DOTKNIĘCI(psychologiczny1988).avi

Na usilne prośby żony Jan (Piotr Fronczewski) zabiera Joannę ze szpitala do domu. Ich dorosły syn Piotr pracuje, ma dziewczynę, córka Wanda studiuje. Pochłonięci własnymi sprawami, odczuwają jednak boleśnie to, że z powodu nieuleczalnej choroby psychicznej matki rodzina nie może żyć normalnie. Dolegliwości Joanny łagodzą środki uspokajające i psychotropowe, więc wszyscy dostarczają je chorej - mąż, syn, a także Maria, kochanka Jana. Pewnego dnia Joanna zażywa nadmierną ilość leków, znacznie przekraczającą dawkę zaleconą przez lekarza. Chociaż wszystkie okoliczności wskazują, że udręczona kobieta popełniła samobójstwo, jeden z opiekujących się nią lekarzy obwinia męża o jej śmierć. Początkowo Jan bagatelizuje oskarżenia doktora Kramera, zwłaszcza że inny lekarz, doktor Czerwiński, utwierdza go w przekonaniu, iż śmierć żony nastąpiła w wyniku nieumyślnego przedawkowania leków. Z kolei Maria, czując się współwinną dostarczania chorej narkotyków, próbuje zmusić Jana do aktywnej obrony przed zarzutami - informuje o nagromadzonych wokół niego podejrzeniach Piotra i Wandę, a sama decyduje się odejść. Jan czuje się osaczony. Odzywa się w nim wewnętrzne poczucie winy, odpowiedzialności za tragedię, a zarazem wyrzuty sumienia, że po śmierci Joanny wszyscy odczuli coś w rodzaju ulgi. Uświadamia sobie powagę oskarżenia o zabójstwo, czuje żal do Marii, która podjęła decyzję o rozstaniu w najtrudniejszym dla niego momencie. Postanawia - wbrew faktom i własnemu przekonaniu - przyznać się do zabójstwa. Na wniosek prokuratora zostaje poddany badaniom psychiatrycznym. W trakcie kilkutygodniowej obserwacji, prowadzonej pod kierunkiem doktora Kramera, sprawa sądowa zostaje umorzona. Ale Jan zostaje w szpitalu na własne życzenie. Popadł w depresję. Synowa Jana martwi się o dziecko, którego spodziewa się wkrótce, boi się dziedziczności choroby. Piotr informuje ojca o tym, po rozmowie z synem Jan wraca do domu.