Marszałek Piłsudski - 4.avi

Piłsudski przebywa w więzieniu w Magdeburgu. Pisze wspomnienia z walk legionowych w 1914 roku. Jego towarzyszem niedoli jest Sosnkowski. Tu dowiaduje się, że Aleksandra Szczerbińska urodziła ich córkę. Po przeszło rocznym pobycie w twierdzy magdeburskiej w listopadzie 1918 roku graf von Kessler z upoważnienia rządu Rzeszy zwalnia Piłsudskiego z więzienia. 10 listopada 1918 roku Józef Piłsudski przybywa do Warszawy, która nadal znajduje się pod zaborem niemieckim. W Berlinie wybucha rewolucja. Po opuszczeniu miasta przez generała-gubernatora Hansa von Beselera władzę nad wojskiem niemieckim przejmuje Rada Żołnierska. Komendant gwarantuje bezpieczną ewakuację żołnierzy do Niemiec. Następnego dnia, 11 listopada 1918 roku, Rada Regencyjna przekazuje Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo Wojska Polskiego i powierza misję tworzenia Rządu Narodowego. Po porozumieniu z rządem w Lublinie, który rozwiązał się 11 listopada, trzy dni później Piłsudski powierza jego dotychczasowemu premierowi, Ignacemu Daszyńskiemu, misję tworzenia pierwszego rządu Rzeczypospolitej. Wskutek rezygnacji premiera misji tej podejmuje się Jędrzej Moraczewski. Oprócz obowiązków Naczelnego Wodza Józef Piłsudski, desygnowany przez niemal wszystkie ugrupowania polityczne, zostaje tymczasowym Naczelnikiem Państwa. Najwyższą władzę ma sprawować do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego. Dzięki umiejętnie prowadzonej polityce i dużemu autorytetowi Piłsudski niweczy plany Niemców, przygotowujących powstanie. W trzecim miesiącu niepodległości dochodzi jednak do próby politycznego zamachu, który udaje się udaremnić. 10 lutego 1919 roku, po 150 latach niewoli, następuje otwarcie pierwszego posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Piłsudski jednogłośnie zostaje wybrany do dalszego pełnienia funkcji Naczelnika Państwa. Zajęte przez bolszewików Wilno nadal jednak pozostaje poza granicami Polski. Piłsudski organizuje wyprawę, mającą na celu oswobodzenie całej Wileńszczyzny. 27 kwietnia Naczelnik wraz z wojskiem uczestniczy w uroczystym nabożeństwie pod Ostrą Bramą. "Stał twarzą zwrócony do obrazu, oparty na szabli, nasrożony i... spod nasrożonych brwi ciężka łza spływała mu na wąsy".