Castaneda Carlos - 07 - Wewnętrzny ogień.pdf

rewolucja / ezoteryka / Castaneda Carlos / Castaneda Carlos - 07 - Wewnętrzny ogień.pdf

Download: Castaneda Carlos - 07 - Wewnętrzny ogień.pdf

Pobierz

1,07 MB

Czasami zastanawiamy się nad tym, czy świat jest rzeczywiście taki, jakim go postrzegamy. Nasze postrzeganie jest przecież skażone przez system interpretacji bodźców zmysłowych.

Co więc zrobić, aby widzieć prawdziwą naturę wszechświata?

Na to pytanie przekonującą odpowiedź daje don Juan Matus, wyjaśniając obszernie tajemnice świadomości. Podstawą tych nauk jest pojęcie tzw. punktu połączenia, którym wprawiony czarownik może dowolnie manipulować. Efektem takich działań jest całkowita zmiana percepcji. Don Juan podaje przykład czarownicy La Cataliny, która potrafiła z niezwykłą łatwością przesuwać punkt połączenia w dół do pozycji bestii, oznacza to, że przemieniała się w zwierzę. Takie podejście do magii cechowało dawnych „widzących”, a ich przeciwieństwem są nowi „widzący”, których jedynym pragnieniem jest uzyskanie wolności, rozumianej jako całkowita świadomość, postrzeganie wszystkiego, co leży w granicach ludzkich możliwości. Aby osiągnąć taki stan, spalali się w „wewnętrznym ogniu”...

Don Juan rozróżnia dwa typy istot zamieszkujących wszechświat: istoty organiczne (ludzie, drzewa itp.), i istoty nieorganiczne, pozbawione ciała, ale posiadające świadomość, co jest głównym i jedynym wyznacznikiem życia.

W książce tej opisany jest bardzo spójny i przekonujący system metafizyczny.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

rewolucja

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Castaneda Carlos - Magiczne kroki.rar

Castaneda Carlos - 02 - Odrębna rzeczywistość.pdf

Druga cześć cyklu "Nauki Don Juana". Castaneda wraca po kilku latach do Don Juana i podejmuje zgłębianie magicznego świata już bez środków odurzających. Uczy się "jak sobie nie folgować", a później kilkakrotnie obserwuje zjawiska niewytłumaczalne w ludzkich kategoriach. Postanawia uczyć się dalej.

Castaneda Carlos - 03 - Podróż do Ixtlan.pdf

Tytułowa podróż do Ixtlan jest szamańską podróżą, która nigdy nie ma końca, możemy nigdy nie dotrzeć do naszego upragnionego Ixtlan... Genaro opowiada Carlosowi o swoim spotkaniu i walce ze sprzymierzeńcem, uosobieniem mocy, którą może spotkać na swej drodze tylko najlepszy wojownik. Dopiero taki wojownik, który zdołał ujarzmić moc sprzymierzeńca, może stać się prawdziwym czarownikiem. Jeśli wsłuchamy się uważnie, możemy otrzymać potwierdzenie od otaczającego nas świata, cenne znaki i wskazówki, a naszym najlepszym doradcą i jedynym przyjacielem jest tak naprawdę tylko śmierć. Piękny jest rozdział "Odrzucenie poczucia własnej ważności", przeniknięty franciszkańskim umiłowaniem wszystkiego, co istnieje. Nie jesteśmy lepsi od niczego innego na świecie, jak powiada don Juan. Każda, nawet najmniejsza roślina ma prawo do życia w takim samym stopniu, jak my sami. Myślą przewodnią książki jest pojęcie "zatrzymania świata", zatrzymania przepływu zdarzeń w świecie; wtedy to Carlos doświadczył rozmowy z kojotem...

Castaneda Carlos - 04 - Opowieści o mocy.pdf

Dla wielu ludzi opowieści o pewnych czynach i cudowne historie o czarownikach są jedynie opowieściami o mocy i takimi pozostają do samego końca. Cóż to więc takiego jest, ta moc? Co takiego sprawia, że jesteśmy w stanie przekroczyć ograniczenia ludzkiej natury? Odpowiedzi na te pytania znajdujemy w tej książce. Don Juan zaznajamia Carlosa z wiedzą o sobowtórze, a pomaga mu w tym jego towarzysz, don Genaro Flores, mistrz śnienia, potrafiący na zawołanie stwarzać sobowtóra, materialną kopię własnej osoby, posiadającą też i pewne ograniczenia. Sobowtóra nie ogranicza jednak ani czas, ani przestrzeń, jest zdolny do dokonywania cudów. Teoria o sobowtórze nie jest wymysłem Castanedy. Wzmianki o tym pojawiają się dosyć często. Don Genaro przypomina mi postać Ojca Pio, który, mimo iż nigdy nie opuszczał swojego miejsca pobytu, był widziany w wielu miejscach na całym świecie. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że chrześcijańska nauka o zmartwychwstaniu w ciele uwielbionym jest w istocie związana właśnie z wiedzą o sobowtórze. Don Juan omawia także strategię czarownika-nauczyciela stosowaną wobec ucznia. Poprzez praktykowanie śnienia, utratę poczucia własnej ważności, wymazanie osobistej historii, chód mocy i rewizję życia osiągnąć można wewnętrzną ciszę, stan, do którego czarownicy dążyli najbardziej. Tu nasuwa się porównanie do buddyjskiego oświecenia. Kim jest człowiek? Na to pytanie próbowało znaleźć odpowiedź wielu filozofów... Don Juan wyjaśnia, że jesteśmy świetlistymi istotami, bąblami świadomości w bezkresnym obszarze emanacji Orła. Koncepcja emanacji zawiera pewne podobieństwa do filozofii Plotyna, bowiem w "Enneadach" porównuje on Jednię (Orzeł) do słońca zsyłającego promienie (emanacje). Czytając dokładnie książki Castanedy ma się wrażenie, że są one kompilacją różnych filozoficznych i ezoterycznych teorii, ale jeśli nawet tak jest, to jest to bardzo udana kompilacja, układająca się w bardzo spójną i uporządkowaną całość.

Castaneda Carlos - 10 - Aktywna stona nieskończoności.pdf

Książka ta jest ostatnią z serii dziesięcioksięgu "Nauki Don Juana" i na jej kartach Castaneda podsumowuje wszystkie dziewięć poprzednich tomów, wypunktowując najważniejsze postulaty, niezbędne, aby poznać "Aktywną stronę nieskończoności". Jak echo powraca nieskazitelność, wymazanie własnej historii oraz zatrzymanie wewnętrznego dialogu. Całość okraszona historiami z "cywilnego" życia autora. W zakończeniu po raz kolejny opisany jest skok w przepaść, którego autor nie mógł przeżyć, i występująca po nim dziwna przerwa w życiorysie. Ostatnia scena, to nocne śniadanie w restauracji, w czasie którego Castaneda uświadamia sobie, że nie jest w stanie określić, czy i w jakiej formie obecnie żyje. Opisany jest również napad panicznego lęku u przygodnego wariata, jakby ten zobaczył w spojrzeniu autora coś, czego nie widzą inni ludzie. Czy jest to prawda o nim samym?

Castaneda Carlos - 06 - Dar Orła.pdf

W tym tomie Castaneda przedstawia ontologiczną koncepcję świata jako emancji niepoznwalnej postawy i przyczyny. Omawia skupienie drugiej uwagi, która odmiennie od tej pierwszej (ego) - racjonalnie kierującej naszą wolą w życiu na jawie - przejmuje świadomość w czasie snu. W dalszej części poprzez wspólne widzenie - widzenie oznacza tu postrzeganie świata w odmiennym stanie świadomości - autor coraz bardziej utwierdza się w realnym istnieniu innego świata. Dalej opisuje Castaneda utratę ludzkiego kształu, czyli zerwanie z własną przeszłością i wyobrażeniem o sobie. Jest to warunek konieczny na drodze do pełnej świadomości. Ciekawy opis wspólnego śnienia. Śnienie jest to zachowywanie pełnej świadomośći w czasie głębokiego snu. Wspólnie śniący, trafiają do tego samego snu. Koncepcja prawej i lewej strony świadomości. Mamy również kapitalny opis przełączania uwagi ze świata realnego do świata snu oraz wyjaśnienie - trzeba przyznać, że dość nudnawe - hierarchii i struktury społeczeństwa szamanów. Ludzie ci przez wieki gromadzili praktyczną wiedzę - to nie są czary, choć tak to wygląda!!! - która za pomocą zmian dokonywanych w odmiennych stanach percepcji umożliwia manipulowanie ludzkimi uczuciami i postawami emocjonalnymi na jawie. To oczywiście tylko jeden z przykładów, bo spektrum możliwości jest bardzo szerokie.

Castaneda Carlos - 05 - Drugi krąg mocy.pdf

Po niewyjaśnionym w racjonalnych kategoriach skoku w przepaść, który kończy poprzednią część, "Opowieść o mocy", Castaneda uzyskuje umiejętność bardziej płynnej zmiany stanu świadomości. Potrafi teraz wchodzić w śnienie[1] i inne stany pośrednie bez zasypiania, w częściowym tylko bezwładzie. Wtedy otwiera się przed nim świat prawdziwej magii i w istocie ta książka jest opisem kilku wydarzeń z punktu widzenia kogoś, kto utracił racjonalne podstawy postrzegania i kto potrafi "widzieć" - postrzegać rzeczywistość wzbogaconą o marzenia senne. Ciekawa scena to moment obrony przed czarownicą, która chce pozbawić go życia. Coś, czego Castaneda nie potrafi opisać, sprawiło, że zadaje on - właściwie nie on, a jego śniące ciało[2] - potężne uderzenie, którego skutki są niewyobrażalne. Czarownica, donna Soledad, nie potrafi się po nim pozbierać. Dopiero w wyraźniejszym śnieniu Castaneda widzi, że z jego ciała wydzieliła się jakaś substancja oblepiająca czoło wiedźmy. Usuwa ją i kobieta wraca do zdrowia. W książce poznajemy środowisko współczesnych Castanedzie młodych czarowników (Meksyk, połowa lat siedemdziesiątych XX w.), jednak cała relacja prowadzona jest z punktu widzenia kogoś, dla kogo magia nie jest jedynie stekiem zabobonów. Moim zdaniem najgorsza, jak na razie, pozycja z całego dziesięcioksięgu. --- [1] Śnienie - umiejętność zachowywania pełnej świadomości w czasie snu i w innych pośrednich stanach jaźni. [2] Śniące ciało - ciało człowieka, który przebywa w stanie śnienia. Śniące ciało potafi dokonywać rzeczy niedostępnych ciału ludzkiemu w normalnym stanie świadomości.

Castaneda Carlos - 09 - Sztuka śnienia.pdf

W tomie tym Castaneda przedstawia kolejne etapy w nauce śnienia, czyli zachowywania świadomości w czasie snu. Dalej rozwija umiejętność zmieniania osobistego punktu połączenia (odpowiadającego za percepcję) tak, aby prócz normalnego świata widzieć jego formę energetyczną. Kolejne etapy wtajemniczenia nazywane są bramami. Pierwsza, podstawowa, to uzyskanie świadomości w czasie snu; druga to podróże do świata istot nieogranicznych, które kuszą pozostaniem tam na zawsze; w bramie trzeciej w świadomym śnie widzimy własne śpiące ciało i próbujemy nim poruszać. Etap ostatni polega na obserwowaniu własnego ciała w śnie i ponownym zaśnięciu w czasie snu. Po zakończonej nauce don Juan nakazuje autorowi spotkać się z lokatorem - mitycznym czarownikiem tolteckim, żyjącym już wiele setek lat. Starożytny szaman-kobieta zabiera go do miasta ze snu. Problem polega na tym, że po przebudzeniu i spacerze pod Castanedą nagle dematerializuje się ławka parkowa i przeżywa on horror, bo autentycznie nie potrafi już rozróżnić, co jest jawą, a co snem. Po lekturze naszło mnie porównanie prac Castanedy do opowieści Marco Polo - jest pewne, że autor eksploruje obce nam i w jakimś sensie wymierne światy, ale z drugiej strony, ciężko oprzeć się wrażeniu, że mnóstwo tych opowieści powstało jedynie w jego wyobraźni, co nie przeszkadza traktować ich jako dość ciekawej i wewnętrznie spójnej koncepcji ontologiczno-epistemologicznej.

Castaneda Carlos - 07 - Wewnętrzny ogień.pdf

Czasami zastanawiamy się nad tym, czy świat jest rzeczywiście taki, jakim go postrzegamy. Nasze postrzeganie jest przecież skażone przez system interpretacji bodźców zmysłowych. Co więc zrobić, aby widzieć prawdziwą naturę wszechświata? Na to pytanie przekonującą odpowiedź daje don Juan Matus, wyjaśniając obszernie tajemnice świadomości. Podstawą tych nauk jest pojęcie tzw. punktu połączenia, którym wprawiony czarownik może dowolnie manipulować. Efektem takich działań jest całkowita zmiana percepcji. Don Juan podaje przykład czarownicy La Cataliny, która potrafiła z niezwykłą łatwością przesuwać punkt połączenia w dół do pozycji bestii, oznacza to, że przemieniała się w zwierzę. Takie podejście do magii cechowało dawnych „widzących”, a ich przeciwieństwem są nowi „widzący”, których jedynym pragnieniem jest uzyskanie wolności, rozumianej jako całkowita świadomość, postrzeganie wszystkiego, co leży w granicach ludzkich możliwości. Aby osiągnąć taki stan, spalali się w „wewnętrznym ogniu”... Don Juan rozróżnia dwa typy istot zamieszkujących wszechświat: istoty organiczne (ludzie, drzewa itp.), i istoty nieorganiczne, pozbawione ciała, ale posiadające świadomość, co jest głównym i jedynym wyznacznikiem życia. W książce tej opisany jest bardzo spójny i przekonujący system metafizyczny.

Castaneda Carlos - 08 - Potęga milczenia.pdf

Książka ta dogłębnie przenika zakamarki ludzkiej natury. To opowieść o pokonywaniu własnych słabości i ogromnych trudności, z jakimi zmuszeni byli sobie poradzić zwykli ludzie. Don Juan opowiada Carlosowi magiczne historie z własnej przeszłości i przeszłości swoich poprzedników, naguala Juliana i naguala Eliasa, o tym, jak przeleciał nad nimi "ptak mocy". Opowieści te, zwane abstrakcyjnymi wątkami, wykreślają drogę, jaką musiał przejść każdy czarownik. Don Juan, osiłek, trafia do niewolniczej pracy i znosi nieludzkie upokorzenia, a gdy jest na skraju śmierci, odnajduje go charyzmatyczny nagual Julian, diablero, czarownik potrafiący zmieniać swoją postać. Julian Osorio, niezwykle utalentowany aktor i skrajny lubieżnik, a przy tym śmiertelnie chory człowiek, jest zmuszony stawić czoło śmierci i stoczyć niewyobrażalną walkę z samym sobą. Spotyka na swej drodze Eliasa Ulloa, który w takim stopniu opanował zdolność podróżowania sobowtórem, że, mimo iż nie opuszczał nigdy swej pustelni, był znany w całym Meksyku jako wielki czarownik i uzdrowiciel. Wszystkie postacie łączy to, że nie akceptują swego powołania, jednak ulegają pod naporem działania "ducha"... Oprócz tego znaleźć można w "Potędze milczenia" zastanawiającą historię o czterech Tuliach. Jest to niezwykle bogate studium osobowości i ludzkich przemian.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin