Bee Gees

Bee Gees
Bee Gees - grupa softrockowa złożona z trzech braci Robina, Barry'ego i Maurice'a Gibbów (czwarty z muzykalnych braci Andy wybrał karierę solową). Grupa powstała w roku 1958 i została rozwiązana 21 stycznia 2003 po śmierci Maurice'a Gibba. Zanim bracia Gibb zostali poznani pod nazwą Bee Gees występowali jako Brothers Gibb, Blue Cats i The Rattlesnakes i mieszkali w Brisbane w Australii. Po powrocie do Anglii, grupa początkowo wzorowała się na The Everly Brothers lecz później uwyraźniły się także wpływy The Beatles, The Beach Boys i Simon and Garfunkel. Muzyka grupy oparta na wielogłosowych harmoniach ze śpiewem nieco nienaturalnymi falsetami, z raczej delikatnym akompaniamentem instrumentalnym adresowana była dla mniej wymagającego rockowego odbiorcy, mimo to potrafiła zdobyć uznanie publiczności z pomocą producenta Roberta Stingwooda.
obrazekTrzej bracia Gibb urodzili się na wyspie Man. Niebawem, jednak rodzina powróciła do rodzinnego miasta ich ojca, Hugo Gibba,Manchesteru w Anglii we wczesnych latach pięćdziesiątych. Tam też chłopcy zaczęli śpiewać w stylu, który później przyniósł im sukces, czyli z zastosowaniem harmonii wielo. Jeden z ich pierwszych występów odbył się w miejscowym kinie, ale gdy biegli na występ, Maurycy upuścił płytę, która pękła a na której mieli zapisany playback do ich występu. Nie mając żadnego innego krążka, bracia zaśpiewali na żywo i za to otrzymali tak bardzo pozytywną reakcję widowni, że zdecydowali się rozpocząć karierę jako zespół.

W 1958, rodzina Gibb, wraz z dopiero co narodzonym najmłodszym bratem Andym (urodzonym 5 marca 1958 w Manchesterze w Anglii) wyemigrowała do Redcliffe w Queensland w Australii. Wciąż bardzo młodzi artyści zaczęli zarabiać na swoje kieszonkowe grając i śpiewając. Ich pierwsza nazwa to Rattlesnakes (Grzechotniki), później Johnny Hayes & the Bluecats. Pod taką nazwą zaśpiewali pierwszy raz w radio dla audycji prowadzonej przez DJ Billa Gatesa. Dostali się tam dzięki pracy ich pierwszego promotora wyścigów żużlowych Billa Goode'a (który zobaczył ich występ podczas zawodów w Brisbane). To właśnie Billy Gates przemianowały nazwę ich zespołu na "Bee Gees" czyli jego własne inicjały (B.G.) lub inicjały ich promotora Billy Goode'a. Nie jest więc prawdą plotka, że nazwa pochodzi od słow Bracia Gibb.
W 1960, Bee Gees zostali zaprezentowani w telewizji i przez kilka następnych lat zaczęli dawać regularne występy w ośrodkach wypoczynkowych wzdłuż wybrzeży Queensland. Barry zwrócił uwagę australijskiej gwiazdy, Col Joye ze względu na jego umiejętność pisania piosenek i Joye pomógł chłopcom zdobyć kontrakt z wytwórnią Festival Records. W 1963 roku to wydawnictwo wydawało dwa lub trzy single rocznie dla zespołu Bee Gees a Barry pisał kolejne piosenki dla innych australijskich artystów.
Przebój zespołu z 1965 "Wine and Women" doprowadził do nagrania pierwszego longplayu w historii grupy Bee Gees Sing and Play 14 Barry Gibb Songs. Pod koniec 1966, rodzina zdecydowała się powrócić do Anglii i próbować zrobić karierę na Starym Kontynecie. Chłopcy nie byli pewni jakiegokolwiek sukcesu w Anglii, jak Barry powiedział swojemu przyjacielowi Stephenowi Spence, tak bardzo, że obiecał mu, że wrócą za rok. Już kiedy byli na morzu, podróżując do Anglii, w styczniu 1967, usłyszeli, że ich utwór "Spicks and Specks" zajmuje pierwsze miejsce na liście przebojów w Australii.
obrazekPrzed wyjazdem z Australii do rodzinnej Anglii, Hugh Gibb wysłał taśmy demo do Briana Epsteina który w tamtym czasie był menedżerem The Beatles a także dyrektorem firmy NEMS, sklepu muzycznego oraz promotorem. Brian Epstein wręczył taśmy Robertowi Stigwoodowi który ostatnio dołączył do firmy. Po przesłuchaniu wraz z Stigwoodem, w lutym 1967, Bee Gees podpisali pięcioletni kontrakt wraz z wytwórnią Polydor. Oprócz tego wydawnictwo ATCO ma być dystrybutorem na terenie USA. Szybko rozpoczęła się praca nad ich pierwszym międzynarodowym longplayem a Robert Stigwood zaplanował ogromną kampanię promocyjną, która miała zbiec się z wydaniem ich pierwszego albumu.
Od 1969, zaczęły się pojawiać pęknięcia w grupie, ponieważ Robin zaczął czuć, że Stigwood sprzyja Barry'emu i widzi go jako lidera grupy. Rozpoczęły się nagrania do ich następnego albumu, który miał być albumem koncepcyjnym (tematycznym) o nazywie "Masterpeace". Ostatecznie projekt rozwinął się do podwójnego albumu, zatytułowanego Odessa. Większość krytyków rocka uważa, ten właśnie album za najlepszą produkcję Bee Gees w latach sześćdziesiątych. Jest to album z wyraźnym ukłonem w stronę rocka progresywnego słyszanym szczególności w utworze tytułowym. Rock progresywny jest słyszalny także w innych utworach takich jak: "Marley Purt Drive" oraz "Give Your Best" które są oparte na stylu country oraz w balladach "Melody Fair" oraz First Of May. Ta ostatnia stała się jedynym singlem z tej płyty. Robin, rozczarowany tym, że jego kompozycja "Lamplight", została zamieszczona jedynie na stronie "B" singla, odszedł od zespołu. Szybko rozpoczął karierę solową i osiągnął takie sukcesy jak nagranie płyty zatytułowanej Robin's Reign wraz z singlem "Saved By The Bell" który osiągnął drugi miejsce na liście przebojów. W tym czasie Barry i Maurice kontynuowali jako zespół Bee Gees, powiększając w tym czasie nawet ich siostrę Leslie, aby występowała z nimi na scenie.
W tym czasie wydano pierwszy s wielu w późniejszych czasach album składankowy zespołu Bee Gees zatytułowany, Best of Bee Gees. Album ten zawierał zupełnie nową kompozycję Tomorrow, Tomorrow oraz nie wydaną wcześniej na singlu kompozycję Words która osiąganeła pozycję numer 23 w Wielkiej Brytanii, ale w USA zaledwie # 54. Sam album sprzedał się bardzo dobrze i osiągnął pierwszą dziesiątkę zarówno w USA, jak i w Anglii.
Image.aspx?id=50291686W czasie kiedy Robin nie był członkiem zespołu, Barry, Maurice oraz Collin nagrali kolejny album zatytułowany, Cucumber Castle. W tym czasie powstał też specjalny program telewizyjny o nagraniu tej płyty, który został wyemitowany przez BBC w roku 1971. Collin Petersen ówczesny perkusista zagrał wszystkie ścieżki perkusyjne zarejestrowane na potrzeby albumu, jednakże został usunięty z zespołu zaraz po tym, jak filmowanie się rozpoczęło się i nagrania filmowe z jego udziałem zostały wycięte z całości jeszcze przed emisja. Głównym singlem z płyty był utwór, Don't Forget to Remember duży przebój w Wielkie Brytanii (miejsce numer 2), ale wielkie rozczarowanie w USA, osiągając pozycję tylko 73. Następne dwa single, (I.O.I.O oraz If I Only Had My Mind On Something Else) zaledwie zbliżyły się do szczytów list przebojów. Wskutek tego, rozdzieliły się drogi pozostałych w zespole braci i mogło się wydawać, w tamtym czasie, że zespół Bee Gees zakończył swoja działalność. Barry zajęty był rejestrowaniem własnego albumu solo, który nigdy nie ujrzał oficjalnego wydania, chociaż singiel z tego albumu, "I'll Kiss Your Memory" był wydany bez większego zainteresowania. Maurice również w tym czasie nagrywał na własne konto i wypuścił singiel "Railroad" oraz zagrał główną rolę w musicalu "Sing A Rude Song" wystawianym w teatrze na londyńskiem West Endzie.
Trzej bracia ponownie połączyli własne siły pod koniec roku 1970. Być może ich rozstanie, było powodem powstawania w tamtym czasie, wielu piosenek o bólu serca i samotności. Taki styl, nie znalazł odbiorców w Wielkiej Brytanii, ale stał się bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych. Dzięki temu grupa uzyskała trzecie miejsce na tamtejszych listach przebojów Ameryce za piosenkę "Lonely Days" (z pierwszego po zjednoczeniu albumu 2 Years On), oraz w końcu pierwsze miejsce z piosenką "How Can You Mend a Broken Heart?" (z albumu Trafalgar). W tym czasie powstało także kilka piosenek związanych ze ścieżką dźwiękową do filmu Melody. W 1972, powrócili na listy przebojów z utworem "Run to Me" z longplayu To Whom It May Concern; singiel również przywrócił nazwę Bee Gees na brytyjskim notowaniu najlepszych singli po raz pierwszy od trzech lat.
Zgodnie z sugestią Erica Claptona, bracia przenieśli się do Miami na Florydzie, wczesnym 1975, aby rozpocząć nagrania. Jednak tym razem Mardin i Stigwood starali się zmusić zespół do grania bardziej rytmicznych dyskotekowych piosenek, takich jak "Jive Talkin'" oraz "Nights on Broadway. W tym drugim utworze, można usłyszeć pierwsze próby Barry'ego Gibba w śpiewaniu falsetem, w chórkach pod koniec utworu. Zespół polubił natychmiast wynikający z takiego grania nowy dźwięk z czym zgodzili się słuchacze, dzięki którym longplay Main Course, został ich kolejnym numerem jeden, a zarez pierwszym w stylu R & B. Falset Barry'ego Gibba mógłby zostać tylko ciekawostką na tej płycie, gdyż Mardin był niezdolny, aby pracować z grupą w dalszym ciągu. Stało się jednak inwaczej, gdyż kolejni współpracownicy zwerbowani przez Bee Gees to Albhy Galuten oraz Karola Richardson którzy pracowali z Mardinem podczas sesji do albumu "Main Course". Ten zespół produkcyjny związał się z Bee Gees przez resztę lat 70.
Image.aspx?id=49119683Następny album, Children of the World, został mocno naznaczony w nowo odkrytym falsecie Barry'ego oraz odrobinie dyskotekowego syntezatora Blue Weavera. Promowany przez singiel "You Should Be Dancing" wprowadziło Bee Gees do poziomu sławy, której oni poprzednio nie osiągnęli w USA. Niestety ich nowy R & B / dyskoteka styl nie był tak popularny wśród zaprzysięgłych fanów z lat sześćdziesiątych. Pomimo to, to właśnie teraz, zespół Bee Gees stał się bardziej rockowy, wraz z gitarą rytmiczną i prawdziwą perkusją skrytymi za falsetem wokalisty.
Podążając ścieżką wytyczoną przez album, Here at Last… The Bee Gees… Live, Bee Gees zgodzili się uczestniczyć w tworzeniu muzyki do filmu Gorączka Sobotniej Nocy. Materiał ten został później wydany na soundtracku o takim samym tytule czyli Saturday Night Fever. To był przełomowy punkt w ich karierze. Odzew w kulturze masowej jaki spowodowały; zarówno ten filmu, jak i ścieżka dźwiękowa był olbrzymi nie tylko w Stanach Zjednoczonych ale również na całym świecie, wprowadzając nowo powstały styl disco do głównego nurtu muzycznego tamtych czasów.
Co ciekawe zaangażowanie zespołu w filmie nie rozpoczęło się aż do końcowych momentów produkcji. Jak stwierdził główny aktor tego filmu - John Travolta, "Bee Gees nie istnieli w filmie od początku... Tańczyłem do muzyki Steviego Wondera oraz Boz Scaggs"
Robert Oakes, który kontrolował ścieżkę dźwiękową do filmu, z całą stanowczością twierdzi, że Gorączka Sobotniej Nocy nie rozpoczęła szału dyskoteki; a raczej go przedłużyła. "Dyskoteka miała już ugruntowaną pozycję w tamtych dniach. Utwór Fever jest uznany za pierwszy utwór disco - ale w istocie tak nie jest. Prawda natomiast jest, że ten film dał nowe życie gatunkowi, który właściwie już umierał.
W tym czasie Barry i Robin napisali utwór "Emotion" zaśpiewany przez wokalistkę o imieniu Samantha Sang, który wszedł do pierwszej dziesiątki najlepszych utworów (Bee Gees śpiewali w tle utworu). W nastepnym roku Barry napisał utwór tytułowy do kinowej wersji znanego broadwayowskiego musicalu Grease w wykonaniu Frankie Valli. Utwór ten był kolejnym który został numerem jeden na liście przebojów. W tym czasie pięć piosenek napisanych przez braci Gibb było w USA szczycie dziesięciu najlepszych utworów równocześnie. Po raz pierwszy, ten rodzaj dominacji był widziany, od kwietnia 1964, kiedy to zespół The Beatles miał wszystkie pięć miejsc na amerykańskiej liście najlepiej sprzedawanych singli.
Bee Gees wydali swój kolejny album E.S.P. w 1987, które sprzedał się w liczbie ponad 3 milionów kopii. Singiel "You Win Again" doszedł do miejsca pierwszego w wielu krajach, włączając w to Wielką Brytanię, ale był rozczarowaniem w USA, uzyskując zaledwie pozycję #75.
W dniu 10 marca 1988 najmłodszy brat członków zespołu, Andy zmarł w wieku zaledwie 30 lat w wyniku zapalenia mięśnia sercowego powstałego w wyniku infekcji wirusowej. Jego bracia uważają, że nadużywanie narkotyków oraz alkoholu przez Andy'ego mogło uczynić jego serce bardziej podatne na taką dolegliwość. Tuż przed jego śmiercią pozostali bracia zdecydowali się dołączyć najmłodszego do zespołu i grupa stałaby się kwartetem braci Gibb. Następny album Bee Gees, zatytułowany One został wydany w roku (1989) i zamieszczono na nim piosenkę, która została poświęcona najmłodszemu bratu: "Wish You Were Here".
Po kolejnym ich albumie, High Civilization, który zawarł w sobie piosenkę "Secret Love" z czołowej piątki listy przebojów w Wielkiej Brytanii, Bee Gees udali się na europejskie tournée.
W 2001, wydano ostatni w historii album grupy zatytułowany This Is Where I Came In. Album dał szansę każdemu członkowi zespołu, aby mógł napisać swoje własne utwory, jak również komponowali piosenki wspólnie. Ostatni publiczny występ Bee Gees odbył się w tym samym roku, specjalnie dla sieci telewizyjnej A&E zatytułowany był Live by Request.

Maurice, który sprawował wiodącą rolę w zespole Bee Gees, podczas ostatnich lat (pozostali bracia bardziej angażowali się w inne projekty), zmarł nagle w dniu 12 stycznia 2003. Stało się to w wyniku zawału niedokrwiennego jelita, a nie, jak często się opisuje, zawału serca. Początkowo dwaj pozostali przy życiu bracia ogłosili, że zamierzają kontynuować pracę w zespole "Bee Gees" aby zachowac pamięć o zmarłym bracie, jednak po krótkim czasie zmienili zdanie i zdecydowali się zawiesić działalność, tak aby ta nazwa nie przestała być kojarzona z trójką braci. W tym samym tygodniu, w którym zmarł Maurice, został wydany solowy album Robina noszący tytuł Magnet.
Pomimo że początkowo planowany był pamiątkowy koncert, na którym mogliby wystąpić dwaj żyjący bracia jak i zaproszeni goście, do dzisiaj takowy się nie odbył.
Podczas wczesnych lat siedemdziesiątych, Robin Gibb grał na pianinie oraz czasami na skrzypcach, jednak większość czasu który spędził na scenie tylko śpiewał. Pomimo że prywatnie nie przestał grać na instrumentach strunowych oraz klawiszowych prywatnie, to nie występuje już z instrumentem na scenie od połowy lat 70's.

Maurice Gibb grał na gitarze basowej, rytmicznej oraz prowadzącej, pianinie, organach, melotronie i syntezatory oraz programował ścieżki perkusyjne. Od 1966 do 1972 zagrał wielokrotnie na wielu instrumentach. Podczas późnych lat siedemdziesiątych grał już głównie na gitarze basowej. Od około 1986 grał tylko na instrumentach klawiszowych.

Muzycy związani z zespołem Bee Gees:
Colin Petersen — perkusja 1967–69
Vince Melouney — gitara 1967–68
Geoff Bridgeford — perkusja 1969–72
Alan Kendall — gitara 1971–80, 87–01
Dennis Bryon — perkusja 1974–80
Blue Weaver — keyboard 1975–80

Pozostali muzycy którzy wspomagali Bee Gees w koncertach oraz nagraniach studyjnych:
Carlos Alomar — gitara
Ray Barretto — bongosy
Reb Beach — gitara
Tony Beard — perkusja
Michael Bennett — keyboard
Matt Bonelli — gitara basowa
Tim Cansfield — gitara
David Foster — keyboard
Stephen Gibb — gitara
Scott Glasel — syntezator
Reggie Griffin — gitara
Adrian Hales — perkusja
Steve Jordan — perkusja
Manu Katché — perkusja
Jim Keltner - perkusja 1973
Rudi Dobson — keyboard
Rhett Lawrence — syntezator
Mike McEvoy — keyboard/gitara
John Merchant — inżynier
Marcus Miller — gitara basowa
Tim Moore — keyboard
Nick Moroch — gitara
Russ Powell - gitara basowa
Pino Palladino — gitara basowa
George "Chocolate" Perry — gitara basowa
Greg Phillinganes — keyboard
Steve Rucker — perkusja
Raphael Saadiq — gitara basowa, gitara, automat perkusyjny (obsługa), śpiew
Marc Schulman — gitara
Steve Skinner — syntezator
Ben Stivers — keyboard
Michael Thompson — gitara
Peter-John Vettese - keyboard
Waddy Wachtel — gitara
Joe Walsh - gitara
Jeff Porcaro — członek zespołu Toto — perkusja

Dyskografia
Spicks and Specks - 1966
Bee Gees
Horizontal
Idea
Odessa
Cucumber Castle
2 Years On
Trafalgar
To Whom It May Concern
Life in a Tin Can
Mr. Natural
Main Course
Children of the World
Saturday Night Fever
Spirits Having Flown
Living Eyes
E.S.P.
One
High Civilization
Size Isn't Everything
Still Waters
This Is Where I Came In

Oficjalna strona zespołu
beegees.com

Nie ma plików w tym folderze