lub walce polskich żołnierzy na rozmaitych frontach. Ale równolegle z działaniami zbrojnymi w każdej wojnie toczy się nie mniej groźna i zaciekła walka propagandowa i psychologiczna. Walczy się słowami, obrazami, dźwiękiem – czyli przekazem informacyjnym i propagandowym. Film pokazuje złożoną działalność i zasięg BIP – u oraz szereg akcji przeprowadzonych przez członków tej komórki. Dokument ten pokazuje również, jak ogromny wpływ na współczesna walkę psychologiczną mają osiągnięcia Biura Informacji Propagandy.

Byłem niemieckim generałem (1988).avi

Sylwetka Kazimierza Leskiego, kuriera i członka wywiadu ...

Sylwetka Kazimierza Leskiego, kuriera i członka wywiadu ZWZ - AK. W programie wykorzystano zdjęcia rodzinne, kroniki z Września 39, fotografie okupacyjne. Ilustracją wspomnień są także zdjęcia filmowe szyn i widok z okna pociągu, takiego jakim jeździł kurier.

A zaczęło się wszystko na Kresach (2005).avi

"Wilno, około 17 września - wspomina prof. Hanna Świda - ...

"Wilno, około 17 września - wspomina prof. Hanna Świda - Zięba. Mam dziewięć lat, jesteśmy w Kolonii Wileńskiej u cioci - babci. Pojawia się mama i mówi: Przychodzą bolszewicy!" Tragiczne chwile wkroczenia Armii Czerwonej na Kresy Wschodnie, "cios w plecy" zadany polskim oddziałom walczącym zmagającym się z nierównie silniejszym agresorem niemieckim, wspominają wszyscy występujący w filmie świadkowie tamtych wydarzeń, m.in. prof. Anna Czekanowska, kardynał Henryk Gulbinowicz, Wojciech Dzieduszycki, Bronisław Szeremeta, prof. Kazimierz Żygulski, Andrzej Wat - syn Aleksandra, poety i prozaika, współtwórcy polskiego futuryzmu. Nagłe zetknięcie się młodych i bardzo młodych ludzi z totalitaryzmem mocno wryło się w ich pamięć. Bolszewicy wnosili w uładzony, uporządkowany świat Kresów Rzeczypospolitej bałagan, brud i chaos. "Nawet piękny Lwów sparszywiał w jednej chwili" - skarży się jeden z byłych kresowiaków. Ale to był dopiero początek apokalipsy. Wkrótce nastał czas prześladowań i represji, zwłaszcza inteligencji uznanej za element niepewny, a nawet niebezpieczny dla systemu. W 1940 roku rozpoczęły się wywózki. Pociągi z ludźmi stłoczonymi w towarowych wagonach tygodniami jechały na wschód. Podróżnych czekała jeszcze długa droga wozami zaprzęgniętymi w woły do łagrów położonych w rozciągającym się po horyzont, porośniętym trawą stepie, lub w dzikiej tajdze. Mężczyźni harowali przy wyrębie lasu, kobiety wykonywały niemniej ciężkie prace pomocnicze, dzieci zbierały grzyby i jagody do wspólnego garnka. Obozów nie otaczały druty. Nie było dokąd uciekać. "Przywykniecie - pocieszali dobrodusznie strażnicy z NKWD. Przywykniecie albo zdechniecie!" Rok 1940 zapowiadał kolejne ciosy spadające na polską inteligencję Kresów Wschodnich, a także całej przedwojennej Rzeczypospolitej. Po bolszewikach dzieło niszczenia najświatlejszej warstwy społeczeństwa przejęli Niemcy, potem raz jeszcze radzieccy wyzwoliciele tępiący zajadle "wrogów ludu". Nie bez udziału - jak twierdzą z bólem bohaterowie filmu - licznych, zbyt licznych! - rodzimych kolaborantów. Tych strat, zdaniem prof. Hanny Świdy - Zięby - nie odrobiliśmy do dziś. Zmarniała intelektualna i moralna kondycja współczesnej inteligencji, rozmył się etos takich zawodów, jak nauczyciel i lekarz, skarlała klasa polityczna. A to wszystko zaczęło się na Kresach...

Z gorącego serca. Żegota (2003).avi

"W krytycznej sytuacji, po raz pierwszy w historii nowoż ...

"W krytycznej sytuacji, po raz pierwszy w historii nowożytnej Polski, przedstawiciele kompetentnych, miarodajnych żydowskich organizacji politycznych różnego odcienia, niejednokrotnie z sobą nawet skłóconych, wspólnie z przedstawicielami demokratycznych ośrodków polskiego podziemia podjęli działanie na rzecz ratowania ludzi, i ostrzegania, i zbierania materiałów dotyczących zbrodni hitlerowskich, i kontaktów z wolnym światem. Jest to zjawisko, którego nie znam w żadnym innym kraju okupowanej Europy. Wobec tego jednak, że na naszym terytorium rozegrała się główna część tragedii ludności żydowskiej, działania te mogły dotyczyć tysięcy ludzi, ale nie milionów. I odchodzą w cień wobec tragedii milionów. Ale ja stale przypominam, że według Starego Testamentu brakowało dziesięciu ludzi do uratowania Sodomy. W Polsce tych Sprawiedliwych znalazły się tysiące... Myślę, że nie tylko Żydzi uratowani w infernalnych warunkach mają im coś do zawdzięczenia, ale i my wszyscy, ówcześni i potomni." To fragment wywiadu, jakiego udzielił Władysław Bartoszewski Andrzejowi Friszke. A wypowiedziane słowa dotyczą działalności powstałej w czasie okupacji Rady Pomocy Żydom "Żegota". W 1963 roku Władysław Bartoszewski i Maria Kann jako działacze Rady Pomocy Żydom "Żegota" zasadzili drzewko w Alei Sprawiedliwych w Jerozolimie. W filmie na temat okoliczności powstania Rady i jej działalności opowiadają ostatni żyjący jej działacze, a o zakresie udzielanej przez tę organizację pomocy świadczą wypowiedzi uratowanych przez "Żegotę" osób. Rada Pomocy Żydom - Żegota utworzona została w konspiracji w grudniu 1942 r. jako ciało społeczne przy Delegaturze Rządu RP na Kraj. Wcześniej, od września, działał Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom pod kierownictwem Zofii Kossak. W Radzie znaleźli się przedstawiciele PPS-WRN, RPPS, SL, SD, Bundu, ŻKN (Żydowskiego Komitetu Narodowego), FOP (Frontu Odrodzenia Polski), Związku Syndykalistów Polskich, Polskiej Organizacji Demokratycznej. Przewodniczyli Radzie: Julian Grobelny, Roman Jabłonowski, Leon Feiner. RPŻ udzieliła wsparcia materialnego ok. czterem tysiącom osób, pomagała wyrabiać fałszywe dokumenty, organizowała opiekę nad dziećmi (szczególne zasługi Ireny Sendlerowej), starała się o mieszkania i schronienia dla uciekinierów z gett. "Żegota" zakończyła działalność w styczniu 1945 roku.

Opowieść o zyciu i śmierci (1993).avi

Hotel Polski (2009).avi

Film odsłania kulisy tajemniczej i niemal nieznanej hist ...

Film odsłania kulisy tajemniczej i niemal nieznanej historii z okresu holocaustu, która rozegrała się w Warszawie latem 1943 roku i która, z racji swej moralnej dwuznaczności zyskała miano "afery Hotelu Polskiego". Oto w Warszawie, ogłoszonej, po likwidacji getta, miastem "wolnym od Żydów", powstaje na ulicy Długiej 29 - za zgodą i z inicjatywy gestapo! - coś w rodzaju "ambasady" dla Żydów właśnie, gdzie za grube pieniądze mogą oni nabywać ratujące życie paszporty krajów południowoamerykańskich i innych państw neutralnych. Prawdziwi właściciele tych dokumentów już nie żyją. Przechwycone przez żydowskich konfidentów i wprowadzone do powtórnego obiegu papiery pozwolą na wyjazd z Polski ponad 2500 polskich Żydów. Jednak aferę Hotelu Polskiego przeżyje ostatecznie tylko około 200 osób. Co stało się z resztą pensjonariuszy Hotelu? Czy Hotel Polski był pułapką? Kto i dlaczego ostatecznie ocalał? I jaki z tej historii płynie morał dla współczesności? Film stara się odpowiedzieć na te pytania, konfrontując ze sobą wspomnienia ostatnich żyjących świadków tamtych wydarzeń, odszukanych w Polsce, Nowym Jorku i Izraelu.

Ucieczka z Montelupich (1998).avi

Stanisław Marusarz, jeden z najwybitniejszych polskich s ...

Stanisław Marusarz, jeden z najwybitniejszych polskich sportowców, wielokrotny mistrz i reprezentant Polski w skokach narciarskich, biegu zjazdowym i kombinacji alpejskiej. Uczestniczył w czterech olimpiadach, w 1938 roku zdobył srebrny medal w konkurencji skoków na mistrzostwach świata w Lahti. Niespełna rok później zaczął wykorzystywać swoje sportowe umiejętności w zupełnie nowy sposób. Po wkroczeniu Niemców do Zakopanego miejscowa komórka Związku Walki Zbrojnej zaproponowała mu współpracę. ZWZ organizował przerzuty młodych mężczyzn do powstającego we Francji Wojska Polskiego. Jeden z głównych szlaków prowadził przez Tatry i Słowację na Węgry. Przeprowadzaniem ochotników przez góry zajmowali się doświadczeni tatrzańscy przewodnicy, tacy jak Józef Krzepkowski, Jan Byrcyn, Stanisław z Lasa, Roman Stramka i Jan Frajzler. Dołączył do nich Stanisław Marusarz i jego siostra, Helena Marusarzówna, również znakomita narciarka, siedmiokrotna mistrzyni Polski w konkurencjach alpejskich. Oboje przeprowadzali grupy liczące za każdym razem po kilkunastu mężczyzn przez Tatry i Słowację. Było to zadanie bardzo niebezpieczne - Słowacja sprzyjała bowiem Niemcom, a jej prezydent, Józef Tiso, wprowadził w 1939 roku reżim faszystowski. Dopiero po przekroczeniu granicy z Węgrami Polacy mogli odetchnąć z ulgą. Na Węgrzech działał Ośrodek Pomocy Polakom, w któym zorganizowano punkt przerzutowy dla ochotników chcących wstąpić do tworzącego się na Zachodzie polskiego wojska. Doskonała znajomość górskich szlaków i sportowe umiejętności sprawiły, że Stanisław Marusarz i jego siostra przez długi czas byli nieuchwytni. Stanisława aresztowano w kwietniu 1940 na Słowacji i osadzono w Preszowie. Tam w okrutny sposób przesłuchiwało go gestapo. Schytano również jego siostrę, która w 1941 roku została rozstrzelana w lasach pod Tarnowem.Stanisława przewieziono do Nowego Sącza, a następnie do Krakowa, do więzienia przy Montelupich. Mimo tortur Marusarz milczał, nie chciał zdradzić swych kolegów. Gestapo zmieniło wobec niego taktykę - zaproponowano mu lukratywną współpracę. Gdy odmówił, znowu poddano go torturom. Następnie Marusarz wraz z 133 innymi więźniami został skazany na karę śmierci za działalność przeciw III Rzeszy. Nie zamierzał jednak czekać bezczynnie na egzekucję. Opracował plan ucieczki z Montelupich. Wraz z grupą zdecydowanych na wszystko współwięźniów 30 kwietnia wyskoczył przez okno na więzienny dziedziniec. Czy udało mu się dotrzeć do Zakopanego, do swoich? Barwna opowieść o niezwykłym człowieku i jego zuchwałej ucieczce, o odwadze, determinacji i poświęceniu.

Westerplatte - jeszcze jedna historia (2011).avi

Być we Lwowie 39 - 41 (1993).avi

the.ville