Andrzej Rosiewicz (ur. 1 czerwca 1944 w Warszawie) – polski piosenkarz estradowy, kompozytor, gitarzysta i choreograf.
Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W tym czasie odnosił sukcesy sportowe zostając mistrzem warszawskich szkół średnich juniorów w skoku wzwyż i skoku w dal. Grywał także w szkolnym klubie piłkarskim.

Ukończył SGGW w Warszawie na Wydziale Melioracji Wodnych. Równocześnie uczęszczał przez 5 lat do szkoły muzycznej na śpiew solowy. Swoje umiejętności pokazywał m.in. w Klubie Studenckim Politechniki Warszawskiej Stodoła.
Karierę estradową rozpoczął jeszcze w dzieciństwie w 1953, w zespole pieśni i tańca Dzieci Warszawy, z którym to współpracował do 1964. W okresie studiów w latach 60. występował w warszawskich klubach jazzowych i restauracjach. Między 1963 a 1965 rokiem związany był z zespołem Pesymiści. W latach 1967–1968 związał się z formacją jazzową Old Timers, a następnie w latach 1970–1978 tworzył muzykę, teksty oraz występował z zespołem Asocjacja Hagaw. W latach 1971, 1974 i 1977 występował na festiwalu Jazz Jamboree. Występował także na licznych festiwalach w Opolu i Sopocie. Od 1978 poświęcił się karierze solowej.

W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy i artystów estradowych. Najpopularniejsze jego przeboje z lat siedemdziesiątych to Najwięcej witaminy, Czy czuje pani cha-chę, Zakochany bałwan, Żaba story, Zenek blues; na występach wykonywał również piosenki których nie nadawano w radiu i telewizji (Usta Mariana). Po powstaniu "Solidarności" powstały piosenki Chłopcy radarowcy oraz dostępne w owych latach jedynie na kasetach nagranych amatorsko na koncertach, wykonane na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku Propaganda sukcesu, Chcemy prawdy, Książeczka wojskowa i Wincenty Kalemba czyli Pieśń o zachodnich bankierach (Graj cyganie graj). Jego twórczość była utożsamiana z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego piosenki identyfikowane były jako głos antykomunistycznej opozycji.

Zaśpiewał piosenkę z czołówki serialu Czterdziestolatek kompozytora Jerzego Matuszkiewicza, a latach 80. piosenkę Andrzeja Korzyńskiego Halo ptaki w filmie Pan Kleks w kosmosie.

W 1986 zorganizował w Teatrze Muzycznym w Gdyni koncert dedykowany Lechowi Wałęsie, z którym w latach osiemdziesiątych łączyła go serdeczna przyjaźń.

W 1988 wykonywał piosenkę o pierestrojce i Michaile Gorbaczowie Wieje wiosna ze wschodu.
Na początku lat 90. XX w. próbował powrócić na scenę muzyczną, tworząc utwory w gatunku disco polo. Najpopularniejsze z nich to Poleczka Pałeczka i Disko Rżysko.

W 1993 napisał piosenkę o tym jak doszło do zerwania przyjaźni z Lechem Wałęsą Telefon z Belwederu z refrenem: "Porwał go wielki świat, porwał historii wiatr, dlaczego, dlaczego? Przecież zawsze można być kolegą. Przyjaźń uczucie to święte. Tylko czasem bywa się prezydentem"[3].

W pierwszych utworach nagrywanych po roku 2000 śpiewał o sukcesach naszych wybitnych sportowców takich jak: Adam Małysz, Jerzy Dudek czy Otylia Jędrzejczak.

W 2001 wystąpił z propozycją programu 40 lat + VAT do ówczesnej dyrektor TVP 2 Niny Terentiew, jednak propozycja została odrzucona.

Wybrana dyskografia:

* "UFO" - "Żniwo",
* Asocjacja Hagaw i A. Rosiewicz,
* Ach jak przyjemnie... i inne piosenki,
* A. Rosiewicz: Dobry interes,
* SPPT Chałturnik i A. Rosiewicz,
* Rosiewicz '97
* Cossack's Songs by Andrzej and His Friends,
* Tyson, Golota, blondynki i ja
* Godzina z Andrzejem Rosiewiczem

Źródło

Nie ma plików w tym folderze

Dodaj plik