1-2.Karolina Morawiecka-Karolina Morawiecka (wdowa po aptekarzu).rar

Książka znanego francuskiego archeologa i historyka starożytności jest próbą biografii najsłynniejszego Kartagińczyka - Hannibala.

Książka ta jest przeznaczona nie tylko dla specjalistów. Nie popularyzuje jednak ogólnie przyjętych ustaleń historiografii, lecz proponuje nową interpretację historycznego rodowodu Europy. Autor prowadzi czytelnika tą samą drogą, którą podąża badacz historii: od analizy dokumentów epoki do próby odtworzenia obrazu dawnych społeczeństw i kultur. Europa wyrasta z dziedzictwa starożytnych Greków, Rzymian i chrześcijańskiego Kościoła, ale istotnym składnikiem naszej kultury jest także dorobek ludów, które Grecy, Rzymianie oraz ich średniowieczni spadkobiercy nazywali pogardliwie barbarzyńcami. Autor rozpatruje te ludy łącznie, w szczeglności zaś zrywa z traktowaniem dawnych Germanów i Słowian jako dwóch odrębnych światów. Nie waha się wiązać ze sobą świadectw źródłowych dotyczących różnych ludów i zapisanych w różnym czasie, jeżeli łączy je podobna sytuacja antropologiczna. Z tak przeprowadzonej analizy wyłania się obraz tradycyjnego społeczeństwa, w którym jednstkę traktowano jako ogniwo grupy, nie rozróżniano sacrum i profanum, a instytucje kultu pogańskiego były nierozłącznie związane z politycznymi instytucjami wspólnoty plemiennej.

"Romans w Lublinie" to zbiorek sensacyjek, gawęd, opowiadań z cyklu „Encyklopedia Lubelska”. Romans to przygoda miłosna, flirt, miłostka. Od romansu krok do małżeństwa, ale jeszcze mniejszy do skandalu lub sensacyjki obyczajowej. W tomiku znajdzie Czytelnik historie romansowe od XV wieku do lat 60. dwudziestego stulecia. Przywołane są starsze i nowsze flirty, aby opowiedzieć historię Lublina, rozważać sytuacje obyczajowe, towarzyskie, humorystyczne, ale i tragiczne. Bo gdzie miłość, tam zabawa, śmiech, ale i do tragedii blisko. Romans nie musiał kończyć się w łożnicy, często zaś kończył się pojedynkiem, w trybunale, w lochu, na szafocie. Są tu relacje z porwań, ucieczek, zdrad i oszustw. Przypomniane są uniesienia miłosne znane z legend, opisane w starych powieściach, pamiętnikach, w porzuconej korespondencji, w archiwalnych rocznikach gazet.

Człowiek, który wymyślił wiek dwudziesty. Bez jego wynalazków nie byłoby prądu przemiennego, turbin w elektrowniach wodnych, pilota do telewizora, robotów przemysłowych a nawet… radia czy telefonii komórkowej. Genialny i zazdrosny, skonfliktowany z Marconim – o wynalazek radia, z Edisonem – o zasady, pieniądze i podpatrzone wynalazki. Nominowany do nagrody Nobla, nigdy jej nie otrzymał. Podobno komitet noblowski zdecydował tak, by nie drażnić innych wynalazców. Wierzył w teorię płaskiej Ziemi i eter – tajemniczą substancję otaczającą naszą planetę rewelacyjnie przewodzącą promieniowanie elektromagnetyczne. Twierdził, że skonstruował odbiorniki potrafiące czerpać z energii wszechświata. O tajemniczych urządzeniach, które demonstrował starannie wybranym osobom, krążyły legendy. Jego twarz gościła na okładce Time’a, a wielkonakładowe gazety informowały, że wynalazł tajemniczy promień potrafiący strącić tysiące samolotów z odległości ponad 500 kilometrów.

Agryppina Młodsza - córka Germanika i Agryppiny Starszej - przedstawia swoją wersję wydarzeń za rządów Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza i Nerona, nieco inną od znanej nam dotychczas. Walka o władzę w czasach Cesarstwa Rzymskiego była brutalna. Agryppina w niej uczestniczyła, gotowa, tak jak inni, bez skrupułów osiągnąć zamierzony cel. Gdy przepowiedziano jej, że jeśli doprowadzi Nerona do władzy, zostanie przez niego zamordowana, nie poniechała starań, choć miała niewielką szansę, że los się nie dopełni. Wierzyła w boskie przeznaczenie rodu, z którego się wywodziła.