Być we Lwowie 39 - 41 (1993).avi

mieleamaro / filmy / 1939 - 1945 / Być we Lwowie 39 - 41 (1993).avi

Download: Być we Lwowie 39 - 41 (1993).avi

Pobierz plik

728,41 MB

Czas trwania: 58 min

O swoim Lwowie w tym okresie wspominają: Maria Plejewska, Irena Stuchly, Danuta Waniewska, Erwin Axer, Adam Klimczak, Stanisław Krzaklewski, Jan Łopuszański, Adam Schaff, Zbigniew Stuchly, Andrzej Szczepkowski, Władysław Załogowicz.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

mieleamaro

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Film znaleziony w Katyniu (1992).mkv

Dziewczyny (2009).avi

Portret odchodzącego już pokolenia uczestniczek Powstani ...

Portret odchodzącego już pokolenia uczestniczek Powstania Warszawskiego, ilustrowany materiałami archiwalnymi.

Skazani na Sybir (2009).mkv

Film opowiada historie grupy osób wywiezionych w wyniku ...

Film opowiada historie grupy osób wywiezionych w wyniku przesiedleń na tle politycznym na Sybir, gdzie w skrajnie trudnych warunkach bytowych, w oderwaniu od rodzin i bliskich i od miejsc znanych przyszło im bytować. Relacje tych ludzi tworzą wstrząsający dokument tamtych czasów.

Żelazne kompanie (2002).avi

Bataliony Chłopskie, powołane do istnienia w połowie 194 ...

Bataliony Chłopskie, powołane do istnienia w połowie 1940 roku decyzją Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego, w strukturze organizacyjnej tegoż ruchu zajmowały szczególną pozycję. Stały się jego głównym trzonem, a zarazem przednią strażą. Powołane do zadań wojskowych i polityczno-wychowawczych, broniły wsi, a jednocześnie dały młodzieży wiejskiej szansę zaspokojenia patriotycznych dążeń w walce o niepodległość kraju i jego demokratyczny kształt. W różnych strukturach organizacji zbrojnej ruchu ludowego walczyło w okresie okupacji ponad 157 tysięcy żołnierzy, a łącznie z sanitariuszami i sanitariuszkami Zielonego Krzyża - ponad 165 tysięcy. Była to więc pod względem liczebności druga, po Armii Krajowej, organizacja zbrojna polskiego podziemia. Jej formacje w okresie okupacji przeprowadziły około 8 tysięcy różnorodnych akcji bojowych. Koncepcja Batalionów Chłopskich walki z okupantem była bardzo realistyczna. Ich dowództwo nie formułowało celów na wyrost. Starało się dostosować formy walki do specyfiki życia w środowisku wiejskim i tak prowadzić działania, by jak najmniej narażać ludność na barbarzyńskie represje niemieckiego okupanta. Głównym celem walki Batalionów było przeciwdziałanie eksterminacji chłopstwa i eksploatacji gospodarczej wsi. Film przypomina historię i dokonania Batalionów Chłopskich. Opowiadają o nich dr Janusz Gmitruk i prof. Piotr Matusak. Swoją wojenną przeszłość wspominają m.in.: Stanisław Jaszczuk "Zielony" - zastępca komendanta BCh obwodu Siedlce, Antoni Piwowarczyk "Piotr", Mieczysław Młudzik "Szczytniak" - dowódca oddziału partyzanckiego Ludowej Straży Bezpieczeństwa w obwodzie Kielce i Władysław Potoniec "Młody".

Uciekinier (2006).avi

- Przez całe swoje życie ciągle uciekałem. W czasie wojn ...

- Przez całe swoje życie ciągle uciekałem. W czasie wojny uciekałem przed Niemcami. W Auschwitz kilka razy uciekłem przed śmiercią. Po wojnie uciekałem przed "czerwonymi". Teraz uciekam w świat, żeby nie stetryczeć... - Kazimierz Piechowski opisuje swoje pełne dramatycznych wydarzeń życie. Od dawna jego marzeniem były zagraniczne podróże. Ale w czasach dzieciństwa nie dane mu było to pragnienie zrealizować. Kiedy wybuchła druga wojna światowa, Piechowski był harcerzem. Wraz z tysiącami kolegów znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, gdyż Niemcy rozstrzeliwali harcerzy. Piechowski chciał uciec z okupowanego kraju, przez Węgry dostać się na Zachód i móc walczyć za ojczyznę. Ale ta próba się nie udała i młody chłopak, po pobycie w kilku więzieniach, trafił ostatecznie do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Tu, za bramą ze złowrogim i bałamutnym hasłem "Arbeit Macht Frei" (Praca czyni wolnym) Kazimierz Piechowski staje się więźniem numer 918. Wraz ze swoimi kolegami jest ofiarą zbrodniczego systemu obozowego. Zarządzającym Auschwitz esesmanom nie chodzi wyłącznie o fizyczne wyeliminowanie więźniów. Oprawcy chcą, aby ich ofiary przed śmiercią utraciły resztki czci i człowieczeństwa. Głównym narzędziem tego działania jest głód. Przebywający w obozie dostają minimalne racje żywnościowe. Najważniejszą troską więźniów staje się przeżycie do następnego dnia. Wyniszczeni głodem, są zmuszani do harówki w każdych warunkach pogodowych, na paraliżującym mrozie, w głębokim śniegu, w obezwładniającym upale, po kolana w błocie. Największe żniwo śmierć zbiera na jesieni i wiosną. Wielu zabijają choroby, inni są rozstrzeliwani, a ich zwłoki palone w krematoriach. Ale Piechowski chce żyć. Uczy się oszczędzać siły. Kiedy w pobliżu nie ma żadnego kapo czy esesmana, odpoczywa; kiedy zaś jest obserwowany, udaje, że rwie się do pracy. Wkrótce zostaje przeniesiony do pracy pod dachem, w magazynie nieopodal obozu. Tam poznaje Gienka, więźnia, który zajmuje się samochodami. Razem postanawiają wyrwać się z tego "piekła śmierci", jakim jest obóz w Oświęcimiu. Powoli dojrzewa plan ucieczki. Ale ryzyko porażki jest duże, a stawką w tej grze śmierć nie tylko uciekinierów, lecz także współwięźniów. W swoim filmie Marek Tomasz Pawłowski śledzi losy niezwykłej postaci Kazimierza Piechowskiego, organizatora najbardziej brawurowej ucieczki z Auschwitz. Piechowski, przed kamerą, opowiada o dramatycznych chwilach swego życia, zarówno o koszmarze czasów obozowych, jak i o walce przeciw hitlerowcom w oddziale Armii Krajowej, za co po wojnie władze komunistyczne wtrąciły go do więzienia. Dokument uzupełniają bogate materiały archiwalne, w tym ujęcia okolic obozu i magazynu przeplatające się ze współcześnie wykonanymi zdjęciami.

Radegast (2008).avi

"Radegast" to nazwa stacji kolejowej w łódzkim getcie. Z ...

"Radegast" to nazwa stacji kolejowej w łódzkim getcie. Zatrzymywały się tam pociągi z Żydami z zachodniej Europy i Czech. Ocaleni z zagłady opowiadają w filmie o pierwszych chwilach po wyjściu z wagonów. Nie byli przerażeni sytuacją uwięzienia, ale widokiem polnych dróg zamiast ulic i walących się budynków. Polska była dla nich miejscem, gdzie kończyła się cywilizacja. Dokument pokazuje różnicę między zamożną żydowską inteligencją z Berlina, Wiednia czy Pragi a ich biedniejszymi, często niewykształconymi "krewnymi" z Europy Środkowej. W getcie trzeba było walczyć o przetrwanie. Prawnicy, lekarze i przedsiębiorcy często nie potrafili sobie poradzić i umierali z głodu. Żydzi, którzy przed wojną musieli zmagać się z trudami życia, lepiej sobie radzili, ale to i tak nie uratowało ich od śmierci.

Cichociemni (1989).mkv

Film dokumentalny o elitarnej grupie żołnierzy zwanych " ...

Film dokumentalny o elitarnej grupie żołnierzy zwanych "Cichociemnymi". Byli to specjalnie wyszkoleni i wyselekcjonowani spadochroniarze zrzucani na tereny okupowanej Polski podczas II wojny światowej w celu walki z hitlerowskim okupantem oraz organizowania i szkolenia polskiego ruchu oporu w kraju.

Fotoamator (1998).avi

W jednym z wiedeńskich antykwariatów w 1987 roku znalezi ...

W jednym z wiedeńskich antykwariatów w 1987 roku znaleziono kilkaset kolorowych slajdów z czasów II wojny światowej. Okazało się, że na slajdach utrwalono sceny z życia łódzkiego getta. Wykonał je - a były to pierwsze tego rodzaju prace w dziejach fotografii - Walter Genewein, obywatel austriacki w służbie niemieckiej machiny wojennej. Genewein był księgowym.Przez cały czas istnienia getta tak wytrwale pracował nad systemem księgowania, że na koniec awansował na stanowisko głównego księgowego w Zarządzie Getta. Niezwykle skrupulatnie zapisywano tam wszystko: tysiące wyprodukowanych przez łódzkich Żydów warkoczy słomianych, szczotek, kurtek, spodni, majtek, biustonoszy, gorsetów; tysiące zmarłych na gruźlicę, choroby serca, z niedożywienia; tysiące Żydów przywiezionych do getta spoza Łodzi; tysiące wywiezionych do Chełmna na śmierć. Wykonując swe urzędnicze obowiązki Genewein, zapalony fotoamator, przez kilka lat robił zdjęcia zarekwirowanym aparatem. Miewał z tym kłopoty: nie zawsze był zadowolony z osiąganych kolorów, korespondował więc w tej sprawie z "Agfą", firmą produkującą barwne klisze. Slajdy Geneweina realizatorzy filmu wykorzystali, by pokazać historię łódzkiego getta i zagłady jego mieszkańców. Kolorowe obrazy uzupełnili w komentarzu cytatami z prośby głównego księgowego o zwolnienie z więzienia i zachowanej w archiwach dokumentacji getta. Zderzyli je ze wspomnieniami jedynego już dziś żyjącego świadka zagłady, Arnolda Mostowicza, który był w getcie lekarzem, i czarno-białymi - na zasadzie kontrastu - zdjęciami zrobionymi obecnie na obszarze dawnego getta. Osiagnęli w ten sposób efekt wstrząsający. Utrwalona na slajdach księgowego rzeczywistość jawi się tak niewinnie, tak normalnie, że w gruncie rzeczy nie oddaje żadnej prawdy o tym wydzielonym z miasta żydowskim miasteczku, w którym kilkaset tysięcy ludzi doskonale zorganizowano podporządkowując jednemu celowi. Mieli produkować, produkować i jeszcze raz produkować. Kto nie był w stanie tego robić, ten nie jadł i ginął lub był wywożony na śmierć. A po pewnym czasie jego rzeczy wracały do getta, gdzie je naprawiano, prano, przerabiano... Właśnie dzięki temu, paradoksalnie, łódzkie getto istniało jeszcze wówczas, gdy wszystkie inne utworzone w Polsce Niemcy już zlikwidowali przewożąc więzionych w nich Żydów do obozów zagłady.

Fotograf partyzantów (2012).avi

Bohaterem filmu jest Edward Buczek (1906 - 1983), unikat ...

Bohaterem filmu jest Edward Buczek (1906 - 1983), unikatowy fotograf polskich partyzantów II Wojny Światowej, który w czasie okupacji miał zakład fotograficzny w Biłgoraju. Buczek był zaprzysiężonym fotoreporterem partyzanckim, na terenie biłgorajskiego obwodu AK. W tajemnicy jeździł do lasu i fotografował działalność stacjonujących tam oddziałów partyzanckich Konrada Bartoszewskiego "Wira" i Józefa Steglińskiego "Corda". Są to najlepsze zdjęcia zrobione partyzantom podczas wojny na terenie Polski, pokazujące życie i działania żołnierzy na Zamojszczyźnie. Większość fotografii wykonał wiosną 1944 roku, przed Bitwą Osuchowską. Udało mu się zatrzymać w kadrze ludzi, którzy w większości zginęli w walce. O Edwardzie Buczku opowiada jego córka Barbara Buczek-Płachtowa, a fotografie tworzą doskonałą dokumentację walki powstańczej. Jest to opowieść córki, przepojona miłością i podziwem dla niesamowitej odwagi ojca.

Roznosiciele radości (2009).avi

"Roznosiciele radości" to fabularyzowany dokument opowia ...

"Roznosiciele radości" to fabularyzowany dokument opowiadający o Harcerskiej Poczcie Polowej. Bohaterami filmu są najmłodsi harcerze Szarych Szeregów, którzy w czasie powstańczych walk, ryzykując życie, doręczali korespondencję ludności cywilnej. Młodzi żołnierze przenieśli około 150 tysięcy listów i paczek. W filmie pojawiają się autentyczne listy ocalałe z wojennej pożogi. Pokazane są również trasy, którymi listy te wędrowały do adresatów w oblężonych dzielnicach. Archiwalne zdjęcia i kroniki prezentujące wojenne działania przeplatane są wypowiedziami uczestników powstania.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin