misiaQ_76

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Kobieta Monika

widziany: 6.02.2024 21:08

6575
15853
64232
20201

114043 plików
7993,46 GB

Ukryj opis Rozwiń

Foldery

misiaQ_76

~~ INDIANIE ~~ (misia)

⊰♥⊱ BAJKI I FILMY DLA DZIECI I MŁODZIEŻY (misia)

⊰♥⊱ Ciąża i poród (misia)

⊰♥⊱ DZIECI, MŁODZIEŻ (misia)

⊰♥⊱ DZIECIOM MUZYKA ♫ (misia)

⊰♥⊱ Programy edukacyjne (misia)

⊰♥⊱ ZRÓB SAMA = PLASTYKA, TECHNIKA (misia)

۞ Filmy i seriale (misia)

۞ Muzyka---♫♪ ♫♪♪--- (misia)

Encyklopedie i słowniki (misia)

Farinelli (Carlo Broschi)

Z repertuaru Farinelliego

Fotografowanie - książki, pomoce (misia)

Galeria - obrazki, tapety

Gitara (misia)

Historia Polski (misia)

JĘZYKI OBCE

Kliknij i pomóż

Komputer

	POLSKIE CZCIONKI
	Wygaszacze

LEPIEJ O TYM WIEDZIEĆ

Modele Kartonowe (misia)

Przepisy

Pszczelarstwo

	pszczelarstwo
	pszczelarstwo( 1)

ŚMIESZNE wypowiedzi dzieci na różne tematy HIHIHI

survival - sztuka przetrwania

	Apteczka, urazy, zapobieganie
	kusza - jak zrobić
	Węzły żeglarskie

Truciciele w doniczkach

WIĄZANIE CHUST, APASZEK (misia)

zachomikowane

Zioła,ziołoleczni ctwo

==poukładać ściągnięte

Barbara Kazana - Filmy

Barbara Kazana - Filmy(1)

Barbara Kazana - Zdjęcia

Czarny Bez

czasopisma

	Z nami zdrowiej
	ZIOŁA DLA ZDROWIA

domowa apteka

dr Henryk Różański

Dr. Henryk Różański - Kompedia

Dr. Henryk Różański - Kompedia(1)

Dr. Henryk Różański - Preparaty

Dr. Henryk Różański - Preparaty(1)

Dr. Henryk Różański - Zioła - Ze strony rozanski.li

Dr. Henryk Różański - Zioła - Ze strony rozanski.li(1)

Farmakopea Polska 8

Farmakopea polska III

Farmakopea polska IV

Farmakopea Polska IV(1)

Farmakopea Polska IV(1)(1)

Farmakopea Polska VI

Farmakopea polska VIII

Farmakopea Polska VIII(1)

Farmakopea Polska XII

Ksiazkiewicz Teodor - Ziololecznictw o ojcow Bonifratrów dla osób starszych

Miody,pyłki,pr opolis

Poradnik ziołowy - Ojciec Sroka Grzegorz

Porady pani Stefanii Korżawskiej

PRZEPISY NA DOMOWE KOSMETYKI

Sebastian Szaman 21 wieku - Zioła - Właściwości i zastosowania

św. Hildegarda

Syrop

Tombak Michał - Uleczyć nieuleczalne

Zioła - własciwości lecznicze

Ziołowe galeny i mieszanki

Zrób sam - Budownictwo, wiązanie krawata lub sznurówek i inne (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Haft krzyżykowy (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Kuchnia (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ PatchWork (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Szydełko i druty (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Zdrowie i uroda (misia)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒzachomiko wane

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒzzz...moj e

Ostatnio pobierane pliki

Kurkumina.pdf

Medycyna ducha i ciala - Alberto Viloldo.pdf

Naturalne Metody Poprawy Widzenia.pdf

KLIMUSZKO Cz. Ziołolecznictwo.pdf

Domowy poradnik zdrowia - Śliwowski H.pdf

Fitoterapia i receptury.pdf

Aloes_jeżówka_różaniec.jpg

kiwi.jpg

Życie Bez Chorób - Sieradzki Marek.doc

Zioła dla wszystkich - Piotr i dorota Metera.pdf

Zioła pojedynczo

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

« poprzednia strona następna strona »

1
2
3
4
5
6
7
8
9 ...

54 KB
31 maj 24 2:03

Jest to roślina roczna, jedno z czterech podstawowych zbóż. Korzeń jest wiązkowy, źdźbło kolankowate, zakończone wiechą kwiatów. Liście równowąskie, z pochwą obejmującą źdźbło, mają krótki języczek. Zwisające kłoski są chronione przez dwie plewy. Owocem jest ziarniak. Owies, pochodzący z Europy Wschodniej, jest uprawiany, z wyjątkiem rejonów tropikalnych, na całym świecie, zwłaszcza na północy i w wyższych położeniach.
W celach leczniczych używa się głównie ziarniaków (Fructus Avenae), w znacznie mniejszym stopniu - słomy. Ziarno, otrzymane po omłóceniu dojrzałego i suchego owsa, jest odłuszczane na specjalnych maszynach, a następnie prasowane w celu uzyskania płatków. Płatki zawierają cenne białka, glikoniny, koropleks witamin B, kwas pantotenowy, karoteny, enzymy, skrobię i skiadniki mineralne, w tym znaczne ilości związków krzemu. Z płatków sporządza się pożywne zupy i kleiki, szczególnie zalecane rekonwalescentom powracającym do sił po ciężkich chorobach, operacjach lub ostrych biegunkach. Odwar z 2-3 łyżeczek do kawy płatków na filiżankę wody (pić 3 razy dziennie) pobudza apetyt i łagodzi ból gardła i klatki piersiowej. Działa on również wzmacniająco w przypadkach zmęczenia nerwowego, nerwowości i bezsenności. Osłabia czynność tarczycy i stosowany jest jako środek pomocniczy przy leczeniu cukrzycy, miażdżycy i nadciśnienia. Ze słomy owsianej przygotowuje się kąpiele uspokajające bóle gośćcowe, kulszowe i bóle związane z chorobami wątroby. Odwarem leczy się skutecznie egzemę, odmrożenia i grzybice.

Okres kwitnienia:

VII
Zbiór ziarna:

VIII-IX
Zbiór słomy:

VIII-IX

z chomika METEOR12

65 KB
31 maj 24 2:03

lecz-089.jpg

Jest to bylina o rozgałęzionej łodydze i szerokim pokroju oraz grubym, walcowatym kłączu. Liście są jajowate, miękkie, naprzemianległe. W ich kątach pojawiają się kwiaty dzwonkowate, szypułkowe, barwy brunatnofioletowej. Owocem jest czarna jagoda. Pokrzyk rośnie w Europie na skrajach lasów, na śmietniskach i odłogach. Cała roślina jest silnie trująca. Znane są wypadki śmiertelnego zatrucia się dzieci, które mylą owoce pokrzyku z owocami borówki czernicy. Według mitologii greckiej Atropos była jedną z Parek, tą, która przecinała nić życia, a słowo atropos oznacza nieuchronność. Rzymianki używały soku z jagód w celu powiększenia źrenic, stąd nazwa gatunkowa pokrzyku belladonna - piękna pani.
Zbiera się liście (Foltum Belladonnae) lub korzenie i kłącza (Radix Belladonnae). Suszy się je w temperaturze 40°C. Obie części rośliny zawierają ok. 1% alkaloidów tropanowych (hioscyjamina, atropina, belladonina i skopolamina). Preparaty galenowe produkowane przez przemysł farmaceutyczny (wyciąg, nalewka) oraz wyodrębnione alkaloidy zmniejszają napięcie mięśni gładkich (spasmolyticum), łagodzą bóle w kolce nerkowej i żółciowej oraz uspokajają ataki astmy. Używa się ich również w celu zmniejszenia pocenia się nocnego u gruźlików. Rozszenanie źrenicy ocznej przez atropinę jest wykorzystywane przy badaniach oftalmologicznych.

Okres kwitnienia:

VI-VIII
Zbiór liści:

VI-VIII
Zbiór korzeni:

X i III-IV

z chomika METEOR12

64 KB
31 maj 24 2:03

lecz-088.jpg

Jarzmianka większa

Jest to bylina o czarnym, zdrewniałym kłączu, łodydze wzniesionej, słabo rozgałęzionej, zakończonej baldaszkami złożonymi z białych kwiatów. Baldaszki te są otoczone zwartymi lancetowatymi pokrywkami. Liście różyczki są długoogonkowe, palczastodzielne i ząbkowane. Owocem jest podwójna rozłupnia pokryta pęcherzykowatymi łuskami. Gatunek ten występuje w Europie, gdzie znajduje się go miejscami w widnych lasach i zaroślach, w sąsiedztwie wód i na wilgotnych łąkach.
Dla celów leczniczych zbiera się kłącza (Radix Astrantiae) lub ziele (Herbu Astrantiae). Kłącza czyści się dokładnie, usuwa części nadziemne oraz drobne korzonki i suszy w cieniu. W suszarni temperatura nie powinna przekroczyć 40°C. Pędy ścina się ręcznie w pełni kwitnienia, podczas ciepłej, słonecznej pogody. Suszy się je jak kłącza. Obie części rośliny mają przyjemny zapach. Zawierają głównie olejek eteryczny pobudzający wydzielanie soku żołądkowego (stomachicum) i wskutek tego zwiększający apetyt. Używa się ich w postaci odwaru lub proszku. Wchodzą również w skład mieszanek moczopędnych. Cała roślina jest słabo trująca.
W medycynie weterynaryjnej używa się jarzmianki większej w celu zwiększenia apetytu u zwierząt.

Okres kwitnienia:

VI-VIII
Zbiór kłączy:

IX-X
Zbiór ziela:

VI-VII

z chomika METEOR12

51 KB
31 maj 24 2:03

lecz-087.jpg

Jest to bylina niska, płożąca się, o liściach zimotrwałych, ciemnozielonych, lśniących. Z rozgałęzionego klącza wyrastają pojedynczo liście i króciutkie łodyżki zakończone dzwonkowatym, brunatnopurpurowym kwiatem. Owocem jest torebka. Cała roślina pachnie kamforą. Kopytnik rośnie w lasach i zaroślach Europy. Należy do roślin leczniczych słynnych w antycznej Grecji, gdzie służył do leczenia chorób nerek i do aromatyzowania wina.
W celach leczniczych zbiesr się kłącza (Rhizoma Asari), czasem z liśćmi. Należy to robić ręcznie i ostrożnie. W Polsce kopytnik jest pod częściową ochroną. Kłącza czyści się i suszy rozpostarte cienką warstwą w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Zawierają one olejek eteryczny (z którego przez krystalizację można otrzymać azaron), skrobię, żywice i substancje bakteriobójcze. Ich smak jest gorzki. Działają wymiotnie, moczopędnie i przeczyszczająco. Są skutecznym środkiem przeciw chorobom nerek lub dróg moczowych i żółciowych, jak również przeciw stanom zapalnym dróg oddechowych. Lecznictwo ludowe używa kłączy jako środka odwykowego w leczeniu alkoholizmu (powoduje wymioty). Cała roślina jest trująca; w dużych dawkach powoduje przekrwienie narządów miednicy małej, co jest szczególnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży.

Okres kwitnienia:

IV-V
Zbiór kłączy:

VIII-IX
Zbiór kłączy z liśćmi:

VIII

z chomika METEOR12

71 KB
31 maj 24 2:03

lecz-086.jpg

Jest to bylina o bulwiastym kłączu, z którego wyrastają liście długoogonkowe, strzałkowate, czasem z brunatnymi plamami. Spomiędzy liści wyrasta łodyga zakończona kolbą kwiatową osłoniętą pochwą. U podstawy kolby znajdują się kwiaty słupkowe, u góry - kwiaty pręcikowe. Kolba wydziela wstrętny zapach, który zwabia owady zapylające. Owocem jest czerwona jagoda. Cała roślina jest trująca, ale toksyna rozkłada się w wysokiej temperaturze. Obrazki występują w Europie Środkowej i Południowej w rozproszeniu w wilgotnych lasach i zaroślach dolin, od nizin po góry. Dawniej uważane były za roślinę magiczną i kultową. Mąkę z kłączy dodawano do mąki używanej do wypieku chleba.
Zbiera się kłącza (Rhizoma Ari). Po wykopaniu myje się je dokładnie, okorowuje, przecina wzdłuż i suszy na siatkach lub nawleczone na nitkę. Kłącze zawiera trujący glikozyd - aroinę, saponinę, skrobię i szczawian wapnia, który mu nadaje smak silnie palący. Rzadko dziś używane, zalecane było często przez medycynę średniowieczną w postaci proszku (z dodatkiem tataraku, krwiściągu, cynamonu, bylicy piołunu, drewna jałowca i cukru), którego odrobinę na końcu noża zażywano przed posiłkami w celu leczenia zaburzeń żołądkowych.

Okres kwitnienia:

IV-V
Zbiór kłączy:

III

z chomika METEOR12

58 KB
31 maj 24 2:03

lecz-085.jpg

Jest to bylina o pokroju rozpierzchłym, łodydze kanciastej, czerwonawej, pokrytej liśćmi naprzemianległymi, pierzastodzielnymi, pod spodem białawowełnistymi. W kątach liści w górnej części wiechowato rozgałęzionej łodygi pojawiają się koszyczki złożone z żółtych kwiatów. Owocem jest niełupka. Gatunek ten występuje powszechnie w całej strefie umiarkowanej jako chwast ogrodów i terenów zadarnionych oraz jako roślina ruderalna. Jest to jedna z najstarszych roślin leczniczych.
W celach farmaceutycznych zbiera się kwitnące wierzchołki pędów (Herba Artemisiae vulgaris), które suszy się tak jak inne rośliny z rodzaju Artemrsia. Ziele zawiera olejek eteryczny, którego głównymi składnikami są cyneol i tujon, a także garbniki i gorycze. Podobnie jak inne gatunki tego samego rodzaju bylica pospolita jest używana jako lek gorzki, aromatyczny, przeciwskurczowy, pobudzający wydzielanie soku żołądkowego i poprawiający trawienie, ale jej działanie jest nieco słabsze od działania pozostałych bylic. Odwar sporządza się zalewając łyżeczkę do kawy ziela filiżanką wrzącej wody, pozostawia na 10 minut i pije 2-3 razy dziennie. Lecznictwo ludowe stosuje tę bylicę przeciw zaburzeniom nerwowym, bezsenności i chorobom kobiecym. Olejek otrzymany ze świeżych pędów działa zmiękczająco, dezynfekuje przewód pokarmowy i jest środkiem przeciwrobaczycowym. Trzeba jednak zachować pewną ostrożność zarówno przy ustalaniu dawek, jak i częstotliwości przyjmowania olejku ze względu na toksyczność zawartega w nim tujonu.
Bylica pospolita służy jako roślina aromatyczna do przyprawiania mięsa wołowego i baraniego oraz drobiu.

Okres kwitnienia:

VII-IX
Zbiór ziela:

VII-IX

z chomika METEOR12

67 KB
31 maj 24 2:03

lecz-084.jpg

Jest to bylina o zdrewniałym kłączu, łodygach wzniesionych, pokrytych liśćmi równowąskimi, naprzemianległymi. Łodygi kończą się wiechą kulistych, żółtych koszyczków. Owocem jest niełupka bardzo rzadko dojrzewająca w warunkach środkowoeuropejskich. Gatunek ten obejmuje zasięgiem Europę Wschodnią, Syberię, Mongolię i Chiny oraz Amerykę Północną. Ma wiele form uprawianych ze względu na aromat. W starożytności był używany przeciw dżumie.
W celach leczniczych zbiera się ziele (Herba Dracunculi), ścinając je ręcznie w dni słoneczne i ciepłe. Wiąże się pędy w pęczki i suszy szybko w miejscu cienistym, przewiewnym lub w suszarni w temperaturze do 35°C. Główną substancją czynną jest olejek eteryczny, zawierający estragol i felandren; ponadto w zielu znajdują się gorycze i garbniki. Pije się odwar lub spożywa sproszkowane ziele w celu pobudzenia apetytu i wydzielania soku żołądkowego oraz dla przyspieszenia procesów trawiennych. Estragon pobudza również przemianę materii, wzmacniając organizm. Olejek eteryczny otrzymany przez destylację ze świeżych roślin znajduje to samo zastosowanie. Zaleca się żuć świeże liście, aby zapobiec miażdżycy i chorobom naczyniowym; lecznicze wino estragonowe powoduje te same dodatnie skutki.
Estragon jest ważnym surowcem w przemyśle konserwowym i perfumeryjnym oraz bardzo cenioną przyprawą aromatyczną.

Okres kwitnienia:

VII-IX
Zbiór ziela:

VII-VIII

z chomika METEOR12

53 KB
31 maj 24 2:03

lecz-083.jpg

Jest to bylina o pokroju zwartym, łodygach wzniesionych, pokrytych liśćmi pierzastodzielnymi, naprzemianległymi. Cała roślina jest szaro, filcowato owłosiona. Łodyga kończy się wiechą żółtych koszyczków. Owocem jest niełupka. Gatunek ten rośnie w Europie, Azji i Afryce, w miejscach suchych, w zespołach roślin zielnych, jako chwast. Był stosowany od czasów starożytnych do leczenia zaburzeń w trawieniu.
Zbiera się ziele (Herba Absinthii), które ścina się w odległości 30 cm od wierzchołka łodygi, zrywając jednocześnie liście różyczki i pozostatej części łodygi. Główną substancją czynną jest olejek eteryczny (Oleum Absinthii), zawierający m.in. tujon i tujol; ponadto w zielu znajdują się gorycze (m. in. absyntyna), kwasy organiczne i garbniki. Ziele jest bardzo gorzkie. Do użytku wewnętrznego stosuje się je oddzielnie, bądź w mieszankach, w celu pobudzenia apetytu oraz wydzielania soku żotądkowego i żółci, uspokojenia kolki jelitowej (amarum, stomachicum, cholagogum) oraz przeciw pasożytom jelitowym. W tym celu sporządza się odwar (1/2-1 łyżki pokrajanego ziela na szklankę wody) lub zjada się sproszkowane ziele w ilości 1 g trzy razy dziennie. Odwarem płucze się gardło lub okłada miejsca kontuzjowane. Ze świeżego ziela sporządza się nalewkę łagodzącą skurcze. Dłuższe spożywanie piołunu, a zwłaszcza zawierających go napojów alkoholowych, powoduje wystąpienie skurczy, utratę przytomności, a nawet nieuleczalne choroby nerwowe.

Okres kwitnienia:

VIII-IX
Zbiór ziela:

VII-IX

z chomika METEOR12

53 KB
31 maj 24 2:03

lecz-082.jpg

Jest to krzew o miękkich gałązkach gęsto pokrytych liśćmi pierzastymi z równowąskimi odcinkami. Na wierzchotku łodygi w kątach liści znajdują się koszyczki złożone z żółtych kwiatów. Owocem jest niełupka. W chłodniejszych rejonach rzadko widzi się roślinę kwitnącą i owocującą. Gatunek ten pochodzi z Azji, ale dzięki uprawie rozpowszechnił się w Europie i Ameryce. Cała roślina ma przyjemny zapach, co jest wykorzystywane do odświeżania powietrza w mieszkaniach i sprzyja wypędzaniu z nich moli.
Zbiera się ziele (Herba Abrotani), ścinając ręcznie niezdrewniałe pędy podczas suchej pogody. Suszy się je rozpostarte na siatkach w cieniu, oddzielnie od innych roślin leczniczych. Po wysuszeniu ziele przechowuje się w szczelnym opakowaniu, w ciemności. Zawiera dużo olejku eterycznego, goryczy, garbników i alkaloidów. Lecznictwo ludowe używa go do leczenia zaburzeń w trawieniu, do pobudzania apetytu, przeciw wzdęciom, biegunkom i pasożytom jefitowym. Działa również moczopędnie i napotnie. Przygotowuje się odwar z dwóch łyżeczek ziela na filiżankę wody i pije 2-3 filiżanki dziennie. Odwar z ziela służy też do przygotowania kąpieli i okładów w przypadku odmrożeń i różnych ran.
Bylica boże drzewko jest używana również w kuchni do przyprawiania mięs oraz do sporządzania likierów.

Okres kwitnienia:

VIII-IX
Zbiór ziela:

VII-VIII

z chomika METEOR12

48 KB
31 maj 24 2:03

lecz-081.jpg

Jest to bylina o grubym kłączu, o łodydze wzniesionej, rozgałęzionej i ogruczolonej, która kończy się koszyczkiem złożonym z żółtych kwiatów. Liście w różyczce są efiptycznojajowate, przylegające do ziemi, zaś liście łodygowe lancetowate, naprzeciwległe, w węzłach przylegające do łodygi. Owocem jest niełupka z puchem. Arnika rośnie dziko w górach europejskich i północnoamerykańskich. W wielu krajach, m.in. w Polsce, gdzie staje się coraz rzadsza, jest objęta ochroną.
Cała roślina ma wartość leczniczą. Zbiera się przede wszystkim koszyczki kwiatowe, nadziej kłącza z korzeniami (Flos, Radix Arnicae). Należy zbierać kwiaty rurkowate i języczkowate bez dna kwiatowego i okrywy. Kłącza czyści się i szybko suszy. Kwiaty zawierają olejek eteryczny (do 0,1% ), karotenoidy, kompleks goryczowy, arnicynę, saponinę, arnidiol, fitosterole, izokwercetynę, astragalol i in. Kłącze zawiera garbniki, do 6,3% olejku eterycznego i żywicę. Oba surowce działają pobudzająco, a nawet drażniąco, na błonę śluzową i drażniąco na nerki. Arnika wpływa dodatnio na krążenie krwi i wydolność mięśnia sercowego pod warunkiem, że leczenie odbywa się pod kontrolą lekarza. Używa się przede wszystkim nalewki alkoholowej (Tinctura Arnicae). Była ona niegdyś bardzo ceniona jako środek odkażający i gojący rany. Odwar z arniki stosowany jest do płukania gardła, do kąpieli i okładów.

Okres kwitnienia:

VI-VII
Zbiór kwiatu:

VI-VII
Okres kłączy:

IX-X
Zbiór liści:

VI-VII

z chomika METEOR12

108 KB
31 maj 24 2:03

lecz-080.jpg

Jest to bylina o długim, walcowatym korzeniu, dużych liściach podługowatojajowatych i wysokiej łodydze zakończonej wielokwiatowym gronem złożonym. Kwiaty drobne, białe. Owocem jest prawie kulista łuszczynka. Gatunek ten pochodzi z południowo-wschodniej Europy, skąd w okresie średniowiecza dostał się do innych krajów europejskich. Jest to ważna roślina przyprawowa uprawiana w ogrodach i w polu. Plantacje należy zakładać na glebach lekkich, przepuszczalnych. Sadzi się młode cienkie korzenie. Na jesieni pierwszego roku wegetacji lub na następną wiosnę wykopuje się rośliny.
Do celów kulinarnych i terapeutycznych służy prawie wyłącznie świeży korzeń (Radix Armoraciae rusticanae recens). Można go utrzeć, pociąć na kawałki, ale także zakonserwować lub ususzyć. Zawiera przede wszystkim glikozyd synigrynę, rozpadającą się na olejek gorczyczny i cukier, witaminę C, aminokwasy oraz substancje bakteriostatyczne i antyseptyczne. Stosowany jako przyprawa do mięsa pobudza czynności żołądka i jelit. Jego substancje bakteriobójcze ograniczają działalność szkodliwych mikroorganizmów w przewodzie pokarmowym i leczą skutecznie takie wirozy,jak grypa czy katar. Ponadto chrzan jest środkiem zmiękczającym i wykrztuśnym oraz moczopędnym. Tarty chrzan z dodatkiem mąki i smalcu w stosunku 1:5:1 stanowi rodzaj kataplazmu, który przynosi ulgę w bólach gośćcowych. Jednakże zbyt częste przykładanie go do tego samego miejsca może spowodować podrażnienie skóry.

Okres kwitnienia:

V-VII
Zbiór korzeni:

IX-XI i III-V

z chomika METEOR12