W dużym szpitalu w Bostonie, co jakiś czas, po rutynowych operacjach, zapadają w śpiącz-kę młodzi i zdrowi pacjenci. Kiedy z narkozy nie budzi się Nancy Greenly, jej przyjaciółka Susan, lekarka tego szpitala, postanawia dowiedzieć się prawdy o tajemniczych, coraz częstszych przypadkach comy. Przeglądając szpitalną dokumentację Susan odkrywa, że pacjenci zapadają w śpiączkę, po operacjach wykonywanych zawsze w tej samej sali. W szpitalny spisek nie wierzy chłopak Susan, doktor Mark Bellows, przed którym rysuje się perspektywa szybkiego awansu. Mark usiłuje odwieść Susan od szukania sensacji, ona jed-nak nie daje za wygraną. Wszystkie ślady szpitalnej afery prowadzą do tajemniczego Insty-tutu Jeffersona. To tu Susan odkrywa, że jej szpital handluje organami pacjentów, którzy celowo zostali wprowadzeni w śpiączkę. Teraz Susan nie jest już bezpieczna. Ktoś wie, że jest bliska odkrycia prawdy. Dziewczyna cudem wydostaje się z labiryntu korytarzy Instytutu Jeffersona. Na poddaszu bostońskiego szpitala odnajduje aparaturę z trującym gazem, któ-ry podawany był podczas narkozy. Postanawia opowiedzieć o wszystkim dyrektorowi szpi-tala. Jednak podczas rozmowy dostaje ataku wyrostka i musi być natychmiast operowana. Susan wie, że może nie obudzić się z narkozy. Teraz jej jedyną nadzieją jest Mark.
Śpiączka (ang. Coma) – thriller amerykańskiej produkcji, dramat z gatunku dreszczowców psychologicznych traktujący o medycznej i naukowej stronie ludzkiego ciała. Światowa data premiery przypadła na styczeń 1978 r. Reżyserem obrazu, na podstawie bestsellera Robina Cooka, jest Michael Crichton. W filmie zagrali znani aktorzy, tacy jak Tom Selleck, Michael Douglas, Rip Torn, Richard Widmark, Ed Harris, Lois Chiles czy Richard Doyle. Dramat zyskał ogólnoświatowe uznanie za zdjęcia, w szczególności za scenę w szpitalnej chłodni. Dbałość o medyczną stronę filmu jest rezultatem wykształcenia reżysera Michaela Crichtona, który ukończył medycynę na Harvard Medical School. Na uwagę zasługuje także ścieżka dźwiękowa znanego kompozytora muzyki filmowej, Jerry'ego Goldsmitha, wstrząsającą miejscami, muzyką. Obraz przeszedł do kanonu dreszczowców kina światowego.