Wszystko dla dobra

----------------------------------------------------------------------------------------
WSZYSTKO DLA DOBRA
1. Umiłowanie woli Bożej. Bóg ma dla każdego człowieka najlepsze z
możliwych planów. Pogoda ducha w obliczu przeciwności.
2. Zawierzenie Bogu i odpowiedzialność.
3. Omnia in bonum. Wszystko służy dobru tych, którzy kochają Boga.
----------------------------------------------------------------------------------------
Ad.1 Wszystko, nawet najdrobniejsza rzecz we wszechświecie, istnieje
tylko dlatego, że Bóg podtrzymuje ją w istnieniu. On niebo okrywa
chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, że góry wypuszczają
trawę i zioła, by ludziom służyły. On daje pokarm bydłu, pisklętom
kruka to, o co wołają1. Całe stworzenie jest dziełem Boga, który
ponadto z miłością troszczy się o wszystkie stworzenia, poczynając od
ustawicznego zachowywania ich w istnieniu. "To «zachowywanie»
jest w pewnym sensie nieustannym stwarzaniem (conservatio est continua
creatio)". Troska i opatrzność Boga obejmuje szczególnie człowieka,
który jest przedmiotem Jego upodobania.
Jezus Chrystus wciąż daje nam poznać, że Bóg jest naszym Ojcem,
który chce jak najlepiej dla swych dzieci. To wszystko, czego moglibyśmy
pragnąć dla siebie samych i dla tych, których najbardziej kochamy,
pozostaje bardzo dalekie od planów
Bożych. Bóg wie dobrze, czego potrzebujemy, a Jego spojrzenie obejmuje
zarówno to życie, jak i wieczność; nasze spojrzenie jest niedoskonałe
i obejmuje krótką perspektywę. Jest rzeczą oczywistą, że szczęście
i świętość polegają zasadniczo na poznaniu, umiłowaniu i pełnieniu
woli Bożej, która objawia się nam w różny sposób, ale z dostateczną
jasnością, w ciągu całego życia. W dzisiejszej Ewangelii Pan daje nam
zalecenie, którego wypełnienie sprawi, że nasze serca napełnią się
pokojem: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść
i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie
znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie
się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do
spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi3. Jest to zaproszenie do
przeżywania radosnej nadziei wśród codziennych zajęć. Jest rzeczą
naturalną, że spotykają nas cierpienia, troski i trudy, ale powinniśmy
je znosić jak dzieci Boże: bez niepotrzebnego przygnębienia, bez
nadmiernego buntu lub smutku, gdyż wiemy, że Bóg dopuszcza te
wydarzenia, jakąś chorobę, coś, co wydaje się klęską, aby nas
oczyścić, by zamienić nas we współodkupujących z Chrystusem.
Cierpienia i przeciwności powinny służyć naszemu oczyszczeniu,
wzrastaniu w cnotach i większym miłowaniu Boga. "Czy słyszałeś z ust
Mistrza przypowieść o krzewie winnym i latoroślach? - Pociesz się,
wymaga od ciebie wiele, boś jest latoroślą owocującą... I przycina ci
pędy, ut fructum plus afferas - abyś wydawał więcej owoców.
Oczywiście, że przycinanie i wyrywanie boli. Ale za to później -
jakież wonne owoce, jakaż dojrzałość dzieł!" Nie bądźmy
niezadowoleni z planów Bożych. Bóg wie dobrze, co czyni i co nam
zsyła.
Zastanówmy się dzisiaj, czy znosimy ze spokojem przeciwności i ból, i
niepowodzenie; czy uskarżamy się albo czy dopuszczamy do siebie,
chociażby na krótko, smutek lub bunt. Przyjrzyjmy się w obliczu Pana,
czy oparzenia - fizyczne i moralne - prawdziwie zbliżają nas do naszego
Ojca Boga, czy czynią nas pokorniejszymi. Nie troszczcie się zbytnio o
swoje życie... - mówi nam dzisiaj Pan w tej chwili modlitwy.
-------------------------------------------------------------------------------
Ad.2 My, ludzie, często nie wiemy, co jest dla nas dobre; "a jeszcze
gorsze zamieszanie powoduje to, że sądzimy, iż to wiemy. Mamy własne
plany związane z naszym szczęściem i zbyt często patrzymy na Boga jak
na kogoś, kto pomoże nam je urzeczywistnić. Prawdziwy stan rzeczy jest
całkiem przeciwny. To Bóg ma swoje plany prowadzące do naszego
szczęścia i oczekuje, że pomożemy Mu je zrealizować. I jasne jest, że
my nie jesteśmy w stanie ulepszyć planów Bożych"5. Praktyczna pewność
co do tych prawd, przeżywanie ich wśród codziennych wydarzeń prowadzi
do pogodnego zawierzenia, nawet w obliczu czegoś, czego nie rozumiemy, a
co powoduje nasz ból i zmartwienie. Nic się nie zawali, jeżeli poszukamy
schronienia w poczuciu naszego dziecięctwa Bożego: Jeśli więc ziele na
polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak
przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary?
Zdarza się czasem - powiada św. Tomasz - gdy lekarz przepisuje jednemu
choremu wodę, a drugiemu wino, że ktoś nieobeznany z medycyną może
sądzić, iż lekarz przepisuje lekarstwa na oślep. "Podobnie w
odniesieniu do Pana Boga. Bóg doskonale wie, co komu jest potrzebne, i
dlatego właśnie na jednego, chociaż jest dobry, zsyła cierpienie, a
innego, mimo że jest zły, obdarza powodzeniem". Nie powinniśmy
zapominać, iż Bóg chce, byśmy byli szczęśliwi tu, na ziemi, ale
jeszcze bardziej pragnie nas widzieć szczęśliwymi na zawsze z Nim, w
Niebie.
Świętość polega na pełnym miłości spełnianiu woli Bożej, która
wyraża się poprzez codzienne obowiązki, poprzez różne sytuacje
życiowe, poprzez przyjmowanie wydarzeń zwyczajnego życia w postaci
zawierzenia Bogu z całą ufnością. Ale zawierzenie to winno być czynne
i odpowiedzialne, z wykorzystaniem wszelkich środków wymaganych w danej
sytuacji, takich, jak pójście do lekarza, kiedy jesteśmy chorzy,
podjęcie odpowiednich kroków, aby zdobyć zatrudnienie, którego tak
bardzo potrzebujemy i o które się modlimy, usilna praca, by utrzymać
rodzinę czy też nauka, by zdać trudny egzamin... Zawierzenie Bogu
powinno iść w parze z głęboką odpowiedzialnością, która wymaga
zastosowania odpowiednich środków ludzkich, gdyż często to, co ukrywamy
pod wymówkami ("pech", "oporne środowisko", itd.), bywa spowodowane
naszą własną miernością, lenistwem, nieroztropnością, gdyż nie
przewidziało się wszystkich możliwości i nie zastosowało środków
wymaganych w danej sytuacji. Praca sumienna, uporządkowana, dobrze
wykończona, uświęcona z biegiem czasu wydaje swoje owoce. Jeżeli owoce
te opóźniają się, jest to znak, że Bóg udzieli ich nam w chwili, gdy
się ich nie spodziewamy i chce, byśmy uświęcali się właśnie w takich
okolicznościach.
-------------------------------------------------------------------------------------
Ad.3 Poczucie dziecięctwa Bożego pomaga nam odkrywać, że wszystkie
wydarzenia naszego życia są kierowane lub dopuszczane dla naszego dobra
przez Bożą opatrzność. Bóg jest naszym Ojcem, użycza nam tego, czego
najbardziej potrzebujemy i oczekuje, iż potrafimy dostrzec Jego ojcowską
miłość zarówno w wydarzeniach sprzyjających, jak i w
przeciwnościach.
Św. Paweł powiada, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała
we wszystkim dla ich dobra8. Ten, kto naprawdę kocha Boga, wie, iż
niezależnie od tego, co się będzie działo, wszystko wyjdzie mu na
dobre, jeżeli nie przestanie kochać. I właśnie dlatego, że kocha,
stosuje odpowiednie środki, aby wszystko przemienić w dobro, ażeby
praca, wykonana dobrze i z czystą intencją, wydała owoce świętości i
apostolstwa. A po wykorzystaniu wszelkich dostępnych środków, poleca
się Bogu i odpoczywa w cieniu Jego miłościwej opatrzności. "Zwróć
uwagę - pisze św. Bernard - iż nie jest powiedziane, że coś ma
służyć kaprysowi, ale że przyczynia się do dobra. Nie dla kaprysu,
lecz dla pożytku; nie dla przyjemności, lecz dla zbawienia; nie dla
zaspokojenia naszych pragnień, lecz dla naszej korzyści. W tym znaczeniu
wszystko zawsze służy naszemu dobru, w tym także śmierć, nawet sam
grzech (...). Czy przypadkiem nie przyczyniają się do dobra grzechy tego,
kto dzięki nim staje się pokorniejszy, bardziej żarliwy, bardziej
staranny, bardziej przezorny i roztropny?"9 Po zastosowaniu dostępnych nam
środków albo w obliczu wydarzeń, co do których nic nie możemy
uczynić, mówmy w głębi serca: Omnia in bonum - wszystko dla dobra.
Z takim przekonaniem, które jest owocem dziecięctwa Bożego, będziemy
zawsze pełni optymizmu i nadziei i pokonamy liczne trudności. "Wydaje
się, że świat się wali na ciebie. Nie widzisz przed sobą drogi
wyjścia: tym razem nie możesz pokonać przeszkód.
A więc znowu zapomniałeś, że Bóg jest twoim Ojcem: wszechmocnym,
nieskończenie mądrym, miłosiernym? On nie może zesłać ci nic złego.
To, co cię martwi, w rzeczywistości jest dla twojego dobra, chociaż
twoje cielesne oczy teraz są niewidzące,
Wszystko ku dobremu! Panie, jeszcze raz i zawsze niech się dzieje Twoja
najmądrzejsza Wola!"10
Omnia in bonum - wszystko dla dobra! Wszystko możemy zamienić w rzecz
miłą Bogu i służącą dobru duszy. To wyrażenie św. Pawła może nam
służyć jako częsty akt strzelisty, jako krótka modlitwa, która
przyniesie nam pokój w trudnych chwilach.
Najświętsza Maryja Panna, nasza Matka, nauczy nas żyć z opatrzność
Bożą, jeżeli będziemy prosić Ją o to wiele razy każdego dnia. W
Najsłodszym Sercu Maryi - którego święto obchodzimy w czerwcu -
znajdziemy zawsze pokój, pociechę i radość.

Rozmowy z Bogiem ks. F. F. Carvajala

Nie ma plików w tym folderze