-
21829 -
15111 -
15336 -
15822
78509 plików
6365,85 GB
Całość muzyki na płycie prezentuje się arcyciekawie dzięki zastosowaniu naturalnych instrumentów smyczkowych i syntezatorów, które zwiewnie, lecz wyraźnie wzbogacają basowo-rytmiczno-dęto-wokalną i czasem organową fakturę. Na szczególną uwagę zasługują kompozycje lidera: wokalno instrumentalna, o nieco sentymentalnym wydźwięku i świetnie zaaranżowana "It’s Me Again". Nad wspomnianym "Boomerangiem" czuwa duch Milesa słyszalny w brzmieniu tłumionej trąbki, na której solo wplecione w zespołowy aranż wykonuje Michael "Patches" Stewart. To, że autor ozdobił płytę własnymi solówkami, wydaje się zupełnie naturalne: błyszczą one doskonałą techniką i bopowym frazowaniem jak choćby w "3 Deuces". Tamże niecodzienny popis solisty Jamesa Cartera na tenorze zakończony brzmieniem saksofonowych klap. Utwór "Cousin John" to kolejny przykład niebywałego talentu Marcusa wspomagającego nasycone brzmienie dęciaków swoim klarnetem basowym. Całość podparta jest opoką basowego monolitu w superniskim, prawie infradźwiękowym rejestrze.
Ale na tym nie kończą się najmocniejsze strony płyty. Odnajdziemy na niej bowiem takie perełki jak kompozycję Coltrane’a "Lonnie’s Lament" w gwiazdorskiej obsadzie, która sama w sobie może być materiałem do osobnej analizy. W "Good Bye Pork Pie Hat" wystąpił genialny jak zawsze Herbie. A stary już i zdawałoby się zapomniany numer Billy’ego Cobhama "Red Baron" odżył na nowo dzięki świetnej aranżacji i wykonaniu przez doborową ekipę z Maceo Parkerem w roli solisty. Ponadto jest chwila dla przypomnienia fenomenalnego Wayne’a Shortera w utworze "Ozell" oraz "Your Amazing Grace" – kończąca płytę twórcza interpretacja znanej pieśni, w której usłyszymy Chakę Khan jak za najlepszych lat.
Marcus – basista jest muzykiem definitywnie rozpoznawalnym. Posiada niebywale opanowaną technikę slap bass, świetną koordynację poczynań obu rąk, jazzową wyobraźnię i wiele innych rzeczy. Przede wszystkim, jako szef mocno rozbudowanego zespołu jest autorem muzyki na gitary basowe, która nie nuży dominacją instrumentu lidera.
Marcus Miller - gitary basowe, instrumenty klawiszowe, saksofony
Hiram Bullock - gitara
James Carter - saksofon tenorowy
Mino Cinelu - instrumenty perkusyjne
Vinni Colaiuta - perkusja
Djavan - śpiew
Kenny Garrett - saksofon altowy
Herbie Hancock - fortepian
Paul Jackson, Jr. - gitara akustyczna, dobro
Chaka Khan - śpiew
Hubert Laws - flet
Branford Marsalis - saksofon sopranowy
Maceo Parker - saksofon altowy
Raphael Saddiq - śpiew
Wayne Shorter - saksofon sopranowy
Michael "Patches" Stewart - trąbka
Fred Wesley - puzon
Leroy "Scooter" Taylor - syntezator
Poogie Bell - perkusja
Lenny White - instrumenty perkusyjne
Bernard Wright - fender, organy
David Isaac - perkusja programowana
Larry Corbet - wiolonczela
Matthew Funes - altówka
Joel Derouin - skrzypce
Utwory
1. Power (4m 36s)
2. Lonnie's Lament (5m 38s)
3. Boomerang (featuring Raphael Saddiq) (5m 48s)
4. Nikki's Groove (3m 27s)
5. Goodbye Pork Pie Hat (3m 35s)
6. Ozell (interlude 1) (0m 49s)
7. Burning Down The House (6m 53s)
8. It's Me Again (6m 04s)
9. Cousin John (4m 39s)
10. Ozell (interlude 2) (0m 40s)
11. 3 Deuces (5m 50s)
12. Red Baron (6m 38s)
13. Ozell (interlude 3) (1m 01s)
14. Your Amazing Grace (7m 41s)
Marcus Miller - Montreux Jazz Festival (2001) | Marcus Miller - Suddenly (1998) | Marcus Miller - Tales (1994) |
Marcus Miller - The Sun don't lie (1993) | Marcus Miller Free- 2007 | Marcus Miller-Marcus-2008 |
- sortuj według:
-
0 -
0 -
0 -
0
1 plików
89,03 MB