-
399 -
1652 -
2966 -
3796
11433 plików
1230,49 GB
Jeszcze przed rokiem 1989, Sapkowski pisywał opowiadania „do szuflady” i na konkursy, przy czym tematyka ich nie była wówczas dla niego ważna. Istotne było natomiast zapotrzebowanie czytelnika. O tym, że w wieku 40 lat stał się on pisarzem fantasy, zadecydował przypadek. W 1986 roku, debiutował w miesięczniku Fantastyka konkursowym opowiadaniem Wiedźmin i jak sam twierdzi, gdyby nie powiodło mu się w tym konkursie z pewnością nie napisałby już niczego więcej w tym gatunku. Opowiadanie wyróżnione zostało przez jury konkursu za sprawność warsztatową i walory czytelnicze. Po sukcesie Wiedźmina wielokrotnie jeszcze na łamach różnych miesięczników i fanzinów publikował opowiadania i felietony także nie związane z fantasy. Pierwszy tomik opowiadań o strzygach i wiedźminach Andrzej Sapkowski wydał w 1990 roku w wydawnictwie Reporter. W 1992 roku, kontynuując wątki wczesnych opowiadań o Geralcie z Rivii tomem pt. Miecz przeznaczenia rozpoczął współpracę z wydawnictwem SuperNOWA. Wydawnictwu temu pozostaje wierny do dziś.
Pisarz zaobserwował, że czytelnikom najbardziej podobają się bohaterowie, którzy rozsadzają gatunek. Tworząc barwne postaci wiedźminlandu starał się więc zaprzeczać stereotypom, które utarły się w literaturze. W wielotomowym wiedźmińskim cyklu prowadzi mistrzowską grę konwencją, tradycją literacką i językiem. Ostatni tom cyklu wiedźmińskiego ukazał się w 1999 roku.
W udzielanych licznych wywiadach, podkreśla Sapkowski, że zawsze pilnuje by w jego książkach nie znalazły się wątki autobiograficzne, bowiem tylko złe książki mówią o ich autorach. Uważa też, że nie ma różnicy czy się jest rzemieślnikiem, czy artystą i na sukces trzeba sobie zapracować. Swój nowy zawód – pisarstwo, traktuje bardzo poważnie, pracując codziennie, a nawet jak się zarzeka w niedzielę i święta. W wywiadzie udzielonym na łamach Machiny wyznał: „Uznaję tylko jedną zasadę pisarską, której raczej trudno kogoś nauczyć: instynkt erudyty. Brzmi jak oksymoron jakiś cholerny, ale to jest prawda. Do tego – ciężka praca. Nawet nie mając szefa i zegara, wstać rano i zasiąść do pracy. Jakoś nikt nie może uwierzyć w taką prozę życia, niemal wszyscy sądzą, że pisarz musi brać jakieś narkotyki, mieć na biurku trupią czaszkę i rewolwer, pisać nocami, nogi w wodzie mocząc...”
Popularność sagi skłoniła pisarza i wydawcę do publikacji tomiku Coś się kończy, coś się zaczyna, w którym to znalazły się pozbawione poprawek redakcyjnych, znane już opowiadania, wzbogacone autorskim komentarzem i anegdotami o tym jak powstawały. Sapkowski jest też autorem m.in. eseju Świat króla Artura. Maladie, leksykonu fantasy – pracy krytyczno-literackiej oraz książki Narranterum.
Proza pisarza doczekała się już ekranizacji, adaptacji na komiks oraz grę RPG. Była ona wielokrotnie nagradzana nagrodami przyznawanymi przez fandom. Andrzej Sapkowski otrzymał też prestiżową nagrodę Paszport Polityki, a ostatnio nominację do literackiej nagrody NIKE za Narranterum.
Fenomen Sapkowskiego, zwanego przez swoich fanów ASem polskiej fantasy lub pieszczotliwie Sapkiem, polega na tym, że w ciągu dziesięciu lat kariery pisarskiej, jako jedynemu poza może Stanisławem Lemem, udało się, startując z pozycji pisarza z „fantastycznego getta”, zdobyć uznanie jako autor prozy „głównego nurtu”. Jest on obecnie czytany nie tylko przez zagorzałych fanów fantastyki, ale także poprzez poważnych profesorów i ludzi fantastyki z zasady nie czytujących.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB