Piesn lodu i ognia - George R R Martin

Pieśń Lodu i Ognia – saga fantasy autorstwa George'a R. R. Martina, składająca się z siedmiu tomów, z których obecnie wydanych zostało pięć: Gra o tron, Starcie królów, Nawałnica mieczy, Uczta dla wron oraz Taniec ze smokami. Trwają prace nad kolejnymi tomami sagi: The Winds of Winter oraz A Dream of Spring.
Martin rozpoczął pracę nad pierwszym tomem w 1991 roku, aby wydać książkę w 1996. Rok później, w 1997 roku książka otrzymała nagrodę Locusa w kategorii najlepsza powieść fantasy. Nagroda ta została jeszcze dwukrotnie przyznana Martinowi: w 1999 za Starcie królów oraz w 2001 za Nawałnicę mieczy.

George R. R. Martin

George Raymond Richard Martin; pisarz, twórca science fiction i fantasy, zarówno opowiadań jak i powieści, wielokrotny zdobywca nagród Nebula i Hugo oraz wielu innych (World Fantasy Award, Bram Stoker Award, Locus Award).
Początkowo publikował pod nazwiskiem pozbawionym dwóch „R”, które dołączył, gdy zaczęto go mylić z managerem The Beatles. Jego utwory przetłumaczono na 14 języków, w tym polski. To autor popularnej sagi fantasy Pieśń Lodu i Ognia, na której oparto między innymi grę fabularną A Game of Thrones oraz serial wyprodukowany przez HBO składający się z 10 godzinnych odcinków (premiera w Polsce – 18 kwietnia 2011).
Na podstawie jego prac nakręcono kilka filmów i odcinków serii telewizyjnych (Remembering Melody, 1984; Nightflyers, 1987; Sandkings, 1995). George R. R. Martin współpracował także przy tworzeniu różnych projektów telewizyjnych (Strefa mroku, Beauty and the Beast, Doorways, itp.).
George R. R. Martin urodził się 20 września 1948 roku w Bayonne w Nowy Jersey. Uczył się w Marist High School (później przyznał, że w tym okresie zaczął pasjonować się komiksami o superbohaterach). W 1970 roku Martin ukończył dziennikarstwo na Nortwestern University w Evanston, w Illinois.
We wczesnych latach 70. Martin zaczął pisać opowiadania science fiction. Mimo tego, że początki jego kariery były trudne (jedno z jego opowiadań zostało odrzucone przez różne magazyny 42 razy), nie zniechęcał się. Kilka lat później zdobył swoją pierwszą Nagrodę Hugo oraz Nebula.
Jego pierwsze opowiadanie nominowane do wspomnianych nagród to With Morning Comes Mistfall, opublikowane przez Analog Magazine w 1973. Opowiadanie nie zdobyło nagrody, ale nie przeszkadzało to Martinowi; stwierdził, że dołączenie do klubu osób, które nominowane nie zdobyły żadnej w tych nagród jest dla niego wystarczającym osiągnięciem.
W 1976 Martin przegrał jeszcze raz, tym razem z nowelami „…and Seven Times Never Kill Man” i „The Storms of Windhaven”.
W latach 80. Martin zaczął pisać scenariusze dla telewizji i pracować jako wydawca.
Pracował między innymi w Hollywood przy odnowieniu cyklu Twilight Zone i nowej wersji Pięknej i Bestii. Jako wydawca nadzorował rozwój cyklu Wild Cards. Współtwórcami tego cyklu byli między innymi Pat Cadigan, Stephen Leigh, Lewis Shiner, Howard Waldrop, Walter Jon Williams i Roger Zelazny.
W 1991 roku Martin na powrócił do pisania powieści. Wtedy zaczęła powstawać Pieśń Logu i Ognia (zainspirowana Wojną Róż i Ivanhoe). W 1996 został opublikowany pierwszy tom cyklu, Gra o Tron. W listopadzie 2005, Uczta dla Wron, czwarta część cyklu, wskoczyła na pierwsze miejsce list bestsellerów New York Timesa i Wall Street Journala. We wrześniu 2006 roku Uczta dla Wron została nominowana do nagród Quill i Brithish Fantasy Award. Seria była chwalona w równym stopniu przez innych twórców fantasy, czytelników i krytyków.
W 2007 roku HBO zakupiło prawa do ekranizacji serii.
Martin był również wykładowcą dziennikarstwa w collegach i organizatorem zawodów szachowych. W wolnym czasie zbiera miniaturki średniowiecznych rycerzy, czyta i kolekcjonuje książki fantasy, science fiction, horrory, bardzo lubi komiksy.
15 lutego 2011 Martin poślubił długoletnią przyjaciółkę Parris McBride podczas skromnej ceremonii w Santa Fe.
Krytycy opisują pracę Martina jako mroczne i cyniczne. Jego pierwsza powieść, Dying of Light, nadała kierunek większości jego późniejszych prac; akcja powieści dzieje się na niemal opuszczonej planecie, która z powodu zbliżania się do słońca staje się niemożliwa do zamieszkania. Ten utwór, podobnie jak inne autorstwa Martina, charakteryzuje duża dawka melancholii. Postacie Martina są nieszczęśliwe, nie usatysfakcjonowane, chcą pozostać idealistami w okrutnym świecie. Większość postaci Martina charakteryzują cechy bohaterów tragicznych. Posępność dzieł Martina może być przeszkodą dla niektórych czytelników. Jeden z krytyków napisał, że jeśli szukasz w literaturze radości, nie szukaj jej u Martina.
Postacie Martina są wielopłaszczyznowe, każda ma ciekawą przeszłość, inspiracje i ambicje. Publisher`s Weekly pisze o Pieśni Lodu i Ognia: Złożoność postaci takich jak Daenerys, Arya czy Jamie sprawi, że ich losy bez reszty będą pochłaniać czytelników, podobnie jak u Jordana i Tolkiena. Żadnemu z Martinowskich bohaterów nie jest dana nierealistyczna szczypta szczęścia. Nieszczęścia, pech, rany i śmierć (nawet fałszywa) może spaść na każdego z bohaterów, bez względu na to czy jest postacią pierwszo czy drugoplanową i bez względu na to jak bardzo czytelnik się do niego przywiązał. Martin tłumaczył swoje upodobanie do zabijania głównych postaci tym, że sprawia to że powieść jest wtedy głębsza; kiedy moje postacie są w niebezpieczeństwie, chce żeby czytelnik bał się przewrócić stronę…
Motywem wracającym w większości powieści Martina jest zima. Nie dotyczy to tylko samej Pieśni Lodu i Ognia ale również powieści takich jak The Stone City, Bitterblooms, Doorways, And Seven Times Never Kill Man i jednej z ulubionych książek samego Martina : The Ice Dragon.
Śnieg jest często symbolem niewinności, czego przykładem jest The Stone CIty i finałowa scena Sansy w Nawałnicy Mieczy. Inne motywy przewijające się w jego powieściach to samotność, połączenie, tragicznie przeklęta miłość, idealizm, romantyzm.
Oprócz pisania, Martin jest znany z regularnego uczestnictwa w różnych konwetach science fiction czy poświęconym komiksom. W trakcie takich spotkań jest dostępny dla fanów. Martin ma bardzo dobre kontakty ze swoim oficjalnym fanklubem, Bractwem Bez Chorągwi.
Martin był krytykowany przez ogromną ilość fanów na całym świecie za sześcioletnią przerwę pomiędzy Ucztą dla wron, a Tańcem ze Smokami. Sprowokowało to jego odpowiedź, w której oskarżał zdenerwowanych fanów o niesprawiedliwe wymaganie od niego, żeby oddał cały swój czas czemuś, czemu nie chce oddawać. Wielu fanów obawia się, że Martin zostawi Pieśń Lodu i Ognia niedokończoną, podobnie jak stało się to z Kołem Czasu Roberta Jordana.
Martin ma negatywny stosunek do fan fiction, twierdząc że jest to zły rodzaj ćwiczenia dla młodych pisarzy.
www.piesnloduiognia.com

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder