czy świat oszalał

REWELACJA

W Bagdadzie nie rządzą Amerykanie. Zabarykadowani w strzeżonych bazach, oddali stolicę w ręce uzbrojonych bojówkarzy. Wielu funkcjonariuszy sił specjalnych irackiej policji ściśle współpracuje z bojówkami. Każdego dnia w kraju jest znajdowanych około stu zmasakrowanych ciał. To dzieło szyickich szwadronów śmierci, dokonujących w kraju czystek na tle wyznaniowym i etnicznym. Autorzy filmu przedstawiają wstrząsające przypadki tortur, gwałtów i masowych zabójstw popełnianych pod okiem irackich władz i Amerykanów.
Zwycięstwo było szybkie i łatwe. Reżim upadł, runął pomnik dyktatora. Choć od tych wielokrotnie pokazywanych w telewizjach świata wydarzeń minęło zaledwie parę lat, w Bagdadzie nie rządzą już Amerykanie.

Zabarykadowani w pilnie strzeżonych bazach oddali stolicę w ręce uzbrojonych po zęby bojówkarzy. Z okien bagdadzkiego hotelu angielskich dokumentalistów widać siedzibę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Większość Irakijczyków boi się tego miejsca. Tutejsi operatorzy telewizyjni nie chcą go filmować w obawie o swoje życie. To w tym ponurej sławy budynku mieści się kwatera sił specjalnych irackiej policji. Wielu funkcjonariuszy ściśle współpracuje z rozmaitymi bojówkami. Z ich pomocą miejscowe milicje porywają ludzi do swoich tajnych więzień, torturują, zabijają.

Autorzy Brand New World, Ewan Jones-Morris i Andrzej Wójcik, zastanawiają się dlaczego konsumpcja staje się głównym aspektem naszego życia. Dlaczego mieszkańcy bogatych państw uważają słowo „kupuję” za synonim słowa „jestem”? Czy od takiej cywilizacji można uciec? Czy dostęp do ogromnej ilości towarów i usług czyni nas szczęśliwymi? Na ile wizja stworzona przez Huxleya jest adekwatna do naszych czasów?
Czy żyjemy w huxleyowskim społeczeństwie opartym na manipulacji umysłów, ogłupiającej pop-kulturze oraz nieustającej konsumpcji? Reklama, telewizja, mania zakupów – czy są urzeczywistnieniem proroctw Huxley’a? Brand New World próbuje odpowiedzieć na te pytania i nie zamierza uciec od najtrudniejszego: czy sami autorzy potrafią stworzyć film, który nie będzie kolejną atrakcją ogłupiającą widzów? Bo jeśli ich Brand New World jest sprawnie zrobionym, rozrywkowym dokumentem, to doskonale wpasowuje się w mechanizmy „Nowego wspaniałego świata”, gdzie sztukę rozmieniono na telewizyjne efekty specjalne, zsamplowaną muzykę i garść manipulujących widzem półprawd. Czy autorzy potrafią uniknąć krytyki, którą sami głoszą?
Film próbuje odpowiedzieć na te i wiele innych pytań, zestawiając obrazy rzeczywistości państw wysokorozwiniętych i Polski.