oki9013

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna Darek

widziany: 19.01.2023 17:00

3393
4359
842
3370

12706 plików
3198,44 GB

Ukryj opis

Ostatnio pobierane pliki

Westbam-United States Of Love.mp3

Westbam- Agharta 2010.mp3

Darude - Sandstorm.mp3

Michal Lazar- He's Mine.mp3

Fragma - Toca's Miracle 2008.mp3

Dr Motte & Westbam - Love Parade 2000.mp3

Vengaboys - Boom, Boom, Boom, Boom!!.mp3

Gigi D' Agostino_ The Riddle.mp3

Barthezz - On The Move.mp3

Zombie Nation - Kernkraft 400.mp3

Było, nie mineło 2013

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

272,9 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 18.05.2013 (23.52).wmv

zachomikowany

272,6 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 11.05.2013 (23'50).wmv

Dziennik pisany na barykadzie

„Gwiazda Wytrwałości” to odznaczenie, którego pomysłodawcą był Joachim Lelewel, ściśle wiąże się z powstaniem listopadowym. Łacińska sentencja pomieszczona na nim „usque ad finem” czyli „aż do końca” nie wymaga komentarza. To odznaczenie jest wymarzone, by honorować nim tych, którzy podejmują beznadziejne zda się bitwy o historyczna pamięć.
Rozpoczynamy kolejny etap walki o niezwykłe miejsce w Warszawie. Reduta Ordona, wysadzona przez Niemców, zadeptana przez Rosjan, dzięki poematowi Mickiewicza stała się syntezą dziejów powstania listopadowego. Przez lata porastały ją chwasty i przykrywały śmieci. Ostateczny jednak dramat zaczął się wtedy, kiedy rada dzielnicy Ochota uznała, że nie ma przeciwwskazań, by w tym miejscu wyrósł kolejny apartamentowiec. Tego miłośnikom historii było już za wiele. I tak rozpoczął się o redutę bój drugi.

obrazek

SRH Wrzesień 1939

W naszych wojskowych kontaktach ze Szwedami, historycznie rzecz biorąc bywało różnie, ale sprzedana nam przez Boforsa licencja na armatę przeciwpancerną wyzwoliła wiele ciepłych i trwałych emocji. Na wrześniowych polach walki to maleńkie i zwrotnie działo wierciło na wylot każdy niemiecki i sowiecki pancerz. Było przedmiotem dumy naszych artylerzystów. W naszym spotkaniu pokarzemy owo cudeńko rękami pasjonatów zrekonstruowane.

zachomikowany

270,0 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 04.05.2013 (23'36).wmv

Grójec godzina "0"

Dowiedziałem się o archiwum od pana Tadeusza Pękackiego, który był osobą ukrywającą te dokumenty – opowiada Krzysztof Busse z IPN. Czy ekipie „Było… nie minęło” uda się odnaleźć zakopane podczas Powstania Warszawskiego archiwum Armii Krajowej?

zachomikowany

272,6 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 27.04.2013 (23'50).wmv

Na ścieżkach pamięci

Pomnik kpt. Mieczysława Medweckiego pierwszego polskiego pilota, który poległ w czasie II wojny światowej, ma powstać w pobliżu lotniska w podkrakowskich Balicach.

zachomikowany

270,8 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 20.04.2013 (23'41).wmv

Pocztówki z umarłego świata

Dziś odwiedzimy niezwykłe mieszkanie, w którym znajduje się największe prywatne i niezwykle cenne archiwum fotograficzne. Zdjęcia wykonane przez Henryka Poddębskiego przedstawiają zapomniane już obrazy II Rzeczpospolitej – przedmieścia, miasta, architekturę, pejzaże, wielki przemysł. Dzięki spotkaniu z córką fotografa poznamy historię jego życia i twórczości, dowiemy się jak wyglądały wówczas wyprawy fotograficzne, co trzeba było przygotować, jakim sprzętem się wówczas posługiwano.
Henryk Poddębski, niemal od początku swojej pracy twórczej znalazł się na obrzeżu środowiska starającego się na różne sposoby ukształtować poczucie tożsamości narodowej swojego pokolenia. Aleksander Janowski, Zygmunt Gloger, Mieczysław Orłowicz i wielu podobnych pasjonatów założyło w roku 1906 na fali odwilży w cesarstwie rosyjskim Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Za cel postawiono sobie zbieranie informacji krajoznawczych i szerzenie ich wśród ogółu, gromadzenie zbiorów naukowych dotyczących ziem polskich, roztaczanie opieki nad pamiątkami historycznymi. Do realizacji takich zamiarów fotografia nadawała się idealnie.

zachomikowany

272,1 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 13.04.2013 (23'48).wmv

zachomikowany

273,9 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 06.04.2013 (23'57).wmv

Samochód Marszałka Piłsudskiego

24 samochody, w tym tak cenne jak Humber, Ford T, przedwojenne Polskie Fiaty, samochody tzw. kolumny rządowej II RP (prezydencki Packard i Cadillac Marszałka Piłsudskiego) – to najważniejsze eksponaty wystawy z dziejów motoryzacji w Polsce. Można je zobaczyć w nowo utworzonym Muzeum Motoryzacji na warszawskiej Ochocie.

Samochód Humber Torpedo został wykonany w 1908 roku w Wielkiej Brytanii. Rozwijał prędkość do 60 km/h, spalał 26 litrów benzyny na 100 km, miał czterocylindrowy i czterosuwowy, 3,5 litrowy silnik.

Rządowy Cadillac, zamówiony w 1934 roku specjalnie dla marszałka Józefa Piłsudskiego za 70 tysięcy ówczesnych złotych (podwyższone podwozie, wygodne wejścia i drzwi, szyby pancerne i pogrubione blachy karoserii) miał 8-cylindrowy silnik o mocy 70 koni mechanicznych. Jeździli nim jednak inni oficjele, gdyż marszałek ze względu na pogarszający się stan zdrowia już nie był w stanie z niego korzystać.

Na wystawie zwracają też uwagę przedwojenne fiaty oraz kolekcjonerskie, unikatowe prototypy samochodów, wykonane przez polskich inżynierów. Jednym z nich był wyprodukowany w okresie międzywojennym przez Stefana Kozłowskiego i Antoniego Frączkowskiego w Warszawie (zachowały się tylko opisy i zdjęcia) dwuosobowy samochód S.K.A.F z półlitrowym silnikiem.

W latach 1924-28 dwieście samochodów ze wzmocnionym podwoziem o nazwie „Ralf-Stetysz”, wyprodukował w swoich stołecznych zakładach hrabia Stefan Tyszkiewicz. Są też konstrukcje inżynierów Mikołaja Karpowskiego, Tadeusza Tańskiego (zbudowano ich w sumie ok. 300), Adama Gluck- Głuchowskiego (trzyosobowy „Iradam”) i wiele innych.

Na wystawie zobaczyć można licencyjne przedwojenne Polskie Fiaty (508 i 621 oraz Łazik) oraz prototypy i wczesne modele takich powojennych samochodów jak Warszawa 210, Fiat 126 i 125 p, Polonez, Wars, Mikrus, Syrena 110 oraz pojedyncze egzemplarze polskich (np. skuter Osa) i zagranicznych motocykli, takich jak na przykład brytyjski Rogal Enfield z 1915 roku z Birmingham. Pierwszy jego model opuścił bramy fabryki w roku 1899, ostatni w roku 1922), a z jego wojskowej wersji korzystały m.in. armie: belgijska, francuska, rosyjska, i polska armia generała Hallera.

Historia to pomysł na życie

zachomikowany

272,9 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 30.03.2013 (23'52).wmv

Zmartwychwstanie pamięci

Cóż może radować bardziej nasze serca niż tłumy ludzi ciągnące do małej i sennej na co dzień wioski Grochowiska. Sennej, ale niegdyś bardzo ważnej. 150 lat temu rozegrał się tutaj jedna z największych powstańczych bitew. Dziś zaprosimy do obejrzenia rekonstrukcji i wysłuchania tych, którzy aktywnie uczestniczą w tej sztafecie pamięci.

obrazek

Od pierwszego wejrzenia...

W kolejnej naszej opowieści przeniesiemy się o trzysta kilometrów na zachód, do Gostynia, gdzie odwiedzimy kolekcjonera zabytkowych aut.

zachomikowany

270,4 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 23.03.2013 (23'39).wmv

Bóg wojny zabiera głos

Na swej stronie internetowej "Znany i standardowy zestaw najpiękniejszych rzeczy na świecie" nasi dzisiejsi gospodarze z grupy rekonstrukcji historycznej powiększają o działon artylerii konnej w Galowie. Grupa rekonstrukcji historycznej 7. Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej stała się trwałym elementem patriotycznych uroczystości.
Jeżeli artylerię zwało się potocznie „Bogiem wojny” to artyleria konna zasłużyła na ten tytuł po wielokroć. Spełniała dwa najważniejsze do dziś warunki do zwycięstwa – dawała siłę ognia i manewrowość. Jej rola często była rozstrzygająca. W Wojsku Polskim artyleria konna ma bardzo długa i piękną tradycję. Dywizjon artylerii konnej to potężne narzędzie walki. Miał dwanaście armat, ośmiuset kanonierów podoficerów i oficerów, 900 koni. W systemie dowodzenia weszły pod bezpośrednie dowództwo brygad kawalerii, a liczba baterii w dywizjonach dostosowana została do liczny kawaleryjskich pułków.
Są w historii dywizjonu karty niezwykłe, te najdramatyczniejsze, zapisane w wojnie z Bolszewikami. Tak się złożyło, że jednostka nigdy nie występowała na froncie jako zwarta całość. Jej losy są rozpisane na losy poszczególnych baterii. Można tam znaleźć obrazy godne pędzla najświetniejszych batalistów.
A członkowie goszczącej nas dziś grupy rekonstrukcyjnej to wspaniali , młodzi ludzie. Charakteryzuje ich niezwykła pasja, głęboki patriotyzm, szacunek do tradycji. Położyli mocny pomost pomiędzy „wczoraj” a „dziś”.

zachomikowany

272,6 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 16.03.2013 (23'50).wmv

Wojna i pieśń

Nie jesteśmy zespołem politycznym, ani religijnym. Podkreślamy odwagę indywidualnych żołnierzy, dlatego to był dla nas idealny temat – tak o bitwie pod Wizną mówi lider zespołu Sabaton, który piosenkami o polskich bohaterach II wojny światowej przyciąga na koncerty tysiące młodych Polaków. Czy to nowy sposób mówienia o historii?

Powstańcze ślady

Odwiedziny w Centralnej Bibliotece Wojskowej w poszukiwaniu pamiątek Powstania Styczniowego.

zachomikowany

270,6 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 09.03.2013 (23'40).wmv

Poznań - luty 1945

Ekipa „Było... nie minęło” uczestniczy w rekonstrukcji szturmu na Poznań. Zimą 1945 r. w języku niemieckich sztabowców i propagandzistów pojawiło się słowo-klucz: Festung czyli twierdza, opatrywane dodatkowo nazwami kolejnych, oddawanych Armii Czerwonej miast. Były to Wrocław, Koło i Poznań. Nazywano je również łamaczami fal. Do rangi pierwszoliniowych obiektów obronnych urosły znowu stare, pruskie fortyfikacje, takie jak poznańska Cytadela. Miasta-twierdze miały jak najdłużej angażować Rosjan opóźniając ich marsz na Berlin. Sensem tych działań była idea, by jak najmniejsza część rdzennych Niemiec znalazła się pod okupacja Sowietów.

Kolekcja

W programie także odwiedziny w Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu, gdzie zebrano pokaźną kolekcję czołgów, dział pancernych, tankietek, samochodów i transporterów.

Powrót

To właśnie tu kolejny żołnierz tułacz powrócił do ojczyzny. Jest to najstarszy TKS zachowany w tej chwili w Polsce z 14 listopada 1935 roku.

zachomikowany

266,7 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 02.03.2013 (23'19).wmv

Reduta Ordona walczy

Na teren Reduty Ordona ściągnęli nas miłośnicy prawdziwej historii, którzy uderzyli na alarm. Reducie grozi niebezpieczeństwo. Obok pracują ogromne dźwigi, wyrastają wysokie budynki. A ten kawałek niezajętego terenu w Warszawie stał się nieformalnym wysypiskiem śmieci i schronieniem dla bezdomnych.
Reduta Ordona to termin czysto literacki – w języku ówczesnych wojskowych zwana była dziełem fortyfikacyjnym nr 54, albo lunetą. Stanowiła w powstaniu listopadowym jeden z elementów wewnętrznego pierścienia obrony Warszawy. Literatura jednak kompletnie wyparła historię w opisie losów tego miejsca. W rzeczywistości fortem dowodził major Ignacy Dobrzelewski, a Juliusz Konstanty Ordon, rocznik 1810, był bardzo młodym jeszcze wiekiem i stażem oficerem w stopniu podporucznika i rzeczywiście na reducie dowodził artylerią.
Sprawa zagospodarowania terenu dawnej reduty stanęła na sesji Rady Dzielnicy Ochota. Wnioskowano o wpisanie tego terenu do rejestru zabytków i objęcie go ochroną prawną. Projekt upadł. Stowarzyszenie Reduta Ordona nie ustaje w próbach przekonania miejskich władz o potrzebie ochrony tego miejsca.

obrazek

Cegłów 1863

Następna nasza opowieść toczyć się będzie też na Mazowszu i podobnie jak tutaj jej bohaterami będą zwyczajni – niezwyczajni ludzie, upominające się o swoją historię. Do Cegłowa przyjechaliśmy, żeby wyprostować pewne nieporozumienia historyczne. W tym przypadku chodzi o jedną z bitew powstania styczniowego, błędnie przypisaną sąsiedniej miejscowości.

zachomikowany

273,0 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 23.02.2013 (23'52).wmv

Szkoła i koszary

Monarchia austro-węgierska legła w Gruzach. W Cieszynie, w koszarach 31 Pułku Piechoty Obrony Krajowej stoi jednostka składająca się z Polaków, Czechów i Niemców. Czesi i Polacy z pominięciem Niemców szykują w pułku przewrót. Mają przygotowane kokardy w swych barwach narodowych i na razie działają wspólnie, choć wiadomo, że teren śląska cieszyńskiego będący terytorium apetytów zarówno jednych i drugich zaogni niebawem wzajemne stosunki. 31 października do Cieszyna dochodzi rozkaz mobilizacyjny Komendanta Wojsk Polskich w Krakowie, Brygadiera Bolesława Roji, w którym nakazuje najstarszym rangą oficerom narodowości polskiej przejmowanie dowództw w poszczególnych oddziałach. Bezkrwawego przejęcia garnizonu w Cieszynie dokonano w nocy z 31 października na 1 listopada. Pierwszym dowódcą pułku został oficer w stopniu porucznika, a ochrona nowo formowanej granicy z Czechami stała się podstawowym zadaniem jednostki.
Kolejny rozdział w dziejach pułku zapiszą wydarzenia zwane przez historyków wojna galicyjską. To był nieunikniony etap formowania wojsk narodowych wyłaniających się z gruzów upadłych imperiów. Aspiracje ukraińskie szły w kierunku utworzenia własnego państwa – Zachodnio Ukraińskiej Republiki Ludowej. Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego postanowiło Ukraińców wyprzeć z Galicji Wschodniej. Z rozkazu generała Roji zostaje do Galicji skierowany również jeden batalion cieszyńskiego pułku. Te doświadczenia w operacjach na stykach etnicznych sprawiają, że pułkowi już w czasach pokojowych powierzono szkolenie żołnierzy dla Korpusu Ochrony Pogranicza.

zachomikowany

268,0 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 16.02.2013.wmv

zachomikowany

273,7 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 09.02.2013 (23'56).wmv

zachomikowany

270,5 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 02.02.2013 (23'39).wmv

zachomikowany

272,9 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 26.01.2013 (23'52).wmv

Z wrześniowego arsenału

Archeologia najsmutniejsza

zachomikowany

268,7 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 19.01.2013 (23'30).wmv

zachomikowany

273,3 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 12.01.2013 (23'54).wmv

zachomikowany

272,6 MB
28 maj 13 6:28

Było... nie minęło - 05.01.2013 (23'50).wmv

Kim jesteś żołnierzu? - finał

Często nasze reporterskie ścieżki splatają się ze szlakami niezwykłych społeczników ze Stowarzyszenia „Kalina Krasnaja”. Dzieje się tak za sprawą niezwykłego, humanistycznego przesłania, które wpisali sobie na sztandarze – postanowili upominać się o tych, których młyny wojny zmełły w proch niepamięci, niezależnie od armii i munduru. Kategorie pamięciową „żołnierz” zamienili z powrotem na kategorię „człowiek”.

Miejscowość Krupki –Górki odwiedzamy kolejny raz za sprawą pewnego leśnego cmentarza. Tu znajdują się zapomniane mogiły jak dotąd nieznanych z pochodzenia żołnierzy. Po kilku dniach imponująco solidnej pracy archeologów wiemy już, że na tym piaszczystym wzgórzu, w sierpniu 1944 r. spoczęło trzydziestu żołnierzy Czerwonej Armii i że najwyraźniej przeszła przez ten cmentarz w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku skrajnie nierzetelna ekipa ekshumacyjna, zabierająca na zbiorcze cmentarze głównie czaszki – to co najbliżej powierzchni i w zasięgu ręki. Potem pojawili się poszukiwacze polujący na militaria. Wreszcie koparki, wyrywające piasek dla potrzeb budowlanych. Mocno późno zjawili się w tym lesie młodzi ludzie, by upomnieć się o szacunek należny każdemu poległemu żołnierzowi. Odnalezione szczątki zostaną pochowane na warszawskim cmentarzu żołnierzy radzieckich przy ul. Żwirki i Wigury.

zachomikowany