80-Cien-wiatru.mp3
-
Antologia 75 Lat Koziołka Matołka -
Archeolog Robert Karcz tom 1-3 v -
Bajki -
Bajki dla dorosłych v -
Bałtowskie opowieści v -
Beata Pawlikowska - Blondynka v -
Bitwa pod Legnicą -
BUDDYZM -
Carlos Ruiz Zafon v -
Chirurdzy -
Cmentarz Zapomnianych Książek 1 Cień Wiatru v -
Cmentarz Zapomnianych Książek 2 Gra Anioła v -
greys anatomy - chirurdzy sezon 9 -
Harlan Coben v -
Harlan Coben - Zachowaj spokój v -
Hokeiści v -
Jürgen Thorwald v -
Kajko i Kokosz -
Kajko i Kokosz 2 -
Kajtek i Koko -
Klara 2 jedzie na pogrzeb - Iza Kuna v -
Komiksy -
Koran v -
Koran-Audiobook -
Koty v -
Kwapiszon v -
Lem v -
Maraton v -
Maria Peszek Naku wiam zen v -
Marvel -
Marvel Hero Project v -
Miasteczko Brighthope v -
Miasto niedźwiedzia - Fredrik Backman -
Miasto niedźwiedzia (Fredrik Backman) v -
Official Handbook of Marvel Universe, The v -
Official Index to the Marvel Universe -
Orhan Pamuk v -
Pawlikowska Beata - Blondynka w Japonii v -
Podróż smokiem Diplodokiem -
Przemek Corso v -
Przygody Jonki, Jonka i Kleksa -
Radiowy Teatr Sensacji V -
Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia v -
Serca twego chłód v -
Słowniki -
Tora(Torah) -
Travel -
Trylogia Mgły 1 Ksiażę mgły -
Trylogia Mgły 2 Palac polnocy -
Trylogia Mgły 3 Swiatla wrzesnia
W letni świt 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca, księgarza i antykwariusza, do niezwykłego miejsca w sercu starej Barcelony, które wtajemniczonym znane jest jako Cmentarz Zapomnianych Książek. Zgodnie ze zwyczajem Daniel ma wybrać, kierując się właściwie jedynie intuicją, książkę swego życia. Spośród setek tysięcy tomów wybiera nieznaną sobie powieść "Cień wiatru" niejakiego Juliana Caraxa.
Zauroczony powieścią i zafascynowany jej autorem Daniel usiłuje odnaleźć inne jego książki i odkryć tajemnicę pisarza, nie podejrzewając nawet, iż zaczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia, która da również początek niezwykłym opowieściom, wielkim namiętnościom, przeklętym i tragicznym miłościom rozgrywającym się w cudownej scenerii Barcelony gotyckiej i renesansowej, secesyjnej i powojennej.
„- Więc to jest historia o książkach. - O książkach? - O książkach przeklętych, o człowieku, który je napisał, o postaci, która uciekła ze stron powieści, żeby ją następnie spalić, o zdradzie i utraconej przyjaźni. To historia o miłości, nienawiści i marzeniach żyjących w cieniu wiatru”. Tak bohater powieści Carlosa Ruiza Zafóna „Cień wiatru” opisuje książkę, która całkowicie zmieniła jego życie
Fascynująca tajemnica w samym centrum Brcelony.
Barcelona, rok 1945. Miasto powoli leczy się ze skutków wojny domowej w Hiszpanii. Daniel, syn antykwariusza opłakuje śmierć matki. Pewnego dnia ojciec zabiera go do niezwykłego miejsca w centrum Barcelony. Miejsce te wtajemniczonym znane jako Cmentarz Zapomnianych Książek od razu przypada chłopcu do gustu. Wśród niezliczonej ilości starych woluminów odnajduje książkę, która przyniesie ukojenie i odmieni jego życie. Wybór pada na Cień Wiatru autorstwa Juliana Caraxa. Daniel zafascynowany twórczością autora, pragnie odkryć jego tajemnicę i odszukać inne powieści, ale okazuje się to bardzo trudnym zadaniem. Inne egzemplarze dzieł Caraxa zostały spalone, a książką chłopca zdaje się interesować ktoś jeszcze...Im bardziej Daniel zagłębia się w te niezwykła historię, tym więcej dziwnych rzeczy zaczyna się dziać wokół niego. Powieść Carlosa Luiza Zafona to porywająca historia pełna pasji, wielkiej namiętności i miłości, a wszystko to w klimatycznej scenerii powojennej Barcelony.
(…) Wciąż pamiętam ów świt, gdy ojciec po raz pierwszy wziął mnie ze sobą w miejsce zwane Cmentarzem Zapomnianych Książek. Szliśmy ulicami Barcelony. Były pierwsze dni lata 1945 roku. Miasto codziennie dusiło się pod naporem szarego jak popiół nieba i słonecznego żaru, zalewającego Ramblę Santa Mónica strumieniem płynnej miedzi.
- Danielu, to, co dzisiaj zobaczysz, masz zachować wyłącznie dla siebie – ostrzegł mnie ojciec. – Nikomu ani słowa. Nikomu. Nawet twojemu przyjacielowi Tomasowi.
- Nawet mamie? – spytałem cichutko.
Ojciec westchnął, ukryty za tym swoim smutnym uśmiechem, który jak cień towarzyszył mu nieodłącznie przez całe życie.
- Nie, oczywiście, że nie – odparł, spuszczając głowę. – Przed nią nie mamy tajemnic. Mamie możesz mówić wszystko.
Szalejąca tuż po wojnie domowej epidemia cholery zabrała mi mamę. Pochowaliśmy ją na cmentarzu Montjuïc w dniu moich czwartych urodzin. Pamiętam tylko, że padało przez cały dzień i całą noc, a kiedy zapytałem tatę, czy niebo też płacze, nie był w stanie słowa z siebie wykrztusić. Mimo upływu sześciu lat nieobecność mamy była dla mnie wciąż jakimś omamem, krzykiem ciszy, której nie potrafiłem jeszcze zagłuszyć słowami (...)
Fragment książki