Mario Puzo Biografie(1).avi - Biografie, filmy dokumentalne - zachomikowane - nela331

Jestem polskim Żydem (1995).avi

Bohaterem filmu jest Rafael F. Sharf - absolwent Państwo ...

Bohaterem filmu jest Rafael F. Sharf - absolwent Państwowego Gimnazjum Hebrajskiego w Krakowie i Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezes organizacji MASADA, współpracownik ''Trybuny Narodowej'' i ''Nowego Dziennika''', współzałożyciel ''The Jewish Quarterly'', publicysta-eseista, członek fundacji ''Judaica'', wiceprezes MIędzynarodowego Towarzystwa Korczakowskiego.

Credo. Jerzy Duda-Gracz (2005).avi

Należał do najbardziej znanych i cenionych rysowników i ...

Należał do najbardziej znanych i cenionych rysowników i malarzy. Fascynował wnikliwością obserwacji, umiejętnością syntezy. Jego drapieżny, karykaturalny i nieco plebejski humor jednych zachwycał, innych oburzał. Nikt jednak nie mógł odmówić gruzłowatej, bulwiastej, przaśnej rzeczywistości jego obrazów trafności ujęcia, zgodności ze stanem faktycznym. Zmarły w 2004 r. Jerzy Duda-Gracz miał dar wnikliwej obserwacji otaczającego go świata, umiejętność syntezy, operowania symbolami. Często złośliwie i ironicznie piętnował nasze wady i przywary, ale nie brak mu było również ciepła i liryzmu. Zmuszał do refleksji nad losem jednostki i narodu. Wywodził się z "zapyziałej, parszywej, powiatowej Częstochowy lat 40. i 50.", jak sam ją określał. "To jest mój świat i z nim się utożsamiam: świat drugorzędności, tandety, kiczu, śmiecia, odpadu" - mówił. Pokazywał rzeczywistość drobnomieszczańską, rzeczywistość ciemnogrodu i kruchty, ale też mieszkańców dzielnic autentycznej nędzy, zapijaczonych i ogłupiałych w swoim upodleniu. Z czasem młodzieńcze emocje w nim wygasły, coraz częściej wracał myślami do lat dzieciństwa, do odciśniętych w pamięci wspomnień, do tych, co już odeszli, do pierwszych miłości i rozczarowań. Młodzieńcza zajadłość ustąpiła miejsca doświadczeniu i rozwadze, tęsknocie i melancholii. Artysta uświadomił sobie bowiem, że nowa, drapieżna, szalona rzeczywistość wypiera nieubłaganie świat jego dzieciństwa, zastępuje jego swojską przaśność zachodnim blichtrem. Nie takiego ucywilizowania kraju i rodaków pragnął. Nie chciał, żeby Polska była skansenem, ale żeby zachowała tradycje, to, co dla nas charakterystyczne. Do tego dochodziła coraz silniejsza świadomość przemijania wszystkiego i wszystkich, stopniowa afirmacja Boga, przeciw któremu kiedyś się burzył. Efektem tych wewnętrznych przemian był cykl prac ukazujących Jezusa w różnych współczesnych sytuacjach. Nie tworzył ich, podobnie jak swych wcześniejszych prac, z myślą o tym, czy to się dobrze sprzeda. Chciał być w zgodzie z samym sobą, niekoniecznie "modny" i "na czasie". Takiego właśnie, skupionego i poważnego, wykładającego rzeczowo swoje racje, pokazuje artystę kamera twórców filmu "Credo". W swojej katowickiej pracowni, ale także wśród ruin dawnej kopalni węgla, na tle śląskich familoków Jerzy Duda-Gracz opowiada o swojej drodze artystycznej, filozofii tworzenia obrazów. Mówi o swych inspiracjach, marzeniach, malarskich kanonach. Komentuje rzeczywistość, przemiany, jakie dokonały się w ostatnich latach w kraju i w ludziach, nasz stosunek do owych zmian i do świata. Czy już ze świadomością własnego bliskiego końca?

Byłem wszędzie. Olgierd Budrewicz (2013).avi

Barwna biografia Olgierda Budrewicza prosiła się o film. ...

Barwna biografia Olgierda Budrewicza prosiła się o film. Wyreżyserował go Artur Mościcki. Jego bohater został dziennikarzem w czasach, gdy reporter był ambasadorem ludzi nie mających szans wyrwać się za granicę. Opowiadał świat, przedstawiał i tłumaczył inne kultury, religie, cywilizacje, kontynenty. Urodzony w 1923 r. w Warszawie, należał do pokolenia Kolumbów, których nie załamał dramat okupacji i hekatomba Powstania Warszawskiego. Jako żołnierz Armii Krajowej, na tajnych kompletach rozpoczął studia prawnicze, które ukończył po wojnie. Nigdy jednak nie pracował w zawodzie. Ciągnęło go do reportażu. Dziennikarzem został podczas wojny. Współredagował powstańcze pismo Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK. Zawodowym reporterem stał się w 1956 r. Udało mu się wtedy wyjechać z Polski w aurze filmu kina akcji. Na statku handlowym, jako praktykant sypiący węgiel pod kotły, dotarł do Kairu i Bejrutu. To właśnie stamtąd wysłał pierwszy artykuł do Przekroju i został korespondentem pisma. Dotarł do ponad 160 państw. Do wielu – jako pierwszy polski dziennikarz. Opowiadał Polakom o Wyspach Andamańskich, o stolicy Ekwadoru, o Galapagos i Borneo. O spotkaniu z Billem Clintonem i z Pigmejami. O burzy piaskowej na Saharze i blekaucie w Nowym Jorku. Drugą jego pasją była Warszawa. Jako varsavianista odbywał po niej podróże również w czasie. Do jego najważniejszych książek należą: Bedeker warszawski, Podróże do czterech rogów świata, Byłem wszędzie, Równoleżnik zero, Z Polską w sercu. Olgierd Budrewicz był wielokrotnie odznaczany za zasługi m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i złotym medalem Gloria Artis. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Związku Literatów Polskich, ZAIKS-u, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Oddziału Polskiego The Explorers Club. Zmarł 20 listopada 2011 roku.

Z pamietnika Marilyn Monroe - Love Marilyn (2012) [HDT....avi

Z pamietnika Marilyn Monroe - Love Marilyn 2012 HDTV XViDLektor PL.avi

Tońko czyli legenda o ostatnim baciarze (1988).avi

Legendarny Tońko - Henryk Vogelfanger - partner Szczepka ...

Legendarny Tońko - Henryk Vogelfanger - partner Szczepka z "Wesołej Lwowskiej Fali" i pamiętnych przedwojennych komedii ilmowych: "Będzie lepiej", "Włóczęgi" i zniszczonej w płomieniach września 1939 "Serce batiara" - snuje swą opowieść o życiu, o Lwowie i jego dawnych mieszkańcach. Urodził się na Łyczakowie, gdzie najżywiej biło serce Lwowa. Jak mało kto znał duszę tego miasta i mentalność ludzi, ich specyficzny sposób patrzenia na świat i jedyną w swoim rodzaju gwarę zwaną bałakiem. To, czym nasiąknął w dzieciństwie i młodości - język batiarski, ale nigdy wulgarny, humor ulicy i knajp, ale nigdy agresywny czy sprośny - stało się fundamentem niezrównanych dialogów Szczepka i Tońka przed mikrofonami lwowskiego radia. Przed wojną, gdy nadawano "Wesołą Lwowską Falę", pustoszały ulice. Po ewakuacji ze Lwowa w 1939 r. Szczepko i Tońko dotarli do Rumunii, potem przez Jugosławię do Włoch. Ze swymi programami jeździli do żołnierzy generała Maczka, grali dla nich. Po wojnie Szczepko - Kazimierz Wajda wrócił do Polski. Tońko osiadł w Londynie, w angielskim koledżu wykładal łacinę i prawo (z prawa doktoryzował się na Uniwersytecie Jana Kazimierza i miał we Lwowie kancelarię adwokacką). Wrócił do Polski półtora roku przed śmiercią, zamieszkał w domu kombatanta, który w przypływie dobrego humoru nazywał domem "kombatiara". Czuł się samotny, choć przyjaciele nieraz naciągali go na lwowskie wspomnienia. Zmarł w 1990 roku, w dwa dni po swoich 86 urodzinach. Pozostała legenda "ostatniego batiara" - i wspomnienie utrwalone na taśmie filmowej.

Jego imię Polska. Tadeusz Kościuszko (2006).mkv

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera ...

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera dwojga narodów - Polski i Stanów Zjednoczonych, którego życie i dokonania otacza legenda. Urodził się w Siechnowicach, nauki pobierał w Szkole Rycerskiej w Warszawie, m. in. u księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, później studiował w Paryżu w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Doskonalił również swoje zainteresowania w dziedzinie inżynierii wojskowej, architektury i malarstwa. Rozgoryczony sytuacją osobistą wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał 8 lat, walcząc o niepodległość tego kraju i zdobywając wysokie uznanie wśród amerykańskich dowódców. Do dziś cieszy się tam popularnością - wystawiono mu wiele pomników, jego imieniem nazwano miasta i ulice. Po powrocie do Polski otrzymał podpisaną przez króla nominację na generała majora wojsk koronnych. Jego dokonania w czasie insurekcji zapisały się na zawsze na kartach historii. Po niewoli i uwięzieniu przez cara wyjechał na emigrację do Francji i Szwajcarii, gdzie w Solurze spędził ostatnie dni swego życia i tam zmarł.

L'affaire Sagawa, enquete sur un crime cannibale [Plan....avi

Laffaire Sagawa, enquete sur un crime cannibale Planete PL.avi

JAPOŃSKI KANIBAL L'affaire Sagawa - Enquete sur un crim ...

JAPOŃSKI KANIBAL L'affaire Sagawa - Enquete sur un crime cannibal film dokumentalny Francja, 1997, 53 min. reżyseria: Michel Favart Format: avi; Kodek: DivX 5; Rozdzielczość: 524 x 406 13 czerwca 1981 roku, w Lasku Bulońskim, niedaleko jeziora pewna para zauważyła, że młody Japończyk próbuje pozbyć się dwóch walizek. Trzy dni później 32-letni mężczyzna został aresztowany. Jego wyznanie było przerażające. Przyznał, że zabił, porąbał i zjadł młodą Holenderkę. "To było moją obsesją od młodości. Marzyłem o tym, wystarczyło tylko to zrobić..." - mówił. Adwokaci Isseiego Sagawy tłumaczyli czyn swojego klienta niepoczytalnością i wnieśli o odrzucenie powództwa. Sąd orzekł, że Issei nie jest w stanie uczestniczyć w procesie i został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. Dzięki działaniom podjętym przez ojca Sagawy niedługo po tym doszło do ekstradycji przestępcy. W Japonii, po odsiedzeniu w szpitalu psychiatrycznym 15 miesięcy, wyszedł na wolność. W ojczyźnie natychmiast zyskał dużą popularność i został ochrzczony "japońskim kanibalem". Wykorzystując nastawienie społeczeństwa Issei napisał wiele książek i opowiadań. Do dzisiaj ma własną rubrykę w jednej z japońskich gazet. Wiele osób do dziś zadaje sobie pytanie, jak człowiek, który popełnił tak straszliwą zbrodnię, został odizolowany od społeczeństwa na niewiele ponad rok. Oprócz oczywistego pytania, dlaczego "japońskiego kanibala" nie spotkała zasłużona kara, pojawia się inne - jak to jest możliwe, że niektórzy ludzie marzą, by mordować i jeść ludzi.

Czy istnieje tajemnica testamentu Paderewskiego (1998).avi

Film przybliża wydarzenia z ostatnich lat życia Ignacego ...

Film przybliża wydarzenia z ostatnich lat życia Ignacego J. Paderewskiego, wybitnego pianisty i kompozytora, a zarazem znaczącej postaci polskiej sceny politycznej w czasach II Rzeczpospolitej. Urodzony w 1860 roku na Podolu ukończył studia pianistyczne w warszawskim konserwatorium, następnie kształcił się w Berlinie i Wiedniu. W 1887 roku właśnie w Wiedniu zadebiutował jako pianista i odniósł wielki sukces. Odtąd koncertował w wielu krajach Europy, obu Ameryk, w Afryce i Australii. W czasie I wojny światowej zaangażował się w działalność polityczną - był kolejno członkiem Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu i jego reprezentantem w USA, w 1919 roku został prezesem Rady Ministrów i ministrem spraw zagranicznych odrodzonego państwa polskiego. W1940 roku stanął na czele rządu emigracyjnego. W ostatnich latach swego życia wiele czasu spędzał w posiadłości Riond-Bosson w Morges w Szwajcarii. Jakie były motywy jego wyjazdu w 1940 roku do Stanów Zjednoczonych? Autor przedstawia nie publikowane dotychczas zdjęcia i materiały archiwalne ze zbiorów Muzeum Ignacego J. Paderewskiego w Morges w Szwajcarii, stara się też wyjaśnić nieporozumienia związane z testamentem Paderewskiego, na podstawie książki Simone Giron de Pourtales i znajdujących się w Morges dokumentów. Wśród jego rozmówców znalazła się m.in. Anna Appleton, córka Sylwina Strakarza, osobistego sekretarza Paderewskiego, która swoje wspomnienia z pobytu w Riond-Bosson zawarła w nie opublikowanej dotąd książce. O Paderewskim i związanych z nim pamiątkach mówić będą również: Xavier Solina, syndyk miasta Morges i prezydent Towarzystwa im. Paderewskiego w Morges, Rita Rossenstiel, kustosz "Salonu Paderewskiego" oraz Bernard Coppier de Schonen, przyjaciel rodziny Simon Giron de Pourtales. Ponadto w filmie znajdą się fragmenty słynnego nagrania dla Radia Lozanna z 23 września 1940 roku, w którym Ignacy J. Paderewski żegnał się z narodem szwajcarskim przed swoim wyjazdem do Stanów Zjednoczonych.

Pulkownik Kuklinski (1997).mkv

Bohaterem filmu jest płk Ludowego Wojska Polskiego Jerzy ...

Bohaterem filmu jest płk Ludowego Wojska Polskiego Jerzy Ryszard Kukliński, jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii współczesnej Polski. Dla jednych był bohaterem narodowym, który uchronił Polskę przed inwazją wojsk radzieckich, dla innych - zwykłym szpiegiem i zdrajcą. Dokument przedstawia przebieg jego kariery zawodowej: od wstąpienia do wojska w 1947 rok, w wieku 17 lat, poprzez objęcie wysokiego stanowiska w Sztabie Generalnym w 1964 r., ukończenie w 1976 r. kursu w Akademii Wojskowej w Moskwie, gdzie szkolono oficerów najwyższej rangi, po awans - w tym samym roku - na szefa oddziału do spraw strategicznego planowania obronnego. Po ujawnieniu Zachodowi planów wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, w listopadzie 1981 r. zagrożony zdemaskowaniem Kukliński został ewakuowany przez Amerykanów do Berlina. Stamtąd wraz z rodziną poleciał do Stanów Zjednoczonych. Jego obydwaj synowie zginęli w tajemniczych okolicznościach. Starszy został przejechany przez samochód, młodszy - Igor, wraz ze swym przyjacielem, przepadł bez śladu podczas wyprawy jachtem u wybrzeży Florydy. Choć śledztwa nie przyniosły żadnych rezultatów, wielu podejrzewa, że były to zabójstwa na zlecenie. W maju 1984 r. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego skazał zaocznie Ryszarda Kuklińskiego na karę śmierci za współpracę z obcym wywiadem i przekazywanie tajnych informacji. W 1989 roku, na mocy ustawy amnestyjnej, karę śmierci zamieniono na 25 lat więzienia. 2 września 1997 r. prokuratura umorzyła postępowanie karne przeciwko płk. Ryszardowi Kuklińskiemu. Ilustracją są fragmenty archiwalnych kronik filmowych i stare zdjęcia. Dokument został po części opracowany na podstawie wywiadu Benjamina Weisera z pułkownikiem Kuklińskim dla "Washington Post". O bohaterze filmu mówią m.in.: Jan Nowak-Jeziorański, płk. dypl. Sławomir Radaj, prof. Zbigniew Brzeziński, gen. William Odom, były dyrektor Agencji Bezpieczeństwa Narodowego USA do spraw strategii i polityki nuklearnej, David Forden, oficer prowadzący płk. Kuklińskiego, były szef Wydziału CIA ds. ZSRR i Europy Wschodniej, oraz Richard T. Davies, były ambasador USA w Polsce i Robert Gates, były dyrektor CIA.

Wiera Grań (2011).avi

Kim jest Wiera Gran, żydowska pieśniarka przedwojennej W ...

Kim jest Wiera Gran, żydowska pieśniarka przedwojennej Warszawy, a potem getta? Ofiarą wojny czy może ofiarą samej siebie i własnego lęku? Niesłusznie skrzywdzoną pomówieniem kobietą czy człowiekiem ratującym życie? Miała niewiele ponad dwadzieścia lat, gdy stała się sensacją kawiarni Paradis. Od wiosny 1942 śpiewała swoje piosenki o miłości w kawiarni Sztuka w warszawskim getcie. Nazwano ją wtedy Wiera Magnes, na jej występy przychodzono tłumnie, także z aryjskiej strony. Przeżyła okupację jako jedyna ze swojej rodziny. 8 maja 1945, gdy świętowano wyzwolenie siedziała w więzieniu oskarżona o kolaborację. Zarzuty formułowano różnie: współpraca z gestapo lub utrzymywanie stosunków z osobami współpracującymi z gestapo, głównie niechlubną "trzynastką" - agenturą gestapo w warszawskim getcie. Pierwsze dochodzenie umorzono w ciągu kilku miesięcy - "wobec braku cech przestępstwa". Sąd koleżeński ZASP-u uznał jej zachowanie podczas okupacji niemieckiej jako bez zarzutu. Komisja Weryfikacyjna Związku Zawodowego Muzyków stwierdziła w kwietniu 1946, że Wiera Gran "nie uchybiła w niczym honorowi Polki", wobec czego posiada pełne prawo do wykonywania zawodu. Próbowała śpiewać. Sprawą zajął się później Sąd Obywatelski przy Centralnym Komitecie Żydów Polskich. Po półtora roku przesłuchań świadków, w styczniu 1949 ogłosił wyrok uniewinniający. Nie udowodniono stawianych pieśniarce zarzutów. Plotki i pomówienia nie ucichły jednak. W 1950 roku Wiera Gran wyemigrowała do Izraela. Piętno "kolaborantki" i "gestapowskiej kurwy" ścigało ją przez całe życie, wszędzie gdzie występowała. Tak w Izraelu, jak później w Wenezueli i we Francji, gdzie osiadła na stale. Na ile na nie zasłużyła? Rozpowszechniane informacje przekazywane były z ust do ust. Czy był ktoś kto znał prawdę? Całe życie Wiery Gran było próbą oczyszczenia się i walki o własne dobre imię. Autorki pokazują zmagania z prawdą, dwuznaczność wyborów, łatwość rzucania oskarżeń i niemożność uwolnienia się od nich. Podejmują współczesną rozmowę o moralności, paradoksalnie bliską dyskusjom lustracyjnym naszych czasów.

Mario Puzo - Biografie(1).avi

nela331