Sady - Spór o racjonalność naukową. Od Poincarégo do Laudana

Książka dotyczy najważniejszego, zdaniem autora, sporu filozoficznego, jaki toczył się w drugiej połowie XX w. - sporu o racjonalność naukową. I choć nie doczekał się on rozstrzygnięcia, to na trwałe zmienił nasze wyobrażenia o naturze wiedzy naukowej i mechanizmach jej rozwoju.

Dlaczego nauka, w odróżnieniu od innych form ludzkich przekonań, tak udanie wyjaśnia i przewiduje zjawiska, a praktyczne zastosowania wiedzy naukowej są tak niebywale skuteczne? Odpowiedzi na to pytanie dostarczyć miały z jednej strony, filozoficzne refleksje nad naturą wiedzy ludzkiej, z drugiej zaś analiza metod, jakimi naukowcy posługują się w trakcie badań.

Autor we wstępie szkicuje podstawowe stanowiska w zakresie filozofii nauki, co zostaje rozwinięte w rozdziale 1, w którym omawia podstawy konwencjonalizmu Poincarégo, oraz w rozdziale 2, w którym dyskutowany jest filozoficzny program empiryzmu logicznego. Kolejne rozdziały poświęcone zostały zagadnieniu racjonalności metod stosowanych przez naukowców. Omówiono trzy najważniejsze uniwersalne kryteria racjonalności, sformułowane przez Poppera (1934), Lakatosa (1970) i Laudana (1977, 1984), a także poglądy Kuhna (1962) i Feyerabenda (1975), którzy przeczyli istnieniu takowych kryteriów, a w rezultacie strącali naukę z epistemologicznego piedestału.

Zamieszczona na końcu pracy obszerna bibliografia ma charakter uniwersalnego przewodnika dla osób studiujących omawiane w książce zagadnienia.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder