Łzy - Nie Czekaj Na Jutro - 2003

Na pytanie o gatunek, do jakiego zaliczamy muzykę zespołu Łzy, fan odpowie "oni jako zespół zawsze się do goth-rocka kwalifikowali" (cytat dosłowny). Oczywiście to stwierdzenie nie jest grzechem, jeśli tak naprawdę nie ma się kompletnie żadnego pojęcia o takich terminach jak growling, gotyk, rock, metal czy o zespołach typu Nightwish. Jednak jestem miłosierny i z radością wspomogę zagubionych słuchaczy polskiego, "goth-rockowego" objawienia. Wyprowadzanie z błędu zacznę od komentarza strony lirycznej Łez. Już od pierwszego utworu mamy do czynienia z czymś tak niezwykle ambitnym jak "boli mnie głowa, czy wiesz jak cię kocham", przepraszam bardzo, ale porównując ten skrajny infantylizm z tekstami zespołów spod znaku gothic dopuszczacie się państwo poważnej profanacji. Co więcej im dalej w płytę, tym bardziej obnażane są zdolności poetyckie autorki tekstów, co zaczyna być z minuty na minutę coraz poważniejszym zagrożeniem życia osób o słabych nerwach. To tyle o fascynujących słowach śpiewanych przez panią Anię, zajmijmy się szokującą mocą gitarowego grania. Najlepszym przykładem ciężkiego rocka jest utwór "Anka Ot Tak" (intrygujący tytuł, nieprawdaż czytelniku?). Co my tu mamy... klimaty Maryli Rodowicz, brzmienie gitar gdzieś na granicy kiepskiego ska, linia melodyczna na wzór ścieżki dźwiękowej z "Pana Kleksa"-niewątpliwie ten utwór swoją mocą przycisnął mnie do ściany, do tego stopnia iż boję się tego słuchać dłużej niż minutę. Nie będę jednak okrutny i wspomnę o niezaprzeczalnym plusie kawałka-fragment tekstu "nananana hej" z pewnością jest jednym z najlepszych wodzirejskich motywów na "zajefajną" (to też cytat dosłowny) atmosferę koncertów zespołu. Już widzę oczami wyobraźni rozentuzjazmowany tłum nastolatek, zdzierających gardło na tej melodii. Jeden wielki czad, nananana hej. Myślę, że ironiczny wydźwięk moich słów dość dobrze oddaje klimat katorgi, jaką musiałem przejść słuchając najnowszego dzieła Łez. Zespół nie daje nam wytchnienia ani na minutę-wszystkie utwory są praktycznie takie same-tak samo żenujące. Singiel promujący płytę, czyli "Oczy Szeroko Zamknięte" (i można by posądzić Anię o tę całkiem ciekawą grę słów, gdyby nie fakt, iż Stanley Kubrick tytułując swój film był z tym pierwszy-jaka szkoda) jest chyba najciekawszym momentem albumu, nawet słuchając go w samochodzie jestem w stanie znieść te niecałe cztery minuty, reszta albumu jest dla mnie nie do wytrzymania. Pominę już poważny błąd przyporządkowaniu gatunkowemu muzyki zespołu-pomylić może się każdy. Jednakże utwory Łez są pod względem muzycznym tak banalne, proste, przewidywalne i infantylne, że jakikolwiek by to nie był gatunek, nie zasługuje na słowa pochwały. To dobre na konkursy piosenki dziecięcej, nie na polski rynek muzyczny, na dodatek z etykietką "rock". Rocka w tym jest tyle, ile dobrych polskich dróg, co dopiero mówić o innych, cięższych stylach. Jak dla mnie to jest zwykły, nieudolny pop. Kolejny przykład na to, iż polska muzyka komercyjna jest już na samym dnie, za wszelką cenę starając się je pogłębić. Za duże nagromadzenie kiczu na jedną godzinę, dziękuję.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder